Είναι σπουδαίο να έχεις βρει την ισορροπία σου.
Εχτές και προχτές ήμουν καλεσμένος για φαγητό σε δύο σπίτια πολύ φίλων και αγαπημένων ανθρώπων. Με καλή παρέα, με φροντίδα, με καλομαγειρεμένο φαγητό, με χαρούμενες συζητήσεις και γέλια.
Πέρασα όμορφα.
Αλλά μετά από δύο μέρες «εξόδου» ανυπομονώ να περάσω τα υπόλοιπα βράδια της εβδομάδας μόνος μου στο σπίτι.
Ονειρεύομαι απόψε να πάω μετά τη δουλειά να κολυμπήσω χωρίς να έχω άγχος να τελειώσω για να μην αργήσω εκεί που με έχουν καλέσει, να ξυριστώ στο γυμναστήριο (το απολαμβάνω να το κάνω αυτό – μίζερο κατάλοιπο νοοτροπίας «να μην λερώσω το σπίτι») και ύστερα να πάω στο σπίτι, να χαζέψω Desperate Housewives για λίγο, να διαβάσω το βιβλίο μου για λίγο, να χαζέψω περιοδικά για λίγο, να ακούσω μουσική για λίγο. Και μετά να πέσω για ύπνο.
Έχω διαπιστώσει ότι όταν «βγαίνω» περισσότερο από δύο μέρες την βδομάδα, διαταράσσεται πολύ η ισορροπία μου. Πολύ όμως. Την τρίτη δηλαδή φορά είναι δεδομένο ότι δεν θα περάσω καλά, και ότι, όπου και να με έχουν καλέσει, το «φούρφουρο» και η αναστάτωση είναι περισσότερη από την χαρά να βλέπω αγαπημένους και δικούς όσο κοντινοί και αν είναι.
Υπήρχε μία εποχή που ένοιωθα πολύ άσχημα που δεν μπορούσα να βγαίνω κάθε μέρα… η αλήθεια είναι ότι με μαναφούκιαζαν και μερικοί φίλοι. Ξέρεις, τα χαζά κλισέ της εποχής «είσαι 32 χρονών και κλείνεσαι, τα ΚΑΠΗ ζωγράφου θα σε κάνουν επίτιμο μέλος τους, μένεις 5 λεπτά απόσταση από μερικά από τα καλύτερα μπαρ της Αθήνας και είσαι όλο μέσα κλεισμένος… κ.λπ. κ.λπ.».
Αν, δε, αυτό το συνδυάσεις και με το γεγονός ότι αποφεύγω το ξενύχτι ακόμα και τα Σαββατοκύριακα γιατί με κουράζει τόσο πολύ που μου γαμεί όλη την επόμενη βδομάδα είναι ουκ ολίγες οι φορές που έχω ακούσει από συνομήλικους φίλους και γνωστούς το γνωστό κήρυγμα περί πλαδαρότητας.
Αλλά δεν μασάω πια καθόλου.
Το μόνο πράγμα για το οποίο αισθάνομαι άσχημα είναι να πηγαίνω κάπου όχι επειδή θέλω αλλά επειδή πρέπει και να πετάω στην μούρη του άλλου την υποκρισία του «περνάω καλά» ενώ στην πραγματικότητα θα ήθελα να ήμουν στην κοσμάρα μου και να περνάω καλά μονάχος. Αυτό προσπαθώ να μην το κάνω ποτέ.
Για αυτό και τελευταία έχω αρχίσει και αρνούμαι προσκλήσεις – όταν νιώθω ότι είμαι ψυχικά κουρασμένος, ή αγχωμένος από τη δουλειά, ή άυπνος, λέω ένα ευγενικό όχι. Το θεωρώ πολύ πιο εντάξει από το να πάω και να είμαι με το σώμα εκεί αλλά με την ψυχή ακάλεστος.
