Όταν εχτές το βράδυ επέστρεψα από την όπερα Ο Νίξον στην Κίνα, που ανεβαίνει αυτές τις μέρες από την Λυρική Σκηνή στο μέγαρο, το πρώτο πράγμα που έκανα μπαίνοντας σπίτι ήταν να ανοίξω το dvd player – έκατσα και είδα 4 (ναι, 4!) απανωτά επεισόδια του Sex And The City για να επανακτήσω την πίστη μου στην δύναμη του να διηγείσαι ιστορίες…
Όπως κατάλαβες η πολυδιαφημισμένη όπερα είναι μία τρελή μούφα. Ένα αίσχος. Μία φρικτή βαρεμάρα. Ένα τίποτα πεταμένο στην θάλασσα της ανοησίας.
Όπως κατάλαβες η πολυδιαφημισμένη όπερα είναι μία τρελή μούφα. Ένα αίσχος. Μία φρικτή βαρεμάρα. Ένα τίποτα πεταμένο στην θάλασσα της ανοησίας.
Βέβαια για να μην είμαι και άδικος, ίσως η γνώμη μου να άλλαζε αν έβλεπα όλη την όπερα μέχρι το τέλος. Ομολογώ, όμως ότι δεν άντεξα. Στο δεύτερο διάλλειμα πήρα τον πούλο, εγκαταλείποντας το ρεμάλι και έναν φίλο να ζήσουν το …δράμα χωρίς εμένα.
Εγώ πάντως είχα αρχίσει να αισθάνομαι έναν έντονο πόνο στην βάση του κεφαλιού από την ανία και τα νεύρα… ήταν πολύ αστείο πάντως: μία τεράστια αίθουσα μισοάδεια (όχι μισογεμάτη, μισοάδεια… πρόσεξε παρακαλώ την στυλιστική επιλογή της λέξης…) όπου αισθανόσουν ότι όλοι ήταν έξαλλοι που ζούσαν όλη αυτή την φρικτή βαρεμάρα…
Εικαστικά ήταν ωραίο, δεν λέω. Και η μουσική... μου άρεσε που Φιλιπγκλάσιζε… αλλά αυτό το γαμημένο το Λιμπρέτο… αυτό το γαμημένο το λιμπρέτο…
Τίποτα… υπόθεση δεν υπήρχε, ελπίδα κατανόησης δεν υπήρχε, ιστορία δεν υπήρχε, μέλλον δεν υπήρχε.
Κοντολογίς αυτό που είδα δεν μου φάνηκε παρά ο επιθανάτιος ρόγχος ενός είδους που έχει πεθάνει – της όπερας. Προσπάθησαν να εκμοντερνίσουν την όπερα και το μόνο που κατάφεραν ήταν να με κάνουν ακόμα πιο αδιάφορο απέναντί της.
Βέβαια μία σειρά ερωτήματα μένουν αναπάντητα:
Γιατί σαν τα πρόβατα πηγαίνουμε και βλέπουμε τέτοιες μαλακίες;
Ο άνθρωπος της Λυρικής που διάλεξε να φέρει αυτή την παράσταση δεν μπορούσε να σκεφτεί κάτι άλλο να φέρει; Κάτι που να μας αφορά, να έχει μία ιστορία, να μην είναι τόσο «πουκάμισο αδειανό»;
και τέλος, για να τελειώσω με μία αισιόδοξη νότα: Tελικά το κοινό δεν είναι αγαπημένο και υπέροχο τέλειο που ψυχανεμίζεται τις μαλακίες και μένει μακριά;
Εγώ πάντως είχα αρχίσει να αισθάνομαι έναν έντονο πόνο στην βάση του κεφαλιού από την ανία και τα νεύρα… ήταν πολύ αστείο πάντως: μία τεράστια αίθουσα μισοάδεια (όχι μισογεμάτη, μισοάδεια… πρόσεξε παρακαλώ την στυλιστική επιλογή της λέξης…) όπου αισθανόσουν ότι όλοι ήταν έξαλλοι που ζούσαν όλη αυτή την φρικτή βαρεμάρα…
Εικαστικά ήταν ωραίο, δεν λέω. Και η μουσική... μου άρεσε που Φιλιπγκλάσιζε… αλλά αυτό το γαμημένο το Λιμπρέτο… αυτό το γαμημένο το λιμπρέτο…
Τίποτα… υπόθεση δεν υπήρχε, ελπίδα κατανόησης δεν υπήρχε, ιστορία δεν υπήρχε, μέλλον δεν υπήρχε.
Κοντολογίς αυτό που είδα δεν μου φάνηκε παρά ο επιθανάτιος ρόγχος ενός είδους που έχει πεθάνει – της όπερας. Προσπάθησαν να εκμοντερνίσουν την όπερα και το μόνο που κατάφεραν ήταν να με κάνουν ακόμα πιο αδιάφορο απέναντί της.
