Tuesday, March 30, 2010

Μερικές παρατηρήσεις από ένα πανέμορφο κομμάτι της Ελλάδας

Ok πήπολ, είμαι ενθουσιασμένος (πράγμα που δεν είναι σωστό Μεγαλοβδομαδιάτικα άη νόυο άη νόου) αλλά, επέστρεψα από ταξίδι αστραπή στην Ήπειρο, στα εξωτικά Γιάννενα κ αναρωτιέμαι "γουνταφάκ; γιατί έπρεπε να φτάσεις τα 36 για να ανακαλύψεις την Ήπειρο;"... Τι να πω, κύριοι ένορκοι, κύριοι δικαστές, δικάστε με κ καταδικάστε με, δηλώνω ένοχος για ΚΑΥΜΕ (Καθυστέρηση Ανακάλυψης Υπέροχου Μέρους Ελλάδας). Ναι, ναι, καταδικάστε με!

Θα μπορούσα να γράψω εκατομμύρια πράγματα για τις μίνι διακοπές μου στην Ήπειρο. ΟΜΩΣ μπορείς να φιου φιου ανακούφισης εντατίκ , δεν θα σε ταλαιπωρήσω πολύ, θα είμαι σύντομος, λιτός κ περιεκτικός (ok, εσύ εκεί πίσω που έκανες ρόουλ γιορ άηζ σε είδα). Θα περιοριστώ σε μερικές παρατηρήσεις μόνο:

Τα Γιάννενα είναι πολύ όμορφη πόλη. Ναι, ναι, δεν αποτελεί εξαίρεση στον φρικτό κανόνα που θέλει κάθε Ελληνική πόλη να έχει ένα σύγχρονο κομμάτι που είναι γιαξ κ απαράδεκτο, αλλά τα ωραία της κομμάτια, το δίπλα στην λίμνη, το Κάστρο, κ το πάρκο με το ρολόι λένε πολύ - ακόμα είναι κ περισσότερα από ένα, σε αντίθεση με άλλες πόλεις! Βασικά, περίμενα ότι θα δω κάτι σαν το Ηράκλειο, δεν ξέρω γιατί είχα αυτήν την παρεξηγημένη εικόνα για την πόλη, κ η ομορφιά της με εξέπληξε πολύ. Κ με γέμισε χαρά!

Το ξενοδοχείο που έμενα ήταν πάνω στην Λίμνη, κ επιπλεόν είχα κ δωμάτιο με υπέροχη θέα. Χάου κουλ χουώζ δατ! Την οποία θέα όμως δεν απήλαυσα καθόλου, ήμουν όλη μέρα στους δρόμους να ανακαλύπτω την Ήπειρο κ τις ομορφιές της, αυτό δεν ήταν εκδρομή ήταν τα ΓΥΡΙΖΩΗΠΕΙΡΙΑ 2010 - κ καλά έκανα. έχει τόσα πολλά πράγματα να δεις ο τόπος αυτός!

Κ που δεν πήγα!!! Ζαγοροχώρια; Τσεκ. Ντοντόνα; Τσεκ. Νησάκι Λίμνης Παμβώτιδας; Τσεκ. Μεγάλο Πάπιγκο; Τσεκ. Πιτσιρίκι Πάπιγκο; Τσεκ. Ιωάννικα Κάστρο κ αγορά; Τσεκ. Με τόση βόλτα κ εκδρομή, ένα έχω να πω στην Lady Gaga: "miss Gaga, next time you call your tour big, make sure that you have seen my schedule this tetraimero".

Λοιπόν, τα Ζαγοροχώρια δεν με εντυπωσιάσαν! Πυροβόλησε με, τι να πω! Ok έχουν ιδιαίτερη αρχιτεκτονική με πέτρα κ καλντερίμι κ είναι κ πολύ μέσα στα δάση κ έχουν χαρακτήρα του τότενες... αλλά με αγρίεψαν λίγο. Μου είπε ένα φίλος που έχει σπουδάσει Ζαγοροχωριολόγος στο Χάρβαρντ (ψέματα, είναι από Ήπειρο βασικά, χεχε, got you, didn't ya?) ότι αν πήγαινα ένα μήνα μετά που είναι όλα κατάφυτα θα ήταν εντελώς αλλιώς το τοπίο κ θα με μάγευε big time. Τώρα πάντως αυτό που είδα ήταν πολλά πολλά γυμνά δέντρα χωρίς φύλλα, κ γκρι άγρια πέτρα.

Βέβαια, στην διαδρομή από κ προς Ζαγοροχώρι βλέπεις πολύ ομορφιά... μην το συζητάς, είναι απίστευτες εικόνες κάτι γεφύρια πάνω από τον Βοϊδομάτη, κ κάτι ξέφωτα, κ κάτι μακρινά πλάνα από χωριουδάκια σκαρφαλωμένα στο πουθενά κ κάτι χιονισμένες βουνοκορφές...

Θέλω να ξαναπάω στην Δωδώνη, θέλω θέλω θέλω θέλω! Είναι υπέροχο μέρος, άνετα συγκρίνεται με Δελφούς που είναι, σε αντίθεση με Δωδώνη που δεν καταλαβαίνω γιατί δεν έχει την ίδια προβλή, παγκοσμίως φημισμένη. Το θέατρο είναι πανέμορφο κ πολύ υποβλητικό, όπως επίσης κ τα απομεινάρια του μαντείου. Επειδή είχα χρόνο στην διάθεσή μου διάβασα τις πινακίδες που έχει ο αρχαιολογικός χώρος κ μπόρεσα να πάρω μία καλή συνολική εικόνα της ιστορίας του χώρου. Εντυπωσιάστηκα πολύ! Ένα θα σου πω, υπάρχει τρομερή ιστορία σχετικά με cat fight που έγινε σε κομμωτήριο της Αρχαίας Ελλάδας όπου κατά τύχη έχουν πάει να φτιάξουν το μαλλί, την ίδια ώρα, η Πυθεία κ μία ιέρια από την Δωδώνη... μιλάμε για φοβερό σκάνδαλο της εποχής, ήταν πρωτοσέλιδο στο Hello Αρχαίας Ελλάδας για μήνες ο καυγάς! (Ok, ok, ομολογώ, όλο αυτό το έβγαλα από το μυαλό μου, αλλά ρε γμτ θέλω να σε κάνω να πας στην Δωδώνη, αξίζει τον κόπο πάρα πολύ).

Το Μέτσοβο ήταν τόσο καλό, όσο η φήμη του - μη σου πω κ λίγο καλλίτερο, χεχεχε. Το ήξερες ότι έχει την δεύτερη καλλίτερη πινακοθήκη της Ελλάδας; Στην οποία βλέπεις αυτό το έργο, που είμαι σίγουρος ότι το θυμάσαι από ένα βιβλίο ιστορίας των σχολικών μας χρόνων (όποιος θυμάται ποιάς τάξης ας μας πει, θέγκζ):

Επίσης βλέπεις κ το αρχετυπικό you_go_boy έργο ζωγραφικής, τα πρώτα βήματα του Ιακωβίδη (Ιακωβίδη βγαίνεις)!

Επιπλέον στο Μέτσοβο έχει ένα λαογραφικό μουσείο που είναι απίστευτο το τι υπέροχα πράγματα έχει. Σου κάνουν μία φοβερή ξενάγηση όπου σου λένε πράγματα που σε βάζουν πολύ μέσα στο κλίμα της ζωής των ανθρώπων του τότε σε συνθήκες άγριων ψηλών βουνών - κ αυτό είναι μαγικό! Σκεφτόμουν πόσο έχει αλλάξει η ζωή του μέσου άθρωπα μέσα σε 100 χρόνια ας πούμε.... κ πόσο διαφορετική ίσως να είναι η ζωή μας σε 100 χρόνια από σήμερα, σκεψ σκεψ σκεψ.

Συμβουλίτσες για Μέτσοβο: Να φας στο εστιατόριο Απόκεντρο, είναι λίγο χωμένο, κοντά στην πλατεία όμως, κ πολύ καλό. Κ να πάρεις γίδα βραστή! (ναι, ναι, η νηστεία πήγε στον οξαποδώ, ομολογώ, κατά την εκδρομή... άλλα ασθενής κ τουρίστας αμαρτία ουκ έχουν). Να έχεις αρκετό χρόνο να δεις τα αριστουργήματα της πινακοθήκης - τουλάχιστον μία ώρα. Εγώ πήγα μισή ώρα πριν το κλείσιμο κ τα είδα όλα στο τροχάδην. Λυγμ κλαψ, ήθελα κ άλλο χρόνο γμτ. Κ φυσικά να μην παραλείψεις επίσκεψη στο λαογραφικό μουσείο.

Επιστροφή στα Γιάννενα! Το βράδυ της γιορτής μου, 25 Μαρτίου, η Τζούλια Αλεξανδράτου τραγουδούσε στο Ρόδον στην πολη. Στο τσακ ήμουν να πάω να την δω για να κάνω αποκλειστικό ρεπορτάζ για το πρόβατο, αλλά κάτι με κράτησε. Τι να πω, ναι, ομολογώ έχω κακώς εννούμενη πχιότητα, με την κακή έννοια. Λυγμ κλαψ ξανά μανά. έπρεπε να πάω βλέπω τώρα, συγγνώμη ιστορικέ του μέλλοντος που σου στέρησα την πληροφορία.

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων, ένα κτήριο - αριστούργημα του Κωνσταντινίδη (ο τύπος είναι θεός, γιου γκο μπόη αρκιτέκτ με όλη την σημασία της λέξης) έχει πλούσια αλλά όχι φλύαρη συλλογή εκθεμάτων από όλη την προϊστορία κ την ιστορία της Ηπείρου κ πολύ καλά οργανωμένη την πληροφορία που παρέχει. Γενικά σε όλα τα μέρη της Ηπείρου τα μουσεία/χώροι ιστορικής σημασίας είναι εξαιρετικά μελετημένα. Έμαθα εκ των υστέρων ότι η Ήπειρος φημίζεται για τους κιουρέητορζ της, μέχρι κ στο Μανχάταν υπάρχει παροιμία "πάρε ντηζάηνερ Μανχατανιώτη κ κιουρέητορ Ηπειρώτη"... και όχι άδικα. Διαβάζεις 3 πινακίδες κ έχεις καταλάβει πλαίσιο, χρόνο, πως, τι, γιατί, ντεσού, κοτσομπολιά... σου λέω, απόλαυση!

