Saturday, March 10, 2007

5 προσευχές αυτό να είναι το τελευταίο chain thing στο οποίο παίζω για τουλάχιστον 3 χρόνια. Μετά, βλέπουμε

Ω Urfuslaag ( τη ταίληο νυκ ναίημ) κε ω Άμμος (τη ταίληαις ηστωρήγιαις) μαι πρωσκάλαισαν να πέξο στω ναίω πεγνύδει που προίζοι τα παπάργηα τον αιλλοίνον μπλώ - γκαιρλς.

Οινε αφτώ που σαι δγηατάζουν να χρεισοιμωπηύσις παίνται λαίκσης κε να φκηάκσοις μήγια ηστωρήγια.

Φήγαμαι ληπών:
Ι υστωρήγια μαι της λαίκσης πάσα από τον Άμμος:

Η Μαντόνα είχε αϋπνίες. Πήρε να διαβάσει ένα βιβλίο για τον μοντερνισμό στην θεσσαλονίκη το πρώτο μισό του τρίτου τέταρτου του πρώτου δεύτερου των 90s. Κάθώς διάβαζε, συνάντησε την άγνωστη λέξη "κιμπαριλίκι". Απογοητευμένη από ένα ακόμα μανιφεστέσιον της άγνοιας της περί την ελληνική τέχνη, πήρε ένα όπλο και τίναξε τα μυαλά της στον αέρα. ...ο θάνατος της ήταν ακαριαίος. 'Ακουσα το νέο του θανάτου της πρώτος αφού είχα αϋπνίες και έβλεπα cnn εκείνο το ξημέρωμα. έτσι ήμουν εγώ αυτός που το είπε στο ρεμάλι.

Ι υστωρήγια μαι της λαίκσης πάσα από τον Urfuslaag:

Στην Κίνα το 1969, στην ακμή της πολιτιστικής επανάστασης που δεν έγινε ποτέ, υπήρχε μία φάμπιουλους μπουτίκ που πουλούσε υπέροχα μεταξωτά φουλάρια με κεντημένες απεικονίσεις πεολειχίας. Μία μέρα ο Μάο περνούσε απ' έξω και εντυπωσιάστικε τόσο πολύ από την βιτρίνα της που κάθησε και την χάζευε ασκαρδαμυκτί για περίπου 4 λεπτά. ευχαριστημένος με ότι έβλεπε και θέλοντας να δώσει ένα μάθημα ισότητας διέταξε η μπουτίκ να αρχίσει να πουλά και φουλάρια με απεικονίσεις αιδοιλειχίας. Πράγματι μέσα σε μερικές βδομάδες έγινε αυτό που ζήτησε ο Μεγάλος τιμονιέρης. Έτσι η ιδιοκτήτρια της μπουτίκ γλύτωσε την διαπόμπευση στους δρόμους και τα παλάτια της απαγορευμένης πόλης που εκείνη την εποχή ήταν νούμερο ένα στο κινέζικο τοπ τεν... και γεννήθηκε και αυτό που αργότερα θα γινόταν αντικείμενο συλλογής από την Τσουτσουνέλα.

(μαλάκα i am good!!!! respect to me for έβα! ...μπεεεεευχαριστώ για την πρόσκληση!!)

2 comments:

  1. Ορέα ιστωργία εφκιαξες, προβατάκο. Μπεράβο!

    ReplyDelete
  2. άμμος χαίρομαι πολύ που σου άρεσε. Βέβαια δεν πιάνει μία μπροστά στις υπέροχες δικές σου ιστορίες! μπεεε

    :-)))

    ReplyDelete