Sunday, January 31, 2010

πέρσοναλ μανιφέστο κατά της κρίσης

Τσουρέκια. Πασχαλινά. Κ μάλιστα από αυτά που έχουν κ κόκκινο αυγό στο κέντρο.

...τσουρέκια μου τα έχουν κάνει με την κρίση.

Κάποια στιγμή, αποφάσισα να φύγω κάτω από αυτό το μαύρο σύννεφο. εντάξει, δεν το έχω καταφέρει ακόμα, αλλά υπάρχουν μερικά κολπάκια που με βοηθάνει. Here they are άμα θες κλέψε καμμία ιδέα. τραστ μη, ξέρω τι σου λέω.

1 - Σταμάτα να σκέφτεσαι την κρίση ως κάτι ΑΦΗΡΗΜΕΝΟ κ τρομακτικό. Σκέψου πρακτικά πόσο σε έχει επηρρεάσει, ΑΝ σε έχει επηρρεάσει. Μετά δες αν αυτό που στερήθηκες είναι τόσο σημαντικό ώστε να δικαιολογεί να αισθάνεσαι συνέχεια απογοητευμένος κ φοβισμένος. Παράδειγμα - εγώ, λόγω της κρίσης αντί να πηγαίνω 5 φορές την βδομάδα στο ΑΦΑΝΑ (το κέντρο φουντώματος μαλλιού προβάτου) πηγαίνω μόνο 2. Είναι μία κάποια έλλειψη, αλλά σε καμμία περίπτωση δεν δικαιολογεί να αισθάνομαι μίζερος κ δυστυχής.

2 - Σταμάτα να σκέφτεσαι την κρίση ως κάτι ΠΕΛΩΡΙΟ Κ ΓΙΓΑΝΤΙΟ κ άγνωστο. Η ανθρωπότητα περνάει/περνούσε συνέχεια κρίσεις. In fact, οι κρίσεις είναι τόσο συχνές όσο κ οι μη κρίσεις - κ σε κάθε κρίση αντιστοιχεί κ μία περίοδος ευμάρειας. Μέχρι κ στην αρχαία Αίγυπτο τις είχανε (θυμάσαι, 7 παχιές αγελάδες, κ μετά ήρθαν 7 με ανορέξια νεβρώζα)

3 - σταμάτα να σκέφτεσαι για την κρίση πριν ΣΟΥ συμβεί. Το πριν κ το σου, είναι οι σημαντικές λέξεις εδώ... Ναι, η κρίση μπορεί να σημαίνει ότι θα πουλάς λιγότερα τζην, αν είσαι έμπορας, ή ότι η εταιρία που δουλεύεις ίσως κάνει περικοπές κ σε διώξει. Αλλά, πέρνα την γέφυρα αυτή όταν την συναντήσεις ΕΣΥ, μην την φοβάσαι πριν την συναντήσεις ΕΣΥ.

4 - Σκέψου πραγματικά... πόσο φρικτό μπορεί να είναι να μην αγοράσεις παντελόνι για 1 χρόνο; για 2; για 3; αξίζει μία μείωση στην καταναλωτική σου ικανότητα να σου σκοτεινιάζει την ψυχή κ να σου προκαλεί άγχος κ να σου δηλητηριάζει την καθημερινότητά;

5 - Σκέψου, σκέψου καλά πόσο μακριά είσαι από το να επηρρεάσει η κρίση την επιβίωση σου. Για να πάνε τόσο άσχημα τα πράγματα ώστε να κινδυνεύεις να μην έχεις να φας πρέπει να γίνουν τόσο κοσμογονικές αλλαγές κ καταστροφές που πραγματικά θα έχει ανατραπεί ο κόσμος.

6 - Ανακάλυψε τα "αποθέματα" που έχεις μαζέψει σε διάφορα κ κάνε τα λόγους να είσαι χαρούμενος. Παράδειγμα; Δεν μπορείς να αγοράσεις βιβλία; Διάβασε όλα τα αδιάβαστα στην βιβλιοθήκη σου. Δεν μπορείς να πάρεις cd ή να πας σινεμά; Δες κ άκου όλα τα κατεβασμένα που το έχεις ξεχάσει ότι τα έχεις κατεβάσει. Δεν μπορείς να πας τριήμερο την Καθαρά Δευτέρα; Πήγαινε στο παππού, στο χωριό, που έχεις πολύ καιρό να πας - ή κάνε πάρτυ-πανικό στην Αθήνα με τους φίλους σου.

7 - Σταμάτα να βλέπεις ειδήσεις. Η δουλειά των ειδήσεων είναι να φουσκώνει, να υπερβάλει, να κάνει δράμα κ τραγικό ακόμα κ το συνηθισμένα δυσάρεστο. Σου θυμίζω - οι ειδήσεις κάθε χρόνο κάνουν μεγάλο, κατακλυσμιαίο γεγονός το ότι τον Αύγουστο στην Ελλάδα καμμία φορά η θερμοκρασία ξεπερνά τους 40... Κ αυτό είναι φυσιολογικό φαινόμενο! Φαντάσου πόσο θα φουσκώσουν το γεγονός μίας πτώσης στους οικονομικούς δείκτες

8 - Δεν θέλω να πω ότι η κρίση δεν υπάρχει. Υπάρχει κ παραυπάρχει. Ταξιτζήδες επιστρέφουν τα ξημερώματα στο σπίτι τους κ έχουν μόλις βγάλει τα έξοδα του ταξί, σερβιτόροι παίρνουν τα μισά πουρμπουάρ από ότι μέχρι πρόσφατα, μαγαζιά μόλις καταφέρνουν να βγάλουν τα έξοδά τους κ.ο.κ. Ναι, η κρίση υπάρχει. Αλλά, άλλο κρίση, άλλο καταστροφή. Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στις δύο λέξεις. Μεγάλη.

9 - Να θυμάσαι. Ό,τι ανεβαίνει κατεβαίνει, κ ό,τι κατεβαίνει ανεβαίνει. Όπως εσύ στην ζωή σου πέρασες περιόδους που όλα ήταν κακά κ μετά ήρθε μία περίοδος που α-πήρες το Γκράμη β-έκανες σεξάκοι με τον Κλούνοι γ-έχασες 10 κιλά τρώγοντας σουβλάκια, έτσι κ αυτό που τώρα είναι πεσμένο θα ανέβει. Το πράγμα θα επανέλθει! δεν γίνεται αλλιώς. Είναι νόμος της ζωής. Θυμίσου την Μπρήτνη, κάποτε βάζαμε στοίχημα αν θα πεθάνει αυτή την Τετάρτη ή την άλλη Παρασκευή, κ τώρα είναι πάλι μία χαρά, στο τσακ πάλι να την σκηνοθετήσει ο Μοσχόπουλος του χρόνου στην Επίδαυρο, Ιφιγένεια.

10 - Άκου, μην γίνεσαι θύμα της παράνοιας "λιγότερο ίσον χειρότερο". Ναι, η αφθονία είναι πολύ σέξοικια κ είναι ωραίο να έχω κότερο κ να πάμε μια βόλτα. Αλλά ούτε η αφθονία συνεπάγεται ευτυχία, ούτε η έλλειψη δυστυχία. Τα πράγματα που μας κάνουν δυστυχισμένους είναι ανεξάρτητα από τους οικονομικούς δείκτες. Εκτός βέβαια κ αν δεν έχεις να φας - που όμως όπως είπαμε αυτό για να γίνει έχουμε ακόμα πολύ δρόμο...

11 - Θυμίσου τους φίλους/οικογένεια/δικούς. Αν κάτι σου συμβεί λόγω της κρίσης, υπάρχουν αρκετοί άθρωπες που: θα σε δανείσουν, θα σου γνωρίσουν κάποιον να σε κάνει ίντερβιου, θα κάνουν μαζί σου σεξάκοι για να ξεχαστείς κ.λπ. Δεν είσαι μόνος στην ζωή αυτή. Κ αν είσαι μόνος, κάνε ό,τι μπορείς για να αποκτήσεις το μικρό αυτό πολύτιμο δίκτυο από άνθρωπους που θα σε στηρίξουν στην δυσκολία. Όπως θα τους στηρίξεις κ εσύ αν ω μη γένοιτο παραστεί ανάγκη κ μπορείς.

12 - Για κάθε τι που αναγκάζεσαι να περιορίσεις, υπάρχει κάτι που μπορεί να το αντικαταστήσει. Δεν μπορείς να πληρώνεις κινητό; Μίλα σε σταθερά. Δεν μπορείς να κάνεις bar hopping? Κάνε πάρτυ ρεφενέ στο σπίτι σου. Δεν μπορείς να πάρεις ταξί; Πάρε το μετρό κ κάνε ματάκια με πουτσάκια στα γκομενάκια. Δεν μπορείς να ταίσεις το παιδί μπριτζόλα; Κάνε του φακές. Κατάλαβες τι εννοώ... Μάλιστα, υπάρχει μία πιθανότητα, το καινούργιο πράγμα να είναι σε κάποιο επίπεδο πιο ευχάριστο κ πιο "ισορροπημένο" από το παλιό! (σόρη που γίνομαι χήπης)

13 - Σκέψου όχι συγκριτικά αλλά αντικειμενικά. Εξηγούμαι: Στην Αμερική θεωρείται "αποτυχία" για μία εταιρία το να παρουσιάσει από την μία χρονιά στην επόμενη επιβράδυνση στο ρυθμό ανάπτυξης. Παράδειγμα - είμαι κατασκευαστής μαύρων σωβρακακίων κ ενώ κάθε χρόνο πουλάω 200 σωβρακάκια παραπάνω από το προηγούμενο, φέτος πούλησα μόνο 50!!! ομαγκόοοοοοοοοοοοντ, πάνικ!!! Πάνικ; Όχι βέβαια. Γιατί το 50 κ πάλι αύξηση είναι - κ σε καμία περίπτωση δεν είναι κρίση!!! Γενικά πολλά πράγματα λέγονται "απόδειξη κρίσης" ενώ θα έπρεπε να λέγονται "απόδειξη μείωσης στην ανάπτυξη"... χμφ χμφ χμφ. Κοντολογίς, το μαύρο πρέπει να το δεις αν είναι όντως μαύρο. Ζήτω τα συν 50 σωβρακάκια.

