Μερικά από τα βιβλία του Phillip Roth (πολυγραφότατος συγγραφέας και μεγάλος γαμήκουλας που τώρα έχει καβατζώσει τα 75...) μου αρέσουν πάρα πολύ.
Όμως βρίσκω απίστευτα βαρετούς και προβλέψιμους τους ήρωες του. Ξέρεις πως είναι - γράφει για τον ίδιο άνθρωπο σε όλα του τα βιβλία που θα πει ότι μετά από τα δύο τρία που θα διαβάσεις σχεδόν μπορείς να προβλέψεις τι θα κάνουνε στην επόμενη σελίδα. (έχω διαβάσει περισσότερο από την μισή του παραγωγή, οπότε καταλαβαίνεις ότι δύσκολα δεν βαριέμαι τους πρωταγωνιστές του...)
Παρόλα αυτά στο τελευταίο του βιβλίο, το ΚΑΘΕΝΑΣ, ο ήρωας του σπάει όλα τα όρια βαρεμάρας και ανοησίας και μαλακίας και μη ενδιαφέροντος.
είμαι σίγουρος ότι ο γερο Roth έγραψε αυτό το βιβλίο επειδή χρειαζόταν έκτακτά λεφτάκια και δεν ήθελε να σπάσει το αμοιβαίο κεφάλαιο και χάσει τόκους.
στο βιβλίο [που έχει το θετικό ότι είναι και λίγες σελίδες και με μεγάλη γραμματοσειρά] μαθαίνουμε τα στερνά ενός διαφημιστή κοντά στα 75 που στα τελευταία χρόνια της ζωής του παθαίνει τρελό ντουβρουτζά γιατί άκουσον άκουσον αρρώστησε, δεν έχει άνθρώπους να του σταθούν και ανησυχεί για το θάνατο...
Παπαριές. Υποτίθεται ότι όλο το βιβλίο στηρίζεται στο υπαρξιακό πρόβλημα ενός ανθρώπου που έρχεται αντιμέτωπος με το Θάνατο και Την Αρρώστια και τα Γηρατειά αλλά το οικοδόμημα καταρρέει σε ελάχιστο χρόνο όταν συνειδητοποιείς ότι ο ήρως είναι γαμημένα 75.
Σόρυ δηλαδή ρε φίλε τι ήθελες, να παίζεις κουτσό όπως όταν ήσουν παιδάκι; ή να μην έχεις κανένα απολύτως πρόβλημα υγείας λες και ο οργανισμός και το σώμα σου δεν φθείρονται; Επίσης, δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να έχεις αγωνία θανάτου στα 75; Ότι, τι; Ξέρεις κανένα να έχει γλυτώσει την μεγάλη έξοδο ώστε να σε πιάνει θλίψη που θα ψοφολογήσεις; ...α πάγαινε!
το βιβλίο μου προκάλεσε μία ανάγκη - να πω στον ήρωά του: "Α μαρή σκατόγρια χαλάρωσε που δεν φτάνει που έφτασες τα 75 μου παραπονιέσαι επειδή έχεις αρρώστιες και κάποια στιγμή θα πεθάνεις...".
Σημειωτέον δε ότι ο τύπος έχει πολλά λεφτά για να μπορεί ζει σε ακριβά παραθαλάσσια σπίτια, να ταξιδεύει και να παρέχει στον εαυτό του ότι χρειάζεται από φάρμακα και λοιπά και λοιπά. Δηλαδή αυτοί που πεθαίνουν στα 30, τα 40 και τα 50, οι φτωχοί, οι ταπεινοί και καταφρονεμένοι αυτής της ζωής τι να πούνε;
ασταδγιάλα με το μαλάκα. τσατίστηκα τώρα.
Philip ξέρεις ότι σε πάω με τρέλα, αλλά αυτό το βιβλίο είναι τόσο μαλακισμένο που χίλιες φορές να διαβάσω Αμάντα Μιχαλοπούλου.
ίουκ! ίουκ, ίουκ, ίουκ, ίουκ, ίουκ!
Neeeeeext!
Είναι morality play.Έτσι είναι αυτά.Προβλέψιμα.
