Saturday, September 30, 2006

Τραύμα είσαι ανοιχτό

3 είναι οι μεγάλες κατάρες του ελληνικού τραγουδιού που το έχουν κάνει λίγο να μην βρίσκεται και στην καλύτερη του φάση εδώ και κάμποσα χρόνια:

η πρώτη είναι η επέλαση της Κυπριακής Λαίλαπας (ενδεικτικά αναφέρω από Άννα Βίσση μέχρι Στέλλα Γεωργιάδου και από Θεοφάνους μέχρι Χατζηγιάννη...). Οι Κύπριοι έχουν κατσικωθεί στο ελληνικό πεντάγραμμο και δεν φεύγουν ούτε για διακοπές το καλοκαίρι... έλεος παιδιά, λυπηθείτε μας!

Η δεύτερη είναι η συνειδητή απόφαση ανθρώπων με μεγάλο και πλούσιο ταλέντο να αποσυρθούν από την μάχιμη δημιουργία τραγουδιού, απλά επειδή δεν πουλάνε πια τα αντίτυπα που η σπουδαιότητά τους θα δικαιολογούσε (αναφέρω ενδεικτικά Μούτση, Κουγιουμτζή πριν πεθάνει, αλλά υπάρχουν και πολλοί άλλοι). Νομίζω ότι αν όλοι αυτοί οι άνθρωποι έκαναν προσπάθειες να γράψουν επιτυχημένο τραγούδι, με απήχηση, και δεν τα παρατούσαν με την πρώτη δυσκολία θα ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα - θα ακούγαμε και καλά σουξέ!

Και η τρίτη κατάρα είναι το ότι όλοι θέλουμε να γίνουμε τραγουδιστές, και μάλιστα έχουμε και πρόσβαση σε μέσα που μας επιτρέπουν να προσπαθήσουμε να πραγματοποιήσουμε τα ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΟΝΕΙΡΑ μας. (ένα σύμπτωμα είναι τα reality αλλά υπάρχουν πολλά ακόμα - μέχρι και ο Μπεεεεεyourstruly έχει κάνει δοκιμαστικο σε studio - πάρα πολύ γέλιο, αλλά πάρα πολύ, θα στα πω όμως άλλη στιγμή!!!). Όταν όλοι θέλουμε να γίνουμε τραγουδίστριες, όταν οι εταιρίες ηχογραφούν και κυκλοφορούν ένα τόνο cd τη βδομάδα είναι λογικό να συμβαίνει το φαινόμενο που στα χωριά της Ηπείτου είναι γνωστό ως too much of a good thing...

ΟΜΩΣ! αγαπημένε, sexy, πανέξυπνε, ουσιαστικά καλλιεργημένε, και εστέτ αναγνώστη του www.provato.gr υπάρχει ακόμα μία μεγάλη κατάρα στο ελληνικό τραγούδι, μία κατάρα που κάνει τις άλλες τρεις να μοιάζουν μικρούτσικες απειλίτσες και η οποία δεν το κατάστρεψε εντελώς διότι τα αντανακλαστικά του αγαπημένου κοινού λειτούργησαν άψογα και μας γλύτωσαν από πολύ μεγάλο χουνέρι...!

Παιδικές χορωδίες it's the name of the disease!!!

Παιδικές χορωδίες που "εκτελούν" ελληνικά τραγούδια...

Πραγματικά δεν μπορώ καθόλου να καταλάβω γιατί πρέπει να θεωρώ ωραίο και τρυφερό
θέαμα/ακρόαμα ένα μάτσο μούλικα, τα οποία είναι μέσα στην τσίτα για την επιτυχία και την solo καριέρα (που θα κάνουν μετά που θα τελειώσει το συμβόλαιο που έχει η μαμά υπογράψει με τον χορωδιατζή), ντυμένα σαν διαφήμιση γιαουρτιού να τραγουδάνε με τσιριχτοαγγελικές (My ass) φωνές (your ass) και όλα μαζί με ένα στόμα μία φωνή (his/her ass) όλα τα πχιοτικά σουξέ της ελληνικής δισκογραφίας.

Μόνο αν είσαι παιδέρα μπορώ να φανταστώ να γουστάρεις δεκάχροναminus να τραγουδάν τον πρώτο στίχο από τη Σωτηρία της Ψυχής (που αν δεν τον θυμάσαι λέει "της εξοχής τα πρωινά θα τα βρούμε ξανά αγκαλιά στο κρεβάτι..."). και η παιδέρα είναι κακόοοοοοοοοοοο! κακόοοοοοοοο.... όπως ακριβώς οι παιδικές χορωδίες όταν τραγουδάνε μεγαλίστικα τραγούδια!!!

Θυμάμαι μία εποχή γύρω στα μέσα των 90s που η παιδική χορωδία Τυπάλδου είχε βγάλει ένα cd με ένα σουξέ και καλά.... ακόμα ρε παιδιά το ακούω σε ραδιόφωνια, ακόμα!

μπλιάχ και ίουκ!!!

Για να τελειώνουμε:

Οι παιδικές χορωδίες είναι ό,τι πιο γελοίο, μάταιο, βαρετό, ντεκαυλέ και ανόητο έχει ποτέ ηχογραφηθεί στο ελληνικό τραγούδι. Το δηλώνω ευθαρσώς. και αν είσαι φίλος μου και σου αρέσουν σαν σύλληψη να μη μου το πεις διότι θα κόψουμε φιλία, όσο μακροχρόνια και αν είναι!!!!

(Πιστεύεις θα είχε νόημα να ιδρύσω ένα σύλλογο με μόνο σκοπό να περάσει στη Βουλή ένα νομοσχέδιο που θα απαγόρευε στις παιδικές χορωδίες να τραγουδάνε οτιδήποτε άλλο από το "ήταν ένα μικρό καράβι" σε όλες τις πιθανές εκτελέσεις; - και αν τον ίδρυα θα γινόσουν μέλος; πες ναι. είμαι ο προβατάκος σου, με αγαπάς, δεν είναι σωστό να μου χαλάς χατήρια!)

Φακ!

το ήξερες ότι ο αγαπημένος Leroy του Fame πέθανε το 2003 από επιπλοκές λόγω AIDS σε ηλικία μόλις 41 χρονών; Φακ ρε γαμώτο, φακ, γιατί ποτέ δεν μου λέει κανείς τίποτα εμένα εδώ μέσα και τα μαθαίνω όλα με τρία χρόνια καθυστέρηση τουλάχιστον; ασταδγιάλα πια!

κρίμα ο άνθρωπος. καλό παράδεισο.



αγαπούσα fame. και εσύ νομίζω, έτσι δεν είναι;

Ζηλεύω ρε γαμώτι μου, ζηλεύω!

Μία από τις πιο αγαπημένες μου διαφημιστικές η BBH έκανε αυτή την φανταστική διαφήμιση για να "ανακοινώσει" την χορηγία του Johnnie Walker στην ομάδα McLaren Mercedes της Formula1.

έχει κανείς λίγο κέτσαπ; Μην τα φάω ξεροσφύρι τα λυσακά μου...

Friday, September 29, 2006

Πως λέμε "καμία σχέση";



...εναλλακτικός τίτλος: εκλογές 2006

Φτηνά την γλυτώσατε!

δεν ξέρω τι έχει γίνει

ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΚΙΟΛΑΣ!!!


ΕΝΑ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ!!!

...εάν σήμερα δεν επανερχόταν στην θέση του στο δίκτυιο το blog του enteka που χάθηκε για μιάμιση μέρα, θα:

επηρρεάζα τον σιχαμέναγαπημένο Nanako και την σκατολατρεμένη MIkri Ollandeza και θα τους έκανα εντελώς

ΠΧΙΟΤΗΤΑ!!!

και μετά θα ανεβάζαν κάτι Post που θα έκαναν

τα post του Γεώργιου Χοιροβοσκού να μοιάζουν ευκολοδιάβαστα σαν άρθρα της esspresso

τα Post της Mirandolinas να είναι βατά και κατανοητά σαν δισέλιδο της Βαβούρας

και τα Post του George Le Nonce να βγάζουν νόημα!

θα έκανα μεγάλη ζημιά! άγιο είχατε!!!!

Thursday, September 28, 2006

Πεχλιβάνηδες - Πάλη με το είναι

To Γιαγκλί Γκιουρές είναι το εθνικό Τούρκικο άθλημα. Οι παλαιστές λέγονται και Πεχλιβάνηδες που θα πει ήρωες, και συμμετέχουν κάθε χρόνο, στις αρχές του καλοκαιριού, στο Παντουρκικό Πρωτάθλημα που γίνεται στο Εντιρνέ (Ανδριανούπολη λεγόταν παλιά) από το 1362! Αυτό το πρωτάθλημα είναι το πιο παλιό συνεχιζόμενο αθλητικό πρωτάθλημα στον κόσμο.7 φωτογραφίες από το αθλητικό γεγονός: (Για περισσότερες πληροφορίες, στο internet).








Πεχλιβάνηδες - Πάλη με το εγώ

Πεχλιβάνηδες: ακόμα 5 φωτογραφίες




Wednesday, September 27, 2006

Είσαι περίεργος;

αν θέλεις να ακούσεις ένα δείγμα δουλειάς από τον μπεεεεyourstruly, κάνε εδώ ένα κλικ.

Θα μπορέσεις αν θέλεις να κατεβάσεις ένα ραδιοφωνικό που έγραψα πριν από δύο βδομάδες.

Θα χαιρόμουν πολύ, και θα έβρισκα και πολύ τιμητικό αν μου έλεγες μία γνώμη για αυτό.

Μην το σκεφτείς διαφημιστικά και έτσι - πες μου πως σου φαίνεται σαν απλός ακροατής ραδιοφώνου.

Μπεεε χίλια ευχαριστώ!

Η ζωή μου όλη

Τα χαϊρια μου με το dvd club της γειτονιάς μου τα ξέρεις... μην σε κουράζω να τα συνοψίζω, άμα θες διάβασέ τα εδώ.

εχτές το βράδυ, αργά, γράφτηκε ακόμα ένα επεισόδιο στο saga με τον τίτλο "Ο Βαγγελής πειράζει το παιδάκι που έχει το dvd club".

Ας τα πάρουμε όμως όλα από την αρχή.

Ήταν ένα όμορφο απόγευμα. Έφυγα νωρίς από την δουλειά, γύρω στις 6, και έφτασα γρήγορα γρήγορα σπίτι διότι ένας ευγενικός, καλόκαρδος συνάδελφος είχε την καλωσύνη να με πετάξει με το παπάκι του (στο τέλος της μέρας είναι, καμία φορά, σισύφιο έργο να περπατήσω αυτά τα δέκα λεπτά που χωρίζουν το γραφείο από το σπιτοκαλυβάκι).

Αμέσως γδύθηκα - στάθηκα μπροστά στον καθρέφτη και υπό του ήχους της 9ης του Μπετόβεν άρχισα αργά αργά και υπαινικτικά να χαϊδεύω το κορμί μου. Κάθε τόσο άπλωνα λίγο λάδι "το χωριό" στα χέρια μου.... ΑΚΥΡΟ, ΑΚΥΡΟ αυτό δεν έγινε, δεν έγινε λέω, δεν ξέρω τι με έπιασε...

