Αν και ο πρωταγωνιστής μου φαινόταν ΠΑΡΑ πολύ αδερρρρφή...

(σε σημείο να αναρωτιέμαι γιατί δεν κάνανε αυτόν casting στο Brokeback Mountain...

...και να καταλάβω επιτέλους το νόημα της φράσης

- που τόσο συχνά χρησιμοποιώ αλλά ως τα σήμερα δεν μου είχε γίνει βίωμα-

«σιγά μην πάω μαζί του - δεν πάω καλύτερα κατευθείαν με γυναίκα, να μην με λένε και τοιούτο;»)

το Match Point είναι μία από τις ωραιότερες ταινίες που έχω δει πολύ καιρό τώρα...

To storytelling είναι ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΟ.

και δεν είναι καθόλου Woody Allen...

ΤΡΕΞΕ ΑΝΟΗΤΗ ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ!

(πάντως το ρεμάλι που είναι εκλεκτικό πλάσμα και δεν πάει πολύ συχνά σινεμά, όλο το βράδυ μου έλεγε ότι είχε μία γροθιά στο στομάχι από το έργο... του άρεσε πολύ!
το μωρό μου είναι συγκινησιάρικο και ηθικό στοιχείο...)

α, και κάτι άλλο - πήρε κανένας από τους ψευτοκουλτουριάρηδες εκεί έξω (...παλιορεμάλια, που δεν ανοίγετε βιβλίο παρά μόνο αν έχει γυμνούς και γκομενάκια... ου να μου χαθείτε...) την ομοιότητας της σκηνής των φόνων στο έργο, με την σκηνή της δολοφονίας της γριάς τοκογλύφας και της αδελφής της στο Έγκλημα Και Τιμωρία του Ντοστογιέφσκι (που είναι το βιβλίο που διαβάζει ο πρωταγωνίστρια στην αρχή του έργου...) ;


ή πάλι εγώ σώζω την ελληνική blogoσφαιρά από την απόλυτη λογοτεχνική ταπείνωση;