ReplyDeleteκαλά κάθεσε και διαβάζεις βιβλία; Δες τηλεόραση να αποχαυνωθείς! χαχαχα
ReplyDeleteΣ΄ευχαριστώ προβατάκο, με γλύτωσες απο άσκοπα έξοδα ( θα αγοραζα το βιβλιο...) Παντως αν εχεις διαβάσει κανένα καλό, προτεινε το please. μπεεεε
ReplyDeleteναι, ο Φιλιπούκος δεν τα σπάει γιατί έχει ήρωά του ένα νεκρό κύτταρο σε ακριβό mousepad μερ σιλικόνη, ένα υπνόσακο ανίατης πλήξης, ένα γραμμοφωνιά κάθε φαντασιωτικής ιδιολέκτου, ένα χιμπατζή των σλόγκανς.
ReplyDeleteps: έχω δουλέψει κειμενογράφος τρομάρα τους(πίσω από τις λέξεις κρύβονται οι βλέψεις) κάτι χρόνια σε διαφημιστικές της ημεδαπής και οι πληνάδελφοι μου- οκ,ναι, εννοείται, μα φυσικά κυρία so80scretative είμαι συνειδητό μισάνθρωπο καθίκι εγνωσμένης αμοραλιτέ-ήταν, είναι και θα είναι οι πιο μπαναλαρία ρουστικάνα της ανίας- άνοιας.
ΠΛΗΝ ΦΥΣΙΚΑ 2-3 ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΩΝ ΕΞΑΙΡΕΣΕΩΝ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΜΟΥ ΜΟΥ ΜΟΥ ΜΟΥ.( σε αντιγράφω)
με εκτίμηση για τη φιλοξενία του ιδρωμένου ημισέντονου
"χίλιες φορές να διαβάσω Αμάντα Μιχαλοπούλου"
ReplyDeleteΧαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!!!
Θεός!
(Να σημειωθεί ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα με την Αμάντα.)
Μήπως όλα αυτά τα λες επειδή είσαι ακόμα τριάντα τόσο; Δηλαδή τί νομίζεις, ένας 75 χρονος δεν έχει δικαίωμα να έχει υπαρξιακό πρόβλημα; Και αν όχι, πού είναι η διαχωριστική γραμμή (ηλικιακά) που επιτρέπεται κάποιος να έχει;
ReplyDeleteΥ.Γ Ολα αυτά βέβαια ανεξάρτητα από το αν το συγκεκριμένο βιβλίο είναι ωραίο ή όχι
Ματς Μουτς
Πέμπτο ποστ σε μια μέρα! Πόσο είπαμε ότι δείχνει έξω το θερμόμετρο;...
ReplyDeleteΜερικά σημεία του μου άρεσαν αλλά δεν ξέρω, κάτι με χάλασε στη μετάφραση...
ReplyDeleteκαι στην έκδοση, τα τεράστια γράμματα...το εξώφυλλο, μου φάνηκε φτωχό και κακοφτιαγμένο γενικά.
Μη διαβάσεις Αμάντα Μιχαλοπούλου, σε ξορκίζω! Μπεεεεε! ;-)
ΧΧΧ
αν το σκεφτεις, δεν ειναι καθολου παραλογο αυτο. για να αντιστρεψουμε δηλαδη αυτο που λες (οτι στα 75 ειμαστε συμφιλιωμενοι με το θανατο κλπ) ποσους ανθρωπους ξερεις που πραγματικα να κατεκτησαν αυτο το σημειο ωριμοτητας που να αντιμετωπιζουν το θανατο σαν φυσιολογικη συνεχεια (οπως σε εκεινη την ιστορια στα ονειρα του kourosawa). νομιζω οτι οι περισσοτεροι θα φτασουμε (με λιγη τυχη) στα 75 στην ιδια ακτιβως κατασταση με τον ηρωα του. ισως μαλιστα αυτο να θελει να πει: οτι η πορεια μας ειναι τοσο λαθος που ουτε μετα 75 ουτε μετα 150 χρονια δεν εξελισσομαστε σε κατι σοφοτερο απο αυτο που ειμασταν στα 20 μας. εκτος αν καποιος θεωρει οτι η σοφια ερχεται μονη της σε ολους μας με το περαασμα του χρονου. μερικες φορες σκεφτομαι οτι οι περισσοτεροι απο μας αφηνουμε το μιτο μολις μπουμε στην ενηλικη ζωη και δεν τον ξαναπιανουμε ποτε (σαν κατι που ειναι ακριβως πισω μας αλλα δεν το βλεπουμε ποτε γιατι ποτε δεν γυρναμε το κεφαλι). και ξαφνικα φτανεις στα 75 και βλεπεις μια ταμπελα: "τελος χρονου". δεν πρεπει να ειναι και πολυ ωραιο συναισθημα.