Συνεχίζω - με το που έφτασα σπίτι, ξάπλωσα. Διάβασα το βιβλίο μου για κανένα μισάωρο.

(άσχετο, αλλά σχετικό - είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το βιβλίο που διαβάζω αυτόν τον καιρό. Πρόκειται για μία ψυχοβιογραφία του Κεμάλ Ατατούρκ, και πραγματικά έχει αλλάξει αρκετά τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνομαι κάποια πράγματα σχετικά με τους γείτονες και τα ζόρια που έχουν τραβήξει και εκείνοι από τις μαλακισμένες μεγάλες δυνάμεις... αναζήτησε το και φυλλομέτρησέ το στο βιβλιοπωλείο. Πιστεύω ότι αν σε ενδιαφέρει η ιστορία θα σου αρέσει. Άσε που είναι και σούπερ ενδιαφέρον να βλέπεις να αναλύονται με ψυχαναλυτικούς όρους κάποιες από τις πράξεις του μεγάλου Κεμάλ...).

Μέτα το διάβασμα έριξα ένα υπνάκι για μιάμιση ωρίτσα. Πρέπει να είδα περίεργα βαριά όνειρα γιατί σηκώθηκα βαρύθυμος. Ευτυχώς που τηλεφωνηθήκαμε με την Λώρα για να μιλήσουμε για τα ζώδια (μου έδωσε τις προβλέψεις της βδομάδας που αρχίζει την μεθεπόμενη Πέμπτη, τις οποίες θα γράψω και θα στείλω στην εφημερίδα μέχρι την Παρασκευή - στα λέω αυτά για να ξέρεις τα ρούτινα της ζωής μου, γιατί είμαστε πια φίλοι...).

Το τηλεφώνημά μας μου έφτιαξε λίγο την διάθεση - φοβάμαι, ειρήσθω εν παρόδω, ότι την δική της την χάλασε... και να φανταστείς ότι δεν της έκανα και παρατήρηση που έχει έναν αιώνα να μου στείλει ζώδια για το www.provato.gr (είμαι σε φάση να αρχίσω να μαζεύω comments ώστε να της τα δείξω μπας και φιλοτιμηθεί... θα σε ενημερώσω να συμμετάσχεις!).

Με καλύτερη διάθεση και παρά το ότι πλησίαζε 10 η ώρα αποφάσισα να πάω τελικά να κολυμπήσω λίγο. Καλά αποφάσισα! Η πισίνα ήταν εντελώς άδεια!! Η δική μου ιδιωτική πισίνα στο κέντρο της Αθήνας!!! Έκανα τα 1800 μέτρα μου (τα οποία εχτές, μυστήριο πράγμα, μου βγήκαν πολύ εύκολα...) και ξεκίνησα για το σπίτι, αφού προηγουμένος έριξα και ένα ξυρισματάκι γιατι εδώ και μερικές μέρες έμοιαζα με τον Γιαγκούλα μετά από 20 μέρες στην απομόνωση!

Με αυτά και με εκείνα όμως η ώρα πλησίαζε 12!

Το dvd club κλείνει εκείνη την ώρα και είχα αποφασίσει να κάνω στον εαυτό μου δώρο μία καλή ταινία να χαζέψω λίγο πριν κοιμηθώ!

Η σκέψη ότι μπορεί να μην το προλάβαινα ανοιχτό με φρίκαρε. Τέτοια πίεση και άγχος δεν έχω ξανανιώσει! Ούτε καν όταν ανακάλυψα στο στρατό ότι μου έχει τελειώσει η κολώνια μου (Tsar Van Kleef & Arpels) και πως στην Λήμνο δεν είχε Hondos Center.

Ευτυχώς όμως είχα άγιο! Ο άγγελος μου φρόντισε να φτάσω στο dvd club στις 12 παρά 3.

Ανακουφισμένος που είχα καταφέρει να το προλάβω ανοιχτό, ανοίγω με ορμητικότητα την πόρτα, μπουκάρω στο (άδειο από πελάτες) dvd club και με το πιο χαρούμενο χαμόγελο στο πρόσωπο μου, το οποίο ήταν γεμάτο αλήθεια λέω στον αγαπημένο πωλητή - ιδιοκτήτη:

- Αχ, ευτυχώς σας πρόλαβα. Δεν ξέρω κι εγώ μέχρι που θα έφτανα αν απόψε δεν έβλεπα ένα dvd με σκληρό gay porno...

Ο πωλητής, πάντα ευγενικός, πάντα κύριος, μου λέει ένα καλογυαλισμένο "Γεια", ενώ εγώ συνεχίζω αναβαίνοντας στο πατάρι με τα porno dvd:

- Μπιέλα θα βάραγα! Μα την πίστη μου σας λέω...

(η ευγένεια πάνω από όλα, όπως είπαμε...).

Καλημπέεεεεερα!

Monday, September 25, 2006

ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΝΙΟ


...όπως θα έχεις καταλάβει η φετεινή season του αγαπημένου σου www.provato.gr ξεκίνησε με πολύ δραματικό ρεπερτόριο. (δες τα προηγούμενα post αλλά και μερικά ακόμα του τελευταίου διαστήματος).

πολύ σκέψη, πολύ ανάλυση, πολύ επιχείρημα, πολύ ρητορική και απαγγελία πάνω σε καφάσι...

δεν ξέρω γιατί μου έχει βγει έτσι αυτός ο Σεπτέμβρης... συνήθως όταν δουλεύει πολύ το ακατοίκητο (μερικοί το δικό τους ακατοίκητο το λένε μγιαλό...) είναι σημείο ότι κάτι δεν μου αρέσει στην ζωή μου και ότι είμαι σε αυτόματη διαδικασία να αλλάξω πράγματα...

...όπως και να έχει, ΕΣΥ πολυαγαπημένε, sexy, πανέξυπνε και καλλιεργημένε αναγνώστη του www.provato.gr δεν έχεις άλλη επιλογή από το να κάνεις υπομονή μέχρι να ξανανεβάσω μγιουζικολ/κομεντί/μπουλβάρ.

... με ξέρεις, κάποια στιγμή θα το κάνω...

...αλλά η season χειμώνας 2006 έχει δραματικό ρεπερτόριο. Για να ξέρεις.

μπεεεε μπεεεεεε μπεεεεεεε!

(στην φωτό επάνω είμαι εγώ σήμερα το πρωί, την ώρα που ένας συνάδελφος μόλις μου έχει πει ένα ανέκδοτο...)

Παράκληση

Μπορείτε επειτέλους να σταματήσετε να μου στέλνετε mail αλυσίδα με ποιήματα που έχουν γράψει κοριτσάκια που αργοπεθαίνουν από καρκίνο σε ένα νοσοκομείο της Νέας Υόρκης;

Συγγνώμη αλλά δεν συγκινούμαι...

Γιατί υπάρχουν και παιδάκια που αργοπεθαίνουν από καρκίνο σε μία έρημο της Αφρικής, χωρίς στέγη και καθαρό (ή έστω βρώμικο) νερό, και που δεν έχουν όρεξη να γράψουν ποιήματα διότι απλά δεν μπορούν να κρατήσουν το κεφάλι όρθιο από την αφαγία... [αλλά ακόμα και αν είχαν όρεξη μάλλον δεν θα είχαν τρόπο να το κάνουν (αναλφαβητισμός γαρ)].

Δεν είναι ότι δεν επιθυμώ το κοριτσάκι να είναι καλά... είναι απλά ότι η μετάδοση τέτοιων εικόνων (ξέρεις, το ξανθόμαλλο αγγελικό κοριτσάκι με τα γαλανά ματάκια, ξαπλωμένο σε ένα πεντακάθαρο δωμάτιο ενός ήσυχου Νεοϋορκέζικου Νοσοκομείου, σηκώνει τα ματάκια, ατενίζει για μερικά λεπτά τα χρυσά φθινοπωρινά φύλλα που αργά αργά πέφτουν από τα δέντρα του Central Park και συνεχίζει το γράψιμο του ποιήματός του... ) μας κάνει να ξεχνάμε το τρομακτικό πρόσωπο του πραγματικού πόνου και πόσο όλοι πρέπει να κάνουμε καθημερινά κάτι για να τον περιορίσουμε!

...φοβάμαι ότι πέφτουμε στην παγίδα να νιώθουμε ότι προωθώντας το Mail αλυσίδα έχουμε κάνει το χρέος μας - αμελούμε έτσι να κάνουμε αυτά που θα είχαν ουσιαστική σημασία και θα συντελούσαν πραγματικά στον περιορισμό του πόνου... ας πούμε να στηρίξουμε οικονομικά τις οργανώσεις των ανθρώπων που πάσχουν ή να μάθουμε τα παιδιά μας να έχουν υγιή και ισορροπημένη διατροφή για να προλάβουν την αρρώστια ή να προσέξουμε τους εαυτούς μας...

Κύκλοι αγάπης. Κύκλοι ξεχασιάς

Το έχω παρατηρήσει. Πολλές φορές. Αλλά ειδικά αυτήν την περίοδο τα παραδείγματα του φαινόμενου είναι περισσότερα από ποτέ άλλοτε.

…μου συμβαίνει ένα περίεργο πράγμα με τους ανθρώπους της ζωής μου που μετράνε πολύ. Ως επί το πλείστον πρόκειται για συγγενείς, αλλά η λίστα περιλαμβάνει και φίλους που βγαίνουν από την κατηγορία «άνθρωποι με τους οποίους έχω κοινά ενδιαφέροντα και μοιράζομαι/σκοτώνω τον χρόνο μου» και μπαίνουν στην κατηγορία «άνθρωποι που η ύπαρξη τους καθαυτή, αλλά και οι διάφορες επιρροές τους πάνω μου έχουν γίνει δομικό στοιχείο της προσωπικότητάς μου».

Ζω μαζί τους κάτι... περίεργους κύκλους. Για κάποιο διάστημα είμαι πολύ καλά.

Είμαστε πολύ καλά: Επικοινωνούμε συχνά, επικοινωνούμε με σαφήνεια, καταλαβαινόμαστε, μπαίνουμε στον κόπο να ψαχτούμε καθημερινά, να σηκώσουμε το τηλέφωνο, ξέρουμε ο ένας τα της καθημερινότητας του άλλου, δεν αφήνουμε χώρο σε παρεξηγήσεις, κοντολογίς βιώνουμε την σχέση με τα όλα της…

Και μετά έρχεται ένα άλλο διάστημα που όλα μοιάζουν διαστρεβλωμένα. Κανένα από τα δύο μέρη της σχέσης δεν μπαίνει καν στον κόπο να κάνει ένα τηλεφώνημα, δεν βρισκόμαστε, δεν έχουμε όρεξη και χρόνο, και αν συμβεί η ατυχία και γίνει καμία παρεξήγηση ο καυγάς είναι ομηρικός και τον κρατάμε μανιάτικο για πολύ καιρό. Περισσότερο από όσο είναι λογικό ή απαραίτητο.