14 - Ξέρω, όποιος είναι έξω από το χορό, πολλά τραγούδια ξέρει. Εγώ ούτε παιδιά μεγαλώνω, ούτε κ έχω δει κάποια πρακτική συνέπεια της κρίσης στην ζωή μου. Ομολογώ. Κ αν είσαι σε αυτούς που το φάγανε το πακέτο, είναι πιθανό να θεωρείς όλα αυτά μεγάλες μαλακίες. Όμως, δες το κ αλλιώς το πράγμα. Το να αφήσεις η "ιδέα" κ ο φόβος της κρίσης να σκοτεινιάσει την ψυχή σου κ να σε παραλύσει, θα σε κάνει λιγότερο ικανό για όλα αυτά που θα σε βγάλουν από την "κρίση", αν είσαι σε αυτούς που την βιώνουν στο πετσί τους. Αλλά, ξαναλέω - τσέκαρέ το καλά! Είσαι όντως θύμα της κρίσης, ή είσαι θύμα του φόβου για την κρίση;

15 - ξανά μανά το λέω: είσαι πραγματικά από εκείνους που επηρρεάζει η κρίση; ή μήπως είσαι απλά από εκείνους που φρικάρουν από την ιδέα της κρίσης;

Friday, January 29, 2010

Πρόσωπα, πρόσωπα, πρόσωπα

Πρόσωπο 1:



Η Χαρούλα το κατάφερε. Ήθελε κάτι να την φέρει στο προσκήνιο δυναμικά, το πάλεψε από εδώ, το πάλεψε από εκεί, τελικά κάτι έκανε. Δεν περνά απαρατήρητη.

Κυρίως λόγω αυτού του τραγουδιού - που ενισχύθηκε από ένα από τα ωραιότερα ελληνικά video clip που έχουν γίνει ποτέ. Μπράβο Βαγγέλη Καλαϊτζή, όποιος κ να είσαι (ο σκηνοθέτης). Όπου η Χαρούλα, ερμηνεύει με το πρόσωπο πολύ περισσότερο από όσο ερμηνεύει με την φωνή της. Λυπάμαι, σκληρό λίγο ακούγεται αυτό, αλλά το λέω όπως το νιώθω.

Αλλά η αλήθεια είναι ότι γενικά έχω μία απογοήτευση. Το cd της έχει 3 τραγούδια που μου άρεσαν με το ζόρι, (όχι, το μεγάλωσα δεν είναι ένα από αυτά, ζε σουή ντεζολέ) κ όσο για τις εμφανίσεις στον Παλλάς.... μα 80 ευρώ το εισιτήριο; ε όχι, σόρη, αλλά 80 ευρώ τα βρίσκω πολλά.

Τι περίεργο, ε; αλλά μου συμβαίνει! θύμωσα που πρέπει να δώσω 80 ή 60 (κ να μην την βλέπω καθόλου) ευρώ για να δω την Αλεξίου στο Παλλάς. Δεν το εκλογίκευσα, δεν το σύγκρινα με άλλα πράγματα που δίνω 80-100-200 ευρώ. Αλλά την Χαρούλα απαιτώ να την βλέπω ας πούμε με τα ίδια λεφτά που δίνω για να διαβάσω ένα βιβλίο. Όχι με τα ίδια λεφτά που θα πλήρωνα για να δω την Βανδή κ τα άλλα σκυλιά, βουτηγμένος στις ουίσκες σε κάποιο μαγαζί. κατανοητό; όχι βέβαια, αλλά είναι "συναίσθημα" αυτό, όχι εκλογίκευση. Πάμε παρακάτω:

Πρόσωπο 2:

Στα μέσα του Μαρτίου, κυκλοφορεί το μυθιστόρημα του Άρη μας Δαβαράκη. Τίτλος του "Η Ασημένια Σταγόνα" κ εκδοτικός οίκος η Ίνδικτος. Στο πολύ πολύ καλόαυρο εξώφυλλο, ένα κοντινό... όπως στο βίντεο της Χαρούλας δηλαδή, μόνο που εδώ έχουμε ένα νέο αγόρι - που μοιάζει σαν αστροναυτάκι!


Καλή επιτυχία Άρη μας! Θα σκίσεις.

Πρόσωπο 3:


κοιτάζω το πρόσωπο αυτής της γριάς. Συνέχεια το κοιτάζω. Συνέχεια κ ανελέητα. Είναι το πρόσωπο μιας κυρίας που αν την έβλεπα στο δρόμο όχι μόνο δεν θα μου γέμιζε το μάτι, αλλά κατά πάσα πιθανότητα (τύπου 90%, όμως χεχε) θα την αντιπαθούσα κιόλας.

Αν ας πούμε την πετύχαινα στην Εθνική κ πήγαινε να μου φάει την ουρά, θα της έσερνα τα εξ αμάξης, χωρίς τον παραμικρό δισταγμό...

Σε ποιαν όμως ανήκει αυτό το πρόσωπο; Well... σου έχω ξαναμιλήσει, είναι η Alice Munro, η Καναδή συγγραφέας/διηγηματογράφος που ανακάλυψα τα τελευταία χρόνια κ κάθε της σελίδα σκάει μέσα μου σαν... σαν.... σαν... σαν... [καλά, εννοείται ότι δεν τολμώ να γράψω καμία μεταφορά για να περιγράψω την Alice Munro. χοχοχο, θα ήταν τουλάχιστον απρόσεκτο από μέρους μου]

Την ίδια πάντως αποτυχία που έχω να γράψω μεταφορά έχω κ να διακρινώ κάτι ιδιαίτερο σε αυτό το πρόσωπο. Ή μάλλον, για να δώσω την σωστή έμφαση, δεν καταφέρνω να διακρίνω τίποτα που να μην είναι τόσο "μέσο", "κανονικό", "συνηθισμένο"... το εντελώς αντίθετο από αυτό που είναι τα διηγήματα της, δηλαδή.

Αρονό, χάνω τα λόγια μου με το πόσο την απολαμβάνω - αυτές τις μέρες διαβάζω το too much happiness της.

Πρόσωπο 4:
ακόμα ένα κοντινό πλάνο! αυτοαναφορικό.
παρακαλώ, συστηθείτε - ιδού ο νέος μου ανηψιός. Γεννήθηκε στις 2 Ιανουαρίου κ στην φωτό είναι λιγότερο από 24 ωρών! γιου γκό μπόη!

Wednesday, January 27, 2010

Πως έγινε κ πλακωθήκαμε με ένα "υπερφυσικό Στρουμφ", έναν από τους κομπάσους του AVATAR...


Δεν ξέρω αν στα έχω πει αλλά τις τελευταίες μέρες φιλοξενώ ένα Na'vi, ξέρεις είναι ένα ένα από αυτά τεντωμένα Στρουμφ που παίζουν στο Avatar; α γειά σου.

το "παλλικάρι" ("παλλικάρι" το λες τώρα αυτό; beats me) είναι φίλος ενός φίλου που έχει μία ξαδέλφη που είναι γνωστή ενός κουμπάρου ενός μακρυνού συγγενή μου - ξες τώρα πως γίνονται αυτά, Ελλάδα χώρα του φωτός κ του Ξένιου Δία κ έτσι.

Ο άθρωπας/Na'vi έπρεπε να έρθει Αθήνα για μερικές μέρες, είχε να κάνει κάποια δουλειά στο Υπουργείο Μεταφορών, κ επειδή δεν ήθελε να πληρώνει ξενοδοχεία κ έτσι είπα να το φιλοξενήσω. Ούτως ή άλλως δεν μοου στοιχίζει τίποτε, σιγά το πράγμα, αφήνει βέβαια χρώμα στα σεντόνια αλλά ok, ας είναι καλά το Skip που εξαφανίζει τους λεκέδες από εξωγήινους ακόμα κ στις χαμηλές θερμοκρασίες πλύσης.

ένηγουέη, μην πλατιάζω.

Στο παρελθόν έχω ξαναφιλοξενήσει Na'vi, συγκεκριμένα ένα ξαδελφάκι του τύπου που φιλοξενώ αυτές τις μέρες που ήθελε να πάει να δει Ρέμμο στο Αθηνών Αρήνα κ για αυτό είχε κατέβει Αθήνα...

Γενικά, ήταν πολύ σμούθ η όλη εμπειρία, όλα καλά κ όλα ωραία, ευγενέστατο το παλλικάρι, σεμνό, χαμηλοβλεπούσο - πράγμα σημαντικό όταν έχεις ύψος πάνω από 2 μέτρα, αν μη τι άλλο για να μπορείς να συνεννοήσαι με ένας άθρωπο 1,86 - τον γιόρσ τρούλη δηλαδή, χεχεχε.

Όμως, με τον τωρινό φιλοξενούμενο τα πράγματα δεν ήταν έτσι. Βλέπεις, η επιτυχία του Avatar έχει κάνει όλα τα Na'vi τρομερά ψωνάκια. τρομέρα. κ εκεί που ήταν γαμώ τα παιδιά, έχουν γίνει ξυνάκια κ κακομαθημένα.

