Friday, July 15, 2005

Αφιερωμένο στον ταξιτζή που με έφερε σήμερα το πρωί στην δουλεία.


Απλά και κανονικά

Τον ξύπνησαν οι φωνές... «Ρε τον πούστη, τον κερατά» είπε μέσα από τα δόντια του καθώς σηκωνόταν. Έβαλε τις παντόφλες του, και ξεκίνησε για το δωμάτιο του γιου του.

Τον βρήκε να κοπανάει κλωτσιές το κεφάλι της μάνας του. «Τι κάνεις ρε κερατά», φώναξε, και μπήκε στη μέση. «Τη μάνα σου ρε μαλάκα, τη μάνα σου;».

Ο γιος του γύρισε και τον κοίταξε – τα μάτια του ήταν άδεια και γεμάτα αγωνία. Όπως τα τελευταία 18 χρόνια. Του έπιασε τα χέρια. «Ρε Βασίλη» του είπε «βρε παιδί μου... τι κάνεις; τη μάνα σου χτυπάς;»

Έβαλε τον Βασίλη να καθίσει στο κρεβάτι και πήγε να φροντίσει την γυναίκα του. Έσκυψε από πάνω της. Αναίσθητη... Του γύρισαν τα μάτια από τα νεύρα. Την σήκωσε και την μετέφερε στο δωμάτιό τους. Την έβαλε να ξαπλώσει και πήγε να πάρει τηλέφωνο τον ξάδελφο του τον γιατρό. Ευτυχώς, τον βρήκε στο σπίτι του. «Σταμάτη ο Μιχάλης είμαι... έλα λίγο να δεις τη γυναίκα μου... ο γιος μου, την πλάκωσε στο ξύλο πάλι, την έριξε αναίσθητη. Μην βιαστείς, δεν πρέπει να είναι σοβαρό όπως την άλλη φορά...». Αφού συνεννοήθηκαν, πήγε πάλι να της ρίξει μία ματιά. Ίδια η κατάστασή της. Δεν είχε ιδέα αν θα μπορούσε να κάνει κάτι μέχρι να έρθει ο γιατρός. Πήγε πάλι στο δωμάτιο του γιου του.

Τον βρήκε να κλαίει με λυγμούς. Εκείνος με το που τον είδε έπεσε στην αγκαλιά του και κλαψούριζε σαν 5χρονό παιδί. Αηδία τον έπιασε... «τι άλλο θα ζήσουμε Θεέ μου» σκέφτηκε, «τι άλλο θα ζήσουμε».

Χάιδευε το κεφάλι του γιου του και θυμόταν................................................................

Ο γιος του ήταν 16 χρονών όταν ο Μιχάλης και η γυναίκα του παρατήρησαν πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Δεν πέρασε πολύς καιρός και ανακάλυψαν ότι είχε μπλέξει με ναρκωτικά. Η κλασική ιστορία. Ηρωίνη. Αν υπήρχε κάτι που την έκανε λίγο διαφορετική από τις περισσότερες ήταν η στάση του Μιχάλη και της Ελένης, της γυναίκας του. Ούτε μία στιγμή δεν τους πέρασε από το μυαλό να εγκαταλείψουν το γιο τους. Θεώρησαν δεδομένο ότι θα ton βοηθήσουν να το ξεπεράσει. Τι θα έκαναν αν είχε καρκίνο; ...κάπως έτσι το είδαν και έτσι το χειρίστηκαν.

Τον έστειλαν στην Σεβίλη, σε ένα φοβερό κέντρο αποτοξίνωσης που έκανε θαύματα. Ο Μιχάλης, ταξιτζής, δούλευε 16 ώρες τη μέρα για να μπορεί να χειριστεί τα έξοδα και πήρε και δάνεια από 4 τράπεζες. Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που ήλπιζαν. Ο Βασίλης γύρισε καθαρός, καλοδιάθετος, χαρούμενος. Μέχρι που είχε πάρει και κιλά. Θύμιζε στο Μιχάλη αυτό που θα ήθελε να είναι ο γιος του, αν είχε μεγαλώσει χωρίς την αρρώστια... Πέρασαν 9 μήνες... και μετά ξαναέπεσε.

Αυτό είχε γίνει πριν από 3 χρόνια. Από τότε η κατάσταση είχε γίνει γάμησέ τα... Ο Βασίλης, 1και 87 άντρας, έφτασε να ζυγίζει 45 κιλά. Πρέπει και να τρελαινόταν. Έκανε φασαρίες, τραυμάτιζε τον εαυτό του, έβγαινε στο μπαλκόνι χαράματα και ούρλιαζε... Παρόλα αυτά ο Μιχάλης εκεί, βράχος. Ούτε σκέψη να τον διώξει από το σπίτι. Είχε κάνει βέβαια αίτηση για τον ΟΚΑΝΑ, αλλά η αναμονή ήταν τόσο μεγάλη, που αν κατάφερνε να το βάλει στο πρόγραμμα καμία 3ετία μετά τυχεροί θα ήταν...