Και μπορεί έτσι να περάσουν μήνες – μπορεί να χαθούμε και να μην το πάρουμε χαμπάρι. Και μάλιστα αυτούς τους μήνες να μην αισθανθούμε στιγμή την έλλειψη του άλλου…

Κάποτε με τρόμαζαν αυτοί οι κύκλοι της λησμονιάς. Φοβόμουν ότι είναι υπονομευτικοί για την αγάπη που μπορείς να έχεις με έναν άνθρωπο… αλλά μετά από αρκετά χρόνια πάνω στον πλανήτη έχω αλλάξει γνώμη.

Και νομίζω ότι με τους ανθρώπους που υπάρχουν αυτοί οι κύκλοι του μίσους και της ξεχασιάς υπάρχει κάτι πιο βαθύ και πιο ουσιαστικό στην επαφή μας και στον τρόπο που δενόμαστε.

Είναι κάπως σαν να είναι, αυτοί οι περίεργοι κύκλοι, ένδειξη πως κάτι μεγαλύτερο υπάρχει με κάποιους ανθρώπους.

Αλήθεια να είναι ή κοροϊδεύω τον εαυτό μου;

(εσένα σου συμβαίνει αυτό άραγε;)

empire falls δε μίνι σειρ.

πριν από περίπου 1 χρόνο είχα γράψει για ένα βιβλίο που μου είχε αρέσει πάρα πολύ, το "Όνειρα και αυταπάτες στο Empire Falls" που αγνοήθηκε μεν στην Ελλάδα, αλλά στην Αμερική όχι μόνο πήρε Πούλιτζερ μα γυρίστηκε και σε μίνι σειρά από το αγαπημένο μου τηλεοπτικό κανάλι, το HBO.

εχτές την είδα την σειρά, μετά από έναν χρόνο που είχα ευχηθεί να έρθει παναγία μου κάποτε και στην Ελλάδα... η υπομονή ανταμοίβεται.

την πέτυχα, εντελώς αναπάντεχα, στο dvd club και την άρπαξα σαν πεινασμένο όρνιο που αρπάζει μόλις πεθαμένο κουτάβι λαμπραντόρ με φρέσκο αίμα.

Την είδα μέσα σε ένα βράδυ.

Φοβερό cast: Απoστόλης Newman, Ed Harris, Φίλιππος Seymour Hoffman (αμέσως πριν το σουξέ του Capote)


Robin Wright Penn που είναι κουκλάρα και καλή ηθοποιός
ξεπεσμένη Theressa Russel, ξεπεσμένος Aidan Ouinn και σοκαριστικά ξεπεσμένη Helen Hunt (πως την πάτησε έτσι ρε παιδιά αυτή μετά που πήρε το Oscar; γιατί δεν έχει παίξει σε ένα εκατομμύριο μεγάλες ταινίες;).
(Όταν τους λέει ξεπεσμένους, δεν αναφέρομαι στο ταλέντο τους ή στο πως παίζουν το ρόλο τους, αλλά στο ότι είναι λίγο σοκαριστικό να παίζουν τόσο λίγο... θα μου πεις, είναι πολύ "δυνατοί" δραματουργικά οι ρόλοι τους - και ίσως τελικά να είμαι λίγο κομπλεξικός που υπολογίζω το ρόλο με βάση το μέγεθος...).

να το δεις. άμα θες. είναι τρεισήμιση ώρες διάρκεια. αλλά αξίζει.

Sunday, September 24, 2006

jackass 2


Το trailer της δεύτερης ταινίας Jackass, ξεκινά με πολύ ξεκαθαρισμένες προθέσεις:

Μία σοβαρή αντρική φωνή, που θα μπορούσε να είναι η φωνή ενός δημοσιογράφου στους New York Times, λέει:

"Όταν κυκλοφόρησε το 2002 ο κόσμος ήταν έξαλλος".

Η φωνή συνεχίζει διαβάζοντας φράσεις - παραδείγματα της διαμαρτυρίας, από κριτικές "σοβαρών" κριτικών κινηματογράφου. Οι φράσεις εμφανίζονται και γραμμένες - με φόντο ασπρόμαυρες εικόνες ανθρώπων εμφανώς σοκαρισμένων από κάτι που βλέπουν.

Αφού σώσει με τα αποσπάσματα η φωνή πάει παρακάτω: "Δυστυχώς για όλους αυτούς, μόλις γυρίσαμε το νούμερο 2!"...και μπαίνουμε σε σκηνές από την ταινία.

(εδώ μπορείς να δεις το trailer καθώς και άλλα καλούδια από την ταινία)

Την Παρασκευή που μας πέρασε η ταινία Jackass, που βασίζεται στην ομώνυμη σειρά του MTV άνοιξε στην Αμερική

Μέχρι την Κυριακή το βράδυ έκανε περισσότερα από 28 εκατομμύρια δολλάρια εισπράξεις. Πολλά λεφτά. μεγάλη επιτυχία.

Θα αντισταθώ στον πειρασμό να σχολιάσω το φαινόμενο, και να προσπαθήσω να εξηγήσω γιατί μία ταινία με πιτσιρικάδες που κάνουν επικίνδυνες σουρεαλιστικές τρέλες με σκοπό να καταγράψουν τον πόνο και την γελοιοποίησή τους κάνει τόσο μεγάλο σουξέ...

Θα κάνω όμως κάτι άλλο. Θα σου γράψω μία λίστα με μερικές άλλες ταινίες που έκαναν grosso motto τα ίδια λεφτά στο πρώτο Παρασκευοσαββατοκύριακο της προβολής τους.

είσαι έτοιμος; Έχω λόγους να πιστεύω ότι θα σοκαριστείς λίγο (...εκτός και αν έχεις προσωπική ζωή ή ζεις στον τρίτο κόσμο που οι άνθρωποι έχουν πραγματικά προβλήματα να ασχοληθούν):

Erin Brockovich
The Matrix
The Sixth Sense (αυτή η ταινία έκανε κάτι λιγότερο, γύρω στα 27 εκατομμύρια..)
Meet The Parents
Toy Story
Cast Away

και το πιο σοκαριστικό από όλα:

γκαγκάν!!!!

The Titanic!

μωρό, αυτό είναι το καινούργιο mainstream. καλωσόρισέ το!

(και άσε τις κουλτουρίτσες να τρέχουν στις νύστες - που λέει και ο αδελφή - πρεμιέρας...)

εκλογικεύσεις

έχω ένα φίλο.

τον λένε προβατάκο - εγώ δεν τον αγαπώ και τόσο πολύ, ούτε και εκείνος είναι και ο καλύτερος στην συμπεριφορά απέναντί μου.

Παρόλα αυτά τα βρίσκουμε. Λίγο επειδή δεν μπορούμε να κάνουμε και αλλιώς, λίγο επειδή είμαστε φίλοι όσα χρόνια ζω, λίγο επειδή όταν δυσκολεύον τα πράγματα και έρχονται τα ζόρια του λέω μία φράση που όλο τα αποσυμπιέζει ή μου λέει μία φράση και με ξανασυνδέει με τον κόσμο...

απόψε το βράδυ μου είπε παλί μία μεγάλη σοφία που κάπως σαν να γλύκανε λίγο αυτόν τον μεγάλο, βαρύ, πικραμένο Σεπτέμβρη:

οι άνθρωποι αν γοητεύονται τόσο πολύ από την έννοια του "κακού" είναι διότι μας κάνει μία μεγάλη εξυπηρέτηση: μας δίνει ένα εργαλείο, μία μέθοδο, για να εξηγήσουμε αυτά που μας πονάνε. και ένας εξηγημένος πόνος είναι πιο μπορετός από έναν πόνο ανεξήγητο, έναν πόνο που μπορεί να χτυπήσει ανά πάσα στιγμή, απλά επειδή ...τυχαίνει.

Παράδειγμα:

Πέθανε ο μπαμπάς από καρκίνο: κάπνιζε. για αυτό.

η ελένη μπήκε στο ίδρυμα μετά από πενήντα απόπειρες: μεγάλωσε χωρίς γονείς. για αυτό.

Ο Σταμάτης κεράτωσε τον Δημήτρη. χωρίζουν: Ο Δημήτρης ήταν όλο με τη δουλειά σκεφτικός. για αυτό.

Μία καταιγίδα έπνιξε την Νέα Ορλεάνη: δεν ήταν καλό το σύστημα αποχεύτευσης. για αυτό.

... υπάρχουν όμως κάποιες φορές, που έχω την αίσθηση (μου είπε απόψε ο προβατάκος μου) ότι είναι πάρα πολύ περισσότερες από όσο θα θέλαμε να παραδεχτούμε, που:

ο μπαμπάς πεθαίνει γιατί απλά σώθηκε το καντήλι του, που λένε...

η ελένη τρελλαίνεται διότι απλά μισεί τον εαυτό της...

Ο Σταμάτης κερατώνει τον Δημήτρη διότι δεν μπόρεσε να αντισταθεί στην γοητεία του Βαγγέλη

και η καταιγίδα πνίγει την Νέα Ορλεάνη διότι είναι πολύ πολύ δυνατή...

δεν εξηγούνται όλα - και σίγουρα το κακό δεν τα εξηγεί όλα αυτά που γίνονται και δεν μας αρέσουν...

Friday, September 22, 2006

Προοπτικές


(εντάξει, είπαμε, η δουλειά δεν είναι ντροπή... αλλά όταν λένε "καριέρα" τι ακριβώς εννοούνε;

και μετά αναρωτιούνται γιατί δεν βρίσκουν με τίποτα κόσμο για να προσλάβουν. Εμ, πως να βρεις όταν τον κοροϊδεύεις στην μούρη, του υποσχόμενος "καριέρα";)
Θυμάσαι καθόλου;

τώρα που βρήκαμε παπά, να θαψουμε πέντε έξι...


χάλια η διάθεση σου λέωωωωωωω

Thursday, September 21, 2006

Αφιερωμένο εξαιρετικά

Κάνε ένα κλικ εδώ - θα το καταδιασκεδάσεις!

για σένα μόνο!

Gay Sex and Aids


για να μην ξεχνιόμαστε!

Καθόλου μονοσήμαντες, πολύ έξυπνες


δεν το συζητώ, κουρέλι τα νεύρα!

πολύ μονοσημαντέ, πολύ έξυπνες


ΖΗΛΕΥΩΘΑΤΑΣΠΑΣΩΟΛΑΕΔΩΜΕΣΑΜΑΤΟΘΕΟΣΟΥΛΕΩΟΚΑΝΑΓΙΑΣΘΑΓΙΝΕΙΤΗΣ
ΠΟΥΤΑΝΑΣΘΑΣΑΣΣΚΙΣΩΟΚΑΝΑΓΙΑΣΖΗΛΕΥΩΩΩΩΩΖΗΛΕΥΩζηλευωωωω!

Θησαυρός


αυτές οι δύο Ads για την χρήση Thesaurus (αυτά το χρόνια που έχω ζήσει στην Αμερική με έχουν κάνει εντελώς "πως το λέτε εσείς εδώ - εμείς εκεί το λέμε ad και thesaurus...") είναι καταπληκτικές. Μην στα ξαναλέω, ζηλεύωζηλεύωζηλέυωζηλέυωΟΚΑΝΑΓΙΑΣ!

Τέλεια Ad!


δεν είναι ότι έχει καμία εξαιρετικά πρωτότυπη ιδέα, είναι ότι με καυλώνει η Non polically correctness της! Τέλεια!