Σήμερα το πρωί λοιπόν είμαι στην κουζίνα κ πίνω καφέ.... ξαφνικά εμφανίζεται το Τεντωμένο Στρουμφ που μόλις έχει γαμωξυπνήσει.... παραθέτω διάλογο χωρίς σχόλια:

ΓΙΟΥΡΖ ΤΡΟΥΛΗ: Καλημέρα!
ΤΕΝΤΩΜΕΝΟ ΣΤΡΟΥΜΦ: ...μέρα.... ΚΑΦΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!
ΓΤ: συγγνώμη;
ΤΣ: είπα, θέλω καφέ!!!...γρήγορα... α, κ προσοχή, μην βάλεις πάλι λευκή ζάχαρη γιατί έχω διαγαλαξιακή αλλεργία.
ΓΤ: ΣΕΗ ΧΟΥΌΤ; δεν κατάλαβα;

Αρχίζω κ αμφιβάλω για την ικανότητα μου να συλλάβω την πραγματικότητα. δεν το πιστεύω αυτό που ζω... Καλά που δεν καθαρίζει το ντους μετά που πλένεται. Καλά που όποτε χέζει βάφεται μπλε η λεκάνη κ δεν πιάνει το πιγκάλ να το καθαρίσει. Πες ότι δεν τα κάνει επίτηδες όλα αυτά κ τόσα αλλά... Αλλά... τι λες ρε σκατοκάγκουραμπλε που θα σου κάνω κ καφέ!!!! κ μάλιστα ενώ τον έχεις ζητήσει με αυτόν τον τρόπο!!! ΠΟΤΕ! αποφασίζω να ξεκαθαρίσω την κατάσταση....

ΓΤ: άκουσε να σου πω κάτι φιλάρα γιατί παραγνωριστήκαμε, είπαμε, η φιλοξενία είναι ιερό πράγμα, κ εμείς οι Έλληνες αγαπάμε τον ξένο από όπου κ άν έρχεται κ ό,τι χρώμα κ να έχει, αλλά εσύ είσαι το κάτι άλλο..... τέτοια αγένεια κ ψωνίστικη συμπεριφορά δεν έχω ξαναδεί. ειλικρινά. ποιος νομίζεις ότι είσαι κ φέρεσαι με αυτόν τον τρόπο; ποιος;

Προς μεγάλη μου έκπληξη, το μαλακισμένο αντί να συντριβεί κ να διαλυθεί με την επίθεσή μου, μου έριξε ένα βλέμμα όλο καταφρόνια!!!

ΤΣ: ποιος είμαι; εγώ, ΕΓΩ ποιος είμαι; είμαι ένας από εκείνους που έκαναν το Avatar την πιο επιτυχημένη ταινία όλων των εποχών ΜΠΗΤΣ! Είμαι χιουτζ σταρ! κ μάλιστα υπερδιαγαλαξιακός. Γι αυτό ΚΑΝΕ ΜΟΥ ΚΑΦΕ μη γίνει της Pandora's εδώ μέσα... που τολμάς εσύ, ασήμαντε γήινε τιποτένιε να μου πεις ΣΕΗ ΧΟΥΟΤ!!!! εσυ, ΕΜΕΝΑ, σεη χουότ!!!! τι νομίζεις ρε, ότι επειδή κοιμήθηκα μερικές μέρες στο άθλιο διαμέρισμα σου έχω καμμία υποχρέωση; Εσύ πρέπει να μου έχεις υποχρέωση που δίνω ΣΤΑΡ ΚΟΥΟΛΗΤΗ σε αυτό το άβολο, χαοτικό σπίτι, που δεν με χωράει καλά καλά. Α, κ άλλη φορά, να φροντίζεις να φιλοξενείς Χόμπιτ, όχι Na'vi - είσαι χαμηλοταβανοσπίτης ρε!!! ΧΑΜΗΛΟΤΑΒΑΝΟΣΠΙΤΗΣ!

μου γύρισε το μάτι. έχασα την ψυχραιμία μου. Μα το στρουμφ να μου μιλήσει έτσι!!!! δεν φτάνει που το φιλοξενώ, δεν φτάνει που ξεβολεύομαι, να με πει κιόλας κ χαμηλοταβανοσπίτη; EMENA; ΕΜΕΝΑ;

ΓΤ: ΛΟΙΠΟΝ! ΤΕΛΟΣ! πρώτον, να χέσω το σταρ κουάλητη που έφερες - σιγά τον ρόλο που είχες στο έργο, μόλις μετά βίας φάνηκε το πρόσωπό σου για μερικά δευτερόλεπτα. δεύτερον, μάζεψε τα κ φύγε αφού δεν σου αρέσει το σπίτι κ το βρίσκεις χαμηλοτάβανο. τρίτο, δεν θα σε ρωτήσω αν θα φιλοξενήσω χόμπιτ, το έχω κάνει ήδη κ γκέσ χουότ, ήταν πολύ πιο ευγενικά από σένα που είσαι μουλάρι. κ τέταρτο, μάθε, επειδή πολύ μου κουνάς τον μπλε κώλο σου, ότι το Avatar δεν είναι η πιο επιτυχημένη ταινία όλων των εποχών. έχει ακόμα πολύ δρόμο για να μπει έστω κ στην δεκάδα των πιο σαξέσφουλ !!! Κατάλαβες;;;;.

με το που το άκουσε αυτό, εννοείται του έφυγε η μπλε μαγκιά του. γούρλωσε τα ήδη τεράστια μάτια του, που δάκρυσαν, κ μία έκφραση πόνου φάνηκε στο πρόσωπό του....

εγώ ανελέητος:

ΓΤ: μην με κοιτάς έτσι. και μην μου βγάζεις το γουρλωτά μάτια κάρντ, δεν συγκινούμαι (μετάφραση: do not play the sad eyes card on me, i do not bite). Δεν συγκινούμαι λέμε- κ ναι, το Avatar δεν είναι η πιο επιτυχημενη ταινία όλων τον εποχών!!! τι νόμιζες; Χαχαχαχαχαχαχααααχααα (γελ διαβόλ εντατίκ)... ιν φάκτ, δεν είναι ούτε καν στην πρώτη 20άδα!!! Γι' αυτό, μην μου κουνιέσαι ψηλό βλαχάκι κ άντε ξεκουμπίσου.
ΤΣ: ΛΕΣ ΨΕΜΑΤΑ, ΨΕΜΑΤΑ! ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΧΙ θέμου όχι, ΛΕΣ ΨΕΜΑΤΑ, ΠΑΨΕ ΠΑΨΕ, ΠΑΨΕΕΕΕΕΕΕΕ ΠΑΨΕ ΠΑΨΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΑΨΕ είπε, ενώ έκανε κίνηση Μαίρης Χρονοπούλου από παλιά ελληνική ταινία: χέρια στα αυτά, μάτια ερμητικά κλειστά, κ έντονο κούνημα κεφαλιού δεξιά αριστερά: ΠΑΨΕ, ΠΑΨΕ, ΠΑΨΕ!
ΓΤ: να πάψω; να πάψω; τι έγινε, δεν θες πια καφέ; θες να πάψω ε; ε όχι, δεν παύω καθόλου - το Avatar είναι 26η ταινία σε αριθμό εισιτηρίων, 26η 26η 26η 26η... χαχαααχαχαααχαχαααχαχαχαχαχα 26η

εκεί, ο φιλοξενούμενος μου κατέρρευσε πλήρως. έβγαλε μία Na'vi κραυγή, κ καταιγίδα έξω (Μετάφραση: stormed out) από το σπίτι.

Κάποιο γνωστοί μου τον είδαν να οδηγά κλαίγοντας στην παραλιακή, ενώ στο καθρεφτάκι του οδηγού του αυτοκινήτου παιζόταν συνέχεια συνέχεια συνέχεια συνέχεια λούπα η σκηνή με εμένα να λέω: "αυτός ο γάμος δεν θα γίνει ποτέ! κ το Avatar είναι η 26 ταινία σε εισιτήρια, χαχαχαχαχαχα.... ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ! 26η 26η 26η 26η 26η!!!".

ε, κ από ότι μου είπε ο Αστυνόμος Ανδρέου από το εγληματολογικό της Τροχαίας, φαίνεται κάποια στιγμή έβγαλε τα χέρια από το τιμόνι για να καλύψει τα αυτιά του ώστε να πάψει να με ακούει κ έγινε το κακό, το αυτοκίνητο έπεσε σε ένα γκρεμό στην Βουλιαγμένη, εκεί που είχε σκοτωθεί κ ο Κούρκουλας κάποια στιγμή στα 60s, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο (...είπε ο Αστυνόμος Ανδρέου ρουφώντας μία από το τσιμπούκι του).

δεν ξέρω, η αλήθεια είναι ότι νιώθω κάπως άσχημα... αναρωτιέμαι, να νιώθω υπεύθυνος για τον Θάνατα του Na'vi ή όχι; αρονό, ίσως ήταν του μάτσ να του καταστρέψω το όραμα περί πρωτιάς του Avatar, από την άλλη είχε πάρει πολύ ψηλά τον αμανέ... αρονό, τι λες κ εσύ;
α κ για να μην λες ότι όλο αυτό το βγάζω από το μυαλό μου ιδού κ η απόδειξη:


Top 20 movies of all time, by number of tickets sold:

1 "Gone With the Wind" (1939) 202,044,600
2 "Star Wars" (1977) 178,119,600
3 "The Sound of Music" (1965) 142,415,400
4 "E.T.: The Extra-Terrestrial" (1982) 141,854,300
5 "The Ten Commandments" (1956) 131,000,000
6 "Titanic" (1997) 128,345,900
7 "Jaws" (1975) 128,078,800
8 "Doctor Zhivago" (1965) 124,135,500
9 "The Exorcist" (1973) 110,568,700
10 "Snow White and the Seven Dwarfs" (1937) 109,000,000
11 "101 Dalmatians" (1961) 99,917,300
12 "The Empire Strikes Back" (1980) 98,180,600
13 "Ben-Hur" (1959) 98,000,000
14 "Return of the Jedi" (1983) 94,059,400
15 "The Sting" (1973) 89,142,900
16 "Raiders of the Lost Ark" (1981) 88,141,900
17 "Jurassic Park" (1993) 86,205,800
18 "The Graduate" (1967) 85,571,400
19 "Star Wars: Episode I" (1999) 84,825,800
20 "Fantasia" (1941) 83,043,500

"Avatar," is only No. 26 on the list with 76,421,000 sold ... at least, so far...

