...ένα χαρούμενο παιδί κατεβαίνει την έρημη Πατριάρχου Ιωακείμ το μεσημέρι της Κυριακής 16 Ιουλίου 2006.
Σφυρίζει, με διασκεδαστικό φάλτσο, το "κορίτσι από την Ιπανίμα" - την εκτέλεση του Φράνκι, που είναι και αυτός Τοξότης σαν το χαρούμενο παιδί.
Στο πρόσωπό του υπάρχει ένα γοητευτικό χαμόγελο - όχι πλατύ (μην τον πούνε και χάχα...) αλλά ούτε και τσιγκούνικο. Το κατευθύνει σε έναν συμπαθητικό περαστικό ο οποίος ανεβαίνει τον ίδιο δρόμο από το απέναντι πεζοδρόμιο. Εκείνος κοιτάζει παραξενεμένος για ένα δευτερόλεπτα αλλά μετά ανταποδίδει το χαμόγελο, με εμπιστοσύνη και ευγένεια.
Το παιδί πεινάει.Κρατάει στο ένα χέρι μία σακούλα με δύο sandwiches, και στο άλλο έναν μεγάλο καφέ, με μία επιπλέον δόση espresso.
Φοράει κόκκινο t - shirt, δανεισμένο το ίδιο πρωί από την ντουλάπα του ρεμαλιού (γιατί πρέπει να υπάρχει κάτι από το ρεμάλι κάπου κοντά στην καρδιά...χιχιχι) και βερμουδίτσα.
Κατευθύνεται προς το γραφείο του, όπου έχει να βγάλει πολύ και σχετικά δύσκολη δουλειά. Αλλά προχωρά με ελαφριά την καρδιά, παρά το ότι είναι Κυριακή και θα μπορούσε να πάει για μπάνιο ή να κάνει... μπλα μπλα μπλα μπλά (trust me - οι υποθέσεις μπορούν να κάνουν έναν άνθρωπο πολύ δυστυχισμένο τελικά...).
Η Πατριάρχου Ιωακείμ, το τραγούδι, η καλή διάθεση, ο περαστικός, η σακούλα με το φαγητό, ο καφές, η μπλούζα του ρεμαλιού, η δουλειά, η Κυριακή... κάθε τι από αυτά είναι ένας ακόμα λόγος να λέει το παιδί "δόξα τω Θεώ, που βρίσκομαι εδώ...".
You can't always get what you want.
ReplyDeleteBut if you try sometimes you just might find what you need..
Φιλακι:)
Η χαρά και ο Θεός των μικρών πραγμάτων!
ReplyDeleteκι έλεγα να πάμε για κάνα ποτάκι :((((
ReplyDeleteΠροβατάκι μου, τι γενναιόδωρο να λέμε δόξα τω Θεώ για τα απλά πράγματα που ομορφαίνουν τις μέρες μας!
ReplyDeleteΆντε, πάντα τέτοια, το κερασμένο Μοχίτο στην υγειά σου! :-))
Εξαιρετικό παράδειγμα ότι η ευτυχία είναι στο χέρι μας σε μεγάλο βαθμό.
ReplyDeleteΜήπως ξέχασες κάτι;;;;;;;
ReplyDeleteBaby, my baby dont care for shows
ReplyDeleteAnd he dont even care for clothes
He cares for me
My baby dont care
For cars and races
My baby dont care for
He dont care for high-tone places
Καλημέρα μικρούλη μου. Καλή μπεεεβδομάδα. :-)
U r not alone! Εδώ παιδί μου εγώ δουλεύω και ξημερώματα...
ReplyDeleteΜπράβο προβατίνι!
ReplyDeleteη χαρά είναι στα μικρά πράγματα. Απλά καμιά φορά ξεχνάμε να τη βλέπουμε ενώ είναι μσς τα μούτρα μας
φιλιά ΧΧΧΧ
Που τα κερνάς τα μοχίτα είπαμε;;
ReplyDeleteΈρχομαι! Μισό να βγάλω από τη φόδρα το Louboutin το πεδιλάκι, το λεοπαρδαλέ το ειδικό για τας περιστάσεις και το Galaxy Mouret το μπεχλιβάνικο και σούρχομαι. Προτείνω γκάλαξυ χίλτον να μας φυσεί ο μπάτης και να ταιριάζει και με το φουστανάκι. Αλλά δε θέλω νερό! 8 ευρώ έκανε το ένα μπουκάλι την τελευταία φορά που πήγα.. Εγώ αγάπη μου το νερό Σκανδιναβίας το πίνω κάθε μέρα σπίτι μου. Στην Αθήνα θέλω χλώριο, αλλιώς δε λέει.
Lolitaki Πολύ σε ευχαριστώ για την τέλεια εικόνα... φιλί μπεεεγάλο!
ReplyDeleteκαι τέλειος στίχος By the way...
attalanti, ΚοΚοβιέ που πολύ με συγκινείς με τα σχόλια σου, παράξενε, Mindstripper, Μαρκησία, σας φιλώ πολύ πολύ!! Μπεεεεε!
Μικρή ολλανδέζα, μην είσαι γκρινιάρα!! μπεεε
nemertes μακάρι να δουλεύεις πάντα πολύ, αυτό έχω να πω εγώ... ή να κερδίσεις το Lotto.
κατερινα φιλί!