ζηλευωζηλευωζηλευωζηλευωΖΗΛΕΥΩΖΗΛΕΥΩΖΗΛΕΥΩΟΚΑΝΑΓΙΑΣΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ

ΜΑΝΙΤΟΥΜΑΤΟΝΤΟΥΤΑΤΗΘΑΓΙΝΕΙΤΗΣ ΠΟΥΤΑΝΑΣΖΗΛΕΥΩΛΕΩ!!!

Studio 60 on the Sunset Strip

Μεγάλος χαμός γίνεται στην Αμερική με το Studio 60 On the Sunset Strip, την καινούργια σειρά του δημιουργού της Δυτικής Πτέρυγας, στην οποία πρωταγωνιστεί o Μάθιου Πέρυ, το κουκλάκι ζωγραφιστό από τα φιλαράκια. Το πρώτο επεισόδιο προβλήθηκε νομίζω την Δευτέρα αλλά είναι εδώ και πολλούς μήνες που όλοι περιμένουν την σειρά πως και πως και μιλάνε για αυτή (καλά, όχι και όλοι - στον τρίτο κόσμο και όσοι έχουν προσωπική ζωή ασχολούνται λίγο και με άλλα πράγματα). Το CBS και το ΝBC έφαγαν τα λυσσακά τους για να την αγοράσουν πριν από ένα χρόνο - τελικά νικητής βγήκε το δεύτερο δίνοντας ένα ποσό ρεκόρ για τα τηλεοπτικά δεδομένα. Στο YouTube μπορείς να δεις και άλλα trailer - να το κάνεις, λένε ότι το είναι εξαιρετικά καλογραμένο. Για να δούμε, λοιπόν: οι κριτικοί το λάτρεψαν, οι διαφημιστές που αγοράζουν διαφήμιση το λάτρεψαν - μένει να δούμε αν θα αρέσει και στον άμεσα ενδιαφερόμενο, το κοινό. (πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε δει εξαιρετικά καλογραμμένα σήριαλ να την πατάνε το πεδίο της μάχης...). Άραγε το έχει δει κάνένας από τους αναγνώστες του www.provato.gr στην Αμερική για να μας πει εντυπώσεις;

Wednesday, September 20, 2006

Γιορτάζει!!!

το δικτυακό μου στεφάνι η blogarismenh έχει σήμερα γενέθλια!!!



κλείνει τα 28!!! (την κατάφερα την μικρούλα ο γεροπαραλής!!!)

να περάσετε να ευχηθείτε - είναι ένα από τα πιο γλυκά κορίτσια του κόσμου, και χορεύει καταπληκτικά!

και με έναν περίεργο "διαδυκτιακό" τρόπο την αγαπάω!



(στην πρώτη φωτό εγώ και δυο φίλες της γυναίκας μου στο μπεεεεεετσελορ πάρτι
στην δεύτερη φωτό εγώ και το στεφάνι μου τη μέρα του γάμου μας...)

ιστορίες της καταρρακτώδους βροχής

1η:

Ο Φ. περπατούσε στην οδό Πατριάρχου Ιωακείμ στο Κολωνάκι. Έβρεχε καταρρακτωδώς αλλά δεν τον ενοχλούσε. Αφ' ενός διότι κρατούσε μία μεγάλη μαύρη ομπρέλα που τον προστάτευε αρκετά, αφ' ετέρου διότι ...λοιπόν, είχε άλλα πράγματα στο μυαλό του. Η αλήθεια είναι ότι ήταν κάπως σαλταρισμένος εκείνη την στιγμή - βρισκόταν καθ΄ οδόν προς τον Ευαγγελισμό, από τη δουλειά του στην Πετρούπολη. Πήγαινε να δει το γιό του, 23 χρονών, που οι γιατροί λέγαν ότι θα έβγαζε δεν θα έβγαζε τον μήνα. Και ο γαμημένος ο ταξιτζής τον είχε αφήσει στην γωνία Κανάρη με Ακαδημίας αντί να τον πάει στο νοσοκομείο.

Ο Φ. περπατούσε ακριβώς πλάι στον τοίχο, απορροφημένος στις σκέψεις του. (Πως είχε αλλάξει έτσι η ζωή του σε μία στιγμή. Ανοίξανε τον μεγάλο του γιο για να του βγάλουν σκωληκοειδίτη, και τον βρήκαν γεμάτο καρκίνο. Αυτό είχε γίνει 4-5 μέρες πριν). Διάφοροι περαστικοί τον κοιτούσαν εκνευρισμένοι, διότι, παρά το ότι κρατούσε την μεγάλη μαύρη ομπρέλα δεν άφηνε να περάσουν οι διαβάτες χωρίς ομπρέλα από δίπλα από τον τοίχο, αναγκάζοντάς τους να βγουν από την προστασία απ' την βροχή που έδιναν τα μπαλκόνια από πάνω και να βραχούν.

Μέχρι που ένας από αυτούς έπεσε πάνω του με φόρα. Ο Φ. τον κοίταξε εκνευρισμένος. Ο άλλος, ένας πιτσιρικάς κοντά στην ηλικία του γιού του τον κοίταξε με θράσσος. Τον έσπρωξε και καθώς συνέχισε την πορεία του στην αντίθετη κατεύθυνση είπε δυνατά: "Παλιομαλάκα, αφού έχεις την ομπρέλα, δεν μπορείς να πας πιο έξω;".

Ο Φ. το άκουσε. Γύρισε και φώναξε τον νεαρό. Ο νεαρός στάθηκε. Ο Φ. έκλεισε την μεγάλη μάυρη ομπρέλα και πήγε προς το μέρος του νεαρού. Όταν τον έφτασε του κάρφωσε την μύτη της στην κοιλιά του με όλη του την δύναμη.

2η:

Η Ελένη βρισκόταν κάτω από το σπίτι της, στο αυτοκίνητο του Μιχάλη. Του εξηγούσε με όλη την ευγένεια που μπορούσε να μαζέψει, με όλη την προσοχή που απαιτεί η περίσταση, ότι το τελευταίο διάστημα αισθανόταν πολύ παγωμένη ερωτικά απέναντι του, ότι ίσως έπρεπε να κάνουν ένα διάλλειμα, ότι αισθανόταν φοβερές τύψεις που δεν μπορούσε να του ανταποδώσει την αγάπη του...

Έβρεχε καταρρακτωδώς. Εκείνος την άκουγε να μιλά, πάνω από τον θόρυβο της βροχής στην οροφή του αυτοκινήτου, με προσοχή. Στην αρχή της είπε ότι είχε πάνω της δει την αλλαγή στην συμπεριφορά και την αίσθηση που του έδινε, και ότι είχε υποθέσει πως κάτι συμβαίνει... αλλά όσο η Ελένη του εξηγούσε, όσο του έλεγε ότι μακάρι να μπορούσε να κάνει αλλιώς, ότι ζούσε μία σύγκρουση ανάμεσα στην αγάπη που αισθάνεται και την ολοκληρωτική έλλειψη ερωτικού ενδιαφέροντος προς αυτόν

η κατανόηση έδωσε τη θέση της σε μία λύσσα, φρικτή και σκοτεινή και μαύρη που ανέβαινε σαν μαύρος εμετός από το λαιμό του και τον έπνιγε, έτρεχε σαν κάτουρο από το πέος του και σαν αίμα από τα αυτιά και τα μάτια του...

πήγε να απλώσει τα χέρια του να την αρπάξει από τον λαιμό να την σκοτώσει την καριόλα...

αλλά τελευταία στιγμή, με μία βίαιη κίνηση, αυτοκρατορική, άνοιξε την πόρτα της και αφού της έδωσε μία χαστούκα μέσα στα δόντια (ακόμα νομίζει ότι άκουσε ένα δόντι να σπάει...) την έσπρωξε να πέσει μέσα στα λασπόνερα που κυλούσαν με ορμή δίπλα στο παρκαρισμένο αμάξι

κάτω από το σπίτι της

την πουτάνα

που όμως δεν έφταιγε τίποτα - συμφωνείς κι εσύ, έτσι δεν είναι

(ο κόσμος είναι γεμάτος βία - η βία είναι κομμάτι του κόσμου)

Monday, September 18, 2006

Πως το είπες αυτό καλή μου;

Αγαπημένε έξυπνε και sexy αναγνώστη/αναγνώστρια:

Νομίζω ότι είναι ώρα να σου πω κάποια πράγματα για μένα τώρα που η σχέση μας αρχίζει και σοβαρεύει, και υπάρχουν πολλές πιθανότητες να έρθουμε πιο κοντά.

Για να ξέρεις τι σε περιμένει, σε περίπτωση που έχεις την φοβερή τύχη και την εύνοια του Θεού Έρωτα να γίνουμε γκόμενοι, θέλω να σου πω τα βασικά πράγματα που θα χρειαστεί να αντιμετωπίσεις σε μία συμβίωση – ερωτική σχέση μαζί μου:

Έχω πολύ μεγάλο πουλί. Θα πονάς και η ηδονή θα σου προκαλεί κομάρες όλη την ημέρα – άρα δεν θα είσαι παραγωγική/παραγωγικός στην δουλειά σου.


Έχω μεγάλη διάρκεια στο sex: συνεχίζω, συνεχίζω, συνεχίζω και τελειωμό δεν έχω… Θα κουράζεσαι και θα μένεις ξάγρυπνος/ξάγρυπνη και αυτή η ερωτική κόπωση θα διαχέεται σε όλη την μέρα σου με αποτέλεσμα να μην είσαι παραγωγική/παραγωγικός στην δουλειά σου.


Είμαι φοβερά τρυφερός – αποτέλεσμα να παθαίνεις στερητικό όταν περάσει έστω και μία νύχτα που δεν κοιμάσαι αγκαλιά μου, να γίνεσαι ξυνός και κακότροπος με τους άλλους… αυτό είναι κακό. Α, επίσης όταν είμαι κοιμισμένος πέφτω με όλο μου το βάρος πάνω στην αγάπη μου, από τρυφερότητα και τον/την ξυπνάω. Λευκές νύχτες θα ζήσεις... που όλο θα θέλω χάδια.


Σέβομαι πολύ την/τον άλλο. Αποτέλεσμα: να «δημιουργώ» κακομαθημένους ανθρώπους που στην δουλειά τους όταν αντιμετωπίζουν αγένεια και γουρουνιά να μην ξέρουν πώς να την χειριστούν. Η καριέρα σου θα αντιμετωπίσει προβλήματα γιατί όλοι ξέρουν ότι η διπλωματικότητα είναι πολύ σημαντικό πράγμα.


Όλα μου τα σώβρακα είναι πεντακάθαρα μεν, ξεφτισμένα δε. Δεν ξέρω γιατί αλλά δεν πετάω σώβρακο παρά μόνο αν έχει μείνει το λάστιχο και τίποτε άλλο. Αποτέλεσμα να κυκλοφορώ μονίμως ημίγυμνος, με το ένα από τα δύο τέστικωλς έξω, να κρέμεται μέχρι το γόνατο… άρα θα σε ερεθίζω συνέχεια άρα, δες παραπάνω το 1 και το 2!


Μαγειρεύω τέλεια! Θα παχύνεις.


Έχω τεράστια βιβλιοθήκη με καταπληκτικά βιβλία – θα πήξεις στο διάβασμα σημαντικών, σχεδόν αρχετυπικών, λογοτεχνικών κειμένων.