Σιγά τον πολυέλαιο θα μου πεις… και όμως δεν είναι έτσι. Γιατί θέλω να «κάνω δώρο» στους ανθρώπους την πλήρη προσοχή και γλύκα που μπορώ να έχω όταν κάνω πράγματα που θέλω, όπως επίσης και θέλω να μου κάνουν δώρο οι αγαπημένοι μου την γλύκα και την προσοχή τους και όχι το "πρέπει" τους.
Και αν για να γίνει αυτό είναι απαραίτητο να περνάμε κάποιες ώρες μοναξιάς και ησυχίας…
…τότε αυτό που έχω να πω εγώ είναι ότι πρέπει να αναθεωρήσουμε τον τρόπο που βλέπουμε την μοναξιά και την ησυχία.
(ο πίνακας είναι του Ρώσου ζωγράφου Ρέπιν. Μου αρέσει πολύ. ελπίζω κι εσένα. Ζωγραφίστηκε το 1911 και απεικονίζει τον Αλεξάντρ Πούσκιν να απαγγέλει ένα ποίημά του στο Τσάρσκογιε Σέλο, την καλοκαιρινή κατοικία του Τσάρου.)
23 comments:
Προβατάκι, μια χαρά τα λες. Μια τέτοια στάση περισσότερο σεβασμό και ειλικρίνεια δείχνει στους δικούς σου ανθρώπους, πράγμα σπάνιο και πολύτιμο. Να'σαι καλά!
Συμφωνώ απόλυτα Προβατάκι.
Πιο απόλυτα, όμως, δεν γίνεται! ;-)
ο πίνακας είναι πολύ ωραίος - βγάζει χαρά και δροσιά.
Μπεεεεεεεεεεε
ματς μουτς
εγω ένα έχω να πω:
με τα γαμήσια που 'χεις ρίξει, μου χρωστάς κιόλας!!!!!!!
:ΡΡΡΡ
Μ'αγαπάς?
ντριν ντριν (το τηλέφωνο του πρόβατου χτυπάει)
-Έλα Προβατάκι μου, στεφάνι μου, κολώνα του σπιτιού μου, τι κάνεις; θα βγούμε το βράδυ;;;;;(Μπλογκαρισμένη)
-Σε ευχαριστώ στεφάνι μου αλλά σήμερα δε μπορώ... (Πρόβατος)
-Τιιιιι;;;;; Δε μπορείιιιςςςςςς
Τουτ τουτ τουτ τουτ τουτ τουτ τουτ τουτ τουτ τουτ τουτ τουτ τουτ τουτ τουτ τουτ τουτ τουτ τουτ τουτ (κλείσιμο τηλεφώνου στα μούτρα !!!!) :-P
Το καλύτερο απ' όλα είναι η χρυσή τομή.
Σπίτι σου με φίλους.
Κι 'αμα βαρεθείς τους ρίχνεις ένα "νυστάζω", φεύγουν και ησυχάζεις.
Η αυθεντικότητα έιναι να μπορείς να πείς και να κάνεις οτι σκέφτεσαι στην κάθε στιγμή.
Άσχετως τα "πρέπει" και τα "δήθεν".
Οπότε μην κολλάς, συνέχισε με την ίδιο ρυθμό.
Αγαπημένο μου προβατάκι,
μη νομίζεις - όταν φτάσεις στην ηλικία μου θα ξαναθέλεις να βγαίνεις κάθε βράδι και θα ξαναφοβάσαι τη μοναξιά! Είσαι μικρό και ζουμπουρλούδικο ακόμη γιαυτό κάνεις ναζάκια...
provate theleis na pantreutoume?
