Αλήθεια

Τα πράγματα για μένα είναι απλά. Σκληρά μεν, απλά δε. Μία μαλακισμένη παιδική αταξία, από αυτές που γίνονται και γίνονταν κατά εκατομμύρια στις αυλές των σχολείων όλου του κόσμου, έφτασε στο έγκλημα από «κακή στιγμή». Δεν ξέρω πως και τι συνέβη, αλλά μία κακή σπρωξιά έγινε αιτία να σκοτωθεί ένα παιδί. Και μετά οι 5 μπούληδες κατατρόμαξαν και προσπάθησαν να βρουν ένα τρόπο να κουκουλώσουν αυτό που έκαναν, όπως θα προσπαθούσαν να κρύψουν ότι έσπασαν το βάζο στο σαλόνι. Μάλλον μετά ανακάτεψαν και κανέναν ενήλικο, ο οποίος με την ίδια ψυχολογία μπήκε στην διαδικασία να «γλυτώσει» το παιδί του, το ανήψι του, το εγγόνι του, από τις συνέπειες μία μαλακισμένης εφηβικής επιπολαιότητας που έγινε τραγωδία.

Δεν λέω ότι δεν πρέπει να τιμωρηθούν, έστω και μόνο για παραδειγματισμό, δεν λέω ότι δεν πρέπει να «πέσουν» πάνω σε όλους τους εμπλεκόμενους ειδικοί, ψυχολόγοι και άλλοι, για να απορροφηθούν όπως γίνεται καλύτερα οι κραδασμοί όλου αυτού του φριχτού πράγματος... Δεν λέω πως δεν θα έκανα ότι περνά από το χέρι μου για να ζήσει την ζωή, αυτή την υπέροχη πουτάνα, το καημένο το παιδί που πέθανε. Δε λέω ότι δεν φρικάρω όταν σκέφτομαι την μητέρα του...

Αλλά δεν θεωρώ ότι το γεγονός είναι σύπτωμα μίας κοινωνίας που σαπίζει, ούτε ότι όλα είναι κατεστραμένα, ούτε ότι η ελληνική επαρχία είναι μία ζώνη νεκρών ψυχών.

Αν το καλοσκεφτείς όλο αυτό είναι ένα άψογο παράδειγμα της φράσης που λέει ο λαός «όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος». Και όλες οι άλλες ερμηνείες, απλά παίζουν το παιχνίδι των μέσων μι έψιλον που πρέπει να ουρλιάξουν για να ακουστούν δυνατότερα από τα άλλα μέσα... Αρνούμαι να πανικοβληθώ γιατί απλά δεν υπάρχει λόγος να πανικοβληθώ.

Έτσι το βλέπω εγώ – και για να στο πω και αλλιώς, η εποχή μας δεν είναι χειρότερη ή καλύτερη από άλλες εποχές... είναι απλά διαφορετική.

Μην χάνεις λοιπόν την ψυχραιμία σου...

Γιατί ακόμα και αν όντως οι εποχές είναι πιο «δύσκολες» από όσο θέλω να πιστεύω, οι πανικοί δεν βοηθάνε καθόλου να λύσουμε το όποιο πρόβλημα...