Όμορφη που ’ναι η Κυριακή, μα να ’ταν πιο μεγάλη
Γιατί περνάει γρήγορα κι αργεί να έρθει η άλλη
Η Κυριακή, η Κυριακή, να ήταν πιο μεγάλη
Κυριακή, γιορτή και σχόλη να ’ταν η βδομάδα όλη
κι η Δευτέρα να ’ταν μόνο κάνα δυο φορές το χρόνο
Της Κυριακής το ξύπνημα έχει δικιά του χάρη
Δε σε κρατάει το στρώμα σου, μήτε το μαξιλάρι
χουμφ... μου τη δίνει που τελειώνει το Σαββατοκύριακο. (παρεμπιπτόντως εμένα η «Κυριακή μου» είναι στην πραγματικότητα το Σάββατο. Αυτή είναι η μέρα που θα ήθελα να κρατά 48 ώρες. μ’ αρέσει που είναι ανοιχτά τα μαγαζιά, που κυκλοφορεί ο κόσμος, που η πόλη, το κέντρο είναι ζωντανά...
Αντίθετα η Κυριακή με μελαγχολεί - παλιότερα πολύ περισσότερο, τώρα πιο κανονικά.
Μάλλον είναι κατάλοιπο από τα χρόνια του σχολείου που κάθε Κυριακή απόγευμα παρακαλούσα να ανακαλυφθεί το prozac μία ώρα αρχίτερα, μπας και συνέλθω).
(δεύτερο θέμα: ρε παιδιά, πότε πέρασαν κιόλα 11 χρόνια από τότε που πέθανε η Αλίκη;
Μου φαίνεται απίστευτο - και το πως πέρασε ο καιρός... αλλά, δεν θα πω ψέματα, και το ότι μας άφησε χρόνους. ...και να φανταστείς δεν είμαι καν φαν της...
σου έχω πει ποτέ για το πως την γνώρισα; θα στο πω τώρα:
το καλοκαίρι του 1992 ανοίγει στο χώρο του παλιού Ειρηνικού στην Βούλα το καλοκαιρινό ΑΤΟΜΟ (το περιβόητο club του Μελετόπουλου που είχε κάνει το «εργοστάσιο» και το «αεροδρόμιο» τα δύο διασημότερα ελληνικά clubs των 80ζ).
Το μαγαζί δεν λέγεται ΑΤΟΜΟ, όπως το club στην Ερμού χαμηλά, αλλά «ΒΥΘΟΣ».
Μουσική βάζει ο Μουρατίδης, την εσωτερική διακόσμηση έχει κάνει ο Παπαϊωάννου (ναι, ο γνωστός Παπαϊωάννου του 2), μοιραίο λοιπόν στο σέρβις να χρειάζονται ένα εξίσου ταλαντόηχο αγόρι και σέξυ και καλόκαρδο και ΠΑΝΕΜΟΡΦΟΥΠΕΡΟΧΟΜΟΥΜΟΥΜΟΥ ΜΟΥΜΟΥΜΟΥΜΟΥΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑΜΟΥΟΜΟΡΦΙΑΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ
ΣΕΞΟΥΛΑΙΚΟΤΗΤΑΑΠΥΘΜΕΝΗ!
οπότε στο σέρβις είναι... τατάν!!! ο προβατάκος σου. [κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ μανιώδη].
τα τραπέζια που σερβίρω είναι υποτίθεται τα prive - αυτά που ήταν δίπλα στο booth που έπαιζε μουσική le monsier Μουρατίδης, και τα οποία τα φυλάγαν μπας και έρθει κανένας διάσημος κοσμικός κ.λπ. κ.λπ.
.... μία νύχτα, νομίζω την επίσημη νύχτα των εγκαινείων που έγιναν 4 με 5 μέρες μετά που άνοιξε το club, έχω αφήσει το πόστο μου στα τραπέζια και έχω πάει στην κουζίνα του μαγαζιού για να πάρω πάγο και κάτι ποτά που μου παρήγγειλαν.
Επιστρέφοντας στο πόστο μετά από κανένα τρίλεπτο (αυτή η γαμημένη η κουζίνα ήταν στην άλλη άκρη του τετραγώνου - για τόσο μεγάλο μαγαζί μιλάμε, για αυτό δεν γέμιζε ποτέ... μούμπλε μούμπλε...) βλέπω από πίσω μία μικροκαμωμένη ξανθιά γυναίκα με μαλλιά σπαστά μέχρι την μέση.
Φοράει ένα κατακόκκινο φόρεμα, που φαίνεται πάρα πολύ ακριβό, και το οποίο έχει έχει άνοιγμα στην πλάτη που αν ήταν λίγο πιο χαμηλά θα έπρεπε το τμήμα Ηθών Βούλας να ανακαλέσει την άδεια του club...
H πλάτη είναι πανέμορφη! το δέρμα αν και μαυρισμένο από τον ήλιο λες και λάμπει! όσο για το ελαφρύ λίκνισμα της γυναίκας, μμμμμμ.... sexy, «πρόστυχο», αλλά και αριστοκρατικό μαζί. Καύλα! χωρίς υπερβολή.
