Πόλεμος και Κουρούνι

Πρέπει να ομολογήσω κάτι (Γιάννα μην τσατιστείς):

τα κείμενα της Κουρούνας (μία από τις καλύτερες και πιο παλιές και πολυδιαβασμένες bloggers στην ελλάδα) δεν μπορώ να πω ότι ήταν το καλύτερο μου στο internet. δεν ήξερα γιατί, αλλά υπήρχαν πράγματα που έμοιαζαν λιγότερο σημαντικά και παρόλα αυτά τα διαβαζα στην οθόνη με πολύ μεγαλύτερη ευχαρίστηση (κατά κανόνα, με εξαιρέσεις βεβαίως βεβαίως...)

φυσικά, η αυτοεκτίμηση μου είχε πιάσει πάτο. "πως είναι δυνατόν να μην μου αρέσει αυτό που με ένα στόμα μία φωνή ωωωω με μια φωνή, ολάκερη η ελληνική διανόηση λάτρευει;" σκεφτόμουν... "τι έχω, τι μου συμβαίνει, μήπως πρέπει να πάω στον γιατρό της κουλτούρας και του πνεύματος... μήπως πρέπει να δω έναν λογοτεχνιοψυχολόγο;"

Προχτές το βράδυ έφτασε στα χέρια μου το βιβλίο με αυτά τα κείμενα... γύρισα σπίτι και άρχισα να το περιεργάζομαι... όσον αφορά την εξωτερική του εμφάνιση, μου άρεσε (το γράφω αυτό γιατί το εξώφυλλο του βιβλίου του επηρμένου γρουσούζη είναι χάλια από κοντά).

και η γραμματοσειρά του είναι ωραία... και το όλο στήσιμο... μέχρι και ο τρόπος που έχουν μπει τα σχόλια στο πλάι των κειμένων μου φάνηκε ευχάριστος στο μάτι... (α, μιλώντας για σχόλια: ρεζίλι πάλι έγινε ο Πραβατάκος σου, ρεζίλι... αν δεις το βιβλίο και το ποιο σχόλιο μου περιλαμβάνει θα καταλάβεις...)

Αφού τελείωσα με το έξω... έπιασα και το μέσα... και μου συνέβη το εξής... Αυτά τα κείμενα, τα ίδια ακριβώς που δεν έβρισκα τόσο δυνατά στο internet, μέσα σε ένα βιβλίο είναι εντελώς άλλο πράγμα. Εντελώς όμως! Νομίζω ότι το βιβλίο τους πηγαίνει ως μέσο πολύ περισσότερο, και το πηγαίνουν και εκείνα πολύ! Αναδεικνύεται η ουσία τους και η αυθεντικότητά τους - για να στο πω και αλλιώς, αυτό που μου φαινόταν επιτηδευμένο στο net στο χαρτί είναι απίστευτα καλογραμμένο! (είναι αυτό που λέω καμία φορά, ότα με πιάνουν να βλέπω σκουπιδοτηλεόραση: "η τηλεόραση είναι για να βλέπεις σκουπίδια... τέτοια είναι η φύση της άμα ήθελα να αποκτήσω γνώσεις και να αναπτύξω την κουλτούρα μου θα άνοιγα κανένα βιβλίο..")

Για αυτό σου λέω. Αν σε εμένα που δεν λάτρεψα ποτέ τα κουρουνολογήματα αυτό το βιβλίο άρεσε τόσο ώστε να το διαβάσω σχεδόν μονορούφι, εσένα που είχες την ικανότητα να διακρίνεις την αξία τους, θα σε κάνει ευτυχισμένο!

Η κουρούνα γράφει καλά, είναι κατανοητή, δεν είναι επιτηδευμένη, είναι διασκεδαστική ακόμα και όταν σου περνάει σοβαρά μηνύματα για σοβαρά θέματα, ξέρει να γράφει διάλογο...

οπότε - στο συνιστώ ανεπιφύλακτα!

(όσο για τους φίλους μου, ξέρετε ποιο βιβλίο θα παίρνετε ώς δώρο για τους επόμενους μήνες... βλαμένα, ε βλαμένα)