Από μικρός υπήρχαν κάποια πράγματα που ενώ βλέπω γύρω μου ότι προκαλούν στους ανθρώπους μεγάλη χαρά (ή και λίγο μικρότερη…) μου προκαλούσαν μεγάλη μελαγχολία. Προσπαθώντας να ψυχαναλυθώ μπας και ηρεμήσω λίγο από την ταραχή μου, που ο enteka έκανε το φρικτό λάθος να αναφερθεί στη Μαλβίνα χωρίς να έχει πάρει την άδεια των προστατών της, τα παραθέτω. Με μία μικρή εξήγηση γιατί με μελαγχολούν.
Τα μπαράκια στη Σκουφά. Μα τι άνθρωπος είσαι, τι απελπισία έχεις ώστε να περνάς καλά σε ένα μέρος σκοτεινό, με κακό ήχο και ακόμα χειρότερες μουσικές, ανάμεσα σε γκρι βρώμικες πολυκατοικίες και μόλις μέτρα από την εξάτμιση του μποχίκο αυτοκινήτου; Πήγαινε στο Φλοίσβο, στο Παλιό Φάληρο και κοίτα τη θάλασσα με πακέτο πιτσίνια! Καλύτερα θα περάσεις, ακόμα και αν το συνειδητό σου, σου λέει αλλιώς γιατί το έχεις στραγγαλίσει από την λαϊφσταϊλα!
Οι γάμοι. Στεναχωριέμαι για το ζευγάρι, που αντί να είναι σε ένα κρεβάτι ξάπλα να φιλιούνται και να γελάνε αναγκάζονται να περάσουν όλο αυτό το θέατρο για χάρη μερικών συγγενών ή ακόμα χειρότερα για να μην χάσουν τα δώρα… μπλιαχ…
Οι οικογενειακές σαββατιάτικες βόλτες στα super market… Με θλίβει η απίστευτη χαρά που βλέπω στα μάτια των παιδιών κυρίως καθώς τρέχουν ανάμεσα στα Ariel και τις στοίβες με τα είδη σε προσφορά… μα πως έγινε και τα παιδιά θεωρούν το super market χαρούμενο μέρος… πότε έγινε;
Τα εταιρικά πάρτι. Ειδικά σε μεγάλες εταιρίες που δεν υπάρχει χρόνος να δημιουργηθούν αυθεντικές σχέσεις. ¨οποτε πάω πνίγω τη θλίψη στο ποτό και κοιτάω να χορεύω όλο το βράδυ... κάνω μία πηγή χαράς μέσα στην υποκρισία και τη σύμβαση
ΟΙ φωτογραφίες των μωρών. Για την ακρίβεια η διαδικασία να πρέπει να δω τις φωτογραφίες ενός μωρού που δεν γνωρίζω, άρα χέστηκα αν εχτές το χρυσό μου ξέρασε μέσα στην λεκάνη αντί για το κεφάλι του παππού… Μελαγχολώ με τη βλακεία αυτών που δεν σκέφτονται ότι ένα μωρό που δεν γνωρίζω, δεν το βρίσκω χαριτωμένο. Απλά.
Αντίστοιχα, να φέρνει κάποιος ένα μωρό – παιδί σε δημόσιο χώρο και να πρέπει του πω τρυφερά λογάκια, να κάνω ααααααα όταν ζωγραφίσει τη μαλακία του, να του εξηγήσω, ενώ πήζω στη δουλειά, τι κάνω… Μελαγχολώ με τους ανόητους γονείς που δεν καταλαβαίνουν ότι το παιδί την δική τους αγάπη και τρυφερότητα χρειάζεται όχι ενός ξένου…
Το να πρέπει να περάσω την τελετουργία να πω «με γεια» σε κάποιον επειδή πήρε καινούργιο αυτοκίνητο, dvd player, αποχυμωτή. Θα πω με γειά, δεν λέω, αλλά δεν θέλω να διαβάσω το προσπέκτους για να μάθω τι κάνει το καινούργιο που πήρες – ήρθα σπίτι σου να μιλήσουμε για τα γκομενικά σου, όχι να μου δείξεις ότι έχεις αγοραστική δύναμη. Μελαγχολώ, σταμάτα! Και θα χαίρομαι για σένα όχι επειδή πήρες καινούργιο αυτοκίνητο αλλά γιατί σου έκατσε ο κούκλος στο τζυμ!
Αυτά προς το παρόν, άμα θες συμπλήρωσε – θα χαρώ! Μπεεεεε
8 comments:
"Πήγαινε στο Φλοίσβο, στο Παλιό Φάληρο". Αν έχεις δει δύο τρελούς να πηγαίνουν πάνω κάτω σαν βλαμμένα, εγώ και το loverboy είμαστε. Κάθε βράδυ βόλτα, να ξεσκουριάσουμε από το καθισιό στον υπολογιστή.