Το εύρημα που με εντυπωσιάσε περισσότερο από τα πολλά στο Μουσείο, είναι οι φλύδες από μόλυβδο πάνω στον οποίο οι προσκυνητές του μαντείου της Δωδώνης έγραφαν τις ερωτήσεις τους που στην συνέχεια απαντούσαν οι ιερείς του Μαντείου. Η απάντηση γραφόταν στο πίσω μέρος του φύλλου όπου ήταν γραμμένη η ερώτηση. Δηλαδή, ας πούμε ότι είχες εσύ γκομενικό πρόβλημα. Πήγαινες Δωδώνη, αγόραζες φύλλο μόλυβδου, έγραφες θέμα, πιχι "Μήτσος νομίζω κερατώνει. Πληζ Αντβάηζ", πήγαινες φύλλο μαζί με τόνους δώρα (εννοείται) στο ιερό, έπαιρνε ιερέας, διάβαζε ερώτηση, συμβουλευόταν φύλλα ιερού δένδρου, κ κάποια στιγμή σου έστελναν ειδοποίηση με sms στο αρχαίο Wind να πας να παραλάβεις απάντηση που ήταν γραμμένη πάνω στο έλασμα. Τέλειο; ναι, τέλειο!

Στο Μουσείο στα Γιάννενα, λοιπόν, υπάρχει προθήκη με πολλά μολυβένια ελάσματα - άρα μπορείς να δεις κ τις ερωτήσεις που έθετε αρχαίος αναρωτούμενος! Χάου όσομ ηζ δατ!!! Να σου πω κάτι sexy viewer; τα ίδια θέματα που απασχολούσαν τότε τον άθρωπα τον απασχολούν κ τώρα, τηρουμένων των αναλογιών. Υπήρχε ας πούμε ερώτηση "τι να κάνω για να με αγαπήσει η τάδε;". Ή ακόμα "αν την παντρευτώ θα ευτυχήσω;". Μερικές ερωτήσεις ήταν οικονομικής φύσεως, λογικό, τύπου "αν αγοράσω την λίμνη θα είναι προς το συμφέρον μου;" ή "ο συνέταιρος μου είναι άξιος εμπιστοσύνης;". Ή "να ξενιτευτώ για να πετύχω στην τέχνη μου ή να μείνω εδώ να με φάει το μαράζι;" -(για την ιστορία του είπαν να ξενιτευτεί χμφ χμφ χμφ χμφ).

Αυτό που με εξεπληξε ήταν οι ερωτήσεις θεολογικού περιεχομένου. Δηλαδή πολλοί προσκυνητές ρωτούσαν πράγματα του τύπου "σε ποιον θεό να σφάξω δαμάλα για να πετύχει η ανταύγεια/να σταματήσει το νιάνιαρο να έχει κωλικούς/να κάνω σεξάκοι πιο συχνά με Μήτσο/να πάρει πτυχίο ο χαραμοφάης ο γιος μου από Σχολή Σοφιστών/χουότέβερ...". Τι μας λέει αυτό; Ότι ο Αρχαίος Ημών Πρόγονος ήταν, to put it mildly, ευέλικτος στα θρησκευτικά του καθήκοντα, χεχεχε... Ξέχνα τον μύθο περί παροιμοιώδους ευλάβειας του Έλληνα, μούφα ήταν μούφα, όπου φυσά ο άνεμος είμαστε. Πράγμα λογικό, όταν κάνεις αγώνα για επιβίωση δεν προλαβαίνεις να έχεις αρχές, παλιό αυτό το μυστικό...

Φοβερό μυστικό, νούμερο ντούε: Πηγαίνοντας προς Ιωάννινα, μετά την Άρτα, υπάρχει χωριό με ονομασία Κουκλέσι. Αφού το περάσεις συναντάς πρώτη ταβέρνα, δεν κάνεις τίποτε - μετά περνάς δεύτερη ταβέρνα, ξανά μανά δεν κάνεις τίποτε. Κ μετά βλέπεις τρίτη ταβέρνα στο δεξί σου χέρι, στο ρεύμα προς Ιωάννινα δηλαδή, που λέγεται "Ακροποταμιά" κ είναι πάνω στον Λούρο τον ποταμό. Χωρίς να απορήσεις που δεν σου γεμίζει το μάτι, σταματάς το αυτοκίνητο, βγάζεις κουτσούβελα κ γυναίκα κ πάτε για φαγητό εκεί! Παραγγέλνεις μπιφτέκια - ντερλικώνεις - μακαρίζεις πρόβατο (κ εγώ μακαρίζω Μικρή Ολλανδέζα που μου έμαθε το μυστικό).

Καλό φαγητό κ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ μερίδες έχει το εστατόριο του ξενοδοχείου DuLac, που είναι λίγο παλιακό αλλά βρίσκεται σε ωραία τοποθεσία, καθώς κ το ξενοδοχείο Grand Serai που είναι πολύ καλοφτιαγμένο concept hotel αλλά είναι χωμένο στο κέντρο της πόλης. Επίσης, στα φαγάδικα οι τιμές φαίνονται αστείες σε σχέση με Αθήνα!

Στο νησάκι στην λίμνη να κάνεις βόλτα την περίμετρο του νησιού, είναι πολύ εντυπωσιακό να μπορείς να πεις σε γκομενάκι "πάμε για σεξάκοι; εμένα που με βλέπεις έχω κάνει με τα πόδια την περίμετρο ενός νησιού, άρα φαντάζεσαι τι αντοχή θα έχω στο σεξ!" - θα νομίζουν όλοι ότι έκανες την Κύπρο, άσ' τους, εσύ θα έχεις κάνει στο νησάκι της Παμβώτιδας που είναι μόνο 2,5 χιλιόμετρα, αλλά δεν θα το ξέρει κανείς, χεχεχε

Η Εγνατία οδός που δόθηκε στην κυκλοφορία πριν από λίγο καιρό, έχει αλλάξει πολύ τα δεδομένα στην περιοχή. Ο φύλακας στην Δωδώνη μου είπε ότι ενώ οι επισκέπτες του χώρου ήταν μέχρι 80 χιλιάδες το χρόνο, τον τελευταίο χρόνο έχουν αυξηθεί πολύ. Το ίδιο μου είπαν κ στο Μέτσοβο, ότι φαίνεται κ προς τα εκεί να αυξάνεται η τουριστική κίνηση. Δεν έχει γίνει κάποιο μεγάλο μπαμ αλλά όσο μαθαίνει ο κόσμος ότι τώρα πια η Ήπειρος είναι πολύ πιο εύκολη στις μετακινήσεις όλο κ αυξάνεται ο τουρισμός. Για να καταλάβεις, εγώ πήγα την ίδια μέρα στη Δωδώνη αλλά κ στο Μέτσοβο. Ξεκίνησα κατά τις 12 από το ξενοδοχείο κ γύρω στις 8 ήμουν πίσω, αφού είχα κάνει κ εκδρομή στα Ζαγοροχώρια, κ μεγάλη περιήγηση στη Δωδώνη, κ φαγητό στο Μέτσοβο κ επίσκεψη σε 2 μουσεία του κ βόλτα... Πως τα πρόλαβα; Όχι, δεν μεταμορφώνομαι σιγά σιγά σε υστερικό Γιαπωνέζο Τουρίστα, απλά με την Εγνατία πας σε 20 λεπτά στη Δωδώνη από Ιωάννινα. Κ από Δωδώνη πάς Μέτσοβο σε 35 λεπτά, κ πολύ άνετα. Παλιά, ήθελες μιάμιση ώρα κακό δρόμο για να πας από Ιωάννινα στα δύο μέρη. Κ ήταν σε αντίθετη κατεύθυνση, άρα δεν υπήρχε θέμα να καταφέρεις σε μία μέρα να πας κ στα δύο (εκτός αν ήσουν Γιαπωνέζος τουρίστας με ελαφρά υστερία).

Από τη μία είναι πολύ θετικό όλο αυτό, είναι πρόοδος για μία περιοχή που δοκιμάστηκε να αρχίζει κ να έχει υποδομές πιο σύγχρονες κ ο κόσμος να μπορεί να βγάλει χρήματα κ λοιπά κ λοιπά. Αλλά, δεν μπορώ παρά να αναρωτιέμαι: Μήπως η απότομη τουριστική ανάπτυξη που είναι σίγουρο ότι θα έλθει, θα έχει σαν αποτέλεσμα την Κρητικοποίηση της Ηπείρου; Ξέρεις τι εννοώ, που βλέπεις παντού στα σχετικά κεντρικά σημεία κάθε χωριού πινακίδες τύπου "Ρούμζ του Λετ" κ "Γκρήκ Σατζίκη εν Μουσάκα" κ "Τραντισιονάλ Σουβενίρζ, Άηποντζ, Λιτλ Τσόλιαδζ"... Μήπως γίνει αυτό στην Ήπειρο; Η αλήθεια είναι ότι στο νησάκι της Παμβώτιδας, της λίμνης των Ιωαννίνων, οι μαγαζάτορες ήταν λίγο "επιθετικοί" όταν περνούσαμε απ' όξω από τα μαγαζιά τους - αλλά από την άλλη γενικά οι Ηπειρώτες είναι προστατευτικοί με τον τόπο τους, δεν θένε να τον εξευτελίζουν. Τον εκμεταλλεύονται μεν, αλλά δεν τον εξευτελίζουν... Θα δούμε, ελπίζω να μην πάθουν κανένα αμόκ όταν δουν τον κόσμο να αυξάνεται κ καταστρέψουν τα αυθεντικά κομμάτια της Ηπείρου.