Και όλα αυτά τα χρόνια να του δίνουν και 150 ευρώ τη μέρα για να βρει τη δόση του. Αναρωτιόταν ο Μιχάλης που τα βρήκαν όλα αυτά τα λεφτά... Πούλησαν το σπίτι στο χωριό, πούλησαν και το σπίτι των πεθερικών του, πήραν και άλλα δάνεια... Τι να έκανε όμως. Δεν φτάνει που άμα δεν του έδιναν χρήματα θα έκανε φοβερές φασαρίες, ένας Θεός ξέρει που θα έμπλεκε ο Βασίλης για να βγάλει λεφτά να αγοράσει την δόση του. Ήταν που ήταν άρρωστο το παιδί τους, να μπει και φυλακή για κλοπές....

Εν τω μεταξύ, η κόρη τους, η μικρή αδελφή του Βασίλη, να έχει φτάσει σε ηλικία γάμου. Τρία παιδιά την είχαν παρατήσει λόγω της ιστορίας. Κρύβεται τέτοια ιστορία αν την έχεις μέσα στο σπίτι; Με τίποτα δεν κρύβεται! Η Κατερίνα δεν είπε κουβέντα, ποτέ, αντίθετα περισσότερο και από ότι η μάνα της φρόντιζε τον αδελφό της.Aλλά τον τελευταίο καιρό τα είχε φτιάξει με ένα παιδί που ήταν πολύ ερωτευμένη μαζί του και δεν ήθελε να προκαλέσει προβλήματα όπως τις άλλες φορές... φαινόταν ότι έχανε την υπομονή της. Και με το δίκιο της – άργησε κιόλας, σκεφτόταν ο Μιχάλης...

Από την σκέψεις του τον έβγαλε η γυναίκα του που άρχισε να βρίσκει τις αισθήσεις της και τον φώναξε. Πήγε στην κρεβατοκάμαρα και προσπάθησε να την ηρεμήσει. Και μετά, γύρισε στο δωμάτιο του γιου του. Τον πήρε αγκαζέ. Γλυκομιλώντας του τον οδήγησε έξω από το σπίτι. Τον έβαλε στο ασανσέρ και ανέβηκαν στον πέμπτο, στην ταράτσα. Συνέχισε να του μιλάει, τον παρέσυρε μέχρι την άκρη και με μία σπρωξιά τον πέταξε από κάτω... Έτσι απλά και κανονικά.

Στην αστυνομία είπε ότι ο γιος του αυτοκτόνησε. Ότι όταν ο ίδιος φρόντιζε την γυναίκα του ο βασίλης ανέβηκε στην ταράτσα και πήδηξε... Το ίδιο είπε και στην γυναίκα και την αδελφή του. Κάνεις ποτέ δεν υποπτεύθηκε τίποτα. Ούτε και ο ίδιος το είπε πουθενά...

Και όταν καμία φορά κάνενας επιβάτης στο ταξί ήταν συμπαθητικός, και τύχαινε να το φέρει και η κουβέντα έλεγε ότι ο γιος του αυτοκτόνησε. Ήταν ναρκομανής και αυτοκτόνησε... έπεσε από τον πέμπτο... έτσι έλεγε.

7 comments:

mindstripper said...

"Εγώ σπέρνω, εγώ θερίζω;"...

λεμόνι δίχως όνειρα said...

!

(Δεν χωράνε λόγια...)

Anonymous said...

mou aresoun oi istories me happy end

Anonymous said...

(...όντως δεν χωράνε λόγια...η ψυχή του πατέρα ξέρει μόνο. Όποιος έχει ζήσει περίπτωση αγαπημένου προσώπου που έπεσε στην ηρωΐνη, μπορεί ίσως να καταλάβει κάτι παραπάνω.)

Provato said...

... καταρχήν να διευκρινίσω ότι αυτή η ιστορία ΔΕΝ είναι αληθινή... ο κύριος μου είπε την ιστορία για την αυτοκτονία του ναρκομανούς γιου του και σκέφτηκα να την "εμπλουτίσω" για να γίνει πιο ενδιαφέρουσα...

τώρα, όσον αφορά την ουσία της ιστορίας... όπως έχει πει και η αγαπημένη Ζυρράνα "κάθε πόρτα έχει την πόρτα της - βέβαια κάποιες πρόκες είναι λίγο μεγαλύτερες από τις άλλες...".

Καλημέρα!

eryx-t said...

Σαν ιστορία, σα διήγημα είναι πολύ καλό!
Το να δηλώσεις πως είναι φανταστική μάλλον είναι απαραίτητο, εστω και στο τέλος.

Πολύ καλό. Με πάει σε όλες αυτές τις καταστάσεις που λες "δεν είναι δυνατόν, κάποια έξοδος, κάποια λύση, κατι..."
Και πως ζυγίζονται αυτά τα πράγματα;

Provato said...

... eryx-t ευχαριστώ... φαντάστηκα ότι είναι σαφές πως πρόκειται για έργο φαντασίας για αυτό και δεν το έβαλα στο τέλος του post...

παρεμπιπτόντως το blog σου είναι γαμηστερό με τις φοβερές φωτογραφίες σου! Συγχαρητήρια!

μπε μπεεεεε