(prosexa pws parapanw se apokaloun "stefani mou" alla to parakamptw)
poso se niwthw!
xxx
Desp
στεφάνια, προτάσεις γάμου, μα τι γίνεται εδώ ένα μοχίτο με το φίλο μου το πρόβατο δεν μπορώ πια να πιω, πάντα μου άρεσε ο συνδυασμός και μαζί και μόνος ένα πράγμα, ό,τι πρέπει το μοχίτο με αυτή τη ζέστη ;)
γελαστό πρόβατο
μη μασάς καθόλου ! Κι εγώ μαζί σου ! Πολλές φορές οι φίλοι θέλουν να τους εξηγήσεις το προφανές και αυτονόητο : περνώ και μόνος μου καλά ! Η'τουλάχιστον καλύτερα από το να στέκομαι σάββατο βράδυ μέσα στο κωλόμπαρο με το ένα χέρι να υπερασπίζεται το ζωτικό του χώρου από τη πίεση που ασκούν τα ιδρωμένα σώματα των άλλων , και με το άλλο τεντωμένο προς τα πάνω σα τιμωρημένο για να προστατεύω το κάθε μαλάκα από τη κάφτρα του τσιγάρου . Με τα τύμπανά μου να έχουν μετατραπέι σε σακούλες ηχητικών απορριμάτων και με τα μάτια μου να μη ξέρουν που να πρωτοκατευθυνθούν , κάθε φορά που ένα άλλο ζευγάρι μάτια απέναντι εξέλαβε το απλό μου κοίταγμα ώς έναυσμα για ...υπερπαραγωγές ( και να , ταν της προκοπής !!) . ε, δε λέει ! 'Αλλωστε έχω τόσα ενδιαφέροντα πράγματα να κάνω που κάθε μέρα χρειάζομαι άλλες 8 ώρες επιπλέον ! Παραδέχομαι ότι πολλές φορές τα '' καρφιά '' των φίλων μού δημιουργούν ψιλοπροβληματισμούς αλλά ξέρω ότι το παιχνίδι παίζεται αλλού !Ξέρω για ποιό λόγο επιδιώκουν να βγαίνουν συνεχώς -ή μάλλον για ποιό λόγο επιδιώκουν να μη μένουν μέσα . Αλλά αυτό είναι θέμα για άλλο post . Ο καθένας έχει δικαίωμα να διασκεδάσει τις επιθυμίες , τα συμπλέγματα και τις φοβίες του - όλοι διαθέτουμε απ, αυτά - , όπως νομίζει καλύτερα ! Ποτέ όμως δε θα προσηλυτίσω κανέναν , ούτε θα τον πάρω στο λαιμό μου ( η μοναξιά δε συνιστάται για όλους τους χαρακτήρες , ούτε είναι πάντα ευχάριστη και δημιουργική ) ! Αναρωτήθηκες όμως ποτέ γιατί οι άλλοι το κάνουν αυτό? Anyway τα τελεύταια χρόνια έχω καταλήξει ότι τα ωραιότερα σαββατόβραδα -και όχι μόνο -τα περνάς ή με το αμόρε σου ή μόνος ( αν δεν έχεις αμόρε ) . Οι πραγματικοί φίλοι κατανοούν και όταν γουστάρουμε ξέρουμε πού και πότε ''θα τη βρούμε'' . Οι άλλοι φίλοι ας αναρωτιούνται!
( Τελικά αναρωτιέμαι μήπως έχω μια πολύ περιορισμένη εικόνα της νυχτερινής αθηναϊκής διασκέδασης -λες ? )
Δηλαδή αύριο δεν θα πάμε στην Ε.?
:)))
filaki
Ήρθα κι εγώ για φιλάκι (από τη Λίνσυ)
Κάπως έτσι απέκτησα το nickname μου, φίλτατε.
Τη μοναξιά δεν τη φοβάμαι.
Τώρα τελευταία έχει αρχίσει να με φοβάται εκείνη γιατί της μοιάζω όλο και περισσότερο.
Σπουδάζουμε τη μοναξιά μας!
In Silence, for silence I am.
In Silence, for in silence I dwell.
Ευχές.
Γλυκέ Προβατούκο, τώρα που θα έρθω Ελλάδα οι φίλοι σου θα σε χάσουν, και τέρμα οι έξοδοι, μια και θα είμαστε ολημερίς και ολονυκτίς στην κρεβατοκάμαρα...