Πάντως όπως κ να έχει σέξη βγιούερ, εσύ καλό είναι αν δεν έχεις αποφασίσει τι θα κάνεις στις επόμενες διακοπές σου να σκεφτείς πολύ σοβαρά ένα ταξιδάκι προς τα εκεί - κατ' αρχήν γιατί ακόμα προλαβαίνεις να δεις μία περιοχή με φυσιολογική τουριστική ανάπτυξη, κατά δεύτερον γιατί θα περάσεις υπέροχα κ κατά τρίτον διότι φέτος στηρίζουμε Ελλάδα κ πάμε διακοπές εδώ, δεν αφήνουμε χρήματα έξω με τίποτε! χεχεχε

Η Γέφυρα Ρίο Αντίριο είναι εντυπωσιακή από μακρυά, εντυπωσιακή κ από κοντά όταν πληρώνεις 12 ευρώ επειδή την πέρασες, χεχεχε. θα μου πεις, περνάς τον Κορινθιακό σε 5 λεπτά ενώ παλιά ήθελες 40, κ θα έχεις κ δίκιο. Αλλά από την άλλη 12 ευρουλάκια.... χμφ χμφ χμφ. Στεναχωρήθηκα στη Γέφυρα διότι θυμήθηκα τον Σημίτη που μας έλεγε κάποτε ότι δεν είναι ΜΟΚΕΤΟ αυτό το έργο, κ εμείς τον κοροϊδεύαμε αλύπητα. Που να ξέραμε ότι όντως δεν είναι μοκέτο αυτό το έργο! συγγνώμη Κώστας άη απολοτζάης που σε κοροϊδευα!

Στο ξενοδοχείο που μέναμε έκανα κάτι πολύ αστείο χιχιχι. Είχε έκθεση συλλογή κοχυλιών που είχε φτιάξει στο πέρασμα του χρόνου με μεράκι κ αγάπη και μπλα μπλά και μπλα μπλα μπλα ένας ερασιτέχνης. Η συλλογή είχε κ βιβλίο εντυπώσεων όπου έγραψα το εξής: "μμμμμ ωραία συμπεριφορά! μπράβο! έβγαλες τα αθώα πλασματάκια από το σπιτάκι τους τα κοχύλια για να τα μαζέψεις κ να φκιάσεις συλλογή. Τι να πω. Τι να πω; Θα σου άρεσε εσένα να ερχόσαντε εξωγήινοι με τεράστια σκάφη από το άουτερ σπέησ κ να σε σκοτώνανε εσένα κ την οικογένειά σου για να μεταφέρουν την μονοκατοικία σου σε μουσείο τεράστιου ηντεργκαλάκτηκ ξενοδοχείου να το βλέπουν οι εξωγήινοι πελάτες; Για σκέψου το λίγο, θα σου άρεσε;". Συγγνώμη, αλλά νυσάφι πια. Καταλαβαίνω να σκοτώνουμε κάτι για να το φάμε, καταλαβαίνω να το σκοτώνουμε για να κάνουμε γούνες αλλά να ξεσπιτώνουμε τα οστρακοειδή για να κάνουμε συλλογή κοχυλιών ε όχι, έλεος. εν τω μεταξύ ήταν κ πολλά τα κοχύλια, μιλάμε για γενοκτονία. τισκ τισκ τισκ

(φαντάσου να ήθελα να γράψω πολλά πόσο θα έβγαινε αυτό το ποστ, τζήζας, έλεος βρε άθρωπα...)

Wednesday, March 24, 2010

Αν κατάφερα να ανέβω στα ψηλά, είναι διότι με ανέβασαν γίγαντες στους ώμους τους!


Πριν από κάμποσες μέρες ένας αγαπημένος κ σούπερ σέξη βγιούερ, άφησε ένα σχόλιο με ένα ΛΑΤΡΕΜΕΝΟ ληγκ, όπου κάποιοι από τους πιο αναγνωρισμένους συγγραφείς του σήμερα δίνουν συμβουλές για το γράψιμο μυθοπλασίας.

Το λήγκ είναι στην Guardian, την εγγλέζικη εφημερίδα με το τεράστιο ρησπέκτ φάκτορ. Ναι, ναι, την ίδια ώρα που ελληνικές εφημερίδες χαρίζουν μουσική κ ταινίες, απαξιώνουν το κείμενο κ την απόλαυση του να διαβάζεις κ δημιουργούν μία κουλτούρα αγοράς εφημερίδας "επειδή έχει cd ζουζούνια που στο ζήτησε το ανηψάκι", κάποιες άλλες προσπαθούν να κρατήσουν τα φώτα ανοιχτά!

Στο θέμα μας: Στην ερώτηση της Guardian "δώσε συμβουλές για το γράψιμο ΜΠΗΤΣ" απάντησαν πάρα πολλοί συγγραφείς, παραπάνω από 30 - μερικοί από αυτούς είναι πολύ μεγάλοι κ πολύ αγαπημένοι μου. Μία από αυτούς είναι αυτή που είχε γράψει το Brokeback Mountain που την πάω με χίλια, άλλη είναι η Margaret Atwood από τις 10 πιο χοτ συγγραφείς του πρόβατο, ο Will Self.

δεν είναι όλες οι συμβουλές να σου κάνουν καμπανάκι, εγώ εδώ σέξη βγιούερ σου παραθέτω αυτές που εμένα μου μιλήσανε περισσότερο. Θες από εσωτερική ανάγκη; θες επειδή διακρίνω ότι στον τομέα που αναφέρονται έχω πρόβλημα; θες επειδή μου δίνουν ελπίδα; αρονό. πάντως με έκαναν καμπανάκι (αυτό είναι συνδυασμός Θεσσαλονικής προφοράς κ νεολογισμού κ θα πει "they rang a bell" χεχεχε).

Φυσικά, αυτό το ποστ είναι με χίλια αφιερωμένο στον άγνωστο σχολιαστή που με ενημέρωσε για το λήγκ! φύγαμε, συμβουλές από συγγραφείς για συγγραφείς, μαζωμένες κ σχολιασμένες από το πρόβατο.

1 - Η ανησυχία, η ανασφάλεια, η ενοχή ότι δεν δούλεψες αρκετά, η αναρώτηση ότι κάτι θα μπορούσες να το κάνεις καλλίτερο είναι ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ κομμάτι του γραψίματος. Αν σε χαλάει, άσ' το καλλίτερα.

2 - το γράψιμο είναι δουλειά. επίσης, είναι κ λίγο τύχη. (στρώσου, λοιπόν κ να κάνεις καλές πράξεις για να έχεις καλό κάρμα άρα καλύ τύχη

3 - να αντιμετωπίζεις κάθε νέα σελίδα σαν ένα μικρό θρίαμβο. Μέχρι, όμως, να γράψεις την σελίδα 50. μετά, μπορείς να ηρεμήσεις κ να αρχίσεις να ανησυχείς για την ποιότητα του γραπτού.

4 - Κράτα ζωντανό το ενδιαφέρον του αναγνώστη σου (duh, μοιάζει αυτονόητο αλλά.... θου Κύριε...)

5 - Να τελειώνεις το γράψιμο της μέρας όταν ακόμα θες να γράψεις κ άλλο έτσι ώστε την άλλη μέρα να ξεκινήσεις με στρωμένη όρεξη

6 - Κράτα ημερολόγιο. Είναι αποθεμα εμπειριών που μπορείς να χρησιμοποιήσεις στις ιστορίες σου

7 - Γράφε κάθε μέρα. Το να κάνεις τις παρατηρήσεις σου κείμενο κάποια στιγμή θα σου γίνει "ένστικτο" κ θα σου φαίνεται κ πιο εύκολο - αρκεί πρώτα να το κάνεις συνήθεια

8 - Μόνο οι πραγματικά κακοί συγγραφείς πιστεύουν ότι αυτά που γράφουν είναι πραγματικά καλά.

9 - ο αναγνώστης είναι ένας φίλος σου, όχι θαυμαστής, ούτε θεατής. Να του μιλάς με ανάλογο τόνο λοιπόν

10 - παρατηρείς περισσότερα όταν κάθεσαι ακίνητος, παρά όταν κυνηγάς τα ερεθίσματα κ κινείσαι συνεχώς

11 - είναι αμφίβολο ότι κάποιος με κομπγιούτερ συνδεδεμένο στο Internet γράφει καλά με αφοσίωση κ συγκέντρωση. (γενικά αυτό έπαιξε σαν συμβουλή από πολλούς συγγραφείς - γράφε κάπου που δεν έχεις πρόσβαση στο Internet, είναι τεράστιος πειρασμός για χάσιμο χρόνου, λένε όλοι!)

12 - Η Μεταμόρφωση του Κάφκα (όπου ο ήρωας ξυπνά μια μέρα κ έχει μεταμορφωθεί σε κατσαρίδα) είναι το πιο αυτοβιογραφικό βιβλίο που έχει γραφτεί ποτέ. (ομαγκόντ, με έστειλε αυτή η παρατήρηση, σκεψ σκεψ εντατίκ)

13 - διάβαζε στον εαυτό σου μεγαλόφωνα ότι γράφεις, για να πιάσεις τον ρυθμό της ιστορίας σου κ να τον φτιάξεις αν χρειαστεί. Αν το διαβάζεις κ κ ακούγεται σαν "γραπτός λόγος" ξαναγράψτο για να ακούγεται σαν προφορικός λόγος. (κ αυτό είναι κάτι που το είπαν πολλοί συγγραφείς)

14 - Μην περιμένεις να σου έρθει έμπνευση για να γράψεις! Η πειθαρχία είναι 3597987261941401 δις φορές πιο σημαντική

15 - Να εμπιστεύεσαι τον αναγνώστη σου. Μην εξηγείς τα πάντα, άφηνέ τον να καταλαβαίνει η να εικάζει κάποια πράγματα

16 - Αν έχεις αυτοπεποίθηση κ σιγουριά για αυτό που γράφεις, μπορείς να γράφεις ότι θέλεις όσο παράδοξο κ περίεργο κ αν ακούγεται.

17 - Άφηνε τις ιδέες σου να περάσουν ένα διάστημα ωρίμανσης/κύησης.

18 - Μην παραπονιέσαι ότι δεν σε καταλαβαίνει κανείς. Μπορείς να επιλέξεις στις ιστορίες σου (αλλά κ στη ζωή σου) να είσαι κατανοητός ή μπορείς να επιλέξεις να είσαι παρεξηγήσιμος (ακόμα μία από τις πσυμβουλές που εφαρμόζονται γενικότερα στην ζωή, όχι;).