τώρα με πιστεύεις, όχι;

Tuesday, January 26, 2010

Λαφ γιουρ άσ οφ, ΜΠΗΤΣ!

το καλύτερo 1:19 λεπτό της μέρας σου σήμερα:

όλοι κορμάρες, εν τω μεταξύ, έτσι; χεχεχεχεχε

Sunday, January 24, 2010

Πλαστικά κορμιά, λάδι Καλαμάτας, κλειστό μικρόφωνο, χέρια που τρέμουν, το μεροκάματο του Captain America


Βρέθηκα λοιπόν εχθές το βράδυ σε ένα club στο Γκάζι, 50days λέγεται, όπου "θα βλέπαμε ένα σόου με κάτι πολύ όμορφα αγόρια, που χορεύουν ημίγυμνα". Πήγαμε, δεν είχαμε κάτι καλλίτερο να κάνουμε, θέλαμε να κυκλοφορήσουμε λίγο, πήγαμε...

Ωραίο το club, καλό ήχο, καθαρό ποτό, μουσική λίγο 90ζ κ μάλιστα έρλη αλλά οκ! Εξαερισμός χάλια βέβαια, είναι ο τρόπος που μπορείς να καταλάβεις αν είσαι σε gay bar αυτός, ο κακός εξαερισμός.

Κατά τις 3 παρά, σε ένα εξώστη εμφανίζονται 5-6 καλογυμνασμένοι φουσκωτοί, με τα μούσκουλά τους, τα μπράτσα τους που είχαν περισσότερο λάδι κ από τον κάμπο της Καλαμάτας, τα πρησμένα τετρακέφαλα...

Ο κάθε ένας φορούσε μάσκα κάποιου σούπερήρωα - άλλος ήταν Spider Man, άλλος ήταν Batman, άλλος ήταν Robin, άλλος ήταν Captain America. Από κάτω, κολάν σούπερ στενό ασορτί με την μάσκα. Πιάστηκα να αναρωτιέμαι (το παθαίνω αυτό όταν δεν με ενδιαφέρει ένα θέαμα... κ το μούσκουλο δεν είναι ό,τι πιο ενδιαφέρον για το μυαλό μου). Γιατί ανάμεσα στους ήρωες δεν ήταν ο Παπαφλέσσας ή ο Οδυσσέας Ανδρούτσος; Γιατί να μην κάνεις πιο targeted παρουσίαση αφού είσαι στην Ελλάδα; Ξέρεις τι εύκολο θα ήταν να ντυθείς super ήρωας του 21; Απλά φοράς ένα σούπερ κολλητό κολάν λευκό, από πάνω μία φουστανέλα extra small, αφήσεις το ξώβυζο ως έχει, κ το έχεις. ...καλή ιδέα, όχι;

ένηγουέη... ανάμεσα στους κυρίους που χορεύαν ήταν κ μία κοπέλα που τραγουδούσε κάτι τραγούδια που υποθετώ ότι ήταν dance anthems - γράφω "υποθέτω" γιατί της κακομοίρας της είχαν κλειστό το μικρόφωνο, πράγμα που πολύ με τρόμαξε... Διότι, τα μικρόφωνα τα κλείνουν τα πρώτα ονόματα του μαγαζιού όταν τραγουδάν τα φυντάνια, κ στην σκέψη ότι μετά την κοπέλα θα έβγαινε κ άλλο, πρώτο όνομα, μου ήρθε μία ζάλη.

Αλλά, αγαπά ο θεός τον κλέφτη αγαπά κ τον ξυνίλα. Έτσι, η κοπέλα τραγουδούσε με το όφωνο κλειστό, σαν να είναι φυντάνι σε πίστα, ενώ δεν υπήρχε λόγος γιατί ήταν αυτή το πρώτο όνομα - κ το μοναδικό! ...ανακουφίστηκα μεν, αλλά κ στεναχωρήθηκα με την κακομοίρα. Μα να είσαι το μοναδικό όνομα σε ένα πρόγραμμα κ να σου κλείνουν το μικρόφωνο; Πόσο πιο άτυχος μπορεί να είσαι;

Χορεύαν λοιπόν τα παλληκάρια, λικνίζανε τα "πλαστικά κορμιά τους - Αμερικάνοι πρέπει να είναι" (όπως είπε ο φίλος μου), κανα δύο φορές τριφτήκανε κιόλας μετάξύ τους, ξέρεις ο ποπός του ενού ακούμπησε τον τετρακέφαλου του αλλουνού, κ καλά σέξη μόμεντ. Κ εμείς από κάτω να κοιτάμε - με βαρεμάρα. Ας είναι καλά το internet που έχει επαναπροσδιορίσει τι είναι σέξη. Κ μας έχει κάψει φλάτζες. Επίσης, κοιτάγαμε κ με ξυνίλα. Ειδικά στο ξυνίλα, εγώ πρώτος κ καλλύτερος. ομολογώ. Σουτ μη.

Αν αυτο έπρεπε να μας καυλώσει, μάλλον δεν το πέτυχε. Επίσης, δεν είχε κ πλάκα. Εντάξει έχει φάση να βλέπεις τον Spider Man, με το βυζί όξω κ λαδωμένο, να τρίβει τον πισινάκο του στον τετρακέφαλο του Captain America αλλά... ένα σόου δεν μπορεί να στηριχτεί μόνο σε αυτό!!!

... ... ... ... ... ... ...

Κ μετά σκέφτηκα ότι είμαι πολύ μαλάκας που κάθομαι κ κάνω μπήτσην εν μόουνην με την προσπάθεια του άλλου να βγάλει ένα μεροκάματο. Κ ντράπηκα λίγο με τον εαυτό μου. Λίγο; Γράψε πολύ. Ναι, ναι, ντράπηκα πολύ. Ποιός είναι εγώ που θα βάλω τρικλοποδιά με τον αγώνα του άλλου να βγάλει το μεροκάματο;

Κ φυσικά, όταν σκέφτηκα τους ημίγυμνους σούπερ ήρωες ως μεροκαματιάρηδες, ε άλλαξε όλο το πράγμα. Δεν είναι πως άρχισε ξαφνικά να μου αρέσει ή να με διασκεδάζει... απλά, ξαφνικά το έβλεπα αλλιώς. Κ άφησα τους ανθρώπους στην ησυχία τους, να κάνουν την δουλειά τους - έστρεψα την αρνητική μου ενέργεια αλλού.

... ... ... ... ... ... ...

Κ μία ακόμα σκηνή από την βραδυά που δεν μπορώ να την βγάλω από το μυαλό μου:
Φτάνοντας στο μπαρ, βλέπουμε κανένα τετράγωνο πριν ένα κύριο γύρω στα εξήντα. Δεν ήταν σε καλή κατάσταση - έτρεμαν τα χέρια του, το κεφάλι του κρεμόταν, οι μυς του προσώπου ήταν κάπως σαν πεσμένοι. Μου έδωσε την εντύπωση ενός ανθρώπου που έχει περάσει ας πούμε κάποιο εγκεφαλικό κ δεν έχει συνέλθει πλήρως. Περπατούσε αργά, αβέβαια, σαν να φοβάται μην πέσει...

Τα ρούχα του, πολύ τσίλικα, όμως. Ακριβά. Δερμάτινο μπουφάν καλό, της μόδας, ωραίο παντελόνι, πουκάμισο... Ο κύριος ψωνίζει από το Attica, τέτοιου τύπου γκαρνταρόμπα φορούσε. Κρατούσε ένα κασκόλ στα χέρια του, που όπως έτρεμαν, σαν Πάρκινσον, κουνιόταν πολύ έντονα, έκανε τον κυματισμό της κίνησης. Τραβούσε την προσοχή.

Στεναχωρήθηκα λίγο, σκέφτηκα ότι εγώ πάω στο gay bar να δω μούσκουλα κ αυτός, ένας περίοικος υπέθεσα, άρρωστος κ ταλαιπωρημένος επιστρέφει κ εγώ δεν ξέρω από που, να πάει να κοιμηθεί, ποιος ξέρει πόσα φάρμακα θα πρέπει να παίρνει, αχ αχ, η ζωή είναι γεμάτη δράματα.

Τον ξέχασα όμως, φτάσαμε στην είσοδο του bar κ μπήκαμε στην δίνη.

Μιάμιση ώρα μετά, είδα τον κύριο μέσα στο μπαρ. Καθόταν στα σκαλοπάτια που είχαν καλή θέα στον εξώστη κ έβλεπε το show. Στα χέρια του που έτρεμαν ακόμα κρατούσε το κασκόλ. Που έκανε τον ίδιο κυματισμό.

Ναι, η ζωή είναι γεμάτη δράματα - αλλά τα περισσότερα έχουν όψη που δεν έχει καμμία σχέση με ότι έχουμε ξαναδεί.

... ... ... .... .... ...

σόρη αν δεν καταλαβαίνεις γρι. ούτε κ εγώ καταλαβαίνω.

Saturday, January 23, 2010

Σε αγαπάω Phillip Morris

Πιάσε χέρι σέξη βγιούερ κ πάμε σε ταξίδι φαντασίας...

Φαντάσου τον Jim Carrey να πηδάει, στάση doggy, μουστακαλή τύπο.

Φαντάσου τον Ewan McGregor να κάνει σκηνή στον Jim Carrey γιατί δεν "τον αγαπάει αρκετά", "δεν υπολογίζει τα συναισθήματά του" κ "δεν τον προστατεύει".

Φαντάσου τον Jim Carrey με κόκκινο στρας σορτσάκι, ψιλοτάκουνα κ διχτυωτό να βολτάρει σε διάδρομο αντρικών φυλακών...