Γάμος αλλά ελληνικά. Εγώ που θα τους πάω στο δημαρχείο, σκέφτομαι να τους κάνω ένα τεράστιο τραπέζι να φάνε να σκάσουν. Για αυτό δεν έρχονται άλλωστε;
Σούπερ Μάρκετ. Οι παιδικές χαρές καταργήθηκαν. Τα παράπονά σας στον δήμαρχο.
Πάρτι. Έχουν πάντως καλό και τσάμπα φαί. Ασχέτως δίαιτας...
Μωρά. Πόσες φορές σου έχει τύχει εσύ ο εργένης να δεις φίλους με μωρά και να αισθάνεσαι σαν alien; Συγνώμη έχω ακόμη καιρό...
Μωρουλινιές. Στην καφετιέρα τις μέρες του Μουντιάλ κάποιοι βλαμμένοι θεωρούσαν σωστό να φέρουν τα μωρά μαζί τους. Άχ Ηρώδη...
New Inventory. Αν ξανακούσω το "κοίτα το καινούριο μου κινητό που κάνει και καφέ" θα γίνω μίξερ."
Συμφωνούμε. Καλό αυτό. Προσθέτω.
Σχέδια. Ο καθείς που σε ρωτάει τα μελλοντικά σου σχέδια, είτε αυτό είναι για το Σάββατο, είτε για διακοπές κλπ. Δεν γουστάρω να βγαίνω Σάββατο και δεν γουστάρω να κάνω σχέδια. Είπαμε ο θεός γελά και δεν είμαι... γελοία...
Μελαγχολώ όταν έρχομαι σε θέση να εξηγώ τα αυτονόητα.
Όταν βλέπω συνομήλικους μου να φέρονται λες και είναι καμιά 15αριά χρόνια μεγαλύτεροι.
Όταν όλα λειτουργούν με επιθετικούς προσδιορισμούς, ντε και σώνει.
Μπεεεεεεεεε καλημέρα
ΧΧ
Λοιπόν εδώ και πολύ ώρα νόμιζα ότι ακούω το δικτυακό Radio Free Satan , ενώ στην πραγματικότητα ακούω το μουσικό background της σελίδας.Επί της ουσίας του ποστ συμφωνώ μόνο στο 3 και στο 4.
Συνήθως, μελαγχολούμε με+για πράγματα που μας αφορούν.
Το αν ο οποιοσδήποτε θέλει να δείξει το καινούργιο του μίξερ, μωρό, κινητό, σπίτι, αυτοκίνητο, ρούχο..., (δεν δυνεχίζω, ο κατάλογος είναι ατελείωτος), το οποίο+δεν έχει να κάνει με εμάς είναι παντελώς αδιάφορο.
Από την άλλη, όταν κάποιος μπει σε μια τέτοια διαδικασία "επίδειξης" -με την καλή έννοια- το κάνει περισσότερο γιατί θέλει να μοιραστεί ένα όμορφο συναίσθημα με ανθρώπους που νιώθει κοντινούς του. Π.χ., αυτός δεν ήταν+ένας από τους κύριους λόγους που είδαμε φωτό τους τσαχπίνη+αξιολάτρευτου ανηψιού σου όταν σου τις στείλανε από την Αμερική+αργότερα τον ξαναείδαμε+μάθαμε ότι θα αποκτήσει+άλλο ένα μέλος η οικογένεια του;
Μην αποπαίρνεις τους ανθρώπους που μοιράζονται τη χαρά ή τη λύπη τους, εξάλλου, τι αξία έχουν αν τα κρατάς μέσα σου; Ζωή που δεν μοιράζεται είναι ζωή χαμένη, που λέει+ο στίχος.
Όλες οι ανθρώπινες αντιδράσεις κρύβουν συναίσθημα. +τα εταιρικά πάρτι, +οι Σαββατιάτικες βόλτες στα Super market (πλάκα πλάκα, ξέρεις πόσοι άνθρωποι πάνε στα Super Market ή στα εμπορικά κέντρα σε φάσεις προσωπικής μοναξιάς+μάλιστα περνάνε καλά;), +οι γάμοι, +τα βαφτίσια, +όλες γενικά οι ανθρώπινες εκδηλώσεις. Τα πάντα κρύβουν συναίσθημα, το κάτα πόσο έχεις διάθεση να μοιραστείς αυτά τα συναισθήματα είναι το θέμα+όχι κατά πόσο σε θλίβουν. Ή για να είμαι πιο ακριβής, γιατί σε θλίβουν όλα αυτά+όλα τα υπόλοιπα που δεν έχεις γράψει.
Αυτά, φιλάκια
Υ.Γ. είδες τι κακός άνθρωπος που είμαι+τι σου κάνω καλοκαιριάτικα;;; :))
αυτό με τον γάμο πρέπει να μου θυμήσει κάτι?? :ΡΡΡ
με μελαγχολεί τρελά η φιλοδοξία. Οι άνθρωποι που τρελαίνονται να 'γίνουν' κάτι.