19 - Κανένα σεναριογράφος δεν έχει πετύχει να είναι καλό ΚΑΘΕ σενάριο του. Γενικά, να αποδέχεσαι ότι κάποιες ιστορίες σου θα είναι καλλίτερες από άλλες, κάποιες λιγότερο καλές κ κάποιες εντελώς χάλια. Έτσι είναι κ η ζωή, όμως, όχι; Κάποια πράγματα που κάνουμε βγαίνουν, κ άλλα μας γαμάνε τελειώς ασταδγιάλα

20 - Το στιλ είναι η τέχνη να "απομακρύνεις" όσο περισσότερο γίνεται τον εαυτό σου από την ιστορία σου. (χμφ χμφ χμφ δεν ξέρω, σαν να διαφωνώ λίγο εδώ)

21 - Να διαβάζεις πολύ, αλλά με διάκριση. Το κακό γράψιμο είναι κολλητικό (πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να διαβάζεις ΕΛΑΧΙΣΤΟΥΣ έλληνες συγγραφείς)

22 - Υπερασπίσου τον εαυτό σου. Θα πει: Βρες όλα όσα σε ενθαρρύνουν, σε κάνουν χαρούμενο κ ευτυχισμένο, αυξάνουν τα δημιουργικόνια στο αίμα σου κ βάλτα μέσα στην ζωή σου κ την καθημερινότητά σου όσο περισσότερο γίνεται. Αντίστοιχα, απομάκρυνε πράγματα, συνήθειες, ανθρώπους, lifestyle που κάνει κακό στα συγγραφόνια στο αίμα.

23 - Γράψε πράγματα που θα ήθελες εσύ να διαβάζεις! (ομαγκόντ!!! αυτό το κάνω ήδη, έτσι γράφω το www.provato.gr γιέα γιέα γιέα γιου γκο μπόη, γιου γκο σηπ!)

24 - Αν έχεις μία καλή ιδέα για ιστορία ερεύνησε μήπως μπορεί να γίνει κάτι άλλο, που θα της ταίριαζε καλλίτερα, εκτός από πρόζα (ποίημα ας πούμε, ή σενάριο)

25 - Αν κολλήσεις, φύγε μπροστά από το κείμενο κ κάνε κάτι άλλο. ΠΡΟΣΟΧΗ όμως, κάνε κάτι που δεν περιλαμβάνει πολλές πολλές συνάφειες με ανθρώπους (τηλεφωνήματα ή πάρτιζ) γιατί οι λέξεις τους θα καταλάβουν τον χώρο που θα έπιανε αυτό (η ιδεά ή οι λέξεις) που θα σε ξεκολλήσει! (από τις πιο ενδιαφέρουσες ιδέες που έχω διαβάσει ποτέ)

26 - Γενικά, δημιούργησε στην ζωή σου ένα κενό στο οποίο θα μπουν οι ιστορίες σου... (ομολογώ αυτό είναι δικό μου βασισμένο στο προηγούμενο, χεχεχε)

27 - Αντέγραψε τους χαρακτήρες κ την πλοκή ενός συγγραφέα που θαυμάζεις, όπως οι ζωγράφοι μαθαίνουν να ζωγραφίζουν με το να αντιγράφουν τους μεγάλους αριστοτέχνες

28 - Κατέγραφε στιγμές, εντυπώσεις, ιδέες, διάλογο που άκουσες στον δρόμο, την θλίψη κ τις χαρές σου... ένα σημειωματάριο είναι πολύ χρήσιμο! σχεδόν απολύτως απαραίτητο

29 - Αποφάσισε ποιο κομμάτι της μέρας σε βολεύει περισσότερο να γράφεις κ οργάνωσε τη ζωή σου ανάλογα. Θες να γράφεις 2 με 8 ξημερώματα; Γίνε νυχτόβιος κουκουβάιος. Θες να γράφεις 7 με 12 το πρωί. Σέη (σέη σέη) γκουντμπάη στο κλάμπην

30 - Να σκέφτεσαι μεγάλα πράγματα, το τελικό αποτέλεσμα, το βιβλίο, χουτέβερ, αλλά να φροντίζεις κ να αγαπάς κ τις μικρές λεπτομέρειες

31 - Προχώρα αργά κ με φροντίδα. Σπεύδε βραδέως, κ για να το κάνεις αυτό γράφε με το χέρι

32 - μη διαβάζεις το πρόβατο, σε κρατά μακρυά από το γράψιμο (εεεεε, εεεεε που πας, πλάκα κάνω, διάβασε το ποστ κ μετά φεύγεις μπούρδα! :-))

33 - Σταμάτα την γκρίνια κ απλά κάντο! (γράψε δηλαδή)

34 - Προστάτευε το χρόνο κ τον χώρο που έχεις διαθέσιμο για γράψιμο. Ακόμα κ από αυτούς που αγαπάς όσο κανέναν. (χμφ χμφ χμφ για σεξάκοι επιτρέπεται εξαίρεση; Πλήηηηηηηηηηζ πληηηηηζ)

35 - Να τελειώνεις ό,τι αρχίζεις - όσο ασχημο κ αν βγει. Μετά μπορείς να το φτιάξεις.

36 - Να είσαι φιλόδοξος σχετικά με το έργο σου κ την αξία του, όχι σχετικά με τα βραβεία που θα μαζέψει κ τα λεφτά που θα βγάλεις κ τα γκομενάκια που θα σου κάθονται για σεξάκοι (... ... ...)

καλά, το έχεσα τελειώς, 20 ήθελα να γράψω αλλά όσο διάβαζα όλο κ κάτι μου άρεσε παραπάνω. δεν πειράζει, βγήκαν 36 συμβουλίτσες γιακγούσες - όσες κ τα χρόνια μου, καλή ώρα.

πηεσ - ευχαριστώ σέξη βγιούερ που το διάβασες όλο αυτό!
πηεσ 2 - ευχαριστώ ανώνυμε σχολιαστή που μου έδωσες το λήγκ, το οποίο είναι εδώ μπάδεγουέη άμα θες να το διαβάσεις ολάκερο αναγνώστη σέξυ.

πηες 3 - Τα λέμε από βδομάδα, πάω εκδρομή, στην Ελλάδα βεβαίως, να ενισχύσουμε όσο μπορούμε την χώρα μας! Πολλά φιλιά! :-))

Ομάζ στον Έλληνα υπέρτατο αρχιερέα της ηλεκτροπόπ

Υπάρχει μία πολύ ανθελληνική δοξασία ότι τάχα μου στην Ελλάδα δεν έχουμε electropop κ ότι μόνο οι ξένοι καλλιτέχνες υπηρετούν πραγματικά αυτό το είδος.

"Αν θες ηλεκτροπόπ μην ψάχνεις στην χώρα μας - καλλίτερα άκου λίγο Depeche Mode, Erasure, Kraftwerk, Giorgio Moroder, Goldfrapp" θα σου πουν... κ μπορεί να κάνεις το λάθος να πιστέψεις ότι έχουν δίκιο.

Κ όμως, υπάρχει ένας έλληνας συνθέτης που είναι πιο ηλεκτροπόπ από κάθε άλλον. Κ που γι αυτόν, μεγάλοι πρωτοπόροι του είδους με διεθνή καριέρα (Martin Gore ας πούμε) έχουν δηλώσει "μπρρρρ, τρέμω τι θα γινόταν έτσι κ ζούσε στο εξωτερικό, θα μας είχε κάνει όλους με τα small onions!".

Σέξη βγιούερ, υποδέξου τον Αλέξη Παπαδημητρίου.... Κ αν το όνομα δεν σου λέει κάτι, θα σου πούνε τα τραγούδια του, φύγαμε:

Πρόσεξε την αρχή αυτού του θρυλικού τραγουδιού της Αλέκας (Κανελλίδου, όχι Παπαρήγα, ξεκόλλα από τα πολιτικά για ένα λεπτό). Αυτό το συνθεσάϊζερ είναι ο ήχος με τον οποίο δίνεται εγερτήριο στο Enterprise του Σταρ Τρεκ, είναι ότι πιο χάη τρόνηκ κ ηλεκτρονικό έχει βγει από την ελληνική δισκογραφία! Κ να σκεφτείς ότι είναι τραγούδι του 85!


η ΜΕΓΑΛΗ ιέρεια της avant garde η Ευριδίκη, ξεκίνησε με δικό του τραγούδι, έναν ύμνο που έδωσε το στίγμα για την κατοπινή μέγκα πλάτινουμ καριέρα της! άλλο ένα ανυπέρβλητο μπλιμπλίκι:


τι να πει κανείς γι αυτό το κομμάτι; ίσως είναι τόσο επιδραστικό για την ηλεκτροπόπ όσο ήταν κ το ντουέτο Pet Shop Boys - Dusty Springfield, κ βέβαια είναι εξίσου επιτυχημένο:


εδώ ένα δείγμα τι μπορεί να γίνει όταν ένας μέγιστος καλλιτέχνης αγκαλιάζει κ στηρίζει ένα νέο ταλέντο με ωραίο μαλλί:


Ακόμα μία progressive post modern ιέρα, η Στέλλα Γεωργιάδου, δεν θα ήταν δυνατόν να μην έχει τραγουδήσει Αλέξη Παπαδημητρίου. Το τραγούδι απλά τα σπάει, κατ' εμέ είναι το Personal Jesus της Ελλάδας:


Μία πράξη αγάπης, μία πράξη προσφοράς που ένωσε τους μεγαλύτερους έλληνες καλλιτέχνες κάτω από τα μπλιμπλίκια κ τα συνθεσάηζερ της ηλεκτροπόπ


Κ τέλος, έξτρα μπόνους, ο Αλέξης Παπαδημητρίου έχει γράψει κ το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησε η Δέσποινα Βανδή, η πιο εμπορική πρωτοπόρος της ελληνικής συνθ σκηνής. Δεν είναι τυχαίο, φυσικά - άκου την φωνή της μικρής Δέσποινας κ αισθάνσου τα πρώτα σημάδια της κατοπινής εξέλιξης κ του ταλέντου:


άρα, τώρα ξεκόλα από τους Depeche κ τους Goldfrapp κ άκου κ λίγο Ελλάδα. άντε, 25η Μαρτίου αύριο, δείξε λίγο φιλοπατρία!