Έχω και τις δύο σαιζόν desperate Housewives, και τις 5 season Six Feet Under, και τις 5 πρώτες seasons Soprano's, και πολλά άλλα τέλεια dvd. Κακό γιατί θα δεις πολύ καλή τηλεόραση.


Έχω υπερβολικά sexy κοιλάκι – με αποτέλεσμα να είσαι μονίμως ερεθισμένος με αποτέλεσμα το 1 και το 2!

Αυτά από μένα – σου άνοιξα τα σώψυχα μου. Χωρίς φόβο και πάθος μίλησα για όλα μου τα ελαττώματα. Τώρα είσαι υπεύθυνος για ότι σου συμβεί.

[αυτό το post είναι εμπνευσμένο/αφιερωμένο σε όλους τους φοβερά σεμνούς συνεντευξιαζόμενους καλλιτέχνες, (αυτούς τους ίδιους που όταν λένε ότι αγαπάνε την Θεσσαλονίκη διότι είναι ερωτική πόλη), οι οποίοι στην ερώτηση «ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα» δίνουν κάτι απαντήσεις του τύπου:

Ένα βασικό μου πρόβλημα είναι ότι είμαι φοβερά ταλαντούχος με αποτέλεσμα να δίνομαι πολύ στην δουλειά μου με αποτέλεσμα να έχω φοβερή επιτυχία και απήχηση με αποτέλεσμα όλα να είναι πολύ δύσκολα γιατί πρέπει να αφιερώνω πολύ χρόνο στα εκατομμύρια θαυμαστών και έτσι πιέζομαι.


Επίσης, άλλο βασικό μου ελάττωμα είναι ότι είμαι τελειομανής και καθόλου εγωιστής και δεν προστατεύω το εγώ και το χαρακτήρα μου και γίνομαι χαλί και αυτό είναι πρόβλημα διότι όλοι από μένα κερδίζουν.


Τέλος πολύ βασικό μου ελάττωμα είναι ότι έχω πολύ αυστηρές αρχές με αποτέλεσμα να σέβομαι και όλα να είναι τέλεια στην ζωή μου και τις σχέσεις και οι άλλοι με εκμεταλλεύονται γιατί η κόλαση είναι οι άλλοι, αλλά εγώ που μυαλό να αλλάξω αυτά τα βασικά ελαττώματα, πάντα δίνω τον καλύτερό μου εαυτό και δεν πρέπει…]

… είδα τον Νταλάρα εχτές στο Mega να μιλά για το Λοϊζο και τα θυμήθηκα πάλι όλα αυτά.

…τέλος, νομίζω πρέπει να δω ένα γιατρό… αλλά δεν έχω πληρώσει την ασφάλεια.

(πι ες: για να μην είμαι άδικος με τον εαυτό μου, όλα τα παραπάνω ισχύουν...για να ξέρεις!)

Με αγαπάς...


ή τζάμπα σου κάνω τρυφερότητες;

είπε εκείνο και πήρε πόζα για μία φωτογραφία...

...λοιπόν, μ αγαπάς;

Sunday, September 17, 2006

ένας φίλος σ' 'εχει ανάγκη

θέλω να σε ρωτήσω, ευγενικέ (και μη) τρυφερέ (και μη) έξυπνε και sexy και καλλιεργημένε αναγνώστη του www.provato.gr:

Πιστεύεις ότι είναι πολύ gay ένας άντρας που περνάει το βράδυ της Κυριακής του φορώντας ένα άσπρο ξεφτισμένο (αλλά πεντακάθαρο, για να μην ξεχνιόμαστε...) σλιπάκι, κάνοντας δουλειές στο σπίτι (πλύσιμο πιάτων, τακτοποίηση πλυμένων ρούχων, ξεσκόνισμα και άλλα τέτοια...) και ακούγοντας Αλέκα Κανελλίδου (αυτή τη στιγμή ας πούμε παίζει το "πως μ' αγαπάς μου λες" και το ακούω και κοντεύω να λιώσω από την γλύκα...);

(και για να μην κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου αυτός ο άντρας στον οποίο αναφέρομαι είναι ο yours truly...)

...να μου απαντήσεις χύμα. μπορώ να το αντέξω...

Γάλα; όχι γάλα!

Κοίτα να δεις τι ακούει κανείς και μάλιστα από εκείνον που καθόλου δεν το περιμένει:

"απογαλακτίζομαι από τους γονείς σημαίνει κάποια στιγμή να καταλάβω ότι δεν είναι εκείνοι υπεύθυνοι για την δική μου ζωή και τις επιλογές μου και να σταματήσω να τους κατηγορώ..."


(είμαι στο αυτόκίνητο μίας γνωστής μου, επιστρέφουμε από κάποια δουλειά - και μιλάμε περί ανέμων και υδάτων. Κάποια στιγμή πάμε στο θέμα γονείς και επίδρασή τους στα παιδιά. και μου λέει αυτή τη φράση. που με έστειλε. είναι τόσο αντίθετη με το κοινά απόδεκτό ότι "απογαλακτισμός είναι να το να αρχίσεις να μπινελικώνεις τους γονείς σου για τα λάθη που έχουν κάνει". και χωρίς να μπορώ να εκφράσω γιατί, έχω την αίσθηση ότι έχει πολύ ζουμί αλήθειας...)

Saturday, September 16, 2006

Ζήτω!!!

Με μεγάλη χαρά μαθαίνω ότι η αγαπημένη Whitney Houston έκανε αίτηση διαζυγίου από το σκατοσκυλάραπα τον μισοαποτυχημένο Bobby Brown που κόντεψε να την στείλει στον άλλο κόσμο.

Η Whitney στις 12 Σεπτεμβρίου, μερικές μόλις μέρες πριν ο υπεύθυνος δημοσίων σχέσεών της επιβεβαιώσει την αίτηση διαζυγίου, εμφανίστηκε σε μία κοινωνική εκδήλωση στο Los Angeles και φαινόταν αρκετά καλά.


Μπορεί να μην ήταν όπως τη θυμόμαστε από την παλιά εποχή, αλλά σίγουρα δεν είχε καμία σχέση με αυτό το πλάσμα που είδαμε μερικούς μήνες πριν με την βρώμικη ξεφτισμένη γούνα στα πρόθυρα της κατάρρευσης (φωτό κάτω). Αν μη τι άλλο είχε κρέας στα κοκκαλάκια της και φαινόταν να είναι σε επαφή με το περιβάλλον.

Το πολύ θετικό είναι ότι η Whitney συνοδευόταν από τον Clive Davis, έναν από τους πιο έμπειρους και ταλαντούχους mega παράγοντες της Αμερικάνικης δισκογραφίας.

Είναι αυτός που την "ανακάλυψε" στην αρχή της καριέρας της και επίσης τώρα, λένε οι πηγές μου, έχει αναλάβει το come back της. Ήδη έχουν αρχίσει να δουλεύουν πάνω σε υλικό για καινούργιο album (από το 2002 έχουμε να ακούσουμε κανούργια τραγούδια από την Lovely W). Δεν θα είναι εύκολο, αλλά μπορεί να γίνει.

Θα πρέπει βέβαια η Whitney να δουλέψει σαν το σκυλί, και κάτι μου λέει ότι έχει ξεσυνηθίσει να το κάνει αυτό μετά τις περιπέτειες των τελευταίων χρόνων.

Πολύ θετικά νέα, πραγματικά. Είχα πολύ στεναχωρηθεί όταν ξέσπασε το σκάνδαλο που η αδελφή του μαλάκα του Bobby Brown πούλησε φωτογραφίες του μπάνιου της Lovely W όπου έβλεπες ένα μάυρο χάλι βρωμιάς με αποφάγια, σύριγγες κ.λπ.

Το ακόμα πιο θετικό είναι ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στην Αμερική είναι "ενθουσιασμένα" με το νέο του επικείμενου διαζυγίου.

Η Whitney κάποτε ήταν το αγαπημένο κορίτσι της Αμερικής, αλλά τα τελευταία χρόνια αντιμετωπιζόταν σαν υποστάρ τετάρτης κατηγορίας.

[Δεν θα ξεχάσω, σε ένα από τα ταξίδια μου στην Αμερική, που είδα μία εκπομπή στο E! Channel, σατυρική για τους σταρ, και κάθε 3 θέματα (που αναφέρονταν σε ξεφτίλες που έχουν φάει οι ξεπεσμένοι αμερικάνοι stars) το ένα ήταν για την Whitney.]

Αν αυτό το κλίμα καταφέρει και το ανατρέψει το διαζύγιο της τότε μιλάμε για σίγουρο επιτυχημένο come back. Τόσο επιτυχημένο που θα κάνει το come back της φριχτής Mariah να μοιάζει ενά απλό μικροσουξεδάκι.

Μακάρι Whitney! Είσαι η εφηβική μου αθωότητα, είσαι η φωνή μίας αγάπης που νόμιζα ότι θα είναι ένα τακτοποιημένο, φωτεινό συνάισθημα χωρίς μπερδευτικά πισωγυρίσματα και σε θέλω πίσω, ακόμα και αν δεν αγοράζω τα cd σου!
Μου είναι απαραίτητο να ξέρω ότι υπάρχεις εκεί έξω και you do your thing!

Ατάκα

Φαντάσου μαζί μου:

Είμαι, λέει, ο βασικός συγγραφέας και creator ενός πάρα πολύ επιτυχημένου σήριαλ που παίζεται για χρόνια στην τηλεόραση.

Πρωταγωνίστρια του σήριαλ μου είναι (και) η Νόνικα Γαληνέα στον ρόλο μίας τριαντάρας φοιτήτριας της νομικής η οποία έχει ένα γιο 5 χρονών από την εποχή που δούλευε μοντέλο στην Νέα Υόρκη και ηθοποιός στο Λος Άντζελες. (παράτησε αυτές τις δύο καριέρες για να γυρίσει στην Ελλάδα να γίνει δικηγόρος που ήταν πάντα το όνειρό της...).

Στο σήριαλ παρακολουθούμε τις αγωνίες της νέας μητέρας Νόνικας Γαληνέας να μεγάλωσει μοναχιά ένα παιδί, να σπουδάσει κ.λπ. κ.λπ.

Η Νόνικα έχει μία μικρή αδελφή, 22 χρονών με την οποία συγκατοικεί. Αυτή, η αδελφή της δηλαδή, έχει δεσμό με τον Σάκη Ρουβά (η πρώτη εμφάνιση του Σάκη σε σήριαλ) ο οποίος για να είναι με την αδελφή της Νόνικας, που την παίζει η Άννα Ανδριανού, έχει παρατήσει την Aggelina Jolie (η Anggelina κάνει cameo εμφάνιση στον πρώτο κύκλο του σήριαλ μου, παίζοντας τον εαυτό της).

Η Νόνικα Γαληνέα, η νεαρή μητέρα, δηλαδή, και η Άννα Ανδριανού, η 22χρονη αδελφή της είναι στην ουσία μάνα και πατέρας του παιδιού της Νόνικας το οποίο και υπεραγαπάνε.

