Το δικό μας Πολυτεχνείο.

Πριν μπω στο θέμα μου θέλω να σε παρακαλέσω...

Τραγούδα το παρακάτω με το ρυθμό του "το γελαστό παιδί" και αφού τελειώσεις έχω να σου πω. Άντε. Τραγούδα


Ήταν πρωί Σαββάτου
κοντά στη ροδαυγή
έβγαινα απ΄ το Σοντάντ
τον κώλο μου είχα πιει

Βλέπω μια μπότομ κλαίει
σπαραχτικά θρηνεί
"σπάσε καρδιά μου εχάθει
το γκέυ το παιδί

Είχεν τέλεια φράτζα
και σιξ πακ λουκουμάκι
είχε και πηρσ στο στήθος
και τέλοιο κωλαράκι!

Ανάθεμα στην ώρα
κατάρα στη στιγμή
σκοτώσαν κάτι στρέητ
μία γελαστή αδελφή....

Καμπάνα παντελόνι
φόραγε κάθε μέρα
και είχε κι έναν φίλο
που τον φωνάζαν Βέρα...

Γιατί όλους τους στρέητ
θα έπαιρνες εσύ
δόξα τιμή στ' αξέχαστο
το gay το παιδί...

εντάξει, τραγούδησες?

Νομίζω ότι έχεις αρχίσει και καταλαβαίνεις που το πηγαίνω...

Δεν κατάλαβα δηλαδή γιατί πρέπει οι δημοκράτες να μας κλέψουν την αγωνιστικότητα και όλο το τζέρτζελο και να γιορτάζουν την 17η Νοέμβρη με τέτοια ένταση.

Εμείς δηλαδή δεν έχουμε τον αγώνα μας και την επιθυμία μας να κάνομε τον κόσμο καλλίτερο; Έχουμε! Ε, μία χαρά μπορούμε κι εμείς να έχουμε την επέτειο μας την ανάλογη.

Βέβαια για να γίνει επέτειος των γκέηζ πρέπει να υπάρχει αφορμή, ένα ιστορικό γεγονός που θα συσπειρώσει τον αγώνα και τον κόσμο. Χρειαζόματε κάτι που να έχει αίμα και πόνο και στην επέτειο του οποίου θα κάνουμε....

Το δικό μας πολυτεχνείο.

Όμως για να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα πάει τίποτε στραβά, και επειδή έχουμε και τρομερή φαντασία που είναι κρίμα να πάει χαμένη, θα το στήσουμε εμείς αυτό το γεγονός. Ναι, ναι, καλά κατάλαβες, θα κάνουμε προβοκάτσια. Πως κάνουν οι δυνάμεις καταστολής; Ε και εμείς θα τους πληρώσουμε με το ίδιο νόμισμα.

Πως θα το κάνουμε... βρίσκουμε ένα φίλο που υπηρετεί. Αυτός θα μας δανείσει το τανκ του, με το οποίο θα πάμε και θα κάνουμε εισβολή στο Sodade Σάββατο βράδι. Κανονικά εισβολή όμως, θα σπάσουμε την πόρτα, θα μπούμε με τις ερπύστριες στο χώρο που παίρνεις τώρα εισιτήριο και μετά θα προχωρήσουμε ακόμα πιο μέσα.

Κατά το σπάσιμο της πύλης του Σοντάντ τρεις αδελφές που αθώες έπαιρναν εισιτήρια για να μπουν να διασκεδάσουν, θα καταπατηθούν από το τάνκ, για να γίνουν ηρωίδες και σύμβολα στον αγώνα μας. Οι υπόλοιπες θα πετάμε γκλίτερ, μπόα, και σιντι της Μυλέν Φαρμέρ στον οδηγό του τάνκ μέχρι να πνιγεί.

Μέσα στο Sodade ο Αντώνης ο dj θα παίζει συνέχεια Μπρήτνη λούπα λούπα λούπα και θα ανακοινώνει "εδώ σονταντοχνείο, εδώ σονταντοχνείο... μην μας χτυπάτε ΜΗ ΜΑΣ ΧΤΥΠΑΤΕ είμαστε όλοι αδελφές".

Όταν το σύννεφο από το γκλήτερ καταλαγιάσει, τραγικός απολογισμός. Μία αδελφή με βαριά τραυματισμένο ατημέλητο μαλλί, δύο αδελφές με σπασμένο κινητό, δεν θα μπορούν να κανονίσουν ρήαλ νάου, και μία ντουλαπίστρια τρομαγμένη για τα καλά, που το σκεφτόταν να κάνει κάμιγκ άουτ αλλά τώρα ούτε μία στις χίλιες.

... ... ...

και έτσι θα ξεκινήσει το δικό μας πολυτεχνείο.

Τις επόμενες χρονιάς για να τιμήσουμε την νεκρή αδελφή, θα κάνουμε πορείες με 14ποντα Πειραιώς, Ιερά Οδό, Σπύρου Πάτση. Θα κρατάμε αφίσες Σεξ Εντ Δη Σίτη, - επίσης ως μέγιστη ένδειξη τιμής δεν θα πηγαίνει καμία αδελφή Χώντο για μία βδομάδα. (όπα, το παρατράβηξα, ας το κάνουμε 4 ώρες...).

Μετά από χρόνια, διάφοροι περαστικοί θα κάνουν καριέρα γκέη αγωνίστριας απλά επειδή έτυχε να περνάνε από το Γκάζι εκείνο το βράδυ.

[Εντάξει, τώρα που το ξαναδιαβάζω βλέπω ότι το όλο πράγμα είναι πολύ μπάσικ... αλλά ακόμα και τα μεγαλύτερα ταξίδια ξεκινάνε με ένα βήμα. Εγώ έδωσα τον σπόρο. Σιγά σιγά θα το χτίσουμε περισσότερο. άμα έχεις καμία ιδέα επιπλεόν, ρίχτη στο σχόλιό σου....]