κ τέλος, φαντάσου τον Jim Κ τον Ewan να φιλιούνται ΚΑΝΟΝΙΚΑ στο στόμα...


cool eh? got ya!!! χεχεχε

λοιπόν, η ταινία λέγεται I love you Phillip Morris. O Jim Carey παίζει έναν καθ' όλα mainstream οικογενειάρχη συντηριτικό άντρα που ανακαλύπτει ότι είναι gay κ αποφασίζει να ακολουθήσει ένα life style εντελώς διαφορετικό από πριν. Το life style αυτότον οδηγεί στην φυλακή, όπου γνωρίζει τον Ewan McGregor που ερωτεύεται μέχρι τα μπούνια. Κ μετά, γίνεται της τρελής...

εδώ είναι το trailer της ταινίας:




φυσικά, το έργο δεν βρίσκει διανομή ούτε στην Αγγλία κ ακόμα περισσότερο στην Αμερική - τώρα λέει προσπαθούν να κάνουν ένα λίγο πιο safe editing (Μοντάζζζζζ, στα ελληνικά, χεχεχε) μπας κ καταφέρουν κ την βγάλουν έστω σε μερικά σινεμά στο Frisco η στο Manhattan (επίτηδες δεν λέω συνολικά New York, χοχοχο)

απορίες:

Πως το έκανε αυτό το πράγμα o Jim;
τσάμπα τον θεωρούσα κάγκουρα τόσα χρόνια;
είμαι πολύ σάηκο που βρίσκω το ζευγάρι Jim+Ewan σούπερ ταιριαστό, σχεδόν όπως Αλίκη Παπαμιχαήλ;
στην Ελλάδα θα το δούμε ποτέ; (σέξη βγιούερζ με ένα στόμα μία φωνή: OXI!)
εσύ, θα πήγαινες να το δεις αν ερχόταν;
ο ηθοποιός που παίζει με τον Jim Carrey στην σκηνή στο δευτερόλεπτο 0:28 του τρέηλερ πόσα να πήρε άραγε; χοχοχοοχο

τι ωραίες που είναι οι "εξαιρέσεις"!

μα τι ωραίο τραγούδι οι Εξαιρέσεις του ROUS!!

κλαπ κλαπ εντατίκ!

Τρελό sleeper hit, στο youtube έχει εκατοντάδες χιλιάδες θεάσεις (βγιούζ, στα αγγλικά, χεχε) αλλά εγώ τώρα το ανακάλυψα, σόρη σόρη, ήμουν στο στάβλο κ άρμεγα την ασπρούλα, για αυτό δεν το πήρα χαμπάρι νωρίτερα, ότι κ να πεις έχεις δίκιο, είμαι ΤΜΒ, ορίστε, το είπα.

άκου τραγούδι εδώ:



τσίμπα κομματάκι εδώ (πως με βρίσκεις, φροντισιάρη ή όχι;)

Tuesday, January 19, 2010

το ποστ ιτ που σου σώζει την ζωή...

Μέρες δύσκολες, μέρες περίεργες, μέρες οδυνηρές (ναι, ας το πεις έτσι, μην το φοβάσαι) μέρες που η μόνη σου παρέα είναι η αδελφή κατάθλιψη, μέρες αβεβαιότητας.

Δεν θες να σηκωθείς, δεν θες καν να αλλάξεις πλευρό στο κρεβάτι...

Το μυαλό τρέχει σε δυσάρεστες σκέψεις που κάνουν το τέλειο ζευγάρι με αυτά που αισθάνεσαι: θλίψη, ανία, ψυχικό μούδιασμα που μπαίνει σαν βρώμικο γυαλί ανάμεσα σε σένα κ τον κόσμο. Ανάμεσα σε σένα κ τον ίδιο σου τον εαυτό...

τι να κάνεις; πως να αντιδράσεις;

Να μείνεις κουκουλωμένος κάτω από την κουβέρτα κ να αφήσεις το τέρας εκεί έξω κ εδώ μέσα να πάρει διαστάσεις κολλοσιαίες; Να προσπαθήσεις να κοιμηθείς ελπίζοντας να ξυπνήσεις καλύτερα;

το έχω δοκιμάσει, δεν ωφελεί. Το τέρας θα μεγαλώσει, το μυαλό θα τρέξει σε ακόμα περισσότερα δεδομένα της ζωής σου κ θα τα αποδομήσει, όλα θα τα αποδομήσει. Θα αρχίσεις μετά να αναρωτιέσαι... "τι κάνω τώρα εγώ εδώ; γιατί να είναι όλα έτσι;"

οπότε, η μόνη λύση είναι το κίτρινο αυτοκόλλητο χαρτάκι. Το ποστ ιτ που γράφεις τα πράγματα που έχεις να κάνεις.

Το ποστ ιτ που σου σώζει την ζωή.

Σήκω κ κάνε την επόμενη δουλειά που πρέπει να κάνεις, αυτή που είναι γραμμένη στο ποστ ιτ σου. κ όταν την τελειώσεις πιάσε, κορδόνι, την επόμενη. κ μετά την επόμενη.... κ στο μεταξύ, περίμενε να περάσει η αναταραχή. κάποια στιγμή, θα περάσει.

Σου λέω. Για κάποιους ανθρώπους, το ποστ ιτ δεν είναι ένας τρόπος να οργανώσουν την μέρα τους. είναι ένας τρόπος να επιστρέψουν στην ζωή τους.

Η θλιβερή ιστορία ενός τσουτσουνιού



ωραίο το happy end; ναι, ωραίο!
update ξανά μανά: το βρήκα πάλι το video, enjoy people!

Saturday, January 16, 2010

Υποψηφιότητα για πιο σιχαμένο πρόσωπο της δεκαετίας...


Ο Pat Robertson, ο πιο σιχαμένος από τους τηλε-φασιστο-θρησκόληπτους της Αμερικής, αυτός που είχε δηλώσει ότι το Σεπτέμπα Ηλέβα είχε γίνει διότι ο Θεός ήταν θυμωμένος με τους Αμερικάνους λόγω των gays!!!! (σημείωση φίλης στυλίστριας στα Νέα Ψαροντούφεκου: ...κ στο είπα θέμου, μη το φοράς αυτό, είναι περσινό στιλ, μη βγαίνεις ατημέλητη, θυμώνει ο Θεός κ βλέπεις μετά τι γίνεται....)εχτές ξεπέρασε τον εαυτό του.

Δήλωσε σε εκπομπή του ότι η Αιτή τιμωρήθηκε με τον τραγικό σεισμό λόγω "συμφωνίας που είχε κάνει με τον ασταδγιάλα" πριν από 200 χρόνια ώστε να μπορέσει να απελευθερωθεί από την Γαλλία...

Υποτίθεται ότι κάποιοι Αϊτινοί, τότε παλιά, πήγαν κομμωτήριο, αγόρασαν κουστούμι, κ πήγαν στα κεντρικά του δγιάλα όπου με τα πολλά κατάφεραν να τον συναντήσουν κ να του πουν:

"άκου να δεις, δεν πάει άλλο, ΓΙΟΥ ΓΚΌΤΑ ΧΕΛΠ ΑΣ. Με αυτούς τους κωλογάλλους, έχουμε φρικάρει. Όλη μέρα ακούμε Μηλέν Φαρμέρ κ Βανέσα Παραντή, βλέπουμε ταινίες του Γκοντάρ, τρώμε νουβέλ κιουζήν κ σαλιγκάρια, κάτι μερίδες που ούτε η Κέητ Μως δεν χορταίνει, κ κυκλοφορούμε με ποδήλατα κ μπερεδάκι. Νυσάφι πια. Νυσάφι! Καιρός να βάλουμε κ άλλα καπέλα, ένα τζόκεη, ένα ημίψιλο... κάτι άλλο! Εάν μας απελευθερώσεις από τους Γάλλους, θα σε υπηρετούμε".

Ο δγιάλας το τσέκαρε από εδώ, το τσέκαρε από εκεί, έκανε business model κ είπε "φάην. δέχομαι. σύμφωνοι."

κ από τότε, σύμφωνα με τον φωστήρα Pat, η Αιτή έχει γίνει καταραμένη χώρα, γι αυτό κ έχει τόσα προβλήματα, ενώ αντίθετα η Δομινικανή Δημοκρατία, που καταλαμβάνει το μισό του νησιού στο οποίο βρίσκεται κ η Αϊτή, ευημερεί...

Say what bitch?

σόκ; τουλάχιστον!!!! Πόσο μαλάκας μπορεί να είναι ένας άνθρωπος; Πόσο;

Eννοείται ότι η κατακραυγή εναντίον του στις ΗΠΑ είναι μαζική ...

[...κ πληζ, ΠΛΗΖ σέξι βγιούερ μην αρχίσεις τις γενικεύεσεις στο μυαλό σου "είδες τι μαλάκες είναι οι Αμερικάνοι; είδες τι γουρούνια είναι οι Χριστιανοί;".

Aυτό ο γαμόγερας, δεν είναι ούτε Αμερικάνος κ φυσικά δεν είναι ούτε Χριστιανός.

είναι απλά μία κουράδα που από λάθος του μάτριξ απέκτησε το χάρισμα της ομιλίας)

αυτός ο κόσμος δεν θα πάψει να με εκπλήσσει ποτέ! γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ!

Thursday, January 14, 2010

Μερικές σκέψεις με αφορμή τον σεισμό στην Αϊτή

Στεναχωρήθηκα πολύ - πολύ - πολύ. Καλά λέει η Βιβί, όπου φτωχός κ η μοίρα του.

Σκέφτομαι ταυτόχρονα πόσο χειρότερα θα ήταν τα πράγματα αν ο σεισμός αυτός γινόταν σε μία πόλη γεμάτη 3όροφα, 4όροφα, 5όροφα. Όχι, δε λέω "ευτυχώς" που το Πορτ-Ο-Πρενς είναι γεμάτο παραγκούπολεις, άλλα... κ πάλι αυτό που έγινε έχει μία περίεργη μέριμνα στο πως έγινε.