Σε μία φοβερή δραματική καμπή του σήριαλ, γίνεται το εξής τραγικό. Το παιδί πηγαίνει να επισκεφτεί μία θεία του στην Μυτιλήνη. Εκεί, ξεφεύγει από την προσοχή της για μία στιγμή, βγαίνει στον δρόμο και σκοτώνεται - το χτυπάει ένα αυτοκίνητο που οδηγεί η γυναίκα του δημάρχου Μυτιλήνης και η μπατζανάκα της.

Φαντάσου μαζί μου:
Η Νόνικα και η Άννα Ανδριανού είναι μαζί στο σπίτι. Η μία είναι στην κουζίνα και μελετά γιατί δίνει τη Δευτέρα και η άλλη χαζεύει τηλεόραση. ξαφνικά χτυπά το τηλέφωνο. Η Νόνικα το σηκώνει. Δεν ακούμε τι της λένε αλλά η Νόνικα δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας και καταλαβαίνουμε ότι είναι κάτι τραγικό. Κατεβάζει το ακουστικό και συνεχίζοντας το ρεσιτάλ ερμηνείας πηγαίνει στο σαλόνι για να ενημερώσει την θεία του μωρού για το χαμό του.

Πηγαίνει

Πηγαίνει

Πηγαίνει


...φτάνει στο σαλόνι. Η Άννα Ανδριανού, που βλέπει μία εκπομπή αφιέρωμα στον Justin Timbrelake όπως όλα τα 22χρονα κορίτσια την ίδια στιγμή, ρίχνει ένα βλέμμα στην αδελφή της και καταλαβαίνει ότι συμβαίνει κάτι φριχτό. Σηκώνεται, τρέχει προς το μέρος και στο τσακ την προλαβαίνει πριν αυτή σωριαστεί λιπόθυμη στο παρκέ και σπάσει το μακιγιάζ της. Η Νόνικα όμως πριν όμως χάσει τις αισθήσεις της προλαβαίνει και φωνάζει στην αδελφή της:

Lesbians Killed our Baby!!!

(δεν είναι τέλεια ατάκα; δεν θα γράψει τρελά; δεν θα γίνει πάταγος; ...Η Νόνικα να φωνάζει, πριν σωριαστεί, "Lesbians Killed our Baby!!" στην μικρή αδελφή της σε prime time στην ελληνική τηλεόραση... το σκέφτομαι και τσουτσουρίζουν τα χέρια μου, ανατριχιάζω... φαντάσου: ..."Lesbians Killed our Baby!!!"...)

Thursday, September 14, 2006

Μπύρα Flashdance

Θυμάσαι αυτή την διαφήμιση, It' s a big Ad λέγεται, για την μπύρα Carlton Draught που είχε κάνει πάταγο πριν από κανένα χρόνον και την είχαμε καταδιασκεδάσει όλοι πάρα πολύ;

(μέχρι και η Lili έχει ακόμα Link στην διαφήμιση, η οποία Lili είναι του ποιοτικού και του ψυχολογικού και είναι κατά της μπύρας γιατί μεθάνε οι άντρες και μετά χτυπάνε τις γυναίκες και κακοποιούν τα παιδιά τους και η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΗΣ Η ΖΩΗ ΤΗΣ Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΠΟΥ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΣ ΔΕΙΧΝΕΙ... :-P )

Έδειχνε μερικές χιλιάδες άντρες που σε ένα λιβάδι έτρεχαν και "απεικόνιζαν" το χύσιμο μίας μπύρας σε ένα ποτήρι, υπό τους ήχους του Carmina Μπύραana, αν δεν κάνω λάθος.

αυτές τις μέρες ήρθε η συνέχεια: η οποία αν έχεις τον θεό σου¨"πατάει" στην ιδέα του Flashdande. εδώ θα την δεις. έχει πλάκα! αλλά δεν είναι "σχετική" με το προϊόν όπως η πρώτη!

anyway, whatever!

Νύχτα στα βαθιά

είμαι στην πισίνα. Μόλις έχω τελειώσει το πρόγραμμά μου. Είναι αργά και είμαι μόνος μέσα στο νερό. Παίρνω μία βαθιά βαθιά ανάσα και κάνω ένα μακροβούτι με ανοιχτά τα ματιά πριν βγω και πάω για πλύσιμο και ντύσιμο...

ξαφνικά αισθάνομαι μία περίεργη αίσθηση... το νερό ταράσεται περίεργα γύρω μου. Κοιτάζω μεσά από τα γυαλιά και βλέπω να κολυμπάει με μεγάλη ταχύτητα προς το μέρος μου μία τεράστια μέδουσα. Παγώνω μέσα στο νερό, χέζομαι, εκείνη με φτάνει, ακουμπάει πάνω στο στήθος και την κοιλιά μου. αισθάνομαι την μεδουσένια αίσθηση, αλλά κανένα κάψιμο. Χαλαρώνω... η μέδουσα κολυμπάει γύρω μου παιχνιδιάρικα - την ακολουθώ... κολυμπάω γύρω της, ακουμπάω την μύτη μου και τα χείλια μου πάνω της... μου φαίνεται πως φωσφορίζει.
μία μαύρη φιγούρα μου τραβάει την προσοχή... από κάτω μου (...μα από που; η πισίνα στο γυμναστήριο έχει ενάμιση μέτρο βάθος!!) έρχεται αργά αργά, κυματιστά και με "αυτοπεποίθηση" ένα τεράστιο σαλάχι. Πρέπει να είναι 2 μέτρα επί δύο. μας φτάνει... η μέδουσα έρχεται σαν φοβισμένη. εγώ χτυπάω τα πόδια και πετάγομαι μπροστά κολυμπώντας. Από το στόμα μου βγαίνουν μπουρμπουλήθρες. Γελάω με όλη μου την καρδιά. τα δύο πλάσματα του βυθού με ακολουθούν.

έχω χάσει την αίσθηση του χώρου και του χρόνου. από κάπου μας έχει πλησιάσει ένα κοπάδι δελφίνια που κολυμπάνε γύρω μας.
Είμαστε ένα τεράστιο κουβάρι: εγώ, το σαλάχι, η μέδουσα, τα δελφίνια. ένας σχηματισμός από πλάσματα χαρούμενα κολυμπάει και παίζει σε μία πισίνα στο κέντρο της αθήνας, στο κτίριο στην γωνία Πανεπιστημίου και Αμερικής...

Tuesday, September 12, 2006

Μικρό κομμάτι χρυσάφι

ή αλλιώς γιατί επιμένω να blogaρω (...να αντιμετωπιστεί ως προσωπική εξομολόγηση παρακαλώ... και σαν ένας από τους μικρούς κανόνες της ζωής μου):

"One ought, every day at least, to hear a little song, read a good poem, see a fine picture, and if it were possible, to speak a few reasonable words."

Johann Wolfgang von Goethe

Monday, September 11, 2006

Πάνω από όλα η ευγένια

"μπαίνω στο video club.

φορώ τα κουλτουρέ γιαλάκια μου, έχω ένα πολύ ευγενικό χαμόγελο στο πρόσωπό μου.

Πλησιάζω στον πάγκο. Ο πωλητής με χαιρετά ευγενικά

- Καλησπέρα!

- Καλησπέρα! απαντώ.

και συνεχίζω:

- θα είχατε την καλωσύνη να μου πείτε που βρίσκονται οι ταινίες με σκληρό gay porno;

Ο πωλητής δεν πεταρίζει καν τα βλέφαρά του. Βλέπω όμως ότι το άδηλο κομμάτι του προσώπου του είναι σε υπερδιέγερσδη. Κοκκινίζει, τα αιμοφόρα αγγεία στην μύτη του σαν να αυξάνονται σε όγκο. Παρόλα αυτά, χωρίς καθυστέρηση μετρήσιμη, μου απαντά:

- Θέλετε ταινίες σε video ή σε dvd;

- Σε dvd.

- Στον ημιόροφο, στο ράφι δίπλα από τις σκάλες.

- Ευχαριστώ πολύ

- Παρακαλώ.

ανεβαίνω στο πατάρι, κοιτάζω στα δύο ράφια δεξιά και αριστερά από την σκάλα, τζίφος. Φωνάζω:

- Να σας πω!!!!. Δεξιά από την σκάλα έχει την κατηγορία "βίτσια με χοντρές" και αριστερά "τελείωμα στο πρόσωπο".

Από κάτω σιωπή


Σιωπή


Σιωπή


Σιωπή


και μετά έρχεται η απάντηση:

- Συγγνώμη για την καθυστέρηση, τσέκαρα στο κομπιούτερ. Έγινε μία ανακατάταξη, μάλλον, επάνω και πιθανώς μπερδεύτηκα. Ψάξτε λίγο - και αν δεν μπορέσετε να το βρείτε θα ανέβω να σας βοηθήσω...

Πιστεύω ότι είναι σημαντικό σε ένα μαγαζί να υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν να εξυπηρετήσουν τον πελάτη. Πάρα πολύ σημαντικό. Άνθρωποι σαν τον κύριο που με εξυπηρέτησε στο video club βάζουν καθημερινά την Ελλάδα στην λίγκα με τις χώρες του πρώτου κόσμου.

Και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας. γιατί είναι σημαντικό να επιβραβεύονται οι συμπεριφορές που δείχνουν σεβασμό στον άλλο".

Πες με γρουσούζη...

...πες με υπερβολικό...

...πες με ανενημέρωτο...

...πες με γκρινιάρη...

...αλλά βλέποντας πόσα πολλά blogs ασχολούνται σήμερα με την επέτειο της 11ης Σεπτεμβρίου αναρωτιέμαι και εντυπωσιάζομαι:

Πως, λέω, έχει γίνει τόσο αναπόσπαστο κομμάτι της κουλτούρας και της συλλογικής μας μνήμης ένα τόσο "αμερικάνικο" γεγονός; ...που έγινε στην άλλη άκρη του κόσμου και μάλιστα σε έναν τόπο για τον οποίο δεν έχουμε και την καλύτερη γνώμη;

στο κάτω κάτω έχει δει και η ευρώπη τις καταστροφές της... καμία δεν έχει πάρει τις θρυλικές διαστάσεις που πήρε η κατάρρευση των δίδυμων Πύργων...

υποθέτω ότι έχει να κάνει με την "θεαματικότητα" του γεγονότος. με την άψογη σκηνοθεσία του και το αριστοτεχνικό storyelling που το ακολούθησε.

...αυτή η καταραμένη η ικανότητα των Αμερικάνων να λένε τόσο καλά τις ιστορίες τους...

... anyway... όπως είπα και πριν, πες με γρουσούζη.

Α πα πα πα πα...

ιερό και όσιο δεν έχει αυτός ο Bob Dylan. Ανάρχα ανάρχα, ροκάς ροκάς, το σαλβάρι σαλβάρι...
αλλά άμα είναι να πουλήσει μερικά cd παραπάνω μία χαρά συνεργάζεται με το κατεστημένο της διαφήμισης...

εδώ είσαι

too raw, to gay, too horny

κάνε εδώ κλικ και δες.

και πρόσεξε μην έρθουν παιδιά στην οθόνη.

