Μεγάλη επιτυχία...

Όλα έγιναν πάρα πολύ εύκολα… από την στιγμή που ολοκλήρωσε το σενάριο του, βέβαια, και μετά. Γιατί μέχρι να το φτιάξει όπως ακριβώς το φανταζόταν, κοιμόταν 5 ώρες την μέρα, είχε χαθεί από το πρόσωπο της γης, πρόσεχε τι τρώει και τι πίνει – ζούσε σαν ασκητής… Ήταν ολοκληρωτικά αφιερωμένος στην πραγματοποίηση της μεγάλης ιδέας του, να γράψει το μεγάλο ελληνικό τηλεοπτικό σενάριο.

Αλλά άξιζε τον κόπο. Και με το παραπάνω. Είχε κάνει καταπληκτική δουλειά. Για αυτό και όλα έγιναν πάρα πολύ εύκολα – δεν γινόταν να μην αναγνωρίσεις με την πρώτη ανάγνωση ότι το σενάριο ήταν γραμμένο να γίνει μεγάλη επιτυχία…

Ο πρώτος παραγωγός που το διάβασε εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ που ξέχασε εντελώς το χρυσό κανόνα που λέει "ποτέ μην λες σε έναν συνεργάτη σου ότι έχει κάνει καλή δουλειά, θα σε κάνει να το μετανιώσεις" και έφτασε στο σημείο να του πει ότι ήταν η πρώτη φορά που διάβαζε ένα σενάριο που να μην είχε κάποιο αδύνατο σημείο: «όποιος είναι καλός στην ιδέα, δεν έχει τόσο καλούς διάλογους, και όποιος γράφει δυνατούς διάλογους, συνήθως δυσκολεύεται στην ιδέα και την πλοκή…. Αυτό το σενάριο τα έχει όλα… είσαι σίγουρος ότι το έγραψες μόνος σου;»

Μόνος το είχε γράψει – και μόνος του χάρηκε και την πρωτοφανή επιτυχία του σήριαλ.

Το σενάριο ήταν καλογραμμένο και πρωτότυπο και προσέλκυσε τους καλύτερους της αγοράς – ο σκηνοθέτης ήταν ένας από τους πιο έμπειρους στην τηλεόραση, με μεγάλη καλλιτεχνική ευαισθησία και την ικανότητα να δημιουργεί στο γυαλί κόσμους στέρεους και πιστευτούς, και επέλεξε για συνεργάτες τους καλύτερους στο είδος του.

Η εταιρία παραγωγής δεν τσιγκουνεύτηκε λεφτά – ήξερε ότι είχε στα χέρια της ένα χρυσωρυχείο και για να το εκμεταλλευτεί έκανε ότι έπρεπε για να βγει ό,τι καλύτερο είχε γίνει ποτέ στην ελληνική τηλεόραση.

Ήρθαν άνθρωποι από το εξωτερικό, σκηνογράφοι, υπεύθυνοι των εφέ, ηχολήπτες.

Όσο για τους ηθοποιούς που έπαιξαν τους βασικούς και τους δεύτερους ρόλους… ήταν απλά οι κορυφαίοι. Το σενάριο είχε γίνει θρύλος στο κύκλωμα από όταν άρχισε η προετοιμασία των γυρισμάτων, αρκετό καιρό πριν πάει το πρώτο πλάνο, και προσέλκυσε τους καλύτερους κάθε γενιάς των Ελλήνων ηθοποιών. Μέχρι και η μεγάλη κυρία του ελληνικού θεάτρου, μία ηλικιωμένη, εδώ και πολλά χρόνια αποτραβηγμένη από τα φώτα της δημοσιότητας, ηθοποιός, που είχε κερδίσει Oscar για ένα δεύτερο ρόλο που είχε παίξει κάποτε σε μία αμερικάνικη ταινία, έριξε τα μούτρα της και τηλεφώνησε στον παραγωγό για να του ζήτησει να πάρει μέρος στο σήριαλ «γιατί ο ρόλος της Κατερίνας Καχριώτου της φάνηκε ότι καλύτερο είχε διαβάσει ποτέ…». Τον πήρε τον ρόλο, ίσως επειδή ήταν και μακρυνή θεία του βοηθού παραγωγού... προς μεγάλη ικανοποίηση των δημοσιογράφων του καλλιτεχνικού.

