come with me baby, and then take me with you

Τρέχαμε μέσα στους χαωτικούς, γεμάτους κόσμο διαδρόμους του JFK στη Νέα Υόρκη. Κάθε λίγο και λιγάκι, χωνόμασταν σε μία τουαλέτα για να φιληθούμε.

Είχαμε λεφτά, είχαμε όνειρα και σχέδια, είχαμε εμάς - και κυρίως δεν είχαμε κανένα να μας πρήζει τα αρχίδια.

... ... ... ... ...

Τον Νίκο τον είχα γνωρίσει στην τελευταία μου δουλειά. Εγώ ήμουν ο δημιουργικός διευθυντής της εταιρίας, ενώ εκείνος ήταν ο ανιψιός και το δεξί χέρι του οικονομικού διευθυντή της.

Αν μας έβλεπε κανείς, δεν θα πήγαινε ποτέ το μυαλό του στο ότι θα μπορούσαμε να γίνουμε γκόμενοι - και μάλιστα τόσο βαθιά ερωτευμένοι ο ένας με τον άλλον...

Ήμουν το αντίθετό του - και ήταν το αντίθετό μου.
Ερχόμουν στην δουλειά με πολύχρωμα ψιλοαδελφίστικα t shirt, ξεθωριασμένα παντελόνια, πολύχρωμα campers, αξύριστος και νυσταγμένος πολλές φορές.

Εκείνος φορούσε πάντα υφασμάτινο παντελόνι, με πιέτες αν έχεις τον θεό σου, κάτι ξενέρωτα γαλάζια πουκάμισα από αυτά τα απαίσια που βρίσκεις στο Glou με ευρώ 5,99 και ήταν πάντα ξυρισμένος τέλεια. Τα nerdy γυαλιά του ενίσχυαν ακόμα περισσότερο την εικόνα του παιδιού – φυτό.

…ούτε που κατάλαβα πως φτάσαμε από το σημείο να μην έχουμε την παραμικρή επαφή (...πράγμα που ίσχυσε για περισσότερο από 3 μήνες...)στο να γαμιόμαστε κρυφά στο σπίτι μου, τουλάχιστον μέρα παρά μέρα, σαν τα σκυλιά.

Με περνούσε 1 χρόνο.

Τα απογεύματα έφευγε αρκετά νωρίτερα από μένα από το γραφείο. Του είχα δώσει κλειδιά του σπιτιού και πήγαινε να με περιμένει.

Εγώ επέστρεφα καμία φορά και αρκετές ώρες μετά. Και ζούσαμε τον έρωτά μας.

Για μήνες.

Στο γραφείο δεν είχε κανείς καταλάβει τίποτα. Τίποτε περισσότερο δεν λέγαμε εκτός από ένα τυπικό γεια. Τα υπόλοιπα αφήναμε να τα πούμε και να τα κάνουμε όταν θα ήμασταν οι δύο μας.

Ομολογώ ότι ήταν μεγάλη έκπληξη όταν διαπίστωσα πως ήταν gay. Το έμαθα όταν τον πέτυχα σε ένα cruising spot της Αθήνας, έξω από ένα πορνοσινεμά. Όταν με είδε φρίκαρε – εγώ τον πλησίασα, άνετος και χαλαρός, άφοβος αφού όλοι ήξεραν για μένα οπότε δεν είχα τίποτε να χάσω.

- τι γίνεται; του είπα ίσως και λίγο κοροϊδευτικά.
- …καλά, μου είπε…
- Πως από εδώ; …τα μάτια μου γελούσαν…
- ….εεεεε…. δεν ήξερε τι να πει…
- Πάμε από το σπίτι μου; του είπα.

Ένευσε. Τον ανέβασα στο μηχανάκι και φύγαμε. Πέντε λεπτά μετά ήμασταν στο σπίτι μου. Περάσαμε ένα διάστημα αμηχανίας (φαντάσου πόσο πολύ αμήχανος ήταν ώστε να μου την μεταδώσει κι εμένα αυτή την αμηχανία…) και μετά, μάλλον για να την γλιτώσουμε αρχίσαμε να φιλιόμαστε…

Στις πρώτες συναντήσεις μας δεν πολυμιλούσαμε. Μόνο το κάναμε. Συνέχεια. Ήταν ωραία – πολύ!...ήταν οξυγόνο για το σώμα μου και την ψυχή μου. ήταν όσο περισσότερο έχω πλησιάσει ποτέ τον Θεό.

Στην αρχή ήμασταν πολύ επικεντρωμένοι στο sex. Αλλά σιγά - σιγά, αυτό έφερε έναν έρωτα απίστευτο, απίστευτο.

Καιγόμασταν. Το ξέρω, ακούεται κουλό. Αλλά το συναίσθημα που στο έφερε η μεγάλη σωματική επιθυμία δεν έχει ανάλογο. Τίποτα. Όλα ήταν τέλεια. Δεν υπήρχαν ούτε κόνξιες, ούτε νάζια, ούτε εγωισμοί, ούτε ανασφάλειες. Αγαπιόμασταν. Πολύ. Και δεν ντρεπόμασταν να το δείξουμε ο ένας στον άλλο.

…με τέτοια αγάπη, δεν ήταν καθόλου δύσκολο περίπου ένα χρόνο μετά που αρχίσαμε να πηδιόμαστε, να τον πείσω να κάνει την μεγάλη παλικαριά.

…το σχέδιο μου ήταν πολύ απλό. μου είχε κατέβει στο κεφάλι ένα απόγευμα, αμέσως μετά που είχαμε γαμηθεί.

Ως ανιψιός του οικονομικού διευθυντή της εταιρίας είχε πρόσβαση σε λογαριασμούς, εισπράξεις, επιταγές.

Το μόνο που χρειαζόταν να γίνει ήταν να περιμένουμε να φύγει ο θείος με την καλοκαιρινή του άδεια. Ο Νίκος μάζεψε όλα τα διαθέσιμα μετρητά της εταιρίας, σήκωσε και ότι χρήματα μπορούσε να σηκώσει από τις εταιρικές κάρτες και… φύγαμε!

Είχαμε βγάλει από νωρίς τα εισιτήρια για την Νέα Υόρκη.

Μία πέμπτη απόγευμα, με πολλά λεφτά στην τσέπη, πήραμε από δύο βαλίτσες και χωρίς να ξέρει κανένας τίποτα ανεβήκαμε στο αεροπλάνο.

το πρώτο ξενοδοχείο που μείναμε ήταν στην 5η Λεωφόρο...