Εχτές πήγα να δω με το ρεμάλι το painted vail

Μου άρεσε...


...δεν μου άρεσε...


μάλλον... μου άρεσε....

....μμμμμ.... δεν μου άρεσε...


όχι, όχι, μου άρεσε....

μπααααα.... τώρα που το σκέφτομαι, δεν μου άρεσε...

ασταδγιάλα ασταδγιάλα ασταδγιάλα, μπλέχτηκα!

τέλος πάντων... η αλήθεια είναι πω η ταινία είναι λίγο αργή - από την άλλη όμως η ιστορία του Σομερσετ Μομ, στην οποία βασίζεται το σενάριο, είναι πάρα πολύ ωραία (από τις ελάχιστες ιστορίες τον τελευταίο καιρό που δεν μπορούσα για αρκετή ώρα να μαντέψω που θα το πάει, που θα καταλήξει...).


Οι εικόνες της Κίνας μου έκοψαν την ανάσα (δεν ξέρω αν στόχο πει αλλά έχω μεγάλο όνειρο να πάω στην Κίνα...) και μου αρέσει πάρα πολύ ο Norton. Ηθοποιάρα.

Συνολικά δηλαδή να πας να την δεις την ταινία, αλλά μην περιμένεις να κρεμαστείς και στην καρέκλα από την αγωνία.

εγώ πάντως δεν το μετάνοιωσα καθόλου που την είδα.... και για έναν επιπλέον λόγο - τον οποία σύντομα θα αποκαλύψω....

... σε λίγη ώρα, δηλαδή - μην απομακρυνθείς...