μερικές παρατηρήσεις από την βραδιά:
- τα κείμενα της παράστασης χρειάζονταν περισσότερη δουλειά. έχουν ιδέα και γελάς πολύ σε κάποια σημεία, αλλά θα μπορούσες να γελάς πιο συχνά, πιο "αβίαστα" και κάπως πιο χαλαρά. Έπιασα τον εαυτό μου να γελά περισσότερο λόγω παράσυρσης από το γέλιο των άλλων θεατών.
- Ο Φασουλής είναι περίεργο τρένο. Νομίζω ότι παίζει τον εαυτό του πια, και μάλιστα με λίγο διεκπεραιωτικό τρόπο. Λογικό βέβαια, αφού αυτό και εύκολο του είναι αλλά και πουλάει κιόλας. Είναι περίεργο αυτό να το λέει κάποιος που δεν τον έχει δει σε κανονικούς ρόλους, αλλά μόνο σε μονόλογους σαν αυτούς της παράστασης χτες - αλλά, το λέω. Επίσης, έχει μία γοητεία και ένα παρασυρτικό πράγμα, αλλά το έχει τόσο ώστε να είναι στο παραπέντε να τον πεις "μεγάλο μάγο" της σκηνής. Δεν νομίζω ότι θα το αποκτήσει αυτό το "μεγάλο" με την ηλικία.
- Ο Ζουγανέλης όσο αντιπαθητικό τον βρίσκω, τόσο αστείος μουτιάρης είναι. Γελάς μόνο με τη φάτσα και τις εκφράσεις του καμία φορά. Μετά από χτες, τον πάω!
- Γιατί τα αβανταδόρικα νούμερα τα έχουν οι πρωταγωνιστές, ενώ εκείνα που βγάζουν το λιγότερο και πιο φορσέ γέλιο τα έχουν οι δευτεραγωνιστές; Να υποθέσω ότι είναι θέμα "ο παλιός είναι αλλιώς - ο πρωταγωνιστής παίρνει το φιλέτο"; 'H μήπως τα νούμερα των δευτεραγωνιστών μου φάνηκαν λίγα ακριβώς επειδή αυτοί είναι λιγότερο έμπειροι και μαγευτικοί πάνω στην σκηνή;
- Η Ελένη Καστάνη είναι πολύ γλυκειά και αστεία. Την βοηθά η φάτσα της να διαβάζει κηδειοαναγγελία, πιχι, και να βγάζει γέλιο.
- την επόμενη φορά που θα πας στο θέατρο, και δη σε κωμική παράσταση, βεβαιώσου ότι πίσω σου δεν θα κάθεται οικογένεια Κυπρίων - της οποίας οικογένειας ο μπαμπάς επαναλάμβανε με ΣΤΕΝΤΟΡΕΙΑ φωνή τις ατάκες των πρωταγωνιστών που του φαίνονταν αστείες. (θέ μου, τι είναι αυτό το κάρμα που έχω να με ταλαιπωρούν φρικτά με κάθε τρόπο και σε κάθε περίσταση οι Κύπριοι...)
- Η Σπεράντζα Βρανά από κοντά είναι πολύ εντυπωσιακή. Ξέκλεβα πότε πότε, αφού καθόμασταν κοντά, να την κοιτάζω. Γελούσε πολύ και συχνά, χαρούμενη. ειδικά στα σημεία με τις αθυροστομίες.