Ξεροκατιάπια, και πλησίασα την άγνωστη πελάτισσα, για να ρωτήσω αν θα ήθελε να της φέρω κάτι...
Πλησιάζω από το πλάι, η γυναίκα με το μου βλέπει να «παραβιάζω» το ζωτικό της χώρο και να έρχομαι πολύ κοντά της γυρίζει προς τα μένα.... και τότε βλέπω ποιάς ήταν η πλάτη και το φόρεμα και τα ωραία ψηλά τακούνια...
Όπως είμαι σίγουρος ότι έχεις καταλάβει η άγνωστη μαγική κυρία ήταν... η Αλίκη! (...αν δε το κατάλαβες και είσαι αγόρι μέχρι 30 στείλε mail - οι χαζοί γκόμενοι κάνουν καλό sex...).
Αρέσκομαι να θυμάμαι ότι μόλις την είδα το γκασπ που βγήκε από μέσα μου και το γούρλωμα των ματιών μου την έκαναν να μου ρίξει ένα συγκαταβατικό και λίγο συνωμοτικό χαμόγελο σαν να μου έλεγε: «ναι, εγώ είμαι, η Αλίκη... μου αρέσει που κι εσύ αντιδράς έτσι...».
Αφού συνήλθα, μετά από κανένα λεπτό (είναι τεράστιο διάστημα να κάνεις γκασπ για ένα λεπτό με γουρλωμένα μάτια, mind you) το έπαιξα ιστοριούλα και κύριος και πολύ τυπικά και ευγενικά την ρώτησα τι θα ήθελε να πιει.
...μου είπε και πήγα στο πόστο να της το φέρω... αλλά όταν γύρισα, δεν την βρήκα. ρώτησα τον Μουρατίδη που την ήξερε και μου είπε ότι είχε φύγει.
...έτσι είναι αυτά - όταν είναι η μεγαλύτερη σταρ της Ελλάδας, πας για πέντε λεπτά, και πολύ τους είναι.
όλα αυτά έγιναν 4 χρόνια πριν πεθάνει - ήταν 59 χρονών αλλά έμοιαζε 36-37.
...για την ιστορία: μου παρήγγειλε ένα perrie. το ήπια εγώ.
9 comments:
Θυμάμαι που δούλευα (σερβιτόρος, επίσης)ως και τι ακριβώς έκανα, όταν άκουσα την είδηση του χαμού της.
Δεν θα πω ότι ήμουν φανατικός θαυμαστής της, θυμάμαι παρόλα αυτά, πως έμεινα κοκκάλο... σαν να έχασα κάποιον δικό μου. όσο χαζό και τετριμμένο ακουστεί σε κάποιους.
Κάποιος είτε "το'χει" είτε δεν "το'χει". Και παραφράζοντας το She's Madonna του Robbie, She IS Alice.
Την αγαπώ, την νοσταλγώ, την λατρεύω. Σε τί βαθμό; Αρκεί να πω πως τις δικές μου αναμνήσεις από εκείνη δεν θέλω να τις μοιραστώ :)
Κι όταν την σκέφτομαι -και το κάνω συχνά- χαμογελάω
Eπίδαυρος.
Ναι, που επιτέλους το είχε κάνει και δεν μπορούσα καν να αναγνωρίσω τη φωνή της από το πόσο μπάσσα την είχε φτιάξει για το ρόλο.
Τεσπα, μετά έψαχνα με τον γκόμενο/γυιό κάποιου μέλους του θιάσου το μέλος αυτό για να τραβήξω τις φλου αρτιστίκ φωτος που ήθελα ως φέρελπις χομπίστρια του είδους. Πέφτω σ'ενα μπουλούκι που μ'έσπρωξε τόσο, που για να μην πέσω κατάχαμα, έκατσα πισω τους - και ξαφνικά γύρισαν και με κοίταξαν όλοι, μια και πίσω μου άνοιξε η πόρτα ενός καμαρινιού (που δεν ήξερα καν ότι ήταν καμαρίνια εκεί, σαν πόρτες από κάτι 60'ς τουαλέτες/αποδυτήρια στον Αστέρα μου φάνηκαν) κι εμφανίστηκε στην πόρτα
η Αλίκη.
Γύρισα κι εγώ, ήταν όλοι τους φωτογράφοι, και μια κι ήμουν κι εγώ με την φωτο, πρώτη μούρη, άρχισα να τραβάω στα κομπλαριστά, *φλας*φλας*φλας*φλας* και σε ένα λεπτό βγαίνει και
ο Ζυλ
και σε άλλα δυό και
η Μελίνα...
Μας μίλησαν κιόλας, η Αλίκη μας ρώτησε αν μας άρεσε η παράσταση, κι εγώ σαν ηλίθια που πάντοτε εντρυφώ σε κάθε τι που έχω δει στη ζωή μου, της είπα και δυο πράγματα, μη με ρωτήσεις τι, εν μέσω νεκρικής σιγής από τους υπόλοιπους. Ούτε καν η Μελίνα δεν μίλησε.
