Free The Cow

Το 1999 δούλεψα για ένα μήνα, τον Δεκέμβριο, το διάστημα πριν από τις γιορτές και κατά την διάρκειά τους στον Ελευθερουδάκη στην Πανεπιστημίου. Ομολογώ ήταν ένας πολύ ευχάριστος μήνας (πολύ περισσότερο που, ως εργαζόμενος μερικής απασχόλησης δούλευα 4 ώρες την ημέρα, οπότε δεν «προλάβαινα» καν να κουραστώ): Αγαπώ πολύ τα βιβλία, όχι μόνο την ανάγνωση αλλά και σαν αντικείμενα – το σπίτι μου όσο περνά ο καιρός όλο και πιο πολύ μοιάζει με μικρό βιβλιοπωλείο και έχω άπειρες φορές αγοράσει ένα βιβλίο γιατί μου αρέσει το εξώφυλλό του ή η γραμματοσειρά του ή το σχήμα ή το... πάχος του – και αγαπώ πολύ και τους ανθρώπους που τα αγαπάνε.

Έτσι τον μήνα στον Ελευθερουδάκη τον είδα σαν προνόμιο που μου έδωσε την ευκαιρία να είμαι ανάμεσα σε πολλά βιβλία και πολλούς βιβλιοφάγους.

Αυτή η δουλειά όμως μου έδωσε ακόμα μία ευκαιρία: να ρίξω μία κλεφτή ματιά πίσω από τις βιτρίνες ενός βιβλιοπωλείου που πλασάρεται σαν πυρήνας πνευματικότητας, σαν ένα νησί υψηλης κουλτούρας και ανωτερώτητας μεσα σε ένα απέραντο ωκεανό καφρίλας και ασημαντότητας... (my ass)

Αυτό λοιπόν το λίγο που είδα καθόλου δεν συνάδει με την εικόνα θέλει να σου αφήσει ένα βιβλιοπωλείο στο οποίο όταν μπαίνεις ακούς απαλή κλασική μουσική...

Θυμάμαι ας πούμε να κάνουν κάποια «τεχνάσματα» για να μπορέσουν να ωφεληθούν όσο περισσότερο από τις διατάξεις του νόμου σχετικά με του υπαλλήλους μερικής απασχόλησης: Μας είχαν δηλωμένους ως ωρομίσθιους που έρχεται πιο φτηνά στον εργοδότη ή μας έβαλαν να δηλωθούμε στο ΟΑΕΔ ως άνεργοι πριν πιάσουμε δουλειά για να τσιμπήσουν την επιδότηση που παίρνει κάποιος που προσλαμβάνει ανέργους.

Μην με παρεξηγείς, από μόνα τους αυτά δεν είναι τίποτα μπεμπτό, απλά ρε παιδί μου έχω στο μυαλό μου βάλει την τσιγκουνιά και τη μιζέρια με τα χρήματα στον αντίθετο πόλο από την καλλιέργεια, την λογοτεχνία και τα σχετικά...

Θυμάμαι επίσης κάποιες οδηγίες που μας είχαν δωθεί για τον χρόνο που μπορούσαμε να περάσουμε στην τουαλέτα, για το πότε μπορούσαμε να πάμε, για τα διαλλείματα (εγώ δεν μπορούσανα πάρω λόγω του ότι δούλευα τετράωρο) και άλλα τέτοια που εγώ τα βρίσκω πολύ κουλά, παρά το ότι δεν είναια καθόλου παράνομα ή τίποτε τέτοιο...

Επίσης κάτι ακόμα που μου έχει μείνει είναι η φρικτή γνώμη που είχαν για τον Ελευθερουδάκη ως εργοδότη οι παλιοί μόνιμοι υπάλληλοι πλήρους απασχόλησης που έπαιρναν ακόμα και μετά από χρόνια τον βασικό μισθό και κάτι αυξήσεις του τύπου 1,5% το χρόνο.

