Μόνοι. Πάντα.

εχτές το βράδυ πήγα σε ένα σκοτεινό gay bar σε έναν παράδρομο της Ιεράς Οδού.

Πίνωντας το ποτό μου (έχω προσέξει ότι τα ποτά που στα σερβίρει κακότροπος barman είναι πολύ πιο πειραχτικά από αυτά που σου σερβίρει ένας γλυκός και ευγενικός... τι ξυνός που ήταν αυτός εχτές, καλά να είναι....) παρατηρούσα τα βλέματα, τις κινήσεις, την γλώσσα του σώματος των υπόλοιπων πελατών. Αν και υποτίθεται ότι σε αυτό το bar πας κυρίως για να βρεις γκόμενο, όλοι φαίνονταν τόσο ολοκληρωτικά απρόθυμοι να βγουν από την μοναξιά τους.

Τρόμαξε η ψυχή μου.

...Το μαρτύριο που γνωρίζουμε, είναι προτιμότερο από τον παράδεισο που δεν ξέρουμε πως θα είναι.

παράτησα το τελευταίο ποτό μου στην μέση, πήδηξα σε ένα ταξί και έτρεξα γρήγορα σπίτι, στην αγκαλιά του ρεμαλιού