Από όλους τους ανθρώπους που έχουν φρικάρει περισσότερο από την όλη κατάσταση και αυτό που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, οι πιο φρικαρισμένοι είναι εκείνοι οι πενηνταφεύγα που έζησαν την καραμπινάτη νιότη τους στα χρόνια των 7 παχουλών αγελάδων, από το 80 μέχρι το 2005 ας πούμε.
Και εκεί που θα έλεγε κανείς ότι τώρα θα έπρεπε να είναι κάπως λιγότερο πανικόβλητοι αφού και χορτασμένοι είναι και ικανοποιημένοι από ωραίες εποχές με ταξίδια, κατανάλωση, γλέντια, σχετική ασφάλεια, καλό κλίμα στην χώρα κλπ κλπ
Και μάλιστα όλα αυτά στην καλή εποχή τους που το σώμα τους μπορούσε να τα στηρίξει τα τσιγάρα τα ποτά και τα ξενύχτια...
αυτοί αντίθετα ζουν μία τραγική φρίκη κατάθλιψης και πανικού, διασπείρουν όπου σταθούν και όπου βρεθούν την βεβαιότητά τους ότι, αυτό είναι, έρχεται το τέλος του κόσμου. καταστρέφεται η Ελλάδα, καταστρέφεται η πατρίδα, καταστρέφεται η ζωή, καταστρέφεται ο κόσμος, ο άνθρωπος. τέλος.
Δηλαδή, τι να πει ο 25άρης που θα είναι στην πίεση και την πίπα μέχρι τα 60 του;
Εγώ πάντως, που έζησα μία εποχή αφθονίας, και έκανα και τα ταξίδια μου και τα ψώνια μου και τις βόλτες μου και τις περιπέτειές μου, τώρα που έχω μαζευτεί, και για υποκειμενικούς λόγους (ε, πως να περάσεις καλά όταν ο παραδίπλα σου υποφέρει) αλλά και για αντικειμενικούς (δουλεύω το διπλάσιο από παλιότερα και βγάζω τα μισά χρήματα)... εγώ λοιπόν θυμάμαι τα ωραία χρόνια και δεν πικραίνομαι που τα έχασα, δεν χτυπιέμαι που δεν κράτησαν για πάντα. Αντίθετα, μην σου πω ότι κάπως σαν να με ενθαρρύνουν να κάνω το καλλίτερο που μπορώ με αυτό που έχω τώρα.
Όταν, δε, θυμάμαι και τις ακόμα πιο προηγούμενες από την αφθονία κακές εποχές, τις εποχές που ήμουν περιορισμένος και μαζεμένος και που πίστευα ότι έτσι θα είναι η ζωή μου για πάντα, και μετά βλέπω ότι δεν ήταν έτσι η ζωή μου για πάντα αλλά γύρισε ο τροχός, αναθαρρώ περισσότερο.
Γύρισε μία ο τροχός, γύρισε ακόμα μία, ε κάποτε θα ξαναγυρίσει. έτσι σκέφτομαι, στωικά κάπως.
Και εγώ τώρα αναρωτιέμαι.
Μήπως όλη αυτή η υπερβολική παράδοση αυτής της γενιάς των πενηνταφεύγα στην κατάθλιψη και την παράλυση δεν είναι παρά η ενοχή τους που στις μέρες τους, που με την γενιά τους στα πράγματα αφεθήκαμε ή τουλάχιστον δεν προλάβαμε την "καταστροφή";
λέω εγώ τώρα... δεν είναι σοφό να γενικεύεις στην εποχή μας, και σε καμμία εποχή, αλλά το παρατήρησα το φαινόμενο και είπα να το πω.
και συγγνώμη που γράφω έτσι ασυνάρτητα απόψε αλλά είμαι πολύ κουρασμένος.
9 comments:
προβατε εχεις δικιο.το καταλαβαινω αυτο οταν γυρναω ελλαδα και τους βλεπω ολους γονεις φιλους συγγενεις σε αυτες τις ηλικιες πως αντιδρανε.αυτα ελεγα και στον πατερα μου το πασχα.τι σκας.εσυ θα παρεις τη συνταξη σε 3 χρονακια εμεις που δε θα παρουμε ποτε και τα πτυχια θα τα εχουμε για να πιανουν χορο σε κανα συρταρι;αλλα επειδη κι εγω ειμαι ρομαντικη δε το βαζω κατω.απεναντιας πιστευω οτι τα αγαθα κοποις κτωνται απλα τωρα θα πρεπει να προσπαθησεις πραγματικα πραγματικα για να κανεις κατι.