Προφανώς δεν είχαν ξαναδεί
*****************
ΤΕΤΟΙΟ ΜΠΟΖΟ
*****************
στη ζωή τους.
:))))
Ενοιωσα στο δίλεπτο ένα χέρι να με τραβάει - το αντίστοιχο του μπαστουνιού του Σκρουτζ στο λαιμό του Ντόναλντ, κι ο γκόμενος μου ήταν σκασμένος στα γέλια με το σούργελο, δλδ εμένα...
Bigger than life, μαζί και δική μας. Και δικός μας. Και δική μας, με σειρά εμφάνισης.
(α, και το μέλος του θιάσου μετά, ούτε που να το χέσω για φωτος...)
ΛΟΛ ΛΟΛ ΛΟΛ!!!
Είτε μας αρέσει είτε όχι, είτε τα εκτιμούμε είτε όχι, υπάρχουν δημόσια πρόσωπα με τέτοια δύναμη προσωπικότητας και τόσην διεισδυτικότητα στο ατομικό και συλλογικό DNA, ώστε να είναι και να μένουν πάντα συνυφασμένα με την ζωή μας - τόσο πολύ, μάλιστα, που μας είναι δύσκολο να φαντασθούμε ότι μπορεί κάποτε να χαθούν ως φυσική παρουσία.
Είναι larger than life και από αυτή την άποψη πάντα παρόντα. Ποιός μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι η Βουγιουκλάκη πέθανε και, μάλιστα, έτσι, μέσα σε 4 μήνες; Ποιός μπορεί να χωνέψει ότι μια προσωπικότητα όπως την Μερκούρη θα μπορούσε ποτέ να την διεκδικήσει - και να νικήσεικιόλας - ο θάνατος;
Μιλώ πάντα σε επίπεδο προσωπικότητας κι ανεξάρτητα από το καλλιτεχνικό ή το πολιτικό ταλέντο, που άλλοι το αναγνωρίζουν άλλοι όχι...
Υ.Γ. : Αυτή η ΣΕΞΟΥΛΑΪΚΟΤΗΤΑ τι ακριβώς είναι, παρακαλώ; Και γιατί, ως απύθμενη, δεν έχει πάτο; Προς τα πάνω, δεν πάει με τίποτε, δηλαδή;
;-))
Την αδυναμία μου την ξέρεις. Δηλωμένη σαν παλιά τσατσά της Φυλής.
Αφροδίτη,
υπέροχο το σχόλιό σου. Τι τέμπο αφήγησης!
Προβατούλη, ΖΗΛΕΥΩΖΗΛΕΥΩΖΗΛΕΥΩ που΄ήπιες το Περριέ της Θεάς... (από τότε και μετά έγινες τόσο ακαταμάχητος;)
τι καλό!
yes giorgio! she is Aliki!!! (πολύ μου αρέσει που έχουμε κοινές αναφορές...) μπεεεε xxxxx :-)))
Μπεεεε Αντώνη! xxxxx
aphrodite πάλι έκλεψες την παράσταση με το σχόλιό σου.... ΑΣΤΑΔΓΙΑΛΑ ΦΈΡΤΗΝ ΠΙΣΩ ΡΕΕΕΕΕ! ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΤΟ BLOG ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΠΌ ΤΟ POST!! ασταδγιαλα. φιλιά μωρό μου :-)))
Asteroid - σεξουλαϊκότητα; τι ωραία λέξη. και τι όμορφο αυτό που περιγράφει.... μπεεεε :-))
ιφιμέδεια μωρό μου xxxxxx :-))))
εντεκα ξαναγράψε ΓΡΗΓΟΡΑ ΑΣΤΑΔΓΙΑΛΑ! μού λειψες!!! μπεεεε xxxxxxx
@πρόβατο,
Τhe show is all yours baby!!!
Αν μη τι άλλο εσύ καταφέρνεις να είσαι αστείος χωρίς να γίνεσαι ρεντίκολο, όπως Αμερικ-εεε... εγώ.
ντροπήντροπήντροπήντροπή
Μουά παρ'όλο που πίστευα ότι μεγαλώνοντας θα πάψω την οξεία αθυποβαλλόμενη σλαπστικίτιδα, δυστυχώς έχω τελειοποιήσει το σολάρισμα του Μπάστερ Κήτον. Και δε με παίρνει γαμώτο! Στα 14 ε, γελάνε, στα....εχμμμμ...24, όχι τόσο. :)))
φιλιάα-ααα-ααα (με φρενάρισμα, όπως βέλασμα) πρόβατέ μου!
@Ιφιμεδεια,
coming from YOU, it's a real compliment!!!! (μη ζηλεύεις πρόβατε, την διαβάζω τόσες φορές κι ποτέ δεν έτυχε να συνομιλήσουμε...)
ΧΧΧΧΧ
Post a Comment