Monday, March 22, 2010

Γαλλία χώρα της πχιότητας, της κουλτούρας κ του πολιτισμού

άνοιξε το πρώτο κατάστημα H&M στην Τουλούζη το οποίο συν τοις άλλοις είχε κ κάτι Limited edition σχέδια μίας σχεδιάστριας. κ έγινε αυτό:


sad, so sad and απελπιστικό... τι να πω

Sunday, March 21, 2010

Mερικές παρατηρήσεις από την χθεσινή συναυλία της Alison Moyet στο Μέγαρο

Αυτό δεν το περίμενα ποτέ. Ότι δηλαδή θα έφτανε στιγμή που θα έβλεπα την Alison Moyet στο Megaron, οβ ωλ πλέησης, να τραγουδά τζαζ-ροκ-σουίνγκ εκδοχές μερικών από τις μεγαλύτερες ηλεκτροπόπ επιτυχιών των 80ζ... τι να πω, η ζωή δεν θα πάψει να με εκπλήσει ποτέ. πάντα τέτοια!

είχε πολύ κόσμο - μερικοί ήταν κ ψιλοδιάσημοι, ξέρεις σιλέμπρητης κατηγορίας "νέα ψαροντούφεκου": η δημοσιογράφος που ανακάλυψε τη φραπελιά ήταν εκεί ας πούμε, πρώτη σειρά. Είδα κ τον Γιάννη Νένε, πεθαίνω να δω τι θα γράψει για την συναυλία στην Athens Voice, χεχεχε. Α, είχε κ μερικούς πολύ πολύ παπούδες πράγμα που με εντυπωσίασε γιατί κάποιοι (ένας κύριος με την κυρία του) πρέπει να ήταν κοντά στα 65 χρονών όταν ξεκίναγε η Alison, το 1982.

Φυσικά οι αδελφές ήταν περισσότερες κ από όσες υπάρχουν σε gay bar το βράδυ των Απόκρεω που έχει μασκέ πάρτυ με θέμα "Βοηθός πιστολάκι Barbra Streisand". Οι οποίες, το έχω προσέξει, όταν βγαίνουν σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις, για κάποιο ανεξήγητο λόγο είναι ακόμα πιο ξυνισμένες από ότι είναι στα gay bar. Γιατί κορίτσα; Με δέρνει (beats me χιχιχι). Χαλαρώστε, χαλαρώστε λίγο, σκάστε ένα χαμόγελο στον κόσμο.

Η Ute Lemper είχε περισσότερο κόσμο, πρέπει να σου πω (ένα τσικ, όχι πολύ), αλλά ο κόσμος χτες ήταν by far πιο ζωντανός. Θα μου πεις "είναι λογικό" κ θα έχεις κ δίκιο. Ποιος ρισκάρει να κάνει παλαμάκια στην μέση τραγουδιού Γερμανίδας Περφόρμερ; εγώ πάντως όχι, με τίποτε - άμα της χαλάσεις τη συγκέντρωση θα βγάλει το μαστίγιο κ θα σε κάνει μαύρο στο ξύλο με άψογη τεχνική Άουσβητς. μπρρρρρ.

Αντίθετα, η Νίτσα (Alison -- Alisonitsa -- Νίτσα) το καταχαιρόταν το χειροκρότημα που ήταν συχνό, δυνατό, κ σε διάφορες φάσεις! Ας πούμε... άρχιζαν οι πρώτες νότες από μεγάλα hit της; κλαπ κλαπ εντατίκ! έβγαζε κορώνα ωραία στη μέση τραγουδιού; κλαπ κλαπ εντατίκ! τέλειωνε τραγούδι; κλαπ κλαπ εντατίκ! έλεγε καμιά μαλακία ανάμεσα στα τραγούδια; κλαπ κλαπ εντατίκ! έπινε νερό; κλαπ κλαπ εντατίκ! κ.ο.κ.

Φυσικά, όπως κάθε καλλιτέχνης που σέβεται τον εαυτό του, έκανε κ η Νίτσα απόπειρα να πει "ευχαριστώ" στα "ελληνικά". Τι να σου περιγράψω από την απόπειρα; ότι έχει πάθει κράμπα το κέντρο εκφοράς λόγου του εγκεφάλου μου; Αυτό που ακούστηκε ήταν κάτι σαν "εφκερούστα" "εφκαράηστω";;;;; Τι να πω δεν παίρνω κ όρκο... που είσαι Ute Lemper με την αξιοπρέπειά σου, που δεν θεώρησες ότι να μας πεις κάτι στα ελληνικά θα μας περιποιήσεις "τιμή". Γιου γκο γκέρλ

Στην σκηνή ήταν, εκτός από την Νίτσα, ένας ντράμερ πολύ χωτ μωρό, ένας πιανίστας, ένας που έπαιζε έγχορδα κ ένας, στα δεξιά, κονσολάς. Κάνανε ωραίο συνολάκι, είχαν πολύ όρεξη κ παίζαν καλά! Επίσης, υπήρχε κ μία φωνητικατζού με καταπληκτική φωνάρα, σχεδόν ανάλογη της Moyet! Ναι, ναι! Αυτή, την φωνητικατζού, είμαι σίγουρος ότι την έχω πετύχει 3 καλοκαίρια πριν στην Ρόδο να δέρνει έναν παππού που πήγε να της πετάξει ένα τενεκεδάκι μπύρα που είχε μέσα ακόμα μία γουλιά. Αγγλόφατσα, χεχε

Ναι, ομολογώ - η με "κανονικά" μουσικά όργανα ενορχήστρωση μεγάλων ηλεκτροπόπ επιτυχιών δεν με τρέλανε. Το μπλιμπλίκι θέλει το συνθ του ρε παιδί μου, πως το λέμε! Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως τα τραγούδια δεν ήταν ξεσηκωτικά! Κάθε άλλο, κ να λικνιστείς ήθελες κ να χαϊδέψεις το γκομενάκι δίπλα κ να σιγοτραγουδήσεις κ όλα. Απλά, τίποτα δεν μπορεί να ξεπεράσει την γοητεία του γνήσιου πατροπαράδοτου συνθεσάηζερ. τέλος.

Η Νίτσα έχει φωνάρα. Εντάξει, δεν είναι τυχαίο που είναι εμβληματική pop star! Δεν είναι μόνο πολύ μαρκέ η φωνή της, είναι κ απίστευτα δυνατή! (...μία φίλη μου λέει ότι σε αυτό βοηθά που έχει η Moyet φαρδιά λεκάνη, διότι λειτουργεί λίγο σαν ηχείο, τι να πω γώ δεν ξέρω από ηχητικές εγκαταστάσεις).

Πριν σου πω επόμενη παρατήρηση, δεν λίγο από αυτό εδώ κ μετά έλα πάλι εδώ - άντε δες:

είδες; Μπράβο καλό παιδάκι! λοιπόν στο κομμάτι που άκουσες το πιο χαρακτηριστικό σημείο είναι αυτό το "τουρουρουρουτου του του τουρορου" με το οποίο αρχίζει. Θες να σου πω, ελλείψει συνθεσάηζερ, πως το παίξανε αυτό το εφεδάκι εχτές στο Megaron; χεχε, θες ε; παρακάλεσε με! μπρος. μπρος είπα ΟΝ ΓΙΟΡ ΝΗΖ! έτσι μπράβο! λοιπόν, το "εφέ" το έκανε η φωνητικατζού με την φωνή της! έξυπνο ε; η τύπισσα δηλαδή έλεγε "τουρουρουρουτουτουτουτουρουρου κοκ" κ η Νίτσα τραγουδούσε το υπόλοιπο κανονικό τραγούδι. μια χαρά το πήγανε, πλάκα πλάκα, έδεσε ωραία.

Γενικά το playlist της Νίτσας ήταν καλό. Μέχρι κ το Situation είπε, που είναι ό,τι πιο συνθεσάηζερ έχει βγει σε τραγούδι έβα. Φυσικά το είπε με κιθαρίτσα, ναι ναι, καλά κατάλαβες! Επίσης, ω της συμπτώσεως, είπε κ το Ne me quitte pas όπως κ η Ute Lemper λίγες βδομάδες νωρίτερα στην ίδια σκηνή. Νομίζω ότι πρέπει να κάνω ένα battle of the bitches για να αποφασίσω κ να βγει βέρντηκτ ποια το είπε καλλίτερα. Όμως, καταγγέλω ότι δεν είπε το It wont Be long γκρ γκρ γκρ γκρ από τα πιο ωραία τραγούδια της.

Πέρασα όμορφα, καθόμουν σε καλή θέση, είδα φίλους, χειροκρότησα πολύ, ανασήκωσα το φρύδι (τόσο επιτρέπεται να χορεύεις στο Megaron), γενικά ήταν πολύ καλά, ευχαριστώ ευχαριστώ ευχαριστώ, ξέρεις εσύ!

Τέλος, έχω να κάνω σούπερ καταγγελία κ θα μου επιτρέψεις σέξη βγιούερ να μιλήσω σε πρώτο πρόσωπο στο Νιτσάκι, με την άδειά σου, Οκ; Ok! φύγαμε:
"Γλυκειά μου Νίτσα! Άκουσε να δεις... σε αγαπώ σε εκτιμώ, σε σέβομαι, έχω χτυπηθεί με τα ηλεκτροπόπ σου mega hit, αλλά αν σε ξαναδώ σε σκηνή συναυλίας με αυτό: θα σε καταγγείλω στην Κομαντατούρ Μόδας! Μα είναι δυνατόν να φοράς τέτοιο πράγμα; Όχι, σε παρακαλώ, τι σκεφτόσουν; Χουώτ χουέρ γιου θήνκηνγκ; Ναι, είπαμε να είσαι απλή κ προσιτή κ όλα, αλλά, λαβ, σε σκηνή συναυλίας βγαίνεις, όχι στον κεντρικό δρόμο του Λαγανά στην Ζάκυνθο να δείρεις οπαδούς της Λίβερπουλ κ μετά φας "παραδοσιακή ελληνική πίτσα κ σατζήκη"!!! Μα με σανδάλι; Eλεος δηλαδή σεβάσου τον άθρωπα που σηκώθηκε, ξυρίστηκε, ντύθηκε το σακακάκι του για να έλθει να σε δει! Τίποτε, τίποτε, απαράδεκτο πατούμενο, ούτε μήκυτα στο μεγάλο νύχι του ποδιού να έχεις δεν επιτρέπεται να φοράς τέτοιο πράγμα σε συναυλία. Άσε που ακόμα αναρωτιέμαι, αν έβαλες αυτό στο Μέγαρο, τι θα φόραγες σ περίπτωση που η συναυλία γινόταν στο Ρόδον ας πούμε; ". συγγνώμη ρε σέξη βγιούερ αλλά αγανάκτησα ο άθρωπας, μόλις την είδα να βγαίνει στην σκηνή με τέτοιο σανδάλι (μόνο που της Νίτσας δεν είχε το πίσω κούμπωμα, ήταν εντελώς παντοφλέ) έπαθα βοή στο αυτί.

