για κοχύλια έψαχνα.

Είδα το δύο πουστράκια όταν σηκώθηκα να μαζέψω κοχύλια για τον γιο μου.

Είχα πάει για μπάνιο την οικογένεια στην παραλία κοντά στο σπίτι. Απόμερη παραλία και συνηθισμένη, δεν μάζευε πολύ κόσμο σαν τις άλλες στο νησί. Τα πουστάκια κάθονταν στην μία άκρη της, μακριά από μας και αν δεν άρχιζε να γκρινιάζει ο μικρός να πάω να του φέρω κοχύλια, μάλλον δεν θα τα είχα πάρει χαμπάρι.

Σηκώθηκα από την πετσέτα και άρχισα να πηγαίνω προς το μέρος τους ψάχνοντας την άμμο. Όταν τα έφτασα είδα ότι ήταν ξαπλωμένα μπρούμυτα κοντά το ένα στο άλλο και μάλλον είχαν αποκοιμηθεί κάτω από τον ήλιο. Το δεξί χέρι του ενός και το αριστερό του άλλου ήταν πιασμένα. Άντρες ρε μαλάκα να πιάνονται χεράκι χεράκι σε δημόσιο χώρο, λίγες εκατοντάδες μέτρα από οικογένειες. Ή, έστω, μία οικογένεια, την δική μου.

Ο ένας, ο πιο μαυριδερός, είχε τρίχες στην πλάτη και ήταν παχουλός. Πρέπει να ήταν ο κωλομπαράς. Ο δεύτερος ήταν πολύ αδύνατος και το δέρμα του ήταν άτριχο σαν γυναίκας. Η πλάτη του γυάλιζε από το πολύ αντηλιακό. Αυτός σίγουρα τον έπαιρνε αβέρτα μέχρι και απ' τ' αυτιά.

Όταν ήμουν μερικά βήματα απόσταση, έβηξα για να τους ξυπνήσω. Ανασηκώθηκαν και οι δύο σαστισμένοι, δεν με είχαν πάρει χαμπάρι που πλησίαζα. Μου έριξαν ένα βλέμμα προκλητικό όπως όλα τα πουστράκια ή τα τραβέλια στην Αθήνα, που τα είχα δει μία δύο φορές που είχα πάει μικρός βόλτα στην Καβάλας. Ο μαυριδερός, ο πιο μεγάλος, στο ύψος μου σχεδόν και στα κιλά μου, σηκώθηκε και στάθηκε να με κοιτάει τσατισμένος. Εγώ κοιτούσα ανέκφραστος και σαν να έλεγα με το βλέμμα "σα δεν ντρέπεστε πουστράκια που μου το παίζετε και ενοχλημένα που σας διέκοψα στην ανωμαλία".

Γύρισα την πλάτη μου και έφυγα. Οι πούστηδες βάλανε τα γέλια και κάτι είπαν. Γύρισα στις πετσέτες μας, έδωσα τα κοχύλια στον γιο μου που δεν του άρεσαν και έφαγα ένα πίτα γύρο που είχε φέρει η γυναίκα μου. Ήπια και μία μπύρα. Στο βάθος στα ανοιχτά μου φάνηκε ότι είδα τους δύο πούστηδες που είχαν μπει και κολυμπούσαν να αγκαλιάζονται στο νερό, μπορεί και να φιλιούνται.

Με πήρε ο ύπνος. Μετά από καμία ώρα ξύπνησα και μπήκα στην θάλασσα. Κολύμπησα προς την μεριά των πούστηδων. Πέρασα κολυμπώντας στα ανοιχτά μπροστά από τις πετσέτες τους. Ο ξανθός έλειπε, ο άλλος διάβαζε ένα περιοδικό. Είμαι σίγουρος θα ήταν γυναικείο, μόδας. Συνέχισα να κολυμπάω μέχρι μία διπλανή παραλία εντελώς ερημική που δεν πάει δρόμος, μόνο ένα μονοπάτι. Βγήκα και ξάπλωσα στην άμμο. Οι δύο πούστηδες με είχαν καυλώσει λίγο. Θυμήθηκα τα δικά μου με τον Πέτρο, τον συμμαθητή μου. Καλές φάσεις. Εμείς βέβαια δεν ήμασταν πούστηδες, δεν τον είχα πηδήσει, ούτε βέβαια εκείνος εμένα – όλα τα υπόλοιπα ήταν που κάναμε, ωραία ήταν όμως. Μου άρεσαν. Όταν τα σταματήσαμε επειδή εγώ παντρεύτηκα και ο Πέτρος έφυγε Αθήνα μου έλειψαν.

Άρχισα να την παίζω. Στην αρχή πάνω από το μαγιό, μετά το έβγαλα. Κόντευα να τα πετάξω όταν άκουσα ένα θόρυβο πίσω μου. Γυρνάω και βλέπω το ξανθό πουστάκι. Είχε στηθεί και με χάζευε να τον παίζω ένας θεός ξέρει πόση ώρα. Μόλις με είδε, έκανε να φύγει. Εγώ σηκώθηκα και το κυνήγησα. Το έπιασα γρήγορα, αλλά λαχάνιασα. «πούστη, πόση ώρα με έβλεπες;» είπα. Έπιασα μία πέτρα από κάτω και του άνοιξα το κεφάλι. Δεν πέθανε, όση ώρα ήταν ζωντανός πριν του φέρω άλλη μία και τον σκοτώσω, με κοιτούσε με το ένα του μάτι, το άλλο το είχα λιώσει με την πετριά, όλο απορία και φόβο. Εγώ δεν ξέρω τι έπαθα αλλά τέλειωσα επάνω του, μετά του έριξα άλλη μία με την πέτρα να σιγουρευτώ ότι πέθανε, και ύστερα τον πήρα και τον πέταξα σε μία σπηλιά.

Γύρισα από άλλο δρόμο στην παραλία και την οικογένεια. Η γυναίκα μου ούτε που με ρώτησε που ήμουν τόση ώρα. Μετά από καμία ώρα, φύγαμε. Ο άλλος πούστης, ο χοντρός ο τριχωτός είχε εξαφανιστεί, μάλλον έψαχνε τον φίλο του ο παλιοανώμαλος.

Την άλλη μέρα άκουσα στις ειδήσεις για τον Αθηναίο που είχε εξαφανιστεί. Κάνανε έρευνες για βδομάδες, δεν τον βρήκανε ποτέ. Γνώρισα και τους γονείς του, ήρθαν στο νησί να τον ψάξουν. Τζίφος, τον χάσανε τον πούστη τον γιο τους για τα καλά. Έχουν περάσει 7 χρόνια από τότε. Δεν φοβήθηκα στιγμή ότι θα με πιάνανε, μου άξιζε να την γλιτώσω. Τιμώρησα το πουστάκι.