Σιδεροκεφαλάκια


Όταν η φίλη μου η Δώρα ήταν μικράκι και πήγαινε σχολείο, η μαμά της, super μαμά, την πρώτη πρώτη μέρα του σχολείου, κάθε χρονιά την σταματούσε στην πόρτα ενώ ήταν έτοιμη να φύγει και την μπούκωνε με μία κουταλιά μέλι:

"για να είναι γλυκιά η χρονιά σου..." της έλεγε πριν την αποχαιρετήσει...

σήμερα που αρχίζουν τα σχολεία αφιερώνω και εγώ σε όλα τα παιδάκια, μικρά και μεγαλύτερα, αυτή την χορταστική κουταλιά μέλι... ξέρεις γιατί: για να είναι γλυκιά η χρονιά τους!

(αχ, σαν χτες ακόμα που πήγαινα σχολείο...)

καλή βδομάδα σε όλους.

Sunday, September 10, 2006

Μυθικές διαστάσεις

ένα από τα πιο εντυπωσικά video που έχω δει ποτέ.

Ο αστροναύτης David Scott, πλήτωμα του προσεληνωμένου Apollo 15 αποδεικνύει ότι ο "κύριος Γαλιλαίος ήταν σωστός στα συμπεράσματά του".

Παίρνει ένα βαρύ γεωλογικό σφυρί και ένα φτερό και τα αφήνει να πέσουν. Φυσικά και τα δύο φτάνουν στο έδαφος της Σελήνης την ίδια στιγμή, απόδειξη ότι η δύναμη της βαρύτητας (αλλά και άλλων μεγάλων φυσικών φαινομένων όπως ο έρωτας, ο πόθος, η καύλα, η τρελή ζήλια, η εκδικητικότητα...) είναι ίδια σε όλους τους οργανισμούς και όλα τα αντικείμενα.

Απλά κάποιοι από εμάς πέφτουμε πιο αργά, πέφτουμε στο έδαφος με σχετική καθυστέρηση γιατί το "σχήμα" μας ευνοεί την αντίσταση του αέρα.

συγκινητικό, συμβολικό - και πολύ αληθινό


Συκιά εξουσιάζει!

αυτό είναι το πιο "αξίζει τον κόπο να το Linkάρω" post που έχω διαβάσει ποτέ!!!

θα ξεκαρδιστείς στα γέλια.


enjoy!!!

ΙΟΥΚ!!!!

ΠΡΟΣΟΧΗ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ:

Η ΕΠΗΠΥΕΟΘΠΟΚΣΟΜ (επιτροπή παιδιών ηθοποιών που ύπηρχε ελπίδα ότι θα παραμείνουν όμορφα και συμπαθητικά όταν μεγαλώσουν) εξέδωσε έκτακτο δελτίο Bad Growing Up Alert που ισχύει από το βράδυ της Κυριακής και για πάντα.

To συγκεκριμένο Bad Growing Up Alert είναι σύμφωνα με την ΕΠΗΠΥΕΟΘΠΟΚΣΟΜ έντασης 9, δηλαδή σχεδόν θανατηφόρo!

Ο δήμος αθηναίων έχει διαθέσει αίθουσες σε όλα τα δημοτικά διαμερίσματα της περιοχής πρωτευούσης όπου οι φρικαρισμένοι κάτοικοι μπορούν να καταφύγουν για να μοιραστούν τον πόνο και την οδύνη που το τρυφερό και συμπαθέστατο αγοράκι

που όταν ήταν μεταμωρό μας έκλεψε τις καρδιές στο Forrest Gump

και όταν ήταν προπιτσιρίκι έβλεπε νεκρούς ανθρώπους στο Sixth Sense

έγινε έτσι τώρα που είναι δέκαοχτώ:


τρελό ίουκ όμως - και ακόμα πιο τρελλό γιακ!

Saturday, September 09, 2006

Ξεκούραση

Νιώθω μια κούραση βαριά
στο σώμα μου και στην καρδιά
και δε μου κάνει όρεξη ούτε να κουβεντιάσω
όλα τα έχω βαρεθεί
θέλω να ξαποστάσω

Κουράστηκα, τσακίστηκα
δε θέλω πια να ζήσω
ας κοιμηθώ παντοτινά
να μην ξαναξυπνήσω

Με κατατρέξανε πολλοί
και με ποτίσανε χολή
τα πιο μεγάλα βάσανα
μου φόρτωσαν στον ώμο
απελπισμένος σέρνομαι
μέσα στον ψεύτη κόσμο

Είναι τα ντέρτια μου πολλά
πικρό το δάκρυ μου κυλά
έτσι που με κατάντησαν
τι άλλο πια να πάθω
για πάντα θα ξεκουραστώ
μες στον υγρό μου τάφοπορτρέτο Στάλιν με τρυφερά Ρωσάκια που αγαπάνε τον καλοκάγαθο πατερούλη: Boris Vladimirski

πορτρέτο Λένιν που ξαποσταίνει λύνοντας ρέμπους: Ιsaak Brodsky


στίχοι ελληνικού τραγουδίου που εννοποιεί τα επιμέρους στοιχεία, δημιουργώντας ένα καλλιτεχνικό σύνολο αξιώσεων, ένα ακίνητο video clip θα έλεγα, ενώ συνάμα συνδέει το ελληνικό τραγούδι με τα μεγάλα γεγονότα της ευρωπαϊκής ιστορίας: Βασιλόπουλος Γιάννης

Μπι Μπι Sea

"... μετά από μία αμφιλεγόμενη εκστρατεία στην μέση Ανατολή επιστρέφει στην πατρίδα του, όπου η κυβέρνηση είναι εξαιρετικά αντιδημοφιλής, καθώς αυξάνει την φορολογία και έχει χάσει την επαφή με τον λαό..."

ένας στέλεχος του B.B.C. εξηγεί γιατί κατά την γνώμη του ο Ρομπέν των Δασών είναι "oddly" επίκαιρος ήρωας - και λέει ακόμα μία ατάκα που αποδεικνύει ότι η Μεγάλη Βρεττανία αν θα έπρεπε να σωθεί για κάτι, αυτό θα ήταν το φλέγμα που διακρίνει τους Βρεττανούς.

(το BBC βρίσκεται στο στάδιο παραγωγής ενός φιλόδοξου σήριαλ για τον "ήρωα με τα κολάν", το σενάριο του οποίου έχει γράψει ο αδελφός του σκηνοθέτη του Άγγλου ασθενή).

Friday, September 08, 2006

Αληθινό περιστατικό και επείγον

Η φίλη μου η Χ. είναι δυσαρεστημένη με τον φίλο της τον Ψ.

Είναι φίλοι 10 χρόνια και αισθάνεται ότι τον τελευταίο καιρό αυτός δεν την συνδράμει αρκετά σε μία μεταβατική περίοδο που διανύει (πρέπει να βρει δουλειά, να δει τι θα κάνει με κάποια θέματα της ζωής της κ.λπ. ...).

Αντί λοιπόν να σηκώσει το ρημαδιασμένο το τηλέφωνο και να προσπαθήσει να καταλάβει αν ο Ψ. όντως είναι αδιάφορος ή αν του συμβαίνει κάτι, κάνει κάτι πολύ πιο έξυπνο και μελετημένο που δείχνει τον σεβασμό της στην δεκάχρονη φιλία τους και αποδεικνύει ότι πραγματικά ενδιαφέρεται για την σχέση της με αυτόν τον άνθρωπο. Αποφασίζει να ανεβάσει ένα δακρύβρεχτο post στο blog της, στο οποίο εξηγεί την ετυμηγορία της ότι αυτός δεν την σηρίζει, δεν αξίζει να λέγεται φίλος και είναι μαλάκας και αλήτης.

Ο Ψ. δεν έχει πάρει πρέφα τι αισθάνεται η Χ. για αυτόν το τελευταίο διάστημα. Περνάει και αυτός μία μεγάλη κρίση με την οικογένεια του πράγμα που τον έχει "κλείσει" λίγο στον εαυτό του. Επίσης είναι και άντρας, το στυλ του δεν είναι να σηκώνει το τηλέφωνο και να προσπαθεί να εκμαιεύσει αν ο φίλος ή δικός του έχει κάτι. Όπως ο ίδιος μιλάει στους ανθρώπους που θεωρεί ότι μπορούν να τον βοηθήσουν για αυτά που τον απασχολούν έτσι θεωρεί και περιμένει από τους άλλους να του μιλάνε για αυτά που νιώθουν. Μπορεί να μην είναι ένας τρόπος που "λειτουργεί" και ταιριάζει με όλους, αλλά αυτός είναι.


Εκτός αυτών ο Ψ. είναι 10 ώρες μέσο όρο την μέρα στο γραφείο του, και παράλληλα ασχολείται και με άλλα πράγματα - γεγονός που δεν του δίνει την ευκαιρία να κλωθογυρίσει στο μυαλό του συμπεριφορές και χαρακτήρες ώστε να ικανοποιήσει την επιθυμία του να αποδεικνύει πόσο προδοτικοί είναι μόνιμα οι άλλοι απέναντι του... Μάλιστα αναρωτιέται γιατί η φίλη του που δεν εργάζεται αυτόν τον καιρό, άρα είναι λίγο πιο άνετη με τον χρόνο της, έχει χαθεί και δεν τον παίρνει κανένα τηλέφωνο.

Όταν Ο Ψ. διαβάζει το post και βλέπει ότι συμβαίνει κάτι αισθάνεται πολύ αμήχανα και στεναχωριέται. Αναρωτιέται πως μπορεί να κατηγορείται ότι δεν ενδιαφέρεται για μία σχέση από την φίλη του, όταν αυτή δεν μπαίνει καν στον κόπο να του μιλήσει για το θέμα της μαζί του, όταν δεν του δίνει καν την δυνατότητα να απαντήσει... και αντίθετα τον "αδειάζει" και με απολυτότητα αποφασίζει για το πόσο ανάξιος είναι.

Προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί της σχεδόν αμέσως. Εκείνη τον αγνοεί. Μετά αυτός ξαναπροσπαθεί. Αυτή ξανά τον αγνοεί. Ο Ψ. είναι ακόμα πιο προβληματισμένος.

...και μετά.... bang!!! Epiphany!!!

O Χ. θυμάται πόσο αβανταδόρικα είναι τα posts που μιλάνε για "προδοσία" και πόσα σχόλια μαζεύουν... και η ανεξήγητη σμπεριφορά της για δέκα χρόνια φίλης του που νιώθει τόσο προδομένη εξηγείται...

(suckers κάντε μία χάρη στον εαυτό σας: την επόμενη φορά που θα περάσετε μία κρίση με κάποιον άνθρωπο που "αγαπάτε - my ass" θυμηθείτε: οι κρίσεις με τους φίλους δεν θέλουν blogging,θέλουν διαπροσωπική επικοινωνία... αγάπη είναι να δίνω στον άλλο τον περιθώριο να υπάρξει, να απαντήσει, ακόμα και όταν έχει κάνει την μεγάλη μαλακία... και κυρίως, οι άνθρωποι έχουν διαφορετικούς τρόπους να είναι φίλοι... αν ο τρόπος κάποιου δεν σου κάνει, να το θυμάσαι στην αρχή της σχέσης, όχι αφού περάσουν δέκα χρόνια... και κάποια στιγμή, αυτήν την δεκαετία ει δυνατόν, get a life...)