Αυτά σέξη βγιούερ, σε κούρασα πάλι το ξέρω, τι να κάνω έχω γίνει πολύ πολυλογάς, ευχαριστώ που διάβασες υπόσχομαι ότι θα πάω σαββατοκύριακο στην Σπάρτη μπας κ γίνω, έστωκ λίγο, λακωνικός. Αλλά τι να κάνω, πέρασα ωραία κ ήθελα να μοιραστώ την χαρά γιατί έτσι διπλασιάζεται! (Ok, Ομολογώ ήθελα να κάνω κ λίγο φιγούρα χοχοχο) :-)

Saturday, March 20, 2010

Πως έγινε κ επανόρθωσα που ξέχασα την ημέρα της γυναίκας 2010

Καταστράφηκα! Εγώ, που είμαι τόσο τυπικός κ ευγενικός κ θυμάμαι όλες τις γιορτές, αυτή την φορά την πάτησα big time! Ξέχασα ότι στις 8 του μήνα ήταν η ημέρα της γυναίκας! Κ ενώ συνήθως πάντα προσφέρω το κάτι τις μου, ένα μικρό συμβολικό δώρο, αυτή τη χρονιά ούτε καν αναφέρθηκα στην γιορτή... Πως μπόρεσα! Πως!

Τι να πω, δεν έχω δικαιολογία, γερνάω κ ξεχνάω, είναι κ η οικονομική κρίση που μας έχει κάνει όλους παρτάκηδες.... Ας είναι, ποτέ δεν είναι αργά να επανορθώσεις τα σφάλματα του παρελθόντος!

Οπότε, έχω ετοιμάσει κάτι για σας, φίλες αναγνώστριες, κ για να εξιλεωθώ, είναι διπλάσιο δωράκι από το συνηθισμένο! Έτσι είναι το πρόβατο, ντραμάτικ κ μπηγκ, άμα σε στενοχωρήσει θα σου κατεβάσει μετά τον ουρανό με τα άστρα για να σε κάνει να ξαναχαμογελάσεις!

Γλυκά αναγνώστρια, για να παραλάβεις το έξτρα ενισχυμένο δώρο σου, δεν έχεις παρά να κάνεις ένα ωραίο σκρολ ντάουν. Δεν είναι κάτι σπουδαίο, να, απλά μερικά μικρά μεζεδάκια, ενσταντανέ κάποιων φίλων από το παρελθόν που εχτές ήρθαν σπίτι κ πίναμε μπύρες κ είπαμε, κάποια στιγμή, να βγάλουμε καμία φωτό για πλάκα, να δοκιμάσουμε την καινούργια μου ψηφιακή.

Πριν παραλάβεις το δώρο σου, θυμίσου κάποιες οδηγίες χρήσεώς του: Καταρχήν δεν είναι σέηφ φορ χουόρκ, άρα καλλίτερα να το δεις ή στο σπίτι ή κάπου στο γραφείο που ξέρεις ότι δεν θα σε πάρει κανένα μάτι. Eπίσης, ακόμα κ σπίτι να είσαι, μέηκ σιό (make sure) ότι ο Μήτσος/Μανωλιός/Φανούρης/Χουτέβερ (το στεφάνι σου ντε) βλέπει μπάλα αλλού. δεν είναι σωστό να του γυρίζεις το μάτι από τα νεύρα του αντρού σου! ok; ναι, ok!

για να γίνει λίγο πιο ενδιαφέρον το όλο πράγμα, κάθε μικρό μεζεδάκι θα συνοδεύεται από μία άγνωστη ελληνική παροιμία - γιατί το πρόβατο τιμά τις oral παραδόσεις κ θέλει να προωθεί την πχιότητα.

Έτοιμη; φύγαμε (εννοείται ότι κάνοντας κλικ σε κάθε φωτό θα μπορείς να μελετήσεις κ τις κρυφές της χάρες. κ μην ξεχνάς,το πολύ droolling πάνω στο πληκτρολόγιο μπορεί να το χαλάσει - όχι το ντρούλιγκ, το πληκτρολόγιο)

Πάμε!

(α, κ κάτι τελευταία - θε μου τι πολυλογάς έχω γίνει. Μην πιάσω κανένα gay να χαλβαδιάζει το ποστ αυτό, θα γίνει χαμός! Προσοχή, δεν κάνω πλάκα, έχω βάλει ειδικό χάι τέκ μάτριξ τρόνικ προγραμματάκι στις φωτογραφίες κ όποτε πέφτει μάτι gay επάνω τους μου έρχεται ειδοποίηση στο κινητό μαζί με όλα τα στοιχεία του παραβάτη. Ο οποίος να είναι σίγουρος ότι θα τιμωρηθεί πολύ αυστηρά, θα εξαντλήσω κάθε αυστηρότητα κ θα είμαι ανελέητος!)

Άλλη η δουλειά του ναύτη, κι άλλη του καντηλανάφτη.

Όποιος έχει φίλο ακριβό, έχει θησαυρό καλό.

Αν δεν βρέξεις κώλο, δεν τρως ψάρι

Με το νου πλουταίν' η κόρη, με τον ύπνο η ακαμάτρα

Αληθινός φίλος είναι αυτός που έρχεται όταν ο υπόλοιπος κόσμος φεύγει

Αδέρφια ενωμένα, σπίτια ευτυχισμένα

Το ψέμα αμέσως πιάνεται γιατί έχει κοντά πόδια.

Αδύνατο `ναι να γενεί χοίρου μαλλί μετάξι. Kαι του χωριάτη το παιδί νά 'χει αρχοντιά και τάξη.

Εκεί που πολύ αγαπάς να μην πολυπηγαίνεις, μη λάχει και σε βαρεθούν κι ύστερα τι θα γένεις

για να σε εκδικηθώ, πετάω κοιλιακούς κ δώρα, κ εσύ όπως κ εγώ (χιχιχι)

Λόγο και πέτρα έριξες, δεν θα τα ξαναπιάσεις

Ψηλά τη χτίζεις τη φωλιά και θα σου γείρει ο κλώνος και θα σου φύγει το πουλί και θα σου μείνει ο πόνος

Ρώτα δύο, ρώτα τρεις και διάβαινε την Πόλη.

Κάλλιο παιδιού αποκρέβατο, παρά γαμπρού κρεβάτι .

Άπλωνε το πόδι σου, κατά το πάπλωμα σου.

Βασιλικός κι αν μαραθεί τη μυρωδιά την έχει.

Δεν έγινα παπάς ν' αγιάσω, έγινα παπάς για να περάσω.

Θρέψε λύκο το χειμώνα, να σε φάει το καλοκαίρι.

Έχε τα πόδια σου ζεστά την κεφαλή σου κρύα, τον στόμαχόν σου ελαφρύ, γιατρού δεν έχεις χρεία.

Άντρας να είναι κι ας είναι και γάτος

Τι κι αν σε δέρνουν δεκατρείς, αν δε σε δέρνει ο νους σου

Διψάει η αυλή του για νερό κι αυτός αλλού ποτίζει

Η αγκαθιά στο πόδι πονεί και αγκυλώνει

η φαφούτα τρώει φρούτα και για μας ουτε γιερμάς

Στο φαϊ και στο γαμήσι ο Θεός δεν κάμει κρίση

Σαν σαμαρωθεί ο κουμπάρος, δέκα τύφλες να 'χει ο χάρος (σημ. προβ: τι σημαίνει αυτή η παροιμία, ξέρεις κανείς;)

Πολλά μουνιά τριγύρω μου, στον πούτσο μου κανένα

Πες το, πες το, το κοπέλι, κάνει την κυρά και θέλει

Όποιος στα είκοσι δεν έχει νου, στα τριάντα ας μην προσμένει

Ο κουζουλός ο γάιδαρος, πάντα πουλάρι μοιάζει

Μη θωρείς με πως κουτσαίνω, δες την ίσια μου τη μοίρα

Και η κοσκινού τον άντρα της με τους πραματευτάδες

Της γυναίκας ο καημός: λούσα, πούτσα και χορός

Κάνεις το χωριάτη φίλο; Κράτα και κομμάτι ξύλο

Ο κακός χρόνος περνάει, ο κακός γείτονας δεν περνάει

Στην γειτονιά τριαντάφυλλο και μεσ' το σπίτι αγκάθι

Περήφανος καλόγερος, άδεια τα σακούλια του.

Όταν ακούς την αρκούδα στου γείτονα την αυλή, καρτέρα τη και στη δική σου

Το ράγκμπη κι' η Αποκριά είναι του πούστη η χαρά

αυτό ήταν, εδώ τελειώσαμε! ελπίζω να με συγχώρησες που σε ξέχασα - κ εμένα αλλά κ τα πεθαμένα σου, αγαπημένη αναγνώστρια!

α, όποια θέλει ας αφήσει το σχόλιό της ποια φωτογραφία μίλησε περισσότερο στην ψυχή της κ ποια φωτό πιστεύει ότι προχωρά την τέχνη σε νέες προοπτικές κ ορίζοντες πχιότητας! αυτά τα πράγματα καλό είναι να μοιράζονται, :-)

Thursday, March 18, 2010

πως έγινε κ έλυσα ένα από τα μεγαλύτερα τραγούδια μυστήρια όλων των εποχών

Άκου τώρα να δεις τι έπαθα σήμερα ο δύσμοιρας ο άθρωπας.

