Για μένα - δοξαστικό

Διαβάζω το blog μου.

Υπάρχουν πολλών ειδών post.

Βλέποντας αυτά που έγραψα αρκετούς μήνες πριν και που έχει περάσει από πάνω τους ο μεγάλος κριτής χρόνος κάνω κάποιες παρατηρήσεις που με γεμίζουν αισιοδοξία.

Βλέπω πως οι συγγραφείς που αγαπώ έχουν επηρρεάσει το γράψιμο μου.

Πιστεύω ότι τα γραπτά μου διακρίνονται από τον φρενιτώδη ρυθμό που έχουν τα μυθιστορήματα του μεγάλου αγαπημένου Ρώσου του Ντοστογιέφσκι... βέβαια καταφέρνω και το φέρνω στην εποχή μας όλο αυτό, το εκσυγχρονίζω και το βελτιώνω


μήπως όμως δεν φαίνεται σε ότι γράφω και έντονο το χιούμορ ενός Φίλιπ Ροθ; (βελτιωμένο, πάντα, αν θέλεις και φερμένο στην εποχή μας)


μήπως δεν χαρακτηρίζομαι από την λιτότητα του Τσέχοφ; (που την καλυτερεύω, πάντα, αν θέλεις, και την φέρνω στην εποχή μας...)


μήπως δεν έχω την αυστηρή δωρικότητα του Τόμας Μαν στα λιγότερο καλά από τα posts μου; (δωρικότητα που πετυχαίνω, πάντα, αν θέλεις, να φέρω στην εποχή μας και να την καλυτερεύσω...)

να μη σε κουράζω... αν αποφάσιζα να γράψω για τους συγγραφείς που το έντονο ίχνος τους φαίνεται σε κάθε τι που γράφω θα ήταν, αυτό, ένα post ποταμός... : στις χειρότερες μου στιγμές είμαι ένας Τόμας Πίντσον, ένας Τολστόι, ένας Ντάγκλας Κόπλαντ στα καλύτερα τους...


και το σημαντικότερο είναι ότι τις αρετές όλων αυτών των συγγραφέων τις φέρνω, πάντα, αν θέλεις, στην εποχή μας, πετυχαίνοντας συνάμα να τις βελτιώσω τα μέγιστα...


no wonder που μου τηλεφώνησαν σήμερα από την Βαβούρα και την Πάττυ και μου ζήτησαν κάποια κομμάτια μου να τα δημοσιεύσουν σε πολυσέλιδο αφιέρωμα - και ήταν και υπεραστικό τηλεφώνημα γιατί έδωσα το νούμερο εδώ του σπιτιού που με φιλοξενούν, στην Νέα Υόρκη