Friday, February 23, 2007

Πως άλλαξε για πάντα αυτός ο δρόμος.

Κατεβαίνω την Ομήρου με τον γάιδαρο και ξαφνικά σε βλέπω να ανεβαίνεις την Ομήρου με τα πόδια.

δεν σε ξέρω αλλά μου αρέσεις τόσο πολύ και θέλω να σε σφίξω στην αγκαλιά μου και να κάνουμε προστυχιές μέχρι να φυτρώσουν αγγελάκια στην μύτη μας...

...τώρα πια για πάντα για μένα η οδός Ομήρου θα είναι οδός Ονείρου

2 comments:

  1. αγγελάκια στη μύτη μαζί με προστυχιές, ομολογώ ότι πρόκειται για πολύ ενδιαφε΄ροντα συνδυασμό

    ReplyDelete
  2. και που να σου γίνει και βίωμα κιόλας! μπεεεεε

    :-)

    ReplyDelete