Βία

Βία

το film αυτό είναι σκηνοθετημένο από τον Derek Jarman. Το έφτιαξε για να παίζει ως οπτικό background στην πρώτη περιοδεία που έκαναν ποτέ οι Pet Shop Boys όταν έπαιζαν το Violence.

Το Violence είναι από το πρώτο τους άλμπουμ, Actually, που περιλαμβάνει και το West And Girls και η μελαγχολικότητά του τόσο στους στίχους και την μουσική το έκαναν ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια όλων των εποχών... ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.

το αφιερώνω στον Πολύβιο που μοιάζει να είναι πιο ανθρώπινος άνθρωπος από ότι είναι οι άνθρωποι στην εποχή μας...

The sons and brothers
fighting for another cause
anything to give their lives some meaning
busy with their guns and dreaming
far away from here
said they would act in self-defence

And all the others
running 'round so hot and bothered
anything to give their lives some meaning
in the evening
running around with guns and
said they would act in self-defence
with violence

Violence
Violence
Violence breeds violence
Violence breeds

The son and brother
when he gets home
he gives someone some love
and mutters
'Woman, you'll never understand
I did what I said in self-defence
with violence'

Violence breeds violence
Violence breeds violence
Violence breeds violence

Super Power

γενικά οι αυστραλοί κάνουν διαφημίσεις που είναι και σουρεάλες αλλά χωρίς να είναι αλλού για αλλού.

Αυτή εδώ είναι φοβερά απλή, φοβερά καλογυρισμένη και έχει και τον Johnny Cash να διασκευάσει Nine Inch Nails.

enjoy - ζηλεύω τα καριόλια γαμώ την πουτάνα μου ΜΕΣΑ! ΑΑΑΡΓΚ!

Την έκανε λαχείο

νομιζω ότι αυτός είναι ο πιο ενδιαφέρον τρόπος που έχω δει να διαφημίζεται ποτέ τυχερό παιχνίδι...

Thursday, September 07, 2006

Γέφυρα τραβεστί



αυτή η γέφυρα είναι τραβεστί. Ενώ ξεκινά ως κανονική γέφυρα στην μέση του πορθμείου αλλάζει γνώμη και με μία εντυπωσιακή κίνηση κάνει μία αλλαγή φύλου η οποία την μεταμορφώνει σε τούνελ.

Και μετά... λίγο πριν φτάσει στην άλλη άκρη ξαναγίνεται γέφυρα. Με αυτή την μορφή φτάνει στο τέλος της πορείας.

Ψαρωτικό - στην Σουηδία αν δεν κάνω λάθος είναι. Αν κάποιος ξέρει με ακρίβεια ας πει...

New Pet Shop Boys video "Numb"


αυτό το τραγούδι δεν θα έβγαινε μάλλον single... αλλά συνέβη το εξής: το BBC σε ένα ντοκυμαντέρ σχετικά με τον πρόωρο αποκλεισμό της Εθνικής ποδοσφαίρου της Αγγλίας από το Μουντιάλ έκλεισε την εκπομπή με ένα μοντάζ των χαμένων ευκαιριών της ομάδας. Το ηχητικό background - τι background δηλαδή, τσίτα ακουγόταν - ήταν αυτό το τραγούδι που μιλάει για έναν μουδιασμένο τύπο που δεν θέλει να νιώθει τίποτα... (όπως ποδοσφαιριστές - get it?)

το τραγούδι άρεσε σε κάποιους από τα εκαττομύρια τηλεθεατές της εκπομπής που άρχισαν να αναρωτιούνται για αυτό, να το ζητάνε και τελικά το ανέβασαν στις πρώτες θέσεις πωλήσεων στο Itunes της Βρεττανίας.

δες τώρα το video. Ελπίζω να σε αρέσει. εγώ το λάτρεψα. είναι γεμάτο ΜΗΤΕΡΑ ΡΩΣΙΑ!!!

ΖΗΤΩ!

Κάτι τρέχει με τον Βαγγέλη 2

(κάποια τραύματα είναι πιο βαθιά από τα άλλα... αυτά τα τραύματα όμως είναι που ανοίγουν διάπλατο τον δρόμο προς την ίαση...δεν ξέρω τον μηχανισμό, ούτε τον τρόπο με τον οποίο το κάνουν. είναι τράυματα δώρο Θεού. Σκληρού Θεού, απάνθρωπου.)

Κάτι τρέχει με τον Βαγγέλη

Μερικές φορές είναι τόσα πολλά, βαριά, μαύρα και σκοτεινά αυτά που θέλω να ξεφορτώσω από την κοιλιά μου που είμαι σχεδόν σίγουρος ότι αν ανοίξω το στόμα μου θα βγει μία μαύρη τρύπα που θα ρουφήξει όλον τον κόσμο.

Για αυτό δεν λέω κιχ. Κουβέντα. Και εξαφανίζομαι. Από όλους. Και πρώτα από όλους από τον εαυτό μου.

Αντιαφιερωμένο



Έλα λίγο, μόνο για λίγο
Ζω και ξαναζώ κάθε μας στιγμή
Σε χώρο μυστικό, καρδιά μου, σ' ανταμώνω

Έλα λίγο, μόνο για λίγο
Μέσα μου σιωπή, μίλα μου εσύ
Όλη μου η ζωή στα χέρια σου κλεισμένη

Έλα λίγο, μόνο για λίγο
Ζω και ξαναζώ κάθε μας στιγμή
Σε χώρο μυστικό, καρδιά μου, σ' ανταμώνω

Έλα λίγο, μόνο για λίγο
Ζω και ξαναζώ κάθε μας στιγμή
Σε χώρο μυστικό, καρδιά μου, σ' ανταμώνω...

Πρόσεχε


αυτή την έκλειψη σήμερα... μην την πολυσκεφτείς.

νιώσε ό,τι σου έρθει στο κεφάλι χωρίς να το πολυαναλύσεις και άστο να περάσει

μία έκλειψη είναι, μην το κάνουμε θέμα!

[ίσως φταίνε τα φεγγάρια, ίσως πάλι φταις κι εσύ...]

Tuesday, September 05, 2006

Ατάκα "όλα τα λεφτά..."

έρχομαι με το ταξί στην δουλειά.

είμαι τυχερός - ο ταξιτζής δεν ακούει Ντέρτι Εφ Εμ (μου προκαλούν μελαγχολία τα καψουροτράγουδα - είναι ωραία αλλά για άλλες ώρες, που είσαι σπίτι ας πούμε και μπορείς να πιεις μερικά ουισκάκια...) αλλά ένα αθλητικό ραδιόφωνο.

Ο εκφωνητής συζητάει με τον συμπαρουσιαστή του ότι οι παίχτες της Εθνικής ομάδας μπάσκετ θα πάρουν για την δεύτερη θέση στο Μουντομπάσκετ ο καθένας 179 χιλιάδες ευρώ!!!!.

Μου φαίνονται πολλά, πάρα πολλά, και του το λέω: "μπλα μπλα μπλα μπλα... ένας καλοπληρωμένος μισθωτός θα πρέπει να δουλεύει 10 χρόνια για να τα βγάλει αυτά τα λεφτά!".

Ο ταξιτζής, πονηρόφατσα και λαμόγιος με κοιτάζει με πονηρογελαστό βλέμμα από τον καθρεφτη του οδηγού και μου ρίχνει την ατάκα KillerAdamski:

"...ναι αλλά για δύο βδομάδες μας έκαναν να μην ασχοληθούμε καθόλου με την πολιτική - δεν πρέπει να το πληρωθούνε αυτό απο τους από πάνω;".

... ... ... ... ... ΕΣ ΕΪ ΤΖΙ ΕΪ ΠΙ ΟΟΥ τον ταξιτζή. είναι θεός!

Απελπισμένος φιγουρατζής


Σήμερα παρέλαβα τον δεύτερο κύκλο των Desperate Housewives από το Αμερικάνικο Amazon.

(θυελλώδη χειροκροτήματα: κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ - πρέπει να είμαι like... mmmmm... like you know... like... the πρώτος στην ελλάδα που το έχει; χεχεχε :-P )

μου άρεσε πάρα πολύ ο πρώτος κύκλος που αγόρασα το χειμώνα στην Αμερική και τον είδα το καλοκαίρι λίγο πριν τις διακοπές. Αιρετικό αυτό που θα πω αλλά το χάρηκα τόσο όσο και το Six Feet Under. Άλλη λογική βέβαια εντελώς αλλά εξίσου διασκεδαστική και, κυρίως, ΕΞΥΠΝΗ τηλεόραση!

Ο δεύτερος κύκλος κατά κοινή παραδοχή δεν είναι τόσο καλός όσο ο πρώτος - εξ ου και αγνοήθηκε εντελώς στα Emmys ενώ πέρυσι ήταν πολυβραβευμένο. Αλλά αυτό θα το δω με τα ίδια μου τα ματάκια και θα σου πω γνώμη.

Αυτό που τώρα ήθελα να μοιραστώ μαζί σου ευγενικέ αναγνώστη είναι το εξής: το πόσο ψαρωτικά είναι τα απίστευτα έξτρα του dvd. η έκδοση του λέγεται the extra juicy edition. Και δικαίως. Μέτρα (διαβάζω από το οπισθόφυλλο...)

Κoινή συνέντευξη του δημιουργού της σειράς με την μαμά του, την έμπνευση για το σενάριο (και η οποία πρέπει να είναι φοβερή σακαφιόρα αν κρίνω από τον γιο που τον έχω δει σε μερικές συνεντέυξεις!!)

Αγαπημένες σκηνές του δημιουργού της σειράς Marc Cherry

Συνάντηση των απελπισμένων νοικοκυρών με μερικές από τις πιο διάσημες "νοικοκυρές" της αμερικάνικης τηλεόρασης

Ένα που το τιτλοφορεί: desperatehouse men!!! (Ουάου - τι να είναι αυτό ρε σεις;)

...και storylines που αφορούν τις βασικές ηρωίδες της σειράς και τα οποία δεν προβλήθηκαν ποτέ στην τηλεόραση λόγω χρόνου (καλά, δεν το συζητώ ότι είναι ψέμα αυτό - το είχαν από πριν σχεδιασμένο να τα γυρίσουν αυτά τα storylines για να κάνουν πιο πουλησιάρικο το dvd...)

Και πολλά πολλά πολλά πολλά ακόμα.

Αλλά το καλύτερο σου το αφήνω για το τέλος:

ταινιάκι που παρακολουθεί την δημιουργία ενός επεισοδίου της σειράς από την σύλληψη του σεναρίου μέχρι την ολοκλήρωση του!!! (ουάου!!! μην σου πω ότι αυτό θα το δω σήμερα το βράδυ κιόλας!!!)

(α, μην το ξεχάσω - μέσα στο κουτί του dvd υπάρχει εντυπάκι με δείγμα "ξεφλουδίστε και μυρίστε" του αρώματος despearate housewives που λέγεται forbiden fruit... αμάν πια αυτοί οι Αμερικάνοι με το Marketing τους...)

έξτρα πληροφορία για τον κουλτουριάρη σινεφίλ: το ήξερες ότι την μουσική των τίτλων της σειράς την έχει γράψει ο Danny Elfman ο μόνιμος δεξιχέρις του Tim Barton?

εεεε; Μπεεεε;