δεν θα πρωτοτυπήσω - κανείς μαθαίνοντας τέτοια νέα για τέτοια γεγονότα, συνειδητοποιεί:
α - πόσο τυχερός είναι
β - αλλά κ πόσο ανυπεράσπιστος σαν άθρωπας σε αυτόν τον πελώριο πλανήτη
γ - κ πόσο λάθος προτεραιότητες έχει καμία φορά - ναι, ξαφνικά το interview που έχω σήμερα να πάω, αποκτά μία άλλη σημασία, μία άλλη διάσταση. Μην με παρεξηγείς, είναι εξίσου σημαντικό όσο ήταν κ πριν, αλλά με έναν άλλο τρόπο - πολύ διαφορετικό...

Γιατί βέβαια, ο κόσμος είναι γεμάτος πόνο κ δάκρυ - κ μπορεί να μην το καταλαβαίνουμε γιατί δεν γίνονται συχνά γεγονότα με την μαζικότητα του σεισμού στην Αϊτή, που μας τραβάν την προσοχή κ τα λοιπά, αλλά η αλήθεια είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων στον κόσμο ζει πολύ, πολύ στερημένα κ χωρίς βασικά πράγματα.

Κ σκέφτομαι - αυτή η πύρινη επιθυμία που έχω να βοηθήσω στην καταστροφή της Αϊτής, γιατί την ξεχνώ τις άλλες μέρες, που συνεχίζουν να πεθαίνουν εκατομμύρια άνθρωποι που θα μπορούσαν να σωθούν; - (αλλά πεθαίνουν ο καθένας μόνος του, όχι όλοι μαζί με ένα καταστροφικό γεγονός όπως στην Αιτή)

Κ, ακόμα, αναρωτιέμαι, γιατί αυτό το ενδιαφέρον που η παγκόσμια κοινότητα, κ πολύ σωστά, [γιου γκο γκερλ (γκερλ είναι η παγκόσμια κοινότητα, δεν είναι;)] επιδεικνύει στους μεγάλους σεισμούς, στα τσουνάμια, στις τεράστιες φωτιές κ λοιπά...

γιατί λοιπόν αυτή η μέριμνα, το ενδιαφέρον, η συνδρομή, η επιθυμία να παρηγορήσουμε δεν είναι, ΜΟΝΙΜΑ, ΔΟΜΙΚΑ, ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΩΝΤΑ συστατικά κ κίνητρα της κάθε πράξης μας ακόμα κ τις πιο καθημερινές στιγμές μας;

...θα μου πεις: - "κ τι να κάνω, να είμαι όλη μέρα πάνω κάτω με ένα φυλλάδιο UNICEF-INTERNATIONAL AMNESTY-WWF στο χέρι; έχω κ μία ζωή να ζήσω, παντρεύεται η ξαδέλφη μου το άλλο Σάββατο κ είμαι παρανυφίτσα! Δεν μπορώ να πάω σαν την γιούφτισσα, στους γάμους γνωρίζεις μελλοντικούς γαμπρούς, κ είμαι η τελευταία αστεφανωτη στο σόι, έλεος πια, με κοιτάνε περίεργα σταοικογενειακά τραπέζια...".

Κ, η αλήθεια είναι, θα έχεις κ δίκιο που θα μου το πεις. ένα κομμωτήριο το πάμε, τουλάχιστον, πριν γάμο ξαφέλφης, ειδικά αν είμαστε παρανυφίτσα.

Αλλά, ας μην ξεχνιόμαστε κ εντελώς ρε γμτ. Ας ζούμε, ας διασκεδάζουμε όσο μπορούμε, κανείς οφείλει αν γεννήθηκε τυχερός, στην ευήμερη πλευρά του πλανήτη, να το εκμεταλλεύεται αυτό κ να το τιμά. Αλλά,ας μην ξεχνιόμαστε εντελώς.

Ένα πράγμα το εξάμηνο να κάνουμε όλοι για το καλό του κόσμου, είμαστε τόσοι πολλοί που θα κάνουμε κάτι μεγάλο.

χμφ χμφ χμφ χμφ

Σόρη τώρα για το κήρυγμα πρωί πρωί, αλλά στεναχωρήθηκα πολύ με την Αιτή. Μία χώρα λίγες ώρες δρόμο (ok, ok, μπορεί να είναι με το αεροπλάνο αλλά, στηλ, είναι λίγες ώρες) από την πιο πλούσια χώρα του κόσμου κ να είναι σε τέτοια κατάσταση. Κ δεν αανφέρομαι μόνο στο μετά το σεισμό, αλλά κ στο πριν. Διάβασα κάποια πράγματα για την κατάσταση της κ φρίκαρα. Μόνο το 2% των δασών της έχει απομείνει, λόγω εντατικής κ ανοργάνωτης υλοτομίας... φακ

ένηγουέη, εδώ είναι μία λίστα από τους New York Times με οργανώσεις που ήδη δέχονται συνεισφορές για την καταστροφή. Μπορείς σε αρκετές από αυτές να κάνεις δωρεά με την πιστωτική σου κάρτα!

Είναι ΕΝΤΕΛΩΣ ασφαλές, πάρα πολύ τρέντη (έχω ρίξει γκομενάκι σούπερ χοτ με ατάκα "έρχεσαι συχνά εδώ μανίτσα; δεν σε έχω ξαναδεί - κ με την ευκαιρία, μάθε ότι σήμερα έκανα δωρεά σε φιλανθρωπική οργάνωση με την πιστωτική μου" - ε 10 λεπτά μετά, του έβγαζα το μαύρο σωβρακάκι, νάου χάου εφέκτηβ ΗΖ ΔΑΤ, ιντήντ). Πραγματικά μία δωρεά με την κάρτα σου 10 δολλάρια, είναι σημαντικό ποσό - κ δεν σου στερεί ούτε καν ένα ποτό στο Grand Dame... ελπίζω να κάνεις το συσχετισμό στο μυαλό σου, χεχε.

άντε σε ζάλισα πάλι... την κανά. Ο Θεός να τους προφυλλάξει από άλλες τραγωδίες εκεί πέρα.... χμφ

Tuesday, January 12, 2010

έχω λίγη θλίψη αυτόν τον καιρό κ είπα να ξεσπάσω

απαντώντας σε ένα ερωτηματολόγιο που με κάλεσε η αγαπημένη Litanie De Saints


1. Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;

το να σταματήσω να σκέφτομαι τι θα γίνει μετά κ να χαίρομαι/λυπάμαι/γουατέβερ το τώρα

2. Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;

αυτόν τον καιρό η ανάγκη. που είναι κ το πιο συχνό που με κάνει να σηκώνομαι γενικά

3. Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;

από ευγένια, μετά από ένα κακό ανέκδοτο που είπε ένας συνάδελφος - κ πιο παλιά όταν είδα το hangover

4. Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;

χμφ χφμ, λυπάμαι που το λέω, αλλά μάλλον η αστάθεια

5. Το βασικό ελάττωμά σας;

δες παραπάνω

6. Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;

στα λάθη στην επικοινωνία

7. Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;

με όσους ξεκίνησαν αργά, πόνεσαν πολύ, προσπαθούν συνεχώς, κ πέτυχαν να πραγματοποιήσουν την αληθινή τους φύση.

8. Ποιοι είναι οι ήρωές σας σήμερα;

οι ευγενικοί, οι ελεήμονες, οι αφοσιωμένοι σε κάτι ή κάποιον, οι οργανωμένοι

9. Το αγαπημένο σας ταξίδι;

οποιοδήποτε στην Ρωσία κ τις ΗΠΑ

10. Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Αλισ Μανρό, Τσέχωφ, Δημήτρης Χατζής

11. Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;

να μην έχει κίνητρα

12. … και σε μια γυναίκα;

έλα τώρα που έχουν διαφορετικές αρετές τα δύο φύλλα, μη ξεράσω!

13. Ο αγαπημένος σας συνθέτης;

ο Bach με ηρεμεί κ μου φέρνει εικόνες. θα ήθελα να ζούσα στην εποχή του κ να ήμουν το δουλάκι του, να του σιδερώνω πουκάμισο, να του πουδράρω την περούκα, να του κουβαλάω το εκκλησιαστικό όργανο στο καθαριστήριο

15. Το βιβλίο που σας σημάδεψε;

δεν διαβάζω για να σημαδευτώ. έλεος, διαβάζω για να διαβάσω, δηλαδή αμάν πια με τις πχιοτικές εδώ μέσα

16. Η ταινία που σας σημάδεψε;

Ο Forrest Gump

17. Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;

Ο Ρέμπραντ, όταν είδα την θυσία του Αβραάμ στο Ερμιτάζ, αγάπησα την ζωγραφική. Μετά μου πέρασε, ευτυχώς, πόσες τέχνες πια να αγαπά κανείς;

18. Το αγαπημένο σας χρώμα;

Το χρώμα του χρήματος - λέημ, το ξέρω, αλλά αληθινό

19. Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;

Ότι μερικοί σχολιαστές στο πρόβατο μου έχουν γράψει ότι τους έφτιαξα τη μέρα επειδή τους έκανα να γελάσουν. κ κάποιοι άλλοι που έγραψαν ότι με κάτι που έγραψα τους έκανα να κλάψουν κ να ξεσπάσουν για κάτι που τους βασάνιζε.

20. Το αγαπημένο σας ποτό;

Το ποτό της λησμονιάς

21. Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;

ακόμα δεν έχω αρχίσει να μετανιώνω - είμαι όμως στο μεταίχμιο, αν δεν κάνω κάτι τώρα, στο μέλλον θα μετανιώσω μπήγκ τάημ...

22. Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ’ όλα;

τον πόνο

23. Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;

να κολυμπάω, να τρώω, να διαλέγω βιβλία, να διαβάζω περιοδικά - α, κ το να γράφω ΔΕΝ είναι η αγαπημένη μου ασχολία, έλεος πια, μου γίνατε όλες Καζαντζάκησες

24. Ο μεγαλύτερος φόβος σας;

Ότι δεν θα ξεπεράσω ΠΟΤΕ αυτά που με πονάνε κ με βασανίζουν

25. Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;

από ευγένεια, καμιά φορά για να γλυτώσω από φασαρίες, όπως όλοι κ εγώ. κ φυσικά από ένστικτο αυτοσυντήρησης

26. Ποιο είναι το μότο σας;

μην περιμένεις να δεις για να πιστέψεις. πίστεψε κ θα δεις. (με έχει καταστρέψει big time)

27. Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;

ατιμώρητος

28. Αν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;

αν συνέβαινε να τον συναντήσω αναπάντεχα θα του έλεγα ότι έχω δουλειά κ ότι πρέπει να φύγω, κοντολογίς δεν θα ήθελα να τον συναντήσω - με πιάνει άγχος τι θα φοράω, το μαλλί ποιος θα το έχει επιμεληθεί πριν την συνάντηση, κ όλα αυτά

29. Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;

μεταβατική κ οδυνηρή. αλλά ελπιδοφόρα, δες εδώ κ θα καταλάβεις:


ελπίζω να έλθει η αντίσταση να με σώσει, με λίγα λόγια

αλλά άμα δεν σωθώ μόνος μου, δεν θα καταφέρω να σωθώ, πήρηοντ

ταυροκαθάψια



ρησπέκτ

Thursday, January 07, 2010

10 πράγματα που θέλω να πω στον κουρέα μου (αλλά δεν τα λέω γιατί θα μου κόψει το αυτί με το ψαλίδι)

Με τον κουρέα μου μισιόμαστε. Μισιόμαστε βαθιά, απύθμενα, πύρινα.

Όμως, μου κάνει καλό κούρεμα, έτσι δεν θέλω να του κάνω μαγκιές- κ υποψιάζομαι ότι κ κ εκείνος αρνείται να κάνει την μεγάλη εχθρική κίνηση γιατί δεν θέλει να με χάσει από πελάτη.

ΟΜΩΣ

αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να του πω κάποια πράγματα. Κ ας ξέρω ότι δεν διαβάζει πρόβατο (αυτό κ μόνο θα έφτανε να τον στείλω, αλλά έχει χάρη που είναι απίστευτα δύσκολο να βρεις καλό ψαλίδι χμφ χμφ χμφ)

Λοιπόν, αγαπημένε μου κουρέα...

1 - όσο κ αν σου φαίνεται περίεργο, όχι, δεν απλώνω dog poop ή κακάκια μωρών στα μαλλιά μου πριν έρθω να με κουρέψεις. Οπότε, όταν σου λέω ότι δεν χρειάζομαι λούσιμο ΔΕΝ υπάρχει λόγος να μου κάνεις σκηνή κ να με τραβάς με το ζόρι στο λαβομάνο. τσιλ άουτ γκέρλ, γκέτ σαμ σεξ!!!!

2 - το γεγονός ότι έχεις φωτό με τα παιδιά σου εκεί παραπέρα, ή ότι δεν φοράς ψηλοτάκουνα όταν με κουρεύειθς δεν πάει να πει ότι δεν έχω καταλάβει ότι είσαι ομοφυλοφιλάκι. In fact νομίζω ότι είσαι πιο gay κ από την κρεβατοκάμαρα της Barbra Streisand ένα πρωινό της άνοιξης. Δεν με ενοχλεί, αλλά μην βρίζεις επιδεικτικά τις αδελφές σε άλλους πελάτες όταν είμαι εκεί γιατί η κατάρα της μάνας είναι κακό πράγμα κ θα στην ρίξω να το ξέρεις.

3 - Όταν σε κοιτάω από τον καθρέφτη με πονηρό ύφος, μην μου κάνεις τον μουντρούχο. Δεν σε κοιτάω για να κάνω καμάκι, σε κοιτάω γιατί ξέρω ότι σου προκαλεί αμηχανία.

4 - Τι λες μωρή που θα κλείσω ραντεβού για να κουρευτώ!!!!! Μην έρθω εκεί!!!! ΓΟΥΑΝΤΑΦΑΚ???? Πρόσεχε κακομοίρη μου, κανόνισε να με κουρέυεις ΑΜΕΣΩΣ όποτε μου καυλώνει να έρχομαι διότι: είμαι ο καλύτερος σου πελάτης, είμαι ευγενικός, λεβέντης, παλικάρι, έχω κ μπλογκ, κ γενικά μου αξίζει. Ο γέρος δεν θα πάθει τίποτε να τον αφήσεις για λίγο στην μέση για να πιάσεις εμένα. έχω να βγω. ΤΕΛΕΙΩΝΕ. γιου γκό μπόη

5 - Αυτό που όταν μου τραβάς το πουκάμισο για να ξυρίσεις σβέρκο κοιτάς μέσα, βαθιά, κάτω, κάτω, κάτω στην πλάτη για να δεις τι σωβρακάκι φοράω το βρίσκω με τυχαία σειρά: lame, κολακευτικό, σπούκη, κ ντέσπερεητ. Για να ξέρεις, αν θες να μάθεις τι σωβρακάκι φοράω απλά ρώτα. Τόσος κ τόσος κόσμος με ρωτά κ δεν παθαίνει τίποτε, αυτοί τι είναι μαλάκες κ εσύ έξυπνας;

6 - Μου αρέσει πολύ πως μυρίζουν τα χέρια σου.

7 - Το ξέρω ότι με μισείς, δεν πειράζει κ εγώ σε μισώ, νο προμπλέμο... αυτό όμως δεν σημαίνει ότι όταν μου κουνάς με τα δάχτυλά σου το κεφάλι για να το πάς λίγο πιο πλάγια ή λίγο πιο όρθιο, πρέπει να παθαίνω μίνι αυχενικό. Λιγότερη δύναμη χριστιανέ μου, έλεος.

8 - Όταν κάνω μούτες στον εαυτό μου στον καθρέφτη σου, την ώρα που με κουρεύεις, ναι, ναι, βλέπω στα μάτια σου τον φόβο σου. Κ αισθάνομαι ότι νομίζεις πως το βράδυ θα έλθω στο σπίτι σου να σε σφάξω την ώρα που θα κάνεις ντους (βλέπε ΨΥΧΩ). Ε λοιπόν, όχι καθόλου! Έχω καλύτερα πράγματα να κάνω από το να σφάζω κουρείς. Μάθε ότι είμαι ένας καθ' όλα νορμάλ άθρωπας που του αρέσει να κάνει στον καθρέφτη "φάτσα Μάρλον" "φάτσα Τζέης Ντην" "μάτια Κλούνη" "χείλια Κάρη Γκράντ"¨κ λοιπά κ λοιπά.

9 - Εννοείται ότι ο βασικοτερότεροτατος λόγος που σου δίνω πουρ μπουάρ είναι γιατί ξέρω ότι σε κάνω έξαλλο χοχοχοχο - αλλά μεταξύ μας θα σου το έδινα κ αν δε σε έκανε έξαλλο. Μεταξύ μας, επίσης, το βρίσκω κομπλεξικό να σε ενοχλεί που κάποιος που δεν ταιριάζει με το μοντέλο "κοιλαράς, ηλικιωμένος, κάγκουρας" σου δίνει τιπ. Ναι, κ άθρωπες μικρότεροί από σένα θέλουν να τιπάρουν.

10 - Σήμερα δε με κούρεψες πολύ καλά, σου ξέφυγε λίγο. Να μην επαναληφθεί. Δεν θα μου καταστρέφεις ΕΣΥ, την ερωτική μου ζωή ΕΜΕΝΑ!

:-))

Monday, January 04, 2010

Ο μικρός χιονάθρωπας που μπορούσε

Το ραντεβού ήταν πολύ σημαντικό. Μετά από φοβερό κυνήγι, κ αφού υποχρεώθηκα στη μισή Αθήνα, πέτυχα το ακατόρθωτο. Να κάνω ραντεβού με τον κύριο Τ. τον επικεφαλής του δημιουργικού μίας μεγάλη διαφημιστικής. Ήθελα να κάνω ένα πρώτο δικτύωμα, ώστε να με έχουν υπόψη τους σε περίπτωση που παρουσιαζόταν ανάγκη στην εταιρία για κειμενογράφο.

Η διαφημιστική ήταν κλειστή για τις γιορτές κ έτσι είπαμε να τα πούμε σε κεντρικό, πολύ κεντρικό καφέ - μας βόλευε κ τους δύο, εγώ Εξάρχεια, αυτός Θησείο, μία χαρά.

Είχα αποφασίσει να σκίσω στο ραντεβού! Τέλος! Θα έκανα καλή εντύπωση πάση θυσία, θα ήμουν χαλαρός, άνετος, σαν τον Κλούνη στην διαφήμιση που τον τρώει το χείλος του κ το ξύνει με σέξηνες! Φυσικά, δεν χρειάζεται να πω ότι όσο κ να το έπαιζα άνετος, η καρδούλα μου μόνο το ξέρει πόσο πολύ άγχος κ αγωνία είχα για το πως θα πάει το πράγμα. Ήμουν σε μία δουλειά που ήθελα σαν τρελός να φύγω, κ το να κατάφερνα να φύγω πηγαίνοντας σε μία δουλειά όνειρο ήταν η καλλίτερη εκδοχή. Άρα, είχα αγωνία τεράστια να πάνε όλα καλά!

Οξύμωρο ε; Να σου έχει γίνει άγχος το να δείξεις χαλαρός; ναι, σούπερ οξύμωρο! Αλλά, μην μου πεις ότι δεν σου έχει συμβεί κ εσένα, δεν θα σε πιστέψω!