Γύρω από το σενάριο είχε χτιστεί ένας φοβερός μηχανισμός δημοσίων σχέσεων και προβολής που διοχέτευε στον τύπο πληροφορίες για το σήριαλ και τους πρωταγωνιστές του. Μέσα σε αυτές τις "πληροφορίες" περιλαμβάνονταν και κουτσομπολιά – χωρίς να το γνωρίζουν οι συντελεστές του σήριαλ. Η εκστρατεία πήγε πάρα πολύ καλά. Μήνες ακόμα πριν προβληθεί το πρώτο επεισόδιο μία μερίδα των τηλεθεατών γνώριζε ήδη τα μικρά ονόματα των βασικών πρωταγωνιστών καθώς και τα παραλειπόμενα από τα γυρίσματα… ποιος δεν τα πήγαινε καλά με ποιον, ποιοι πρωταγωνιστές είχαν κάνει δεσμό μεταξύ τους, γιατί η μεγάλη πρωταγωνίστρια απαιτούσε να κάνει γυρίσματα με την μικρότερη δυνατή παρουσία ανθρώπων στο set, αλλά ήθελε πάντα τα σκυλιά της και τον κατά 54 χρόνια νεότερο της Ουκρανό εραστή της…

Μέχρι που είχε φτιαχτεί και site των φανατικών θαυμαστών της σειράς, όπου μπορούσε κανείς μεταξύ άλλων να δει "παράνομες" φωτογραφίες από τα γυρίσματα και να διαβάσει σύνοψη του σεναρίου κάθε επεισοδίου.

Με τα πολλά τα γυρίσματα των πρώτων επεισοδίων τελείωσαν – τα κανάλια κονταροχτυπήθηκαν ποιο θα αγοράσει τη σειρά από την εταιρία παραγωγής, η οποία την πούλησε στην ακριβότερη τιμή που είχε ποτέ πουληθεί ελληνική τηλεοπτική εκπομπή. Το κανάλι που θα την πρόβαλε ανέθεσε το έργο της διαφήμισης της σειράς στην πιο trendy ελληνική διαφημιστική εταιρία που σε συνεργασία με τον σεναριογράφο της σειράς έφτιαξε μία τεράστια διαφημιστική εκστρατεία που δημιούργησε ακόμη μεγαλύτερη προσδοκία στο κοινό.

Και η μεγάλη βραδιά έφτασε… η βραδιά της προβολής του πρώτου επεισοδίου, που κατά τα αμερικάνικα πρότυπα είχε διάρκεια τηλεταινίας… η επιτυχία ήταν πρωτοφανής. Και στα νούμερα τηλεθέασης, αλλά και στις κριτικές…

Ο σεναριογράφος ήταν σε πελάγη ευτυχίας – το μεγάλο του όνειρο είχε πραγματοποιηθεί.

Αυτό που το μυαλό του είχε δημιουργήσει το συζητούσε και το αγαπούσε όλη η χώρα. Με κάθε επεισόδιο η θεαματικότητα όλο και ανέβαινε. Τα τηλέφωνα στο κανάλι έσπαγαν από θεατές που ζητούσαν να προβληθούν ξανά τα πρώτα επεισόδια, ενώ ένα αμερικάνικο κανάλι με παράδοση στις καλές σειρές είχε προσεγγίσει την εταιρία παραγωγής και συζητούσε την αγορά του σεναρίου για την μεταφορά του στην αμερικάνική τηλεόραση.
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...

Πολλά χρόνια μετά, όταν συζητούσαν για τον μεγάλο σεισμό που έριξε την χώρα στην κατάσταση που ήταν τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 50, αμέσως μετά τον εμφύλιο, πολλοί αναρωτιόνταν πόσο λιγότεροι θα ήταν οι νεκροί αν δεν είχε γίνει την ώρα που προβαλλόταν το τελευταίο και πολύ σημαντικό για την εξέλιξη της ιστορίας τελευταίο επεισόδιο του πρώτου κύκλου της πιο επιτυχημένης τηλεοπτικής σειράς στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης.

Εκείνη τη βραδιά οι δρόμοι ήταν έρημοι… μόνο ένα γεγονός είχε μεγαλύτερη θεαματικότητα στα ελληνικά κανάλαι, ο τελικός του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου το 2004 – όταν ξεκίνησε ο σεισμός των 7,3 ρίχτερ που κράτησε ενάμιση ολόκληρο λεπτό και ταρακούνησε όλη την ανατολική Μεσόγειο, όλοι ήταν κλεισμένοι μέσα στα σπίτια τους και έβλεπαν το τελευταίο επεισόδιο της πρώτης σεζόν του σήριαλ που ήταν καθοριστικό για την εξέλιξη της ιστορίας…

Η μισή Αθήνα ερημώθηκε – ποτέ δεν στάθηκε δυνατό να καταμετρηθεί ο ακριβής αριθμός των θυμάτων… Το λιγότερο ήταν 320 χιλιάδες άνθρωποι. Η χώρα μπήκε στην πιο άσχημη περίοδο της ιστορίας της, παρά την άφθονη οικονομική βοήθεια από το εξωτερικό που ήρθε σε μορφή χαμηλότοκων δανείων...

Ο σεναριογράφος 4 μήνες μετά το σεισμό αυτοκτόνησε. Ήταν από τις ενοχές; ήταν από την θλίψη που τόσοι και τόσοι συγγενείς και φίλοι και δικοί του πέθαναν στο σεισμό;

κανείς δεν έμαθε. σημείωμα δεν άφησε, είχε αποκτήσει απέχθεια για το γράψιμο... αλλά και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να μάθει...