Βέβαια μία σειρά ερωτήματα μένουν αναπάντητα:
Γιατί σαν τα πρόβατα πηγαίνουμε και βλέπουμε τέτοιες μαλακίες;
Ο άνθρωπος της Λυρικής που διάλεξε να φέρει αυτή την παράσταση δεν μπορούσε να σκεφτεί κάτι άλλο να φέρει; Κάτι που να μας αφορά, να έχει μία ιστορία, να μην είναι τόσο «πουκάμισο αδειανό»;
και τέλος, για να τελειώσω με μία αισιόδοξη νότα: Tελικά το κοινό δεν είναι αγαπημένο και υπέροχο τέλειο που ψυχανεμίζεται τις μαλακίες και μένει μακριά;
(α, κάτι ακόμα καλό: το πρόγραμμα της παράστασης ήταν ωραίο... ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΚΥΡΩΣΕ ΤΟ ΕΙΣΗΤΗΡΙΟ σου αν έχεις κανονίσει να πας - σου κάνω μεγάλη εξυπηρέτηση που στο λέω...)
9 comments:
Γιατί αγαπητέ πρόβατε λειτουργείς ωσάν πρόβατο και πας και βλέπεις τέτοια πράγματα λοιπόν;
Γύρνα καλέ μου στο sex & the city, δες κανένα lost, csi, κάτι τελοσπάντων, για να ηρεμήσουν τα νεύρα σου ;) Καλημέρα!
καλημέρα! για να πω την αλήθεια πήγα γιατί έχω μεγάλο έρωτα με την Κίνα και είναι όνειρο ζωής να πάω...που να το ήξερα τι θα ζήσω ο δύσμοιρος... μπεεεε (csi και Lost ούτε να περάσω απ' έξω παρεμπιπτόντως... σκυλοβαριέμαι...) Μπεεεε
για να επανακτησεις την πιστη σου στο μεγαρο, βαλε τα προβατισια μεσα σου και πηγαινε να δεις την Ηλεκτρα (ψεματα λενε οτι ειναι sold out παντα εχει θεσεις). Παραστασάρα!
Μπεεεεευχαριστώ πολύ neutrino.θα το ψάξω και θα κάνω τα κουμάντα μου.... μπεεεε
Πρόβατε μη με πληγώνεις.. Lost και γμ το series..! Κατέβασα και είδα και τον τρίτο κύκλο που παίζεται έξω.
Πρόβατέ μουμουμουμου εξακολουθώ να σε αγαπώ και να σε λατρεύω.
Πῶς νὰ τολμήσω τώρα νὰ πῶ πὼς ἐμένα μοῦ ἄρεσε, ἰδιαίτερα δὲ ἡ δεύτερη πράξη ποὺ σὲ ἔκανε νὰ φύγεις;
Έκανα κι εγώ το λάθος να πάω την Παρασκευή(ευτυχώς είχα πρόσκληση και έτσι δεν τα κλαίω τα λεφτά μου)...Κρίμα, γιατί μου είχε κάτσει καλά..Ενώ μπορούσε να θίξει τόσα θέματα γύρω από την εξουσία κτλ,ήταν αφάνταστα βαρετό και χωρίς κανένα περιεχόμενο.Ειδικά όταν μίλαγαν οι Κινέζοι, έλεγαν ασυναρτησίες!("ποιητικό λιμπρέτο", έλεγε το πρόγραμμα...).Στα συν, η σχετικά καλή μουσική, τα εντυπωσιακά σκηνικά (ολόκληρο AIR FORCE ONE προσγείωσαν στη σκηνή!)και η...Πατ Νίξον που ήταν τελείως camp φιγούρα!!
Αποκάλυψη:Δίπλα μου καθόνταν δύο γνωστοί συνθέτες που επίσης δεν άντεξαν και έφυγαν στα διαλείμματα!Δεν τους αδικώ!
Μα τώρα, είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Οι όπερες έχουν συνήθως αφελή για τα σημερινά δεδομένα υπόθεση, αλλά ειλικρινά δεν μπορώ να φαντασθώ οποιοδήποτε έργο με υπόθεση την συγκεκριμένη ιστορία, που να μη έχει γραφεί ως προπαγάνδα χονδροειδής!
Πώς αφέθηκες και ενέδωσες και πήγες ως πρόβατο επί σφαγήν; Ευτυχώς, ξεθάρρεψες κι έφυγες νωρίς!
giorgio ...χμ χμ χμ... θα κάνω μία απόπειρα για το Lost επειδή είσαι εσύ...μπεεεε. φυσικά και εγώ εξακολουθώ να σε αγαπώ και να σε λατρεύω! μπεεε φίλε xxxx
George!! Long time no seeing φίλε! ...να τολμήσεις να πεις ό,τι θέλεις. είμεθα δημοκράτες εδώ... (σου άρεσε λοιπόν...μήπως είσαι άρρωστος τον τελευταίο καιρό; Μήπως έχεις πονοκεφάλους; εεεε; Μπεεεε;)
codben Κι εσένα έχω πολύ καιρό να σε "δω" μην χάνεσαι ρεεεεε! μπεεεεεε... (θέ μου τι μαλακία ήτανα αυτή... μπεεεεε)
asteroid πότε ακριβώς εσύ έγινες τόσο διδακτικός και Pedantic; θυμάσαι παλιά που ήσουν λίγο πιο... "χαλαρός" και λιγότερο απόλυτος; εεεεε; Μπεεεεε; :-)
Post a Comment