...τι κάνεις όταν είσαι η Χαρούλα Αλεξίου, έχεις βγάλει έναν από τους πιο επιτυχημένους δίσκους των τελευταίων 10 χρόνων, το "ως την άκρη του Ουρανού σου" και θες να ελέγξεις την τρομακτική πίεση που ασκεί πάνω σου η αίσθηση ότι ο επόμενός σου δίσκος με νέο υλικό έχει να ανταγωνιστεί σε απήχηση μερικά από το ωραιότερα τραγούδια που έχουμε ακούσει ποτέ από σένα;
(ακούω γέλια να ανεβαίνουν τα σκαλιά, πάλι οι φίλοι μου χαράματα γυρνάνε, έχουν τις μπύρες τους ακόμα αγκαλιά, έξω απ' την πόρτα μου περνούν και τραγουδάνε...
μα εγώ δεν τους αντέχω, ζευγαρωμένους και εγώ να μην έχω
τα χέρια σου να γείρω, τι θέλω εγώ με τόση αγάπη γύρω...
ή μήπως να θυμηθώ το άλλο...
θα ανάβω με τσιγάρα, θα σβύνω με πιοτά, τώρα που πήρα τη λαχτάρα, στάχτη να γίνουν όλα πιά... )
τι κάνεις λοιπόν για να έλεγξεις το πρέσο: βγάζεις ένα δίσκο αδιάφορο και χλίαρο - τον οποίο "ντύνεις" με ένα ψευτοconcept "δημοτικού ήχου" για να μπορείς μετά (;) να πεις κάτι του τύπου "το κοινό δεν είναι έτοιμο να δεχτεί το διαφορετικό..." και να έχεις το άλλοθι ότι δεν φταις για την μη απήχηση.
Που όμως δεν οφείλεται στον ήχο του δίσκου, βεβαίως βεβαίως, αλλά στα τρομαχτικά γλυκανάλατα τραγούδια.
Για όσους δεν κατάλαβαν, το "Βύσσινο και Νεράτζι" είναι η μεγαλύτερη απογοήτευση που έχω πάρει από δικό μου άνθρωπο ποτέ.
Ρωτώ: ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΝΑ "ΤΑ ΕΝΝΟΕΙΣ";
φακφακφακφακφακφακφακφακφακφακ... είχα τόσες ελπίδες για αυτό το δίσκο... αχ ρε νανάκο...
23 comments:
:/
ααααχχχχ τρυφέριε κλαίω όλη τη βδομάδα από την απογοήτευση.... αααααχχχχχ τι μού μελε....
:-(
κλαψ λυγμ μπεεεεεε
(πότε θα έρθει είπαμε; Θέλω καφέ μαζί ΣΟΥ!!!)
Ο,τι πιό βαρετό, ό,τι πιο ανούσιο έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό. Δεν είμαι fan της ελληνικής μουσικής... το ομολογώ. Ομως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχω και το κριτήριο να καταλάβω τι μου "χαΙδεύει" το αυτί και τί όχι. Αυτό που ξεκίνησα να ακούσω με μεγάλη λαχτάρα (είναι μάλιστα και δώρο από κάποιον που αγαπώ και εκτιμώ πολύ) όχι μόνο δεν μου χάϊδεψε το αυτί αλλά αντιθέτως με έκανε να μην θέλω να το ακούσω άλλο. Κρίμα!!!!
γιατί παλιογρουσούζη Lacerta δεν ομολογείς ότι ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ είμαι εκείνος που σου πήρε το cd δώρο;
εεεεε; γιατί;
ΠΑΙΔΙΑ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΚΤΙΜΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΑ ΠΟΛΥ. ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ ΑΡΜΟΝΙΑ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΜΟΥ ΜΟΥ ΜΟΥ ΜΟΥ Η ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΙ ΔΩΡΑ ΔΩΡΑ ΔΩΡΑ ΔΩΡΑ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΑΛΕΝΤΟ ΜΟΥ ΜΟΥ ΜΟΥ ΜΟΥ ΜΟΥ ΜΟΥ. ΕΓΩ!
χεχε!
μπεεεε μπεεε μπεε
Aγαπητό μας πρόβατο σήμερα θα είμαι αυστηρός μαζί σου.
Concept παραδοσιακή μουσική και να είναι αξιόλογο, μόνο τρεις μπορούν να κάνουν. Θαλασσινός, Παπακωνσταντίνου Θανάσης, Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας.
