tuned In to the world

Η ζωή είναι γεμάτη χρώματα, αρώματα, εκπλήξεις και ανατροπές. Το μόνο που χρειάζεται για να τα χαρείς είναι να είσαι σε συντονισμό με τον κόσμο γύρω σου.

Αυτό, το being tuned in to the world, το θεωρώ απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορώ να είμαι ευτυχισμένος. Πιστεύω ότι έτσι είμαι καταρχήν προετοιμασμένος για τα πράγματα που μπορούν να μου συμβούν..

(μωράκη μπεεεευχαριστώ για το artwork!)

Επιπλέον έχω και «καύσιμο» για να είμαι δημιουργικός. όχι μόνο στην δουλειά μου αλλά ακόμα και σε πράγματα στα οποία δεν έχω άλλη άμεση απολαβή, πέρα από την χαρά της δημιουργίας.

Έχω αναπτύξει κάποια μικροκόλπα για να μπορώ να είμαι συντονισμένος με το κόσμο. Να μερικά από αυτά. Είναι πολύ χρήσιμα ειδικά τις περιόδους που έχω πολλά στο κεφάλι μου και δεν προλαβαίνω καθόλου να «πάρω τον χρόνο μου» για να επιτρέψω στην όσμωση με τα πράγματα που με περιβάλλουν να κάνουν την δουλειά τους.

Φύγαμε:

Κυκλοφορώ στο δρόμο, όταν το επιτρέπει ο χρόνος, με αργό βήμα και προσπαθώ να παρατηρήσω τον συλλογικό παλμό των περαστικών. Το καλύτερό μου; Να ανακατεύομαι με μεγάλα πλήθη.

Βλέπω για μία μόνο φορά αλλά όχι περισσότερες – έχουμε και ζωή και ρεμάλι – τα σήριαλ που ξετρελαίνουν τον κόσμο. Ή διαβάζω ένα κεφάλαιο από τα βιβλία που γίνονται μεγάλη επιτυχία. Ή κατεβάζω μερικά τραγούδια από τα cd που πραγματικά πουλάνε πολύ. (Προφανώς αν η σελίδα ή το βιβλίο ή ένα τραγούδι μου αρέσει θα ανακαλύψω και το υπόλοιπο του έργου).

Κοιτάζω τους ανθρώπους στα μάτια ακόμα και στις πιο μικρές συναλλαγές. Το βλέμμα των ανθρώπων λέει τόσα πολλά. Και μάλιστα όσο πιο κλειδωμένοι είναι λόγω της περίστασης τόσο πιο πολύ «ουρλιάζουν» τα μάτια τους.

Κουβεντιάζω με τους ταξιτζήδες. Περί ανέμων και υδάτων. Και τους ρωτάω σουρεάλες. Με έκπληξη διαπιστώνω ότι οι απαντήσεις τους είναι πιο σουρεάλα από τις ερωτήσεις μου.

Είμαι περίεργος. Στήνω αυτί στις συνομιλίες των περαστικών στο κινητό, κοιτάζω τα γράμματα των συγκατοίκων μου στην πολυκατοικία να δω τον αποστολέα (μην μου κάνεις μήνυση - δεν τα ανοίγω!!), κοιτάζω όταν είμαι με αυτοκίνητο τι παίζεται στα δίπλα αυτοκίνητα.

Διαβάζω διαφορετική κυριακάτικη εφημερίδα κάθε βδομάδα για να μπορώ να έχω μία άποψη για τις διαφορετικές οπτικές γωνίες που υπάρχουν σε σχέση με τα πράγματα γύρω μας.

Φιλτράρω ότι μου συμβαίνει με το φίλτρο www.provato.gr Δηλαδή προσπαθώ να δω ποια από τα πράγματα που μου συμβαίνουν μπορούν να γίνουν, για παράδειγμα, ιστορία που θα είναι ενδιαφέρουσα για να «ανέβει» στο blog μου και να ευχαριστήσει, εσένα αυστηρέ, εστέτ, σούπερ sexy και καλλιεργημένε αναγνώστη.

Δεν είμαι σοβαροφανής – όλα τα σοβαρά πράγματα μπορούν να έχουν μια ανάλαφρη πλευρά. Όπως ακριβώς και όλα τα αστεία κρύβουν μία τεράστια αλήθεια. Προσπαθώ να κάνω μίξη του τόνου φωνής των πραγμάτων. Να δω για παράδειγμα ποια μεγάλη αλήθεια μπορεί να κρύβεται σε ένα χυδαίο ανέκδοτο, ή να ψάξω για ένα τρόπο να αλαφρύνω ένα βιβλίο σαν, ας πούμε, το Μαγικό Βουνό του Thomas Mann.

Είμαι δεκτικός στα πράγματα που μου συμβαίνουν. Αυτό έχει δύο πτυχές. Η μία είναι ότι προσπαθώ να φτάσω στο ζουμί τους με όσο το δυνατόν λιγότερη αντίδραση από το είναι μου. Και η δεύτερη είναι ότι δεν κυνηγάω το καλύτερο μονίμως. Προσπαθώ να βελτιώσω το περισσότερο δυνατό τις συνθήκες που είναι διαθέσιμες Αν, για παράδειγμα, μου δόθηκε αυτή η δουλειά η οποία εκ πρώτης όψεως δεν είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει, ίσως να είναι γιατί κάτι υπάρχει σαν σχέδιο… "είναι σίγουρο ότι κάτι μπορώ να κάνω υπό αυτές τις συνθήκες" σκέφτομαι "το οποίο θα με προχωρήσει σαν άνθρωπο".

Βλέπω σκληρό gay porno. Είμαι καφτώ αγόρη.

Είμαι περίεργος. Πολύ. Ρωτάω τους ανθρώπους που γνωρίζω ότι μου κατέβει στην κεφάλα – πως δουλεύουν πράγματα, πως ήρθες εδώ, που δούλευες πριν, πότε χωρίσατε, κάθε πότε κάνεις sex, ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι, τι είναι αυτό το σημάδι στο πρόσωπό σου, πως και ξέρεις τον Γιώργο… Αυτό σημαίνει ότι γίνομαι πολύ ενοχλητικός και για κάποιους είμαι χαρακτηρισμένος ως αδιάκριτος. ΟΜΩΣ υπάρχουν άνθρωποι που γουστάρουν τρελά να απαντάνε σε ερωτήσεις - Το τέλειο είναι ότι αυτοί είναι που έχουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον και έχουν να σου πουν και τις πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες. ΓΟΥΠΙ!!

Τα βιβλία που διαβάζω, τα έργα που βλέπω, τα σήριαλ που μου αρέσουν, προσπαθώ να τα κάνω βίωμα. Δηλαδή: κάποια υποιστορία, ένα storyline το «φέρνω»με την φαντασία μου στη ζωή μου και προσπαθώ να δω τι θα έκανα εγώ στην ανάλογη περίπτωση. Πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι.

Επιτρέπω στον εαυτό μου να ξεκουράζεται από παραστάσεις, εικόνες, μουσικές… Δηλαδή κατεβάζω διακόπτες: Μπορεί να περάσουν μέρες και να μην έχω ακούσει καθόλου μουσική, να μην διαβάσω ούτε αράδα, να μην δω ούτε μία φωτογραφία και να πρνάω όλο τον ελεύθερο χρόνο μου κοιτώντας τον τοίχο. εδώ και μερικά χρόνια αυτό το κάνω συνειδητά. Παλιά, μου συνέβαινε με κάτι ξεγυρισμένες καταθλίψεις – τώρα έμαθα να ακούω τον εαυτό μου και όταν μου ζητά ξεκούραση του την προσφέρω.

Αυτά σε γενικές γραμμές. Feel free to add your contribution!!

(αφιερωμένο στον Russell Davies τον καλύτερο blogger του κόσμου, για αυτό εδώ το post του. ένα από τα καλύτερα post που έχω πετύχει ποτέ στον ιστό. Love ya Russell you are the best!)