Ψάχνω κάτι στο Internet (για την δουλειά εννοείται, να, να, φιλάω σταυρό, να, για την δουλειά ήταν, να μην ξανακάνεις σεξάκοι αν λέω ψέματα!!!!) κ πέφτω πάνω στο τρελό χιτάκι των 70 από Ζζαν Παργιό (Γιάννη Πάριο) "Μη φεύγεις μη με μπόοοοονο σου φωνάζω":


Κ με πιάνει τρελό περιέργειο (η περιέργεια θηλυκό, αρσενικό ο περιέργειος, ουδέτερο το περιέργειο) να ακούσω το τραγούδι στο πρωτότυπο του. παράλληλα αναρωτιέμαι: Ποιος να το έχει πει πρώτος; Πότε; Γιατί; Σε ποιά χώρα; κλπ κλπ κλπ τρικυμία στο κρανίο.

οπότε --> σέρτσ σέρτσ εντατίκ --> κ πράγματι σε εφτά δευτερόλεπτα σκάω σε τρελό βιντεάκι του τότε με το προτότυπο τραγουδίδιον.

Παθαίνω πλακάρα φοβερή κ τρομερή! Διότι η γκόμενα που τραγουδά είναι:
α, πανέμορφη
βου, σούπερ φωνάρα - μιλάμε για καμπάνα καμπανάρα φωνή, όχι αστεία.

Κ ως συνήθως, όπως γίνεται με αυτά τα πράγματα, μία απορία λύνεις, 13 γεννιούνται! φακ φακ φακ.

Ποιά είναι αυτή; Με ποιό δικαίωμα έχει τόσο ωραία φωνή; Με ποιο δικαίωμα δεν είχε πέσει νωρίτερα στην αντίληψή μου; Πως τολμά να είναι τόσο όμορφη; φταίω να κάνω πανικό κ χαμό; ε; ε;

Κ επειδή "ζήτα κ θα σου δοθεί" κ "ρώτα κ θα μάθεις" συνεχίζω το σέρτσ σέρτσ εντατίκ κ μαθαίνω. Κ με κάθε τι που μαθαίνω όλο κ εντυπωσιάζομαι.

Λοιπόν, η κυρία που έχει το πρωτότυπο λέγεται Jeane Manson (σόρη αλλά δεν ξέρω πως προφέρεται στα ελληνικά).

Η Jeane, αν κ τραγουδά ένα από τα γνωστότερα Φρανσέζ σανσόνς των τελευταίων 50 ετών, ΔΕΝ είναι Γαλλίδα, αλλά Αμερικάνα! Οχαϊέζα!

Κ όχι μόνο αυτό, αλλά μερικά χρόνια πριν από το τραγούδι αυτό που την έκανε τεράστια διασημότητα σε όλο τον κόσμο, ήταν το κορίτσι του σαλονιού στο αμερικάνικο Playboy τον Αύγουστο του 1974.

Μετά, έφυγε από την Αμερική κ ήλθε στην Ευρώπη όπου άρχισε να ασχολείται με το τραγούδι....

Χάου κουλ ηζ δατ; ΚΑΙ να είσαι κορμί για κέντρο Playboy, ΚΑΙ να έχεις τέτοια φωνή, ΚΑΙ να σου κάθεται τέτοιο mega hit! Ενώ άλλοι άθρωπες ταλαιπωριούνται κ βάζουν μέσο για να πιάσουν δουλειά στο Σκλαβενίτη.... Eίναι αυτό που λένε, άτιμη κοινωνία που άλλους τους ανεβάζεις κ άλλους τους κατεβάζεις! Επίσης, έχει ο καιρός γυρίσματα.

Η κυρία ζει κ βασιλεύει κ τον κόσμο κυριεύει ακόμα κ αυτή τη στιγμή. Έχει πουλήσει 24εκατομμύρια δίσκους στις Γαλλόφωνες χώρες, έχει βγάλει λεφτά, έχει κάνει δύο γάμους, κ έχει πάει κ στην Eurovision με το Λουξεμβούργο το 1979, να εδώ (μπαδεγουέη, δες το promo video στην αρχή, τη γραμματοσειρά του τίτλου του τραγουδιού, τα ντυσίματα, είναι κοινωνιολογική μίνι μελέτη):


Μέχρι λέει τραγούδησε κ στα επινίκια της εκλογής του Σαρκοζεί το 2007 α Παγή. Τόσο το παλεύει ακόμα, τόσο ακόμα είναι μέσα στα πράγματα!

Τώρα αν με ρωτάς γιατί εντυπωσιάστηκα έτσι - τι να σου πω... δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά.

Πριν σου δείξω το βίντεο που με έριξε στα σκοτάδια του παραληρήματος, επέτρεψε μου να σου αναλύσω κ τους στίχους του τραγουδιού κ φυσικά να σε ευχαριστήσω για την ιώβεια υπομονή σου.

είναι τραγούδι για σεξάκοι πριν τον χωρισμό. Όπου elle, της λέει ο Μήτσος ότι την βαρέθηκε κ ότι θέλει να χωρίσουνε, οπότε τι να κάνει η δύσμοιρη, φωνάζει μερικούς φίλους και τους βάζει να κάνουν χορωδία για να τον αποτρέψουν να φύγει.

Από πάνω από τις φωνές τους, λέει elle (εκείνη) τα ίδια λόγια (για έμφαση κ παρήχηση)... τι λόγια; ε τα κλασικά της αξιοπρέπειας που λέμε όλοι όταν μας ρίχνουν την χυλόπιτα: "ας κάνουμε ένα σεξάκοι τελευταίο πριν τον χωρισμό, αφού έχω φέρει φίλους χορωδία, αφού έχω κάνει φωτογράφηση στο Playboy, αφού ήρθα από Αμερική κ εσύ επιμένεις να χωρίσουμε, ε ας κάνουμε ένα τελευταίο σεξάκοι - ξανασκέψου το, αν δεν φύγεις θα γίνω χαλί να σκουπίζεις τις γαλότσες σου μετά την βροχή" κ άλλα τέτοια.

Να σου πω κάτι ρε σέκη βγιούερ; δεν ξέρω αν έκανε σεξάκοι τελικά με τον μαλάκα η Jeanne, πάντως τους δικούς μου ντουζ πουάν τους πήρε, εννοείται, - κ ναι, το αγόρασα από το itunes το τραγούδι κ σήμερα μόνο το έχω ακούσει 24 φορές.... είναι τοοοοοοόσο πολύ καλλίτερο από την εκδοχή του Πάριου.

Να λοιπόν κ το τραγούδι/video που μου έκανε όλη αυτή την ταραχή:

Στην Lufthansa αδελφές μου, στη Lufthansa!


Άκου τι σε θέλω σέξη βγιούερ:

Tο καλοκαίρι η Lufthansa θα βγάλει σε κυκλοφορία ένα ακόμα Airbus A380, το πιο μεγάλο, οικολογικό κ τεχνολογικά αναπτυγμένο αεροσκάφος φορ έβα εν έβα μπλα μπλα μπλα μπλα. είναι με δύο ορόφους, μπάνια, ντουσιέρες μπλα μπλα μπλα κ δεν συμμαζεύεται.

Στα πλαίσια της καμπάνιας έχουν ένα διαγωνισμό στον αέρα, όπου ζητούν να δώσεις όνομα στο αεροπλάνο, εσύ ο μέσος άθρωπας. έξυπνο, όχι; ο τύπος το όνομα του οποίου θα επιλεγεί θα κερδίσει 1 εκατομμύριο μίλια να τα ξοδέψει σε πτήσεις της Lufthansa, super cool. Γιατί με τόσα πολλά μίλια κάνεις τα άπειρα των απείρων ταξίδια!

εδώ, σέξη βγιούερ, είναι που χρειάζομαι την συνδρομή σου.

Έχω ήδη υποβάλλει 7 προτάσεις (ναι, εφτά, είπανε της γριάς να κάνει κακουλίνια κ αυτή...) κ θέλω να διαλέξεις ποιά από αυτές αξίζει να την κάνω επικοινωνία στα ηντερνέτια για να την ψηφίσει ο κόσμος να κερδίσω 1 εκατομμύριο μιλάκια να κάνω τον γύρο του κόσμου που τόσο πολύ το έχω όνειρο απατηλό.

Λοιπόν οι προτάσεις που έχω καταθέσει είναι:

Qomolangma - είναι το όνομα του Έβερεστ στα Θιβετιανά. Πως το Έβερεστ είναι το μεγαλύτερο βουνό, έ έτσι κ το A380 δανείζεται το όνομά του αφού είναι το μεγαλύτερο σκάφος που υπάρχει.

Trinidad - είναι το όνομα της ναυαρχίδας (της ναυαρχίδας είπα, με ναυ, όχι χωρίς ναυ....) του Μαγγελάνου, του πρώτου που έκαμε το γύρο του κόσμου με πλοίο.

Rose Of Toulouse - η Τουλούζη φημίζεται για τα ρόδα της. επίσης είναι κ η πόλη που κατασκευάστηκε το A380, εκεί είναι τα κεντρικά της Airbus.

Cosmos380 - ε, τι να εξηγήσω εδώ, μεγαλοσύνη κ έτσι... κ καλά!

Sky Flustern- Ο ψίθυρος του ουρανού, υποτίθεται ότι το αεροσκάφος αυτό είναι απίστευτα αθόρυβο, σαν ψίθυρος (το έχω στα Γερμανικά)

Kleine Prinz- Ο μικρός πρίγκηπας. Ο μικρός πρίγκηπας όχι μόνο πετούσε, σαν το A380, αλλά επιπλέον ο συγγραφέας του έχει κάποια σχέση με την Τουλούζη (δεν θυμάμαι τώρα τι, νομίζω είχε ένα φίλο εκεί που είχε μια ξαδέλφη που δούλευε στο Ζάρα)

Thor's Wings - τα φτερά του Thor. O Thor είναι ο θεός του κεραυνού στην γερμανική μυθολογία, κ όπως ακριβώς το A380 έσκιζε τον αέρα πολύ σέξικα.