Δίσκοι με ύφος παραδοσιακής μουσικής και ενορχηστρώσεις σέβεντις... “βασιλικός θα γίνω στο παραθύρι σου κι ανύπαντρος θα μείνω για το χατήρι σου” τότε στα σέβεντις ήταν καλοί. Τώρα μετά την πρώτη ακρόαση, κάνεις το CD σουβέρ, για να έχει και μια χρηστικότητα. Ο Θαλασσινός παίζει μπάλους, σούστες και συρτούς. Ακούγονται όμως φρέσκα και σημερινά. Το ίδιο και η Εστουδιαντίνα. Το ίδιο και ο Θανάσης.
Αλαζονικά υφάκια του στυλ είμαι η Αλεξίου [ή ο Ακατανόμαστος] και θα βγάλω ένα δίσκο που θα σας δείξω τι θα πει παραδοσιακός ήχος, δεν περνάει πλέον. Μπορώ να αναφέρω τουλάχιστον 30 μουσικούς που παίζουν παραδοσιακό ήχο τόσο καλά, που η Αλεξίου ούτε στα πιο υγρά της όνειρα δεν μπορεί να φανταστεί.... :-)))))))))))))
chris! γιατί να γίνεις αυστηρός αφού συμφωνώ μαζί σου;
Βέβαια δεν το θεωρητικοποιώ όπως εσύ, τον δίσκο τον έκρινα και τον κρίνω μόνο σε επίπεδο "τι φτάνει στα αυτιά και τον εγκέφαλό μου" αλλά...
...μπεεεεε! :-P
αιγό τη φτέο????
Μόνο εγώ σε καταλαβαίνω.
Η διαδυκτιακή αγκαλιά μου είναι στη διάθεσή σου, να γύρεις και να κλάψεις.
Ο ανώνυμος
Υ.Γ. Δεν μπορεί να είναι απαράδεκτο. Λέω να το αγοράσω κι ας είναι και μέτριο.
νανάκο μου όμορφε! δαιν φτες κάτη απλά αίπραιπαι να σαι ήχα ακούσοι που αίλαιγαις να μοιν σπαταλοίσο λευτά στην Αλεκσίου και να αγοράσω το τρίτο σιντί Χρύσπας που είναι συγκλονιστικό αριστούργημα! για αυτό σε μνημόνευσα! μπεεε μωρό μου!
Ανώνυμε δέχομαι με πολλές ονειροφαντασίες το αγκάλιασμά σου. Το cd να το πάρεις, όχι όμως επειδή είναι μέτριο (δεν είναι... δυστυχώς είναι κακό... και ανέμπνευστο καιμε χαζούς στίχους...) αλλά επειδή είναι Χαρούλα που της επιτρέπονται και μερικές απροσεξίες πότε πότε... μπε μπεεε μπεεεε
φήμες-που δεν έχουν εξακριβωθεί ακόμα-λένε πως αν παίξεις ανάποδα το σιντάκι της αλεξίου ακούγεται σαν hyper electro trance upbeat tribal techno, που είναι πολύ καλύτερο από το κανονικό αποτέλεσμα. κάποιοι μάλιστα είπαν πως θα κάνει και secret gig στο synch, με τον Κ.Β. και τον Μ.Δ., με special guest τους faithless. νεραντζοτσεκαρισμένο.
Καλά τα λες, laughing_sheep...Αλλά μήπως η Αλεξίου είναι η μόνη που μας απογοητεύει τα τελευταία χρόνια???Νταλάρας, Γαλάνη, Αρβανιτάκη και τόσοι άλλοι, πόσα χρόνια έχουν να κάνουν καλό δίσκο??Η Πρωτοψάλτη τουλάχιστον προσπαθεί να ανανεώσει τον ήχο της...Κακά τα ψέματα, το έντεχνο τραγούδι, όπως το ξέραμε, έχει τελειώσει...Και εδώ κολλάει η αφιέρωση σου, γι αυτήν την εβδομάδα:)...Μακριά από την Νικολακοπουλική επιτήδευση του εντέχνου...Μια όμορφη μελωδία και απλοί στίχοι που δες όμως πόσες εικόνες σου γεννάνε...Εξαιρετικά αφιερωμένο :)
Σφύριζες τον ίδιο το σκοπό
θα ’τανε δε θα ’ταν καλοκαίρι
κι όπως η κουβέντα το ’χε φέρει
γύρισες και μου ’πες σ’ αγαπώ.
Τι να λησμονήσω, τι να θυμηθώ,
ήταν μια φορά κι έναν καιρό.
Έπεφτε το βράδυ βροχερό
χτένιζαν οι στάλες τα μαλλιά σου
κρύφτηκα δειλά στην αγκαλιά σου
κι είπα σιγανά πως σ’ αγαπώ.