Ήταν αστείο γιατί θυμάμαι να είμαι πολύ ενθουσιασμένος με την καινούργια μου δουλειά τις πρώτες μέρες και βέβαια από τους μόνιμους η «χαρά» και ο ενθουσιασμός μου αντιμετωπιζόταν στην καλύτερη περίπτωση με χαμόγελα τύπου «άστον-δεν-ξέρει-που-έχει-έρθει» και στην χειρότερη με πλήρη αδιαφορία και μία μικρή τσατίλα στο βλέμμα.


Τέλος πάντων αυτό ήταν μία πρώτη επαφή με την μιζέρια και την φραγκοφονίαση που τώρα πια μου βγάζει πάρα πολύ έντονα το βιβλιοπωλείο αυτό. Εκείνη την εποχή φυσικά δεν με απασχόλησε περισσότερο το όλο πράγμα, είχα ούτως ή άλλως θεωρήσει μεγάλη τύχη να περνάω 4 ώρες την ημέρα ανάμεσα σε βιβλία (και ανάμεσα σε κάτι απίστευτα βιβλιόφιλα γκομενάκια...)

Στα επόμενα χρόνια η αντιπάθειά μου έγινε πολύ πιο στέρεη όταν άρχισα να ψωνίζω βιβλία από το Amazon και έβλεπά πόσο τρελά χρεώνουν στον Ελευθερουδάκη για βιβλία που έξω τα έβρισκες απίστευτα πολύ πιο φτηνά (με τα έξοδα αποστολής να περιλαμβάνονται). Βρίσκω από ιδιοσυγκρασία πολύ απαίσιο να κερδοσκοπείς εις βάρος των ανθρώπων που είναι εραστές του αγαθού που υποτίθεται ότι προάγεις (την λογοτεχνία και γενικότερα την καλλιέργεια στην προκειμένη περίπτωση...).

(αν διαβάζεις το www.provato.gr θα ξέρεις ότι έχω ξαναγράψει το καλοκαίρι πέρσι για το θέμα της διαφοράς τιμής στα ξένα βιβλία ανάμεσα στο Amazon και τον Ελευθερουδάκη – μάλιστα νομίζω ότι είχα ανεβάσει το σχετικό post και στις βιβλιογνώμες, το blog που έχει να κάνει με διάβασμα και βιβλία και όλα τα σχετικά).

Πριν από μερικές μέρες, την Κυριακή το βράδυ, περνώντας έξω από το μαγαζί στην Πανεπιστημίου ο glamour, καλλιεργημένος, ανώτερος, υποστηρικτής του πολιτισμού και της τέχνης Ελευθερουδάκης μπήκε δια παντός στο συρτάρι του μυαλού μου με την ταμπελίτσα «ΜΙΖΕΡΟΙ ΤΣΙΠΗΔΕΣ». Ο λόγος; είδα ότι η αγελάδα του cow parade που έχουν χορηγήσει είναι φυλακισμένη μέσα στο μαγαζί και δεν βρίσκεται στο πεζοδρόμιο όπως θα έπρεπε να είναι.

ΕΛΕΟΣ! Σαν τα χαζά συμμαθητάκια που κρύβανε το μολύβι Σάρα Κέι όταν ήμασταν στο δημοτικό μην και τους το πάρουμε!!!

Τι τσίπιδες! Να ανατρέπουν ένα ολόκληρο concept τέχνης σε μία πολή επειδή δεν θέλουν να τους χαλάσουν την αγελάδα που πλήρωσαν και πάει στράφι η επένδυσή τους.

Έχω νεύρα με τους μίζερους. Πολλά!

(φιλάω τον γκόλο μου: ματς μουτς... τον καιρό που δούλευα δεν διαπίστωσα να γίνεται κάτι που αντίκειται σε νόμους και κανονισμούς... το δηλώνω ξεκάθαρα. Βέβαια αν υπήρχε νομοθετικό πλαίσιο κατά της μιζέριας οι τύποι θα ήτανστην γκιλοτίνα...)

Να μην ψωνίζεις από κει... τα βρίσκεις φθηνότερα αλλού. Και να βγάλουν την αγελάδα έξω... οι αγελάδες δεν είναι για να ζούνε σε μαγαζιά, θέλουν έξω....

ΠΙΣΩ Η ΑΓΕΛΑΔΑ ΣΤΟ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ!