Ο πόνος, ο καλύτερος φίλος μου

...ευτυχώς καμία φορά τα πράγματα είναι πολύ απλά.

Γενικά προσπαθώ να σκεφτώ με προσοχή τις συμπεριφορές μου απέναντι στους άλλους, ειδικά εκεί που το έδαφος είναι πρόσφορο για σκηνές και στεναχώριες (ξέρεις, μιλάω για γκομενικά, για φιλίες που χαλάνε, για τσακωμούς, για αποχωρισμούς, για συζητήσεις βαθιές, για αρρώστιες και για άλλα τέτοια καθημερινά καρφιά που κανένας δεν μπορεί να αποφύγει... για όλα αυτά τα πράγματα κοντολογίς που μπορούν να πληγώσουν και να μας στεναχωρήσουν).

Ήμουν σκεφτικό παιδί – και τώρα που μεγάλωσα και έχω καταναλώσει κι εγώ το μερίδιο μου στις οδύνες της ζωής, έχω γίνει ακόμα πιο σκεφτικός σε ότι έχει να κάνει με την ψυχολογική θέση που μπορεί να βάλει τον άλλο μία κουβέντα ή μία πράξη μου.

Προσπαθώ να θεωρητικοποιήσω, να βάλω κανόνες, να ορίσω πλαίσια, να κάνω πιο επιστημονική την προσέγγιση μου, βασιζόμενος σε αρχές και σε ηθική και σε συστήματα αντιμετώπισης του κόσμου (ξέρεις, χριστιανικά ή επιστημονικά ή ψυχολογικά ή you name it…).

Αλλά ευτυχώς τα πράγματα είναι πολύ απλά. Και οι απαντήσεις είναι μέσα μας.

Όσο μεγαλώνω και (θέλω να πιστεύω…) βελτιώνομαι σαν πρόβατο όλο και πιο πολύ βασίζομαι πια μόνο σε ένα δεδομένο, σε μία ερώτηση – ρωτάω τον εαυτό μου: Αν ήμουν σε αυτή, την ίδια ακριβώς! κατάσταση, αλλά στην άλλη θέση, αν ήμουν ο άλλος και ο «Βαγγέλης» μου έκανε αυτό ακριβώς, πως θα ένοιωθα;

Και αφού δώσω την απάντησή μου (με όσο μεγαλύτερη αντικειμενικότητα είναι δυνατόν…) τότε προχωράω στην πραγματοποίηση της πράξης ή λέω την πρόταση – βόμβα!
Άρα η εξίσωση είναι: Θα με πονέσει… δεν το κάνω! Θα με ευχαριστούσε; Το κάνω…

Ο πόνος παίζει μεγάλο ρόλο στην εξίσωση, αφού αυτός καθορίζει τελικά τι θα γίνει. Γενικά όπου βλέπω πόνο, κόβω λάσπη… αλλά από την άλλη είναι ένα εργαλείο που έχει βοηθήσει πολύ την ανθρωπότητα να προχωρήσει και να εξελιχτεί πνευματικά... και για αυτό του βγάζω το καπέλο.

και προσπαθώ να μην τον φοβάμαι και να τον βλέπω αλλιώς.

Ομολογώ ότι μπορεί να μου πει κανείς ότι παραείναι υποκειμενική αυτή η αντιμετώπιση του κόσμου (τι γίνεται με αυτούς που δεν θα τους πονούσε το συγκεκριμένο "κάτι" ή που δεν απολαμβάνουν το συγκεκριμένο "κάτι άλλο";) …αλλά, ρε παλικάρια δεν έχω άλλο μπούσουλα σε αυτόν τον κόσμο παρά μόνο τον εαυτό μου… μακάρι να ήταν ένας οικουμενικός εαυτός και να τα περιλάμβανε όλα, αλλά αυτό δεν γίνεται, οπότε…

Αν μη τι άλλο, έτσι έχω την ησυχία ότι έχω πραγματοποιήσει την δική μου εκδοχή…

[Να σου πω και ένα μικρό μυστικό ομορφιάς; Αυτή η μέθοδος είναι πολύ καλή για να πληγώσεις και τα μουνάκια που σου έκαναν πουτανιά και θέλεις να τα εκδικηθείς… (…μην φρικάρεις – θεωρώ την εκδικητικότητα δείγμα υγείας. Μην τους φοβάσαι αυτούς που εκδικούνται - αν μην τι άλλο γιατί κατά κανόνα, όπως ανταποδίδουν το κακό, έτσι ανταποδίδουν και το καλό). Σκέφτομαι ας πούμε: «τι θα με αλλάλιαζε αν μου το έκανε ο άλλος στην συγκεκριμένη σχέση και υπό αυτές τις συνθήκες;»… και το κάνω στυγνά και με την μία!... θα ήθελα να είμαι πιο καλός χριστιανός… αλλά… χεχεχεχε]

(παναγία μου φοβάμαι ότι έχω αρχίσει και Lilιποιούμαι το τελευταίο διάστημα: γράφω ακατανόητα post από την ψυχή ΜΟΥ ΜΟΥ ΜΟΥ ΕΓΩ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ μέσα, που δεν αφορούν κανένα και είναι και σεντόνια... φακ! somebody stop me!).