"Και κάποτε αντιπαθώ τους άλλους. Μου κλέβουν την μοναχικότητά μου χωρίς καν να μου προσφέρουν συντροφικότητα" Νίτσε
Καλώς ήρθα :-)
αν και είμαι στην εντελώς αντίθετη φάση (δυσκολεύομαι να μείνω μέσα), είναι καλό να λες όχι όταν νιώθεις πως δεν θες, παρά να σούρνεσαι με το ζόρι
γενικώς τα «με το ζόρι» κόβονται λίγο πριν τα 30 :)
Προβατε μου,
α.Σ'ευχαριστω πολυ-πολυ για το τηλεφωνο ξερεις ποιου που βρηκες για μένα.
β.Σε κατανοω απολυτως. Οσο κι αν με αρεσουν οι βολτες, η φασαρια και ο χαβαλες, πολλες φορες ανυπομονω να γυρισω σπιτακι μου στην λατρεμενη μου Nova, τα βιβλιαρακια μου και to computeraki μου. Ειλικρινα δεν μπορω να καταλαβω τους ανθρωπους που δεν αντεχουν να μενουν μονοι τους σπιτουλακι τους- πολυ δυστυχεις κατα τη γνωμη μου- πολυ.
γ.Σε ποια πισινα πας μπρε γείτονα ? Μπας και γραφτουμε και μεις να αποκτησουμε σωμα του ονείρου?
Μπεεεεεεεεεε ρε , ξεκοοοοοοολλααααααα μπεεεεεεε ρε!!!
χαχαχαχαχαχα
Γεμιστα θανατου ηταν αυτα, δυσκολο να τα χωνεψεις και ακομα δυσκολοτερο να βγεις και τριτη μερα!
Σ'ευχαριστω και σε καταλαβαινω!
:ΡΡΡΡΡΡ
attalanti κι εσύ να είσαι καλά. Φιλί μπεεεγάλο! Μπεεεε :-))
Μαρκησία, πολύ με σόκαρες με αυτούς τους Iron Maiden στο blog σου. Ολόκληρη Μαρκησία και να ακούς τέτοια πράγματα... τσκ τσκ τσκ... Σε λίγο θα μας πεις κι ότι το κάνεις με τον κηπουρό του κάστρου σου! Μπεεεεεεε :-PPP
Μπλογκαρισμένη, έχε χάρη που έχεις φύγει διακοπές και δεν μπορώ να σε τιμωρήσω που κλέβεις τις υπέροχες ιδέες μου... (και για όσους απορούν, ναι με το στεφάνι μου κάνουμε χωριστές διακοπές...). Α, και βέβαια ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι για να βγω μαζί σου θα σηκωνόμουν έστω και με 43 πυρετό!!! Καλά να περάσεις μωρό μου (αν και δενθα το δεις το σχόλιο εγώ στέλνω καλά vibes). Μπεεεεε
me έχεις δίκιο. Η χρυσή τομή είναι ό,τι καλύτερο... Μωρέ... λες για αυτό να την είπαν «χρυσή»; εεεεε; μπεεε;
γεια σου roupis!! ...να σου πω την αλήθεια και να ήθελα να κάνω αλλιώς δεν θα μπορούσα... δεν μου βγαίνει... οπότε θα συνεχίσω (ειδικά τώρα που το λέει και ο γιατρός...)
george! τι εννοείς όταν λες «όταν φτάσω στην ηλικία σου;». Αν δεν με απατά η μνήμη μου έχουμε 4 χρόνια διαφορά... ξηγήσου!!! Thanks για το «μικρό και ζουμπουρλούδικο»... χιχιχι Μπεεεεε! σε φιλώ πολύ!
