πραγματικότητα, σε κομμάτια

Σήμερα το πρωί στην γωνία Βασιλίσης Σοφιάς κ Κουμπάρη η κίνηση είχε σταματήσει κ όλοι χάζευαν έναν σκεητμπορτνά που κοπάναγε με το σκέητ του το τζάμι του οδηγού ενός λεωφορείου που μάλλον τον είχε κλείσει

Σήμερα ο εργολάβος που μου φτιάχνει το καινούργιο σπίτι μου είπε ψέματα στο τηλέφωνο ότι μόλις είχε φτάσει σε αυτό, χωρίς να ξέρει ότι ήμουν κ εγώ εκεί - όχι δεν είχε φτάσει, γιατί δεν τον έβλεπα εκεί, κ δεν ήλθε ούτε τα επόμενα 20 λεπτά.

Σήμερα ξύπνησα στις 7 κ μισή, σε ένα σπίτι γεμάτο κούτες κ αραδιασμένα πράγματα κ ακαταστασία αλλά παρόλα αυτά μάζεψα την αυτοπειθαρχία μου, έλεγξα τις τάσεις φυγής κ για μία ώρα συνέχισα το τιτάνιο (στο μυαλό μου) έργο να ξεδιαλέγω πράγματα για πέταμα.

Σήμερα πήγα για φαγητό στο Goody's, στην εταιριολάνδη, κ αφού έφαγα ξέχασα το πορτοφόλι μου με όλες τις κάρτες, την ταυτότητα, το δίπλωμα οδήγησης κ διάφορα άλλα στο τραπέζι του fast food κ το πήρα χαμπάρι μισή ώρα μετά κ γύρισα τρέχοντας, πανικόβλητος να το βρω γιατί καθόμουν σε σημείο πολύ κεντρικό δίπλα στην κύρια πόρτα κ αν κάποιος είχε δει το ξέχασμά μου κ το είχε πάρει δεν θα το πρόσεχε κανείς, κανένας.

Σήμερα επέμενα 5 λεπτά (κόντεψα να βάλω τα κλάματα με την άρνησή του) να πάρει ο αλλοδαπός υπάλληλος του Goody's που βρήκε το πορτοφόλι, μου το φύλαξε κ μου το έδωσε με ένα χαμόγελο "χαίρομαι-που -σου-φάνηκα-χρήσιμος", 10 ευρώ για να πιει μία μπύρα το Σαββατοκύριακο, ως ένα μικρό ευχαριστώ που με γλύτωσε τόση φασαρία.

Σήμερα κατάφερα να πείσω τον υπάλληλο να πάρει το δεκάευρω.

Σήμερα είναι η τελευταία μέρα πριν την άδεια μετακόμισής μου. Όταν επιστρέψω στην δουλειά θα μένω στο καινούργιο σπίτι.

Σήμερα θυμήθηκα πόσο μου αρέσει ένας συγκεκριμένος άνθρωπος κ πόσο με ψιλοφρικάρει που φοβάμαι να του πω ότι ο λόγος που δεν απαντάω στο (χμφ δυσδιάκριτο είναι η αλήθεια) φλερτ του είναι λόγω ανασφάλειας κ που δεν πιστεύω ότι είναι δυνατόν να με βρίσκει ελκυστικό με τίποτε, όμως, λάηκ νο γουέη.

Σήμερα μίλησα με την καλλίτερη μου φίλη κ μου έδωσε συμβουλές για το καθάρισμα του σπιτιού που τις σημείωσα σε ένα ποστ ιτ κ καθώς έγραφα στο κίτρινο χαρτάκι με το κόκκινο στυλό αισθάνθηκα μεγάλη ευγνωμοσύνη που έχω 3-4 ανθρώπους που μπορώ να ρωτήσω πρακτικά (αλλά κ γκομενικά).

Σήμερα στην γωνία Αγίου Θωμά κ Κηφισίας ένας τύπος με κίτρινο μπλουζάκι σε μηχανάκι έλεγε καριόλα μία νεαρή που οδηγούσε ένα άσπρο πούντο κ της φώναζε "πήγες να με σκοτώσεις κ ζητάς κ τα ρέστα, ΚΑΡΙΟΛΑ ΚΑΡΙΟΛΑ Ε ΚΑΡΙΟΛΑ"

Σήμερα κανόνισα να πάω το αυτοκίνητο για το ετήσιο service του, το πρώτο, κ αναρωτήθηκα πότε πέρασε κιόλας ένα χρόνος, σαν πριν από πέντε λεπτά μου φαίνεται η περίοδος της ανείπωτης λαχτάρας που είχα μέχρι να μου το παραδώσουν, καινούργιο κοσκινάκι μου κ που να σε κρεμάσω.

Σήμερα βρήκα κάτι τυπωμένα mail της αδελφής μου από την εποχή που ήταν στην Βοστώνη κ καθώς το διάβαζα τα αγαπόνιά μου για εκείνη χτύπησαν κόκκινο, για κανένα πεντάλεπτο, μετά συνήλθα.

Σήμερα ξυρίστηκα το πρωί κ μου άρεσε τόσο πολύ η αίσθηση, ώστε αναρωτήθηκα πως σταδγιάλα πέρασα σχεδόν 4 χρόνια της ζωής μου με μουσάκι, "άραγε έκρυβα κάτι, άραγε τι έκρυβα τι, τι, τι μάσκα φόραγα";

Σήμερα καθώς κατέβαινα με το ασανσέρ από το σπίτι, είδα ότι περπατούσε στο λαιμό μου ένα τάηνη λήτλ μυρμηγκάκι, που είχε ανέβει εκεί από την σακούλα των σκουπιδιών που κρατούσα και στην οποία το είχε τραβήξει μία φέτα καρπούζι που είχα πετάξει εχθές

Σήμερα αποφάσισα αύριο να πάω να κουρευτώ κ το απόγευμα να κόψω τα νύχια μου - ξεχάστηκα κ είμαι σαν αγροίκος

Σήμερα είδα παλιούς συνεργάτες κ όλοι θέλανε να με φιλήσουν, όχι απλά να με χαιρετήσουν (λόγω αφράτου μάγουλου ξυρισμένου, α μπέτ)

Σήμερα έχω άγχος κ μελαγχολία κ χαρά κ δουλειές κ φίλους κ πράγματα που πρέπει να γίνουν κ ερεθίσματα κ κούραση κ ελπίδα κ ενοχή κ λαχτάρα κ προσμονή

Σήμερα αισθάνομαι ότι μεγαλώνω ωραία

Σήμερα συνεχίζω να νιώθω αμηχανία όταν αναφέρομαι στον εαυτό μου.