Τα δώρα του χρόνου

ο κύριος όπως είναι τώρα.

ο κύριος όπως ήταν τότε.
ναι, είναι ο rupaul, αυτός που είχε διασκευάσει με τον Elton John το enough is enough.

η κυρία όπως ήταν τότε... (μετά που έπαιξε στο ωραία και το τέρας)

η κυρία όπως είναι τώρα (μάλλον κοιτάζει καθρέφτη εξ ου και η γκριμάτσα)

το είδωλο τότε

το είδωλο τώρα

τι τα θες. ο καιρός περνά, και πριν το καταλάβεις από κει που είχες το νούμερο ένα στην Αγγλία καταντάς να σε κάνει ποστ ένας μισοπαρανοϊκός και σούπερ κουρασμένος blogger στην Ελλάδα (enter πρόβατο).

γι' αυτό σου λέω... άστο καλλίτερα, μην το πολυσκέφτεσαι. ψάξε την χαρά όπου μπορείς να την βρεις, και όπου δεν μπορείς, φεύγε.

επίσης με την ευκαιρία να πω ότι όταν θέλεις κάτι πολύ, το σύμπαν συνομωτεί να θελήσεις ΑΚΟΜΑ περισσότερο το επόμενο πράγμα που θα θελήσεις.

και μην ξανακούσω μαλακίες περί σύγχρονου άθρωπα που ταλαιπωρείται από τον σύγχρονο τρόπο ζωής και μπλα μπλα και το στρες και τις πιέσεις της καριέρας...

πριν από εκατό χρόνια, ίσως και λιγότερο, οι άνθρωποι που ζούσαν σε αυτόν τον τόπο που ζούμε και μεις δεν ξέρανε αν την επαύριο θα μπορέσουν να ταϊσουν το νιάνιαρο που έκλαιγε στο μέσα μισογκρεμισμένο δωμάτιο.

now THAT'S what I call stress... και όχι την αγωνία για το αν θα μπορέσω να έχω ισορροπία στην ζωή μου.

[χεχε, πόση ώρα μου δίνεις πριν ξαναλλάξω γνώμη, ε;]

[και ναι, όσο και αν δεν το πιάνεις, αυτό το ποστ ΕΧΕΙ θέμα, δεν είναι ασυνάρτητο...]