- Συγκινήθηκα σε ένα σημείο. Όχι σε εκείνο που ο Φασουλής τραγουδούσε το "Έλα σε μένα" του Χατζιδάκι, (ως πότε πια η ευαισθησία αυτής της γενιάς θα είναι δανεική; ως πότε θα πρέπει να περιορίζεται σε τέτοιες αναφορές;) αλλά στο νούμερο της... Θεοπούλας, αν έχεις τον Θεό σου (!!!!!). Μακάρι να μπορούσες να το δεις αυτό το σημείο. Θα το κάνω post, και μάλιστα χωρίς να αναφέρω από που το πήρα, για να νομίζεις ότι είμαι ακόμα πιο σπουδαίος και μοναδικός και υπέροχος από όσο είμαι
- Γιατί οι άνθρωποι που πάνε θέατρο είναι, στην πλοιψηφία τους, τόσο άσχημοι και τόσο κακοντυμένοι;
- Γιατί οι άνθρωποι που πάνε θέατρο βγαίνουν από τις παραστάσεις και δεν μπορείς να διακρίνεις στο πρόσωπό τους τίποτα από την παράσταση που είδαν; ...αν ας πούμε τους άρεσε ή αν την σιχάθηκαν; Ήταν αδιάφορη η παράσταση; είναι καμένοι οι μυς του προσώπου τους; (πάντως εχτές ο κόσμος την χάρηκε πολύ την όλη φάση, γέλασε και συμμετείχε - άρα, δεν είναι ότι βρήκαν την παράσταση αδιάφορη. Τότε γιατί είχαν τόσο άχρωμες φάτσες; ...sad sad sad).
8 comments:
Νομίζω λάθος label.
ego give a fuck.
Θα παω να το ντω.
να πας μωρό μου.. θα περάσεις ωραία! σίγουρα πράγματα. μπεεεε xxxxx
(ετόιμάσου να με γιατροπορέψεις. σε προειδοποιώ...)
παρε με να σπικ....
i give a fuck 2... λοιπόν θεωρώ ότι ο Φασουλής είναι ταλέντο αλλά κάπου έχει βρει κι αυτός μια "μανιέρα" κι ίσως - δεν είμαι κι απόλυτα σίγουρος - έχει καβαλήσει ένα καλαμάκι, όσο για Ζουγανέλη μόνο τα καλύτερα μπορώ να πω για αυτόν, τον έχω εκτιμήσει από πολύ παλιά και ως μουσικό και ως ηθοποιό, μην κοιτάς στην τηλεόραση, εκεί του βγαίνει το χειρότερό του πάντα.
Επίσης μπορείτε να μη μιλάτε για γεράματα και γιατροπορέματα (γιατί είμαι και κάποιας ηλικίας ως γνωστόν και δεν παίζουν με τέτοια θέματα - στο σπίτι του κρεμασμένου, κλπ.) xxx
Α! θα πω κάτι αλλά μην με δείρετε...
Εγω,
τον Ζουγανέλη,
τον βρίσκω,
απίστευτα,
πολυ
(πολύ λέμε!) ....
...σεξυ...
(κρυβομαι κρυβομαι κρυβομαι)
Τον είδα σε μια παρασταση με τον Παπακωνσταντίνου (επίσης μην βαράτε) και ... μμμμ τι μωρουλίνι-μπουσουλίνι μμμμμμ και ξανα μμμμμ
Και μ'αρεσει κι η φωνή του, όταν τραγουδαει δηλαδή.
Eγώ πάντως όποτε πάω σινεμά ή θέατρο ποτέ δε σχολιάζω και δε το συζητάω άφτερ, γιατί ξέρω ότι κυκλοφορούν ανάμεσά μας αρρωστημένα περιέργοι τύποι που ωτακούνε και θα μάθουν τη γνώμη μου και τα συναισθήματά μου και δε θέλω ξένοι να ξέρουν τόσο ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα μου.
Προβατάκο μου εγώ πήγα και είδα το Ψέμα στο Ψέμα, πόνεσε η σιαγόνα απο τα γέλια, γελούσα οταν έβγαινα και για 6 ώρες που θυμόμουν φάσεις ξαναγελούσα μόνη μου.
Αλλά νομίζω ήμουν η μόνη που έδειξα τόσο ενθουσιασμό και after the show, μα γιατι εκει κάτω μόνο τα άσχημα σας επηρεάζουν πολύ και τα ευχάριστα τα ξεχνάτε σαν να εχετε μνήμη χρυσόψαρου???
έλα μου ντε ρε μαρακι; μακάρι να ήξερα γιατί έχουμε μνήμη χρυσόψαρου... τι να πω.... μπεεεεε
:-))))
Post a Comment