(ήθελα σαν τρελλός να το κάνω αυτό το λογοπαίγνιο... μπε μπεεεεε ...με νιώθεις έτσι δεν είναι;)
Λοιπόν, ο Ken Watanabe (το αντικείμενο του πόθου της geisha) είναι κούκλος
Η πρωταγωνίστρα ως παιδάκι είναι τέλεια, με κάτι φοβερές ματάρες (δεν καταλαβαίνω όμως γιατί σουρομαδιούνται όλοι για πάρτη της όταν μεγαλώνει, στον Σκλαβενίτη να πας βλέπεις πολύ πιο sexy girls)
η μουσική τα σκηνικά και τα κουστούμια δεν παίζονται (εντάξει όμως, δεν τα λες και οσκαρικού επιπέδου...) - χτίζουν απόλυτα ρεαλιστικά αυτό που υποθέτεις ότι είναι η ιαπωνία του μεσοπόλεμου
η ιστοριά είναι πολύ "το-έχω-ξαναδεί-έτσι-ακριβώς-όταν-ήμουν-μικρός"
οι χαρακτήρες θα μπορούσαν να είναι πιο ρεαλιστικοί
η Ζαν Γιμού πρέπει να κάνει, ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ όμως, μαθήματα αγγλικών (παίζει όμως πάρα πολύ καλά, ομολογουμένως...)
και η διάρκεια θα μπορούσε να είναι κατά τι μικρότερη
κοντολογίς την ταινία να πάτε να τη δείτε, σε σινεμά με καλό pop corn αφού και όμως...
μπε μπεεεεε
5 comments:
έχεις ξεσκιστεί στο σινεμά εκεί στο αμέρικα, μικρό μου προβατάκι, ε;;
γειά σου vas
...και που είσαι ακόμα!! έχω να δω πολύ πράγμα!
μπε μπεεε!
χρόνια πολλά σου είπα - δεν σου είπα: Χρόνια Πολλλλλλα!!!!
:-))
επίσης!
Η Ζαν Ζιγί θέλεις να πεις γιατί ο Ζαν Γιμού είναι σκηνοθέτης και άσχετος με την ταινία
χρόνια πολλά ...
χρόνια πολλά manifest!!!
να χαίρεσαι την οικογένεια και να είσαι χαρούμενος και καλόκεφος και με πολύ εμπνευση!
(η αλήθεια είναι ότι δεν εννοούσα την Ζαν Ζιγί, την πρωταγωνίστρια, αλλά την Γκόνγκ Λι που παίζει την ανταγωνίστρια της ... είδα το όνομά της στους τίτλους τέλους και θυμήθηκα ότι την έχω δει πολλές φορές και αλλού... αλλά μέχρι να φτάσω σπίτι επικαλύφθηκε το όνομα με κάποιου κινέζου που έχω ακούσει πιο πολλές φορές... θενκσ)
Post a Comment