ReplyDeleteσυγχαρητηρια σε οσους αντεξαν να διαβασουν μεχρι εδω!
Το συγκεκριμένο βιβλίο τώρα το διαβάζουμε.Είμαστε ακόμη στην αρχή και μας αρέσει,αλλά δεν μπορούμε να εγγυηθούμε εαν θα μας αρέσει μέχρι το τέλος...
ReplyDeleteΠρος ώρας,αγκομαχούμε με το τέλος της Αριστουργηματικής(το σωστό να λέγεται)αντικομμουνιστικής,απύθμενα str8 και εκνευριστικά αμπελοφιλοσοφικής μαλακίας που ακούει στο όνομα:"Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι"...
υγ.PARIS HILTON!!!Γράψε τη βιογραφία σου να καταλάβει το πόπολο τι εστί Τέχνη!!!!
:-ΡΡΡ
exei grapsei tpt kalo autos?
ReplyDeletethank you alberich. με κατατόπισε για πολλά το Link. Μπεεεελπίζω να εισαι καλά φίλε μου! :-))
ReplyDeleteMr F. Νομίζω ότι αν ξαναδιαβάσω ακόμα ένα βιβλίο σαν αυτό όντως θα σταματήσω να διαβάζω γενικότερα. χεχεχε μπεεεε :-))
mary Μου διαβάζω τώρα ένα που πολύ μου αρέσει λέγεται "σε παρακαλώ μην γυρίσεις απο το φεγγάρι" και το έχει γράψει ένας άλληνας της διασποράς ο dean Bakopoulos. Είναι ωραίο. (αν και πρέπει να σου πω ότι φοβάμαι να πρτείνω βιβλία γιατί θεωρώ ότι είναι πολύ προσωπικό και υποκειμενικό πράγμα...) μπεεεεε xxx
call_me_girl μπεεευχαριστώ για το μπεεεξαιρετίκ καλοδουλεμένο σχόλιο! μπεεεε!
Neverlandean αφού δεν έχεις πρόβλημα με την Amanda στο ψυγείο πάντα, τότε γιατί σου προκάλεσε γέλιο το σχόλιό μου; εεεε; Μπεεεε;
lacerta σε ΒΑΡΙΕΜΑΙ ΤΡΕΛΑ όταν κάνεις αντίρρηση για την αντίρρηση μόνο - ξέρεις πολύ καλά τι εννοώ ότι δεν επιτρέπεται ένας άνθρωπος να έχει φόβο θανάτου στα 75, όταν υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν στα 50... μην κάνεις το βλάκα γιατί θα σε δείρω άσχημα. ασταδγιάλα με τσάτισες.
ksereis_poios μπορεί τα Post να είναι ανεβασμένα σε μία μέρα ημερολογιακά αλλά τα 2 από τα άλλα 3 τα ξεχωρίζει μία νύχτα. μπεεεε, ανόητε που όλα τα γυρίζεις κατά μου.
ReplyDeleteμαρκησία εννοείται ότι δεν θα διαβάσω Amanda στο ψυγείο πάντα... δεν είμαι τόσο αυτοκαταστροφικός ρε μωρό μου! χεχεχε. Όσο για την μετάφραση... χμ χμ χμ, τόσο πολύ δεν μου άρεσε το βιβλίο που δεν μπήκα καν στον κόπο να το δω και στυλιστικά. μπεεε xxxxx
anonymous δεν μπορώ να πω ότι έχει μία λογική όλο αυτό που λες. ίσως να είχε άλλους σκοπούς ο Philip και να ήθελε να επισημάνει κάποια πράγματα... πάντως δεν ξέρω, με απογοήτευσε πολύ το βιβλίο και καθόλου δεν με έβαλε σε φάση αναζήτησης άλλων μηνυμάτων. μπεεευχαριστώ για το υπέροχο σχόλιο :-)
7demons κούντερα ούτε να μου το δει! (γράψε πως σου φάνηκε το ΚΑΘΕΝΑΣ αν σου κάνει κέφι. θα με ενδιέφερε να μάθω...). μπεεε φίλε! :-))
lazinio πολλά. Σου προτείνω: παντρεύτηκα έναν κομμουνιστή (μπεεεξαιρετίκ), το ανθρώπινο στίγμα (πολύ ωραίο), και το αμερικάνικο ειδύλλιο (πολύ καλό). μπεεελπίζω να βοήθησα! :-))
Ο τρόπος μου προκάλεσε γέλωτα όχι το περιεχόμενο. :P
ReplyDelete