Και γιατί είχαν ελπίδα και την έχασαν. Εγώ πάλι δεν ξέρω πως είναι να έχεις ελπίδα.
εμένα αυτό που με παρηγορεί είναι πως αν τα καταφέρουμε θα γλυτώσουμε τις μούντζες των μελοντικών πολιτών
Είναι πάντα πιο σκληρό να χάνεις κάτι το οποίο βίωσες παρά κάτι το οποίο δε γνωρίζεις.
Επίσης, ως κοινωνιολογική, η ανάλυση σου αγνοεί κάποια πράγματα.
Πολλοί, στην περίοδο που έβγαζαν χρήματα δεν τα γλέντησαν σε ταξίδια και διακοπές, αλλά έχτισαν σπίτι, σπούδασαν ή προίκισαν παιδιά και τώρα, αυτή η προστιθέμενη αξία στη ζωή τους, αδυνατεί να συντηρηθεί. Οι αναμνήσεις δεν είναι πρακτικά προστιθέμενη αξία ενώ σήμερα όποιος διαθέτει προστιθέμενη αξία, καλέιται α) να τη συντηρήσει με πολύ υψηλό κόστος το οποίο δεν βγάζει, β) φορολογείται γι αυτήν εξοντωτικά.
Οτι υπάρχει σχετική ασφάλεια στους παλιούς εργαζόμενους ή συνταξιούχους και ειδικά του Δημοσίου, υπάρχει. Αλλά αυτό δε βελτιώνει την κατάσταση,ούτε πρέπει να αγνοούμε ότι η φτώχεια υπήρχε και πριν το 2009 ή το 2008 στην Ελλάδα.
κάθε γενεά εργάζεται για να ζει καλά και για να ζήσει η επόμενη γενεά ακόμα καλύτερα.
κακή, κάκιστη διαχείριση προέκυψε με το δημόσιο χρήμα τα τελευταία χρόνια. Δεν φταίνε γι' αυτό οι εργαζόμενοι, ούτε οι συνταξιούχοι (που κατέβαλαν εισφορές για τη μελλοντική τους σύνταξη).
Σαν απο μηχανής θεός, ποιούς θα τιμωρούσατε ;
Ξενικός
xenikos.blogspot.com
45-55 η γενιά του λαμόγιου. Ακόμα πιστεύουν ότι δεν πρόκοψαν γιατί δεν ήταν αρκετά λαμόγια.
Ας κατανοήσουμε και λίγο τους πενηντάρηδες διοτι κουβαλάνε χωροχρονικό χάντικαπ
Οι σημερινοί πενηντάρηδες ηταν η νέα γενιά των 80ς (ή πιο κονφορμιστική και κιτς περίοδο μετά το Μεσαίωνα)
Πως περίμενες οτι θα εξελιχθούν ?
Σαν τον πιτσιρικά που παρακολούθησε το θρίλερ και μετα βγήκε εξω απο το σινεμά ανακουφισμένος που δεν υπάρχουν δράκουλες. Τραλαλά και Τραλαλό ολημέρα σαν τους καθυστερημένους
Τετοιος ειναι και ο Κωστάκης ο πρωην πρωθυπουργός
kstinion αχ τι τυχερή είσαι που είσαι ρομαντική! μην φωνάζεις του μπαμπά σου, ακούς;
Drama Queen, επίσης, έζησαν και πάρα πολύ ωραία πράγματα!
περσέα, σωστή σκέψη δεν το συζητώ!
Maryka Πολύ σωστά αυτά που λες, αλλά το θέμα είναι ότι ακόμα και αν η προστιθέμενη αξία είναι ακριβή στην συντήρηση, αυτό δεν αποτελεί το τέλος του κόσμου!
Ξενικέ αυτή οι γενιά νομίζω εργάστηκε για να ζήσει καλά η ίδια. Και προσπάθησε να μην εργαστεί και να ζήσει καλά! (εγώ κανένα δεν τιμωρώ, δεν ξέρω)
Lina, δυστυχώς έχεις τρίκιο (υπερθετικός του δίκιο)
Γερμανέ, παντρέψου με
Post a Comment