ένα σεντόνι που μοσκοβολάλαλαλαλάει Αθήνα

Δεν έχω καμία αμφιβολία. Στην εποχή μας το να ανήκεις κάπου δεν είναι θέμα χαρακτηριστικών που έχουμε όλοι από την γέννηση μας, αλλά, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, νοοτροπίας, συμπεριφοράς και επιλογών.

Αυτό φυσικά ισχύει και για την έννοια «Αθηναίος». Η πρωτεύουσα, ως πόλη που έχει δεχτεί αλλεπάλληλα τσουνάμι εσωτερικής μετανάστευσης είναι αμφίβολο αν κατοικείται πλέον από βέρους Αθηναίους. Παρόλα αυτά, υπάρχει μία κατηγορία κατοίκων της η οποία κάνει από μακριά μπαμ ότι δεν θα μπορούσε να ζει σε καμία άλλη πόλη, καμία άλλη εποχή και με κανέναν άλλο τρόπο.

Σε τι συνίσταται όμως η «Αθηναϊκότητα» στις μέρες μας; Πως μπορεί κάποιος να καταλάβει ότι αυτή η πόλη τον έχει κάνει παιδί της, γνήσιο και πορωμένο, παρά το γεγονός ότι, για παράδειγμα, ήρθε να ζήσει εδώ μόλις πριν από μερικά χρόνια και ότι υπάρχουν πολλές πιθανότητες κάποτε να την παρατήσει και να φύγει;

Ιδού μερικά συμπτώματα Αθηναϊκότητας. Αν συγκεντρώνεις τα μισά από αυτά, είσαι ο Βέρος Αθηναίος του 21ου Αιώνα! ...ναι, ναι, επειδή I Say So και παίρνοντας ως παράδειγμα την ζωή μουμουμουμουμουμουμουμου εγω εγωεγωεγωεγω που δεν υπάρχει τελειότερο στο γιούνιβερσ

1. Φρικάρεις μέχρι αηδίας με το concept «φεύγω τριήμερο». Το να σηκωθείς Παρασκευή μεσημέρι για να ακολουθήσεις την κίνηση και το πήξιμο της πόλης, από το κέντρο της Αθήνας σε όποιο άλλο σημείο της Ελλάδας αποφασίσει να μεταφερθεί, σου φαίνεται στην καλύτερη περίπτωση ψυχαναγκαστικό και στην χειρότερη εφιαλτικό. Προτιμάς να ξεκουραστείς στο σπίτι, στην αποφορτισμένη Αθήνα.

2. Αντίθετα, δεν υπάρχει περίπτωση να μην φύγεις καλοκαιρινές πολυήμερες διακοπές. Ο κόσμος να χαλάσει θα περάσεις 15 τουλάχιστον μέρες μακριά από το σπίτι, την Αθήνα, κάθε χρόνο. Αυτό όμως δεν έχει να κάνει με την επιθυμία σου να ξεφύγεις από την «φυλακή» (δεν θεωρείς ότι η Αθήνα είναι φυλακή…) αλλά με το ότι πιστεύεις πως κάθε σχέση, ακόμα και η σχέση με την πόλη σου, χρειάζεται διαλλείματα για να μην παραγνωριζόμαστε και βαριόμαστε ο ένας τον άλλο.

3. Δεν νοσταλγείς τα θερινά σινεμά, τα μικρά μαγαζάκια, τους σαλεπιτζήδες της πόλης, τα ασβεστωμένα τενεκέδια με γιασεμί. Ίσως έχει να κάνει με το ότι όλα αυτά δεν σου έχουν γίνει βίωμα. Το πιο πιθανό όμως είναι ότι ο λόγος που δεν γίνεται θύμα της urban nostalgia είναι η άποψή σου πως κάθε εποχή έχει τα καλά της! Αλλά και η νοοτροπία σου είναι να επικεντρώνεσαι σε αυτά που σου αρέσουν σε μία κατάσταση παρά σε αυτά που σου λείπουν.

4. Αντιμετωπίζεις με συγκατάβαση όσους πιστεύουν ότι είναι ενημερωμένοι επειδή αγοράζουν εφημερίδα στις 3 τα ξημερώματα της Κυριακής. Εσύ έχεις διαβάσει τις Κυριