Πρωί-πρωί με συγκίνησες, βρε προαβατάκι!!! Πώς θα πάω τώρα στους ξυνίλες του γραφείου με γλυκά και αλμυρά, που αντί για εκεί θα προτιμούσα να τα στρώσω κατά γης σ' ένα δικό σου λιβάδι, καταπράσινο μέσ' στον χειμώνα, πάνω σε κόκκινο καρώ τραπεζομάντηλο, κλεμένο από το "21", στις εποχές της δόξας του, επί Walter Winchell, να φωνάξουμε, το "ρεμάλι" σου, τον lacerta, που τον ευχαριστώ κι αυτόν, κι όλους τους δικούς σου Γιάννηδες κι όσους δεν τους λένε Γιάννηδες, αλλά είναι καλοί σαν Γιάννηδες, και να κλείσουμε όλους τους άλλους απ' έξω... Νάσαι καλά, νάμαστε όλοι καλά, και του χρόνου!..
Σ'ευχαριστώ πολύ γλυκό μου προβατάκι, μετά από αυτό το ρομαντικό μπουκετάκι λουλουδιών δεν μπορώ παρά να υποκύψω και να σου προσφέρω μια βραδιά καυτού επώνυμου σεξ κι όποιος αντέξει... φιλιά καλώς σας βρήκα
Φίλε lacerta, το "21", είναι το εστιατόριο - θεσμός της Νέας Υόρκης, στο 21 της Δυτ. 52ας Οδού! Για πολλά χρόνια - και ειδικά στην δεκαετία του '50 - ήταν το κέντρο της, άρα και το κέντρο του κόσμου... Τίποτε δεν συνέβαινε στο καλλιτεχνικό, πολιτικό, δημοσιογραφικό κι επιχειρηματικό στέρεωμα, χωρίς να αντικατοπτρισθεί στην Αίθουσά του, στα τραπέζια του και στο πού καθόταν κάποιος, ανάλογα με το status του. Μετράει 75 και πλέον χρόνια ιστορίας και συνεχούς λειτουργίας, αλλά στο απόγειό του ήταν μεταξύ '30 και '60, οπότε πελάτες του ήταν όλοι όσοι μετρούσαν : ο Ωνάσης, ο Μπόγκαρτ, ο Κέννεντυ και, βέβαια, ο Πατριάρχης της δημοσιογραφίας του κοινωνικού κουτσομπολιού, Walter Winchell, που με δυο λέξεις του σ' έφτιαχνε ή σε γκρέμιζε μέσα σε ελάχιστες ώρες! Υ.Γ. : Πότε θα φτιάξεις blog; ;-))
Και καλό ταξίδι, ζηλευτέ lacerta! Πετάξου κι από κει, κι ας μη είναι το "21" αυτό, που ήταν κάποτε. Και μη φοβάσαι τις τιμές - άλλωστε, το πιο πιθανό είναι να το ξέρεις ότι ακόμη και το ακριβότερο εστιατόριο της Νέας Υόρκης έχει τιμές μετρίου της Αθήνας!!!
10 comments:
χρονια τους πολλά!! τι όμορφα λουλούδια! θέλω κι εγώωω!!
Πρωί-πρωί με συγκίνησες, βρε προαβατάκι!!! Πώς θα πάω τώρα στους ξυνίλες του γραφείου με γλυκά και αλμυρά, που αντί για εκεί θα προτιμούσα να τα στρώσω κατά γης σ' ένα δικό σου λιβάδι, καταπράσινο μέσ' στον χειμώνα, πάνω σε κόκκινο καρώ τραπεζομάντηλο, κλεμένο από το "21", στις εποχές της δόξας του, επί Walter Winchell, να φωνάξουμε, το "ρεμάλι" σου, τον lacerta, που τον ευχαριστώ κι αυτόν, κι όλους τους δικούς σου Γιάννηδες κι όσους δεν τους λένε Γιάννηδες, αλλά είναι καλοί σαν Γιάννηδες, και να κλείσουμε όλους τους άλλους απ' έξω...
Νάσαι καλά, νάμαστε όλοι καλά, και του χρόνου!..
Και, μπέεεβαια, στην γλώσσα σου ΑΠΛΑ μπεεεεευχαριστώ!!!
Χρονια πολλα στους Γιαννηδες!
Για τους Βασιληδες ομως...κουβεντα! Γκρρρ!
Σ'ευχαριστώ πολύ γλυκό μου προβατάκι, μετά από αυτό το ρομαντικό μπουκετάκι λουλουδιών δεν μπορώ παρά να υποκύψω και να σου προσφέρω μια βραδιά καυτού επώνυμου σεξ κι όποιος αντέξει... φιλιά καλώς σας βρήκα
Φίλε lacerta, το "21", είναι το εστιατόριο - θεσμός της Νέας Υόρκης, στο 21 της Δυτ. 52ας Οδού! Για πολλά χρόνια - και ειδικά στην δεκαετία του '50 - ήταν το κέντρο της, άρα και το κέντρο του κόσμου... Τίποτε δεν συνέβαινε στο καλλιτεχνικό, πολιτικό, δημοσιογραφικό κι επιχειρηματικό στέρεωμα, χωρίς να αντικατοπτρισθεί στην Αίθουσά του, στα τραπέζια του και στο πού καθόταν κάποιος, ανάλογα με το status του. Μετράει 75 και πλέον χρόνια ιστορίας και συνεχούς λειτουργίας, αλλά στο απόγειό του ήταν μεταξύ '30 και '60, οπότε πελάτες του ήταν όλοι όσοι μετρούσαν : ο Ωνάσης, ο Μπόγκαρτ, ο Κέννεντυ και, βέβαια, ο Πατριάρχης της δημοσιογραφίας του κοινωνικού κουτσομπολιού, Walter Winchell, που με δυο λέξεις του σ' έφτιαχνε ή σε γκρέμιζε μέσα σε ελάχιστες ώρες!
Υ.Γ. : Πότε θα φτιάξεις blog;
;-))
Και καλό ταξίδι, ζηλευτέ lacerta! Πετάξου κι από κει, κι ας μη είναι το "21" αυτό, που ήταν κάποτε. Και μη φοβάσαι τις τιμές - άλλωστε, το πιο πιθανό είναι να το ξέρεις ότι ακόμη και το ακριβότερο εστιατόριο της Νέας Υόρκης έχει τιμές μετρίου της Αθήνας!!!
Προβατούκο μου γλυκέ σ'ευχαριστώ!!! Και για τα λουλούδια αλλά και για το πακέτο με τα στρινγκάκια που μου έστειλες πονηρούλη!
Λέω, lacerta... λέω!!!
Αλλιώς πού θα βρεις να μας γράψεις όλες τις λεπτομέρειες, που θα μας κάνουν να λυσσάξουμε από ζήλεια;
Post a Comment