Ένηγουέη, φτάνει η ώρα του ραντεβού, είμαι στην ώρα μου, κ ο κύριος επικεφαλής επίσης - τον οποίο από κοντά τον βλέπω πιο συμπαθητικό από όσο τον άκουγα από τηλεφώνου! How cool is that

Αρχίζουμε να τα λέμε, κ όλα πάνε ακόμα πιο καλά καλά! Σημάδι για αυτό κ το γεγονός ότι ελάχιστα μιλάμε για δουλειά - κυρίως λέμε άλλα, περί ανέμων κ υδάτων. Τι ταινίες σου αρέ, τι μουσική τι εκουτέ, από που είσαι κ άλλα μπλα μπλα μπλα....

Κ τότε αποφασίζω να κάνω τον πολύ χαλαρό... (ναι, σέξη βγιουερ, καλά κάνεις κ βλέπεις την καταστροφή να έρχεται. είναι όντως αυτή, δεν σε γελούν τα μάτια σου!)

Κοιτάζω στο πιάτο μου κ βλέπω πάνω στην λεμονόπιτα που έχω παραγγείλει να υπάρχει χιονάθρωπας διακοσμητικός - υπερπαραγωγή. Φορά όλη την γκαρνταρόμπα του σωστού χιονάθρωπα - καπέλο, καροτάκι για μύτη, κασκόλ χρωματιστό, κουμπάκια μαύρα, σκούπα... όλα φτιαγμένα από σκληρή σοκολάτα διάφορων χρωμάτων. Κ αποφασίζω να τον φάω με μία χαψιά.

Απλώνω την χερούκλα, τον αρπάω, τον βάζω στο στόμα ολόκληρο (εντάξει, δεν ήταν κ τόσο μεγάλος, υπολόγισε τον περίπου όσο είναι μισή θήκη cd) κ πατάω την δαγκωματιά. Περιμένω να πλημμυρίσει η υπέροχη γλύκα της λευκής σοκολάτας το στόμα μου...

αλλά αντί για αυτό, αισθάνομαι μία πλαστικίλα. Κ αντί για ένα απλό κρακ ακούγεται ένα σπάσιμο λες κ μου ξεκόλησε όλο το σαγόνι!

ΦΑΚ! ΦΑΚ! ΦΑΚ! ο χιονάθρωπας δεν ήταν σοκολατένιος. ήταν πλαστικός! ΠΛΑΣΤΙΚΟΣ ρε πούστη μου. γκρ γκρ γκρ γκρ.

Με πιάνει πανικός; Τι θα κάνω; ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩΩΩΩΩ; εγώ, που έχω δείξει τόση πχιότητα στο ραντεβού, που έχω κάνει την φιγούρα μου χάρη στον γεμάτο σεβασμό τρόπο με τον οποίο με χαιρέτησε ο σερβιτόρος, που δείχνω το καλλίτερο μου πρόσωπο, εγώ, να πρέπει τώρα να φτύσω τον χιονάθρωπα κ επιπλέον να υποστώ κ το ρεζιλίκι ότι δεν κατάλαβα πως ήταν πλαστικός;

Θέ μου! Ποτέ των ποτών! ΖΑΜΕΕΕΕΕ!

Κ παίρνω την απόφαση να τον καταπιώ τον χιονάθρωπα. Να κάνω τον άνετο, να συνεχίσω να μασουλάω σαν να μην συμβαίνει τίποτε, κ να καταπιώ τον πλαστικό χιονάθρωπα. ναι, ναι.

Τσούηγκ τσούηγκ τσούηγκ!

τσούηγκ.

μασάω, μασάω μασάω, μασάω, μασάω, με τα πολλά καταφέρνω να καταπιώ το πρώτο κύμα του πλαστικού. Ταυτόχρονα, σκέφτομαι να φύγω σφαίρα να πάω να αγοράσω άνθρακα από το φαρμακείο, να ειδοποιήσω το ελικόπτερο του Σκάη να έρθει να με μαζέψει (όλα αυτά μετά το τέλος του ραντεβού εννοείται, μην χαλάσουμε κ την εικόνα μας) να βρω ποια νοσοκομεία είναι ανοιχτά για να τρέξω τουλάχιστον να πεθάνω από δηλητηρίαση σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου, όχι εκεί στην μέση του δρόμου.

Επίσης, έχω χτίσει κ όλο το δράμα μέσα μου. Φαντάζομαι τους τίτλους των blogs, των New York Times, των Νεων του Ψαροντούφεκου:

ΦΕΡΕΛΠΙΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΧΙΟΝΑΘΡΩΠΑ! ΔΗΛΑΔΗ, ΠΟΣΟ ΜΑΛΑΚΑΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ;

ή

XAXAXAXAXAXAXAXAXA! ΝΕΚΡΟΣ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΑΓΚΟΥΡΑΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ! ΝΟΜΙΖΕ ΟΤΙ ΤΟ ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΟ ΤΟΥ ΓΛΥΚΟΥ ΗΤΑΝ ΦΑΓΩΣΙΜΟ!

ή

ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΟΡΚΙΣΤΗΚΑΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΣΥΝΑΔΕΛΦΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΠΛΑΣΤΙΚΑ ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΑ ΓΛΥΚΩΝ! ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΣΤΙΚΟΥ ΧΙΟΝΑΘΡΩΠΑ

...καταπίνω κ το υπόλοιπο στολίδι τσούηγκ τσούηγκ. Όχι χωρίς απώλειες - τα ούλα μου με πονάνε, τα δόντια μου με πονάνε, ο λαιμός μου με πονάει, ο οισοφάγος με πονάει, το στομάχι με πονάει, η ψυχή μου με πονάει (έχει αρχίσει τουλάχιστο...). Αλλά, εγώ ψηλά το κεφάλι, κάνω την καρδιά μου πέτρα, δεν δείχνω τίποτε τίποτε τίποτε. Χαμογελάω στην παρέα μου κ ετοιμάζομαι να επιστρέψω στην κουβέντα...

Κ τότε, ο συνδαιτημόνας μου, σηκώνει το δικό του διακοσμητικό από το γλυκό του κ καθώς το κατευθύνει προς το στόμα του μου λέει:

"Πρέπει να ήταν ωραίο αυτό ε;"

OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOXXXXXXXIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII

λυγμ

Saturday, January 02, 2010

Ποπ μπλάστ - το πρώτο μεγάλο σουξέ του 10!

Ουάου. Πολύ μου αρέσει αυτό:


ποπ, σύγχρονό, με μελωδία διακριτή που την θυμάσαι, με ρυθμό, με σούπερ τωρινή παραγωγή (μπράβο του όποιος την έκανε)!

Ο τραγούδιστης έχει πολύ ωραία φωνή - Χατζηγιαννίζει βέβαια κάπως, αλλά αγάπα το ποπ γκρουπάκι σου με τα ελαττώματά του αχ βαχ. Επίσης, εκτός από φωνή ιδιαίτερη, έχει κ ένα σεξάκοι απείλ που θα τον πάει πολύ μπροστά!

Το γκρουπάκι, οι Μέλισσες (το πιο τσήζη εν κόρνη όνομα για γκρουπ που έχω ποτέ ακούσει, αν εξαιρέσεις τους Bros κ βέβαια τους Pet Shop Boys) είναι μέσα στα 10 ονόματα από τα οποία θα διαλέξουμε ποιος θα πάει στην φετεινή Εurovision. Καλά, εννοείται ότι έχουν την ψήφο μου δαγκωτή! γιου γκο μπόη!!! (αρσενικό δεν είναι το "ποπ γκρούπ"; καλά δεν λέω "Μπόη"; χμφ χμφ ζμφ).

Επίσης, ω καιροί, ω ήθη, το κομμάτι δεν έχει κυκλοφορήσει σε "φυσική μορφή" σε cd δηλαδή, ή σε κασέτα (... ... ...) αλλά μόνο σε digital download.

Αλλάξαν εντελώς οι εποχές Μαριάτζελα, πάρτο απόφαση!

κ εδώ, πάρε κ το κομμάτι να έχεις να πορεύεσαι. Αν μη τι άλλο, κάνε το σαν δωράκι για την καινούργια χρονιά στο Mp3 player σου. ναι, ναι, μην εκπλήσεσαι, άνθρωποι είναι κ τα mp3 players, ψυχή έχουν, το θέλουν το δωράκι τους για την νέα χρονιά. (βιάσου, μόνο για 100 downloads)

Friday, January 01, 2010

[Εικόνα από το μέλλον]: Eσύ, του χρόνου!!!!

σε θέλω για ένα λεπτό σέξη βγιούερ! θα πάμε στο μέλλον! πιάσε χέρι κ λετ'σ γκό! μεταφερόμαστε στο μετά... όπου βλέπουμε την εξής σκηνή:

Ο μαθητής της ζωής εσύ, σε ένα χρόνο από τώρα, στα τέλη της χρονιάς, περιμένεις να μπει το επόμενο έτος κ διαβάζεις τον έλεγχο με τους βαθμούς σου για το 2010, τη χρονιά που μόλις έφυγε (σου θυμίζω είμαστε 12 μήνες μετά, χεχε - how cool is that????)!

κ να τι λέει ο έλεγχος της χρονιάς:

εσωτερική ισορροπία: 10 με τόνο
υγεία: 10 με τόνο
χαρά: 10 με τόνο
Σεξάκι: 10 με τόνο
Λεφτά: 10 με τόνο
φιλία: 10 με τόνο
παραγωγικότητα κ χρησιμότητα στην κοινωνία: 10 με τόνο
αγάπη κ οικογένεια: 10 με τόνο
πραγματοποίηση προσωπικών στόχων: 10 με τόνο!



χρόνια πολλά! η μελλοντική εικόνα που μόλις είδαμε να βγει 100% αληθινή!

και το 10 αυτό που μόλις μπήκε, να είναι 10 με τόνο κ έπαινο για όλους μας!

xxxxxx