Επίσης αυτό το "μου χρωστάει η ζωή/εσυ/η μαμα μου/ οι φίλοι μου/το σύμπαν" και όταν δεν τους το δίνει τσαντίζονται και διεκδικούν εντονότερα. Γκρρρρρρ ΠΟΙΟΣ ΕΊΣΑΙ ΔΗΛΑΔΗ?????
Το χειρότερο μου : η αγαμία. Οι ορμόνες που ξεχυλίζουν και δεν μπορούν να εκτονωθουν πουθενα... ίσα που βουρκώνω με την κακομοιριά αυτη.
Πολλά είπα πάλι, θα ανεβάσω ποστ!
καταρχήν μην μελαγχολείς για τον έντεκα. θα γράφει ότι θέλει χωρίς να ζητάει άδεια από κανέναν και δεν καταλαβαίνει από τέτοια. [μόνο όπου υπάρχει κόπυράιτ ;)]
Κάτι που με μελαγχόλησε πρόσφατα (στα γενέθλιά μου κιόλας - τη μέρα που άνοιξα το μπλογκ) ήταν που πήγα με το φίλο μου στο Λούνα Πάρκ. Ήταν κάτι που ήθελα πάααρα πολύ για μήνες και το έκανα δώρο στον εαυτό μου.
Επειδή ήταν όμως αρχές Μαϊου (και άσχετη μέρα), το πάρκο, εκτός από μας τους 2, ήταν σχεδόν άδειο.
Ένα άδειο λούνα πάρκ είναι ό,τι πιο μελαγχολικό (όπως κι ένα ασφυκτικά γεμάτο, για άλλους λόγους).
Τριγυρίζαμε μόνοι γύρω γύρω ανόρεχτα, οι υπάλληλοι δεν ήταν πουθενά κι έτσι σε πολλά δεν ανεβήκαμε, κι όταν νύχτωσε είχα μια περίεργη αίσθηση του Αλλόκοτου: 50% θρίλερ 50% Φελίνι.
Εγώ περίμενα ότι ένα άδειο Λούνα Παρκ θα ήταν παράδεισος (όπως στο επεισόδιο του South Park που ο Κάρτμαν αγοράζει ένα theme park με μοναδικό σκοπό να το χρησιμοποιεί για τον εαυτό του.
Πρέπει οπωσδήποτε να διαβάσεις γι’ αυτό εδώ το Λούνα Παρκ, το Fantazy Land της Αιγύπτου.
:):)
Εμένα μου αρέσει να μοιράζομαι τη χαρά των άλλων! Γουστάρω να βλέπω φιλοδοξία στο συνάνθρωπο! Με φτιάχνει ο κόσμος! Με ανεβάζει το συμπούρμπουλο! Είμαι στα καυλύτερά μου όταν με περιτριγυρίζει πολύς λαός!
Πες βρε και ένα εμένα με φτιάχνει! Καλό μας κάνει! Δε βλέπς εγώ που τό'χω κάμει στήλη (άλατος) και το ποστάρω κάθε τρεις και δυόμιση;; Έμενα με φτιάχνουνε τα τάδε, κύριε! Πάρε λίγο φτιάξιμο μήπως βοηθήσει και σένα, γιου νόου; :D
mwahs!
Νεμέρτη αυτό με τα σχέδια είναι σίγουρο μέσα στην λίστα μου... ΦΡΙΚΑΡΩ! "λοιπόν, τι θα κάνεις το Σαββατοκύριακο;" Απάντηση πρόβατου: "θα προσπαθώ να αποφύγω ψυχαναγκαστκούς σαν εσένα..." Μπεεεε! (επιτέλους ρε συ, συμφωνούμε σε κάτι...)
Μαρκησία φιλί μπεεεεγάλο! Από τα τρία που ανέφερες το μεσαίο με ψιλοφρικάρει... αλλά δυστυχώς πρέπει να πω ότι καμία φορά (πιο συχνά από όσο θέλω να αναγνωρίσω) μάλλον ανήκω σε αυτούς που θα σου προκαλούσαν μελαγχολία... μπεεεε xxxx
alberich όλα έφτιαξαν! τέρμα η μουσική, έχουμε για λίγο ένα ευχάριστο μη μουσικό διάλλειμα!
Μην χάνεσαι Please! μην χάνεσαι!
έλα ρε grimdal Μην με μαλώνεις.... δεν αποπαίρνω κανέναν, ένα συναίσθημα περιγράφω, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κάνω κάτι για αυτό... να μην γράψω τι νιώθω; αφού το νιώθω... ποπο ρε παιδί μου... :-)))
μικρή ολλανδέζα... Yes! σε όλα!!! μπεεεε μωρό μου! ..Περιμένω το Post...
Μπεεεεenteka φιλί μεγάλο και ευχαριστω για το Link!!! μπεεεε!
:-))
Κατερινάκι σου υπόσχομαι στο απότερο μέλλον Post για πράγματα που με φτιάχνουν. Βέβαια για να έχει ένα twist το πράγμα θα είναι ΘΛΙΒΕΡΑ πράγματα που με φτιάχνουν σε αντίθεση με τους υπόλοιπους... μπεεε :-))
Post a Comment