Τζιτζίκια
τα 
τζιτζίκια που κ σήμερα, όπως χιλιάδες χρόνια τώρα, λυσσάνε στα δέντρα 
της οδού Ρηγίλλης, μου το υπενθύμισαν με τον πιο βιωμένο τρόπο: κάτω από 
τις επισκέψεις των αποικιοκρατών, κάτω από την παραδομένη πολιτική τάξη 
υπάρχει ένα φως, ένας λαός κ ένας τόπος που γεννούν: Κυκλαδίτικα 
αγαλματίδια. Μινωϊκές θεές. Μυκηναϊκά λιοντάρια. Ομηρικά έπη. Νίκες της 
Σαμοθράκης. Ηνίοχους. Μυστράδες. Άγια Όρη. Παπαδιαμάντηδες. 
Χατζιδάκιδες. Φιλοσοφία. Σκέψη. Χωριά πάνω σε βράχους. Το χαμόγελό σου 
όταν με κοιτάζεις.
 
 
 
          
      
 
  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
2 comments:
Ναι όλα αυτά.. :)
Ντάξ, έγραψες :)
Post a Comment