despoina Να το σκεφτώ... ΔΕΧΟΜΑΙ!!!! χεχεχε! Πολιτίκό η θρησκευτικό γάμο; Και, θα καλέσουμε το άλλο στεφάνι μου,την μπλογκαρισμένη; Φιλί μπεεεεγάλο!!! (πως θα γίνει να πάμε για καφέ;)
street όταν κατέβεις από την πάνω πόλη στην κάτω να κανονίσουμε να πιούμε παρέα μερικά μοχίτος - θέλω πολύ (στείλε σήμα όταν βρεθείς εδώ και έχεις κέφι και χρόνο, ναι;)
valeδάκο συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. ειδικά στο τμήμα περί πραγματικών φίλων που κατανοούν τις ανάγκες και τις φάσεις σου και δεν σε πιέζουν ούτε σε κατακρίνουν... σε φιλώ πολύ!!!! μπεεεε μπεεε μπεεε
γειά σου aenae!!! πότε βρε θα βάλεις νέο post; σε έπιασαν οι τεμπελιές ή το καλοκαίρι... μπεεεε μπεεε μπεε :-P
Αμβρόσιε και Mirandolina ΦΙΛΙ ΜΠΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΓΑΛΟ!!! ΠΟΛΥ ΜΠΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΓΑΛΟ ΟΜΩΣ!!!! xxxxxxxxxxxx :-)))
In silence φιλί (ένα σχόλιο μόνο - πρόσεξε με τη μοναξιά. Άλλο είναι να είσαι άνετος μαζί της και άλλο να σε ρουφήξει... παν μέτρον άριστον, ναι;)
Sikia όλο υποσχέσεις είσαι και πυροτεχνήματα και από πράξεις τίποτα!!! Κάνω εδώ και μήνες οικονομία δυνάμεων για να έρθεις και να καεί το πελεκούδι και το στρώμα και όλο το κρεβάτι και εσύ πουθενά! Ιούλιο είχες πει θα έρθεις και κοντεύει να μπει Αύγουστος και τζίφος. Θα σε τιμωρήσω όταν σε δω... μπεεεεεε!!!
καλώ ήρθες oistre!! ωραίο αυτό του Νιτσε - αλλά μην ξεχνάς ότι υπάρχουν άνθρωποι που κ΄λέβουν την μοναχικότητά μας επειδή μας προσφέρουν συντροφικότητα. Τέλειο είναι όταν συμβαίνει αυτο, ναι;μπεεεε μπεεε μπεε
gelial μπεεεεε!!!! :-))) όντως και μένα λίγο πριν τα 30 (κανένα 20λεπτο, μην φανταστείς..) μου κόπηκαν τα με το ζόρι! με παρηγόρησες που το επισήμανες νόμιζα ότι μόνο εγώ το είχα πάθει... μπεεεε
so de lovely μην με ευχαριστείς καθόλου! χαρά μου, ελπίζω να βγήκε τίποτα.
Συμφωνώ ότι η αδυναμία να μείνεις μόνος μπορεί να είναι σύμπτωμα ότι πρέπει λίγο να φροντίσεις τον εαυτό σου.... Σε ποια πισίνα πάω; Συνήθως στο θανάση στο Μονααστηράκι: βουτάω στο κεμπάμπ και τις πατάτες!! χιχιχι (πάω σε μία στο υπόγειο του Attica..). Να σε πω, είμαστε όντως γείτονες; Μπεεε και φιλί!! :-))
Αφρικάνε μην φωνάζεις - ορίστε; ξεκόλησα!!! μπεεεεεε!!! :-PPP
Μικρή Ολλανδέζα, όπως βλέπεις βάζω την απάντηση που σου απευθύνεται δίπλα σε αυτή που αφορά τον Αφρικάνο. Τυχαίο είναι...
Γαμήσια είπες και θυμήθηκα: ΄φυσικά και σε αγαπώ... όσο καμία!!! μπεεεε μωρό μου!
provate, tha sinantithoume gia cafe telos Augoustou. thelw na me deis adinatismeni (kata 100gr) kai maurismeni (apo to "manolia rose" to poli na exw piasei to "pink aurora" (Dulux catalogue 06))
Etsi tha exw perissoteres pithanotites...
na peraseis kala o,ti ki an kaneis.
egw feugw simeraaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
mats-mouts
Desp
Post a Comment