Friday, July 19, 2013
Τζιτζίκια
τα
τζιτζίκια που κ σήμερα, όπως χιλιάδες χρόνια τώρα, λυσσάνε στα δέντρα
της οδού Ρηγίλλης, μου το υπενθύμισαν με τον πιο βιωμένο τρόπο: κάτω από
τις επισκέψεις των αποικιοκρατών, κάτω από την παραδομένη πολιτική τάξη
υπάρχει ένα φως, ένας λαός κ ένας τόπος που γεννούν: Κυκλαδίτικα
αγαλματίδια. Μινωϊκές θεές. Μυκηναϊκά λιοντάρια. Ομηρικά έπη. Νίκες της
Σαμοθράκης. Ηνίοχους. Μυστράδες. Άγια Όρη. Παπαδιαμάντηδες.
Χατζιδάκιδες. Φιλοσοφία. Σκέψη. Χωριά πάνω σε βράχους. Το χαμόγελό σου
όταν με κοιτάζεις.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Ναι όλα αυτά.. :)
Ντάξ, έγραψες :)
Post a Comment