( Μουσική Γιώργος Χατζηνάσιος, Στίχοι Χ.Στίππας, Ερμηνεύει η Δήμητρα Γαλάνη)
polyvie, βυσινοελεγμένο! έχεις δίκιο! μπεεεεε!
codben ανταποδίδω με αγαπημένο:
Σκέφτηκες άραγε ποτές
σ’ ένα σταθμό, σ’ ένα εξπρές
πόσοι καημοί, πόσες χαρές
πόσες λαχτάρες;
Ένας πηγαίνει σε γιορτή
άλλος την πίκρα πάει να βρει
και οι τουρίστες στη γραμμή
με τις κιθάρες.
Είδες οι έρημοι σταθμοί
πώς σου ματώνουν την ψυχή
όταν απάνω στη γραμμή
πέφτει το βράδυ;
Ζούνε μονάχα μια στιγμή
ένα φανάρι, μια στολή
κι ύστερα πάλι η σιωπή
και το σκοτάδι.
Σκέφτηκες άραγε ποτές
όλες αυτές τις διαδρομές
σε ποιο σταθμό ήσουνα χτες
σε ποιο βαγόνι;
Σ’ ένα εξπρές είσαι κι εσύ
που τρέχει πάνω στη ζωή
κι όλο μαζεύει η γραμμή
όλο τελειώνει.
Σπανός, Βικύ και Ντούμος
με όλη μου την αγάπη!!! :-)))) μπεεεεε
@laughing_sheep
Χωρίς να το ξέρεις, μου αφιέρωσες ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια!Ευχαριστώ πολύ :)Έχω και σχετικό post στο blog μου στις 10/6!
...αχ codben κι εγώ λατρεύω Βίκυ εκείνης της περιόδου. αυτό το άλμπουμ (η Μοσχολιού τραγουδά Σπανό) και το επόμενο (υπεραγαπημένα Σκουριασμένα Χείλη είναι μέσα στα 10 καλύτερα μου ελληνικά)
σε φιλώ πολύ!! μπεεεεεε :-)))
Εγω πάλι έχω αντίθετη αποψη...Εντάξει δεν μιλάμε για τις τραγουδάρες του αιώνα αλλά είναι ωραίο δισκάκι το Βύσσινο και Νεράτζι!Προσωπικά νομίζω είναι πολύ γλυκά τραγουδάκια!
Η ανώνυμη!
ανώνυμη: (παίρνω βαθιά ανάσα....)
ΔΙΑΦΩΝΩ ΚΑΘΕΤΑ ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ ΑΝΑΠΟΔΑ ΚΥΚΛΙΚΑ ΚΑΙ ΠΛΑΓΙΑ!
ΜΠΛΙΑΧΧΧΧΧ.... ΚΑΙ ΜΗΝ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΥΤΗ ΓΙΑΤΙ ΤΣΑΝΤΙΖΟΜΑΙ...
(εσύ παρόλα αυτά να το ακούς το cd - σου επιτρέπω. Περί ορέξεως κολοκυθόπιττα... μπεεεεε! :-)) )
(παίρνω βαθιά ανάσα....)
και λέω...Ευτυχώς που μου το επιτρέπεις για τί αν όχι τι θα έκανα!
Χιχιχι!
Μην τσαντίζεσαι δεν κάνει!Ξέρεις τι νεύρα είχα εγώ με το προηγούμενο δισκάκι(ως την ακρη)???
Όλοι "φίλοι" της Χαρούλας είμαστε!
Η Ανώνυμη!
ανώνυμη δεν σου άρεσε το Ως την άκρη... η σχέση μας έχει θέμα, πρέπει να μιλήσουμε...
:-PPP Μπεεεεε!
Με μπερδεύεις....σου άρεσε το ως την άκρη???????
Η ανώνυμη!
το λάτρεψα!!! και αφού εσένα δεν σου άρεσε... έχουμε θέμα!!!!
Όντως έχουμε θέμα...
Εντάξει εμένα μου αρέσαν μόνο τα "οι φίλοι μου χαράματα" και "θα μεγαλώνουμε μαζί".Τ'άλλα είναι απλά συμπαθητικά αλλά όχι κάτι σπουδαίο!!!!Και πιστεύω ότι το "η χαρά φέρνει χαρά" είναι το χειρότερο τραγούδι που έχει πει ever!
Αν και στην τελική αφού αυτή γούσταρε και τον ένα δίσκο αλλά και τον άλλον, μπράβο της που το κάνει!
Περιμένω...Η Ανώνυμη!
Μου άρεσε πάρα πολύ το "η χαρά φέρνει χαρά..." και σαν νόημα αλλά και σαν μουσική... δεν πειράζει όμως...
μπεεεεε!
Post a Comment