Ααααα....Δελφοί!

Πέρασα το Πάσχα με το ρεμάλι. Πήγαμε οι δυό μας εκδρομή στους Δελφούς. Είναι πολύ ωραία εκεί, αν δεν έχεις πάει να πας. Και αν πας να μείνεις στο ξενοδοχείο Βουζάς.Είναι στην είσοδο του χωριού, το πρώτο κτίριο που συναντάς αφού έχεις αφήσει πίσω (ερχόμενος από Αράχωβα-Αθήνα) τον αρχαιολογικό χώρο και το μουσείο. Είναι πεντακάθαρο, σε πολύ καλή θέση με υπέροχη θέα στον κόλπο της Ιτέας και καθόλου ακριβό. one of the good stuff of life.

Ο αρχαιολογικός χώρος των Δελφών είναι απίστευτος - δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρείται ένας από τους 10 σημαντικότερους στον κόσμο. Βλέποντας μέρη σαν και αυτό δεν μπορώ να καταπνίξω την σκέψη ότι όσο καλά και να λέμε ότι ξέρουμε την αρχαία ελλάδα, στην πραγματικότητα δεν έχουμε εξοικίωση ούτε με το 10% αυτού που πραγματικά ήταν. Σαν τον εγκέφαλό μας ένα πράγμα...

Αυτό που δεν ήξερα και μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι ότι η Θόλος, το γνωστό κτίριο που βλέπουμε σε κάθε ντοκυμαντέρ για τους Δελφούς (φωτογραφία επάνω) δεν είναι από τα βασικά κτίρια του όλου συμπλέγματος. Ακόμα δεν ξέρουν τι είναι, ούτε τι σκοπό εξυπηρετούσε, πάντως η Πυθία δεν μασούσε άνηθο και μαϊντανό για να κάνει τις προβλέψεις εκεί μέσα (δεν ξέρω γιατί είχα αυτή την εντύπωση...) Το μαντείο βρισκόταν στο ναό του Απόλλωνα που είναι μακριά από κείνο το σημείο. Ακόμα κι έτσι πάντως είναι πολύ εντυπωσιακό από κοντά... πολύ όμως!

Οι Δελφοί είναι μία πολίχνη κατασκευασμένη γύρω από τον τουρισμό. Παντού ταβέρνες, καταστήματα με ενθύμια και προϊόντα της περιοχής, ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Δεν με ενοχλεί. Καθόλου. Οι "αμόλυντες" πόλεις είναι χαζό κατασκέυασμα ανθρώπων που βασίζονται στο καταπίστευμα του πλούσιου μπαμπά για να ζήσουν. Εμείς, οι υπόλοιποι, που δουλεύουμε για να ζήσουμε, δεν ενοχλούμαστε από τα ίχνη των μεθόδων του ανθρώπου να κάνει την ¨προκοπή" του. Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή και δεν καταλαβαίνω γιατί ένα ιατρείο ή μία τράπεζα δεν είναι ενοχλητικά ενώ ένα ξενοδοχείο ή μία ταβέρνα είναι...

Πήγαμε και στην Ιτέα, την Άμφισσα, το Γαλαξείδι... είναι πολύ ωραία εκείνη η περιοχή και έχει πολύ φιλόξενους ανθρώπους. Ω της εκπλήξεως, το Πασχαλινό τραπέζι το πέρασα με τον Νανάκο και την οικογένειά του (εκτός από τον μπαμπά της οικογένειας που έλειπε ταξίδι για δουλειές...). Η μαμά Νανάκου παραλίγο να μας στείλει στο νοσοκομείο - είχε βγάλει την καραμπίνα και μας απειλούσε να φάμε κι άλλο κι άλλο κι άλλο! Παραλίγο να σκάσουμε κι εγώ και το ρεμάλι. Γνώρισα και τον Λένι, είναι πιο θρυλικός από όσο τον φαντάζεσαι. Φοβερός μούργος και μουσούδης. Ο Νανάκος, λεβεντιά! Μας περιποιήθηκε πολύ πολύ πολύ, μας πήγε βόλτα στην πόλη, μας έκανε να νιώσουμε άνετα... ευχαριστώ φίλε, μου έφτιαξες το Πάσχα (γιατί Πάσχα σε εστιατόριο, ως γνωστόν, δεν λέει... θέλει οικογενειακό τραπέζι το όλο concept για να ανθήσει...)

καλή βδομάδα σε όλους - κουτσουρεμένη και ωραία