λοιπόν, διάλεξε αγάπιέ μου ένα από όλα, ψήφισε το στα σχόλια κ μετά όποιο μαζέψει τις πιο πολλές προτιμήσεις θα το κάνω σαν το ορφανό να το γυρνάω από blog σε blog κ από site σε site να ζητιανεύω την προτίμηση του κόσμου.

άντε να δούμε, τι άλλο θα κάνω για να ταξιδέψω ο άθρωπας

θέεεεεγκζ! :-))

Ο Hugh Jackman μαλακίζεται με το παγωμένο τσάι του

ο Hugh Jackman παίζει στην καινούργια διαφήμιση για το Lipton το αναψυκτικό/τσάι. Δες εδώ:



δεν θα σχολιάσω...


ή μάλλον ΟΧΙ, θα σχολιάσω:

...απορώ πως, μετά από τέτοιες κινήσεις, με παίρνει τηλέφωνο ο τύπος κ κλαίγεται ό,τι βγάζουν φήμες "οι κακοί" ότι είναι gay. Μα συγγνώμη με τέτοιες διαφημίσεις που κάνεις τι περιμένεις να πουν, ότι είσαι ο Νταβέλης;

Μνήσθητί μου κύριε...

(χιχιχιχιχι)

Wednesday, March 17, 2010

Αστέρια στην νύχτα



ρημέμπα:

μία πινελιά από μόνη της δεν είναι αρκετή για να φτιάξει κάτι τόσο ωραίο όσο η έναστρη νύχτα του Φαν Xοχ (ναι, καλά διάβασες, Φαν Χοχ - μην είσαι ΤΜΒ, έτσι προφέρεται, με φι κ χι μου το είπε ενημερωμένος ανώνυμος σχολιαστής!) - αλλά, από την άλλη, αν αυτή η πινελιά έλειπε από τον πίνακα, δεν θα ήταν τόσο ωραίος....

μπερδευτικό ε; κ σε βάζει σε σκέψεις....

Φιλμ φιλμ εντατίκ


εχτές, επιτέλους, είδα το Rachel Getting Married, την ταινία του Τζώναθαν Ντέμη (είχε κάνει την Σιωπή των Προβάτων στα 90ζ αυτός κ μετά, αφού τσέπωσε το Όσκαρ, είπε να γίνει εναλλακτικός με ταγάρι στα Μάταλα κ έτσι).

Κόπηκα!

Τι μαγική ταινία! Βυθίστηκα, μου άρεσε πάρα πολύ. Kαταπληκτικό σενάριο, (γραμμένο από την κόρη του Sidney Lumet), καταπληκτικό, καλοφτιαγμένο, με αληθινούς χαρακτήρες... τέλειο!

Εξεπλάγην πάρα πολύ με την Anne Hathaway, δεν το περίμενα να παίζει τόσο καλά, γιου γκο γκέρλ με όλη τη σημασία της φράσεως! Όχι πως οι άλλοι δεν ήταν καλοί, αλλά ειδικά αυτή το σήκωσε πολύ πιστευτά το βάρος της τραγικής ιστορίας της. Πήρε κ υποψηφιότητο για Oscar για τον ρόλο, κ κέρδισε κ ένα κουβά βραβεία σε διάφορα φεστηβάλζ ανά τον κόσμο (ξέρεις, Ένωση Κριτικών Κάτω Ραχούλας, Φηλμ Ασοσιέησιον Δυτικής Λάρισας κλπ κλπ).

Επίσης μου άρεσε πολύ κ το γκομενάκι που ήταν φίλος του γαμπρού κ η Anne τον πέτυχε στην συνάντηση των Ανώνυμων Ναρκομανών - Mather Zickel λέγεται

χεχε, τον έκανα κ φίλο στο facebook, πόσο κουλ ηζ δατ, πόσο περίεργη είναι η εποχή της τεχνολογίας που ζούμε:

Βλέπω έναν ηθοποιό σε μία ταινία --> μπαίνω στο ίντερνετ --> μαθαίνω πως τον λένε --> βρίσκω πληροφορίες για αυτόν στο wiki --> ....όπου έχει λήγκ την σελίδα του στο facebook --> πηγαίνω κ του κάνω φρέντ ρηκουέστ κ την άλλη μέρα το πρωί.... ΝΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙ είμαστε "φίλοι". Βήρτσουαλ μεν, φίλοι δε! γιου γκο μπόη! γιου γκο, ιντήντ!

Eξαιρετική, ακόμα, η σκηνή όπου η Αnne με την Debra Winger κουβέντα στην κουβέντα φτάνουν στο σημείο να.... (...όχι, δεν σου λέω σε ΤΙ σημείο φτάνουν, για να την δεις την ταινία, χοχοχο). Είναι μία από τις πιο φορτισμένες συναισθηματικά σκηνές που θυμάμαι να έχω δει στο σινεμά!

Λοιπόν, κοντολογίς, πολύ ωραία ταινία, να την δεις οπωσδήπτε αν δεν την έχεις δει. ειδικά αν είσαι κ καλά κουλτουριάρης κ την ψάχνεις στο στιλ "οι πληγές στην ψυχή μας μένουν για πάντα ανοιχτές κ Γιάλομ κ Μπουσκιάλια κ σημασία έχει να εκφράζουμε τι νιώθουμε κ όλο αυτό το ψυχομπάμπλ" θα την καταβρείς.

Α, μην το ξεχάσω, με έπιασε κ με έναν άλλο τρόπο το έργο.

Στην σκηνή του γάμου, όπου ο γαμπρός τραγουδά στην Rachel, της κάνει καντάδα με ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια όλων των εποχών, το unknown legend του Neil Young, από το άλμπουμ του το Harvest Moon, του 1992.

Ναι το ξέρω, δεν μου το έχεις να ακούω Οκλαχομιώτικο Ροκ-Κάντρη... αλλά αυτό το άλμπουμ του Neil Young, δεν ξέρω πως έγινε τότε, 19 χρονών παλλικαράκι, χωμένo μέσα στα μπιμπλίκια της ηλεκτροπόπ, το αγόρασα, προφανώς επηρρεασμένος από κάποια κριτική...

Κ το αγάπησα τόσο πολύ. Έχει μία γλυκιά μελαγχολία, Μινεσοτιανή μελαγχολία, ναι, ναι, ό,τι κ να πεις έχεις έχεις δίκιο, τι δουλειά έχω εγώ με την Αμερικάνικη μελαγχολία; ...ε, έχω... δεν ξέρω πως κ γιατί, αλλά έχω. Η μελαγχολία είναι παγκόσμια κοινή γλώσσα εξάλλου, όχι;

να κ το τραγουδίδιον:

Monday, March 15, 2010

Διαβάζοντας τους φίλους σου

Ο Thomas Mann είναι ένας από τους αγαπημένους μου συγγραφείς.

Λατρεύω το Μαγικό Βουνό του, που το έχω διαβάσει 4 φορές αν δεν κάνω λάθος (αν, πάλι, κάνω λάθος, θα είναι προς τα κάτω - παίζει να το έχω διαβάσει κ περισσότερες χεχε).

Όσο για τους Μπουντερμπρόκς, ένα saga παρακμής με θέμα μία οικογένεια που "σβήνει" μέσα στις αλλαγές της ιστορίας.... ε, αν με αποκλείσουν σε ένα ερημικό νησί κ μπορώ να πάρω μόνο ένα βιβλίο μαζί μου, αυτό είναι το βιβλίο που θα πάρω!

Αφού, λοιπόν, είχα διαβάσει αυτά τα δύο αριστουργήματά του Mann, έπεσαν στα χέρια μου κ άλλα βιβλία του, που είχε γράψει νωρίτερα, όταν ήταν ακόμα νέος συγγραφέας... Αυτά τα έργα του, με είχαν αφήσει βαθιά διψασμένο γι' αυτό το ωραίο πράγμα που είχα συνηθίσει κάθε φορά που διάβαζα Thomas Mann.

Όμως τα χάρηκα κ αυτά. Γιατί μέσα τους βρήκα πολλά πολλά πολλά από τα ίχνη χρυσάφι τα οποία στα επόμενα βιβλία του Thomas Mann έγιναν μεγάλες παχιές φλέβες ατόφιου χρυσού! Κοντολογίς, διάβαζες κάτι από κάποιον που ήταν σπουδαίος, αλλά ακόμα δεν είχε πιάσει όλες τις δυνατότητές του.

Την ίδια αυτή ακριβώς αίσθηση μου έδωσε κ το πρώτο μεγάλο, χορταστικό μυθιστόρημα του Άρη Δαβαράκη, η "Ασημένια Σταγόνα" που από σήμερα κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία.
Είναι ένα βιβλίο με πολλά ίχνη χρυσού - κ το οποίο υπόσχεται ένα λαμπρό μέλλον από τον "έφηβο" συγγραφέα του, τον Άρη!

ναι, ναι. Η "ασημένια σταγόνα" είναι το πρώτο βιβλίο ενός έφηβου συγγραφέα, που βλέπει την ζωή γεμάτη θαύματα, μαγεία, αγάπη κ υπερβάσεις, βαθιές φιλίες κ υπέροχους ανθρώπους....

Είναι μέρες που το έχω διαβάσει, αλλά ήθελα λίγο να το αφήσω να "κάτσει" μέσα μου. Κ τώρα που έκατσε.... δεν θέλω να γράψω πολλά, ούτε να το πολυκουράσω.

Το τελείωσα μέσα σε 5 μέρες, παρά το ότι είναι χοντρουλό τούβλο 400 σελίδες κ λίγο παραπάνω!. Κ μάλιστα Δευτέρα με Παρασκευή, μέρες δουλειάς δηλαδή, όχι μέρες καθισιού κ ελεύθερου χρόνου! Είναι πολύ ευκολοδιάβαστο, με γρήγορη πλοκή που δεν σε αφήνει να την αφήσεις σχεδόν με τίποτε! Έχει πολύ τωρινή γλώσσα, σύγχρονη κ άμεση. Κ είναι γεμάτο αναφορές κ "εικόνες" που θα αναγνωρίσεις κ που έχεις ζήσει κ εσύ σίγουρα σίγουρα σίγουρα.

Από τις εκδόσεις Ίνδικτος, κάνει 18 ευρώ, κ να κ το εξώφυλλο:

(αύριο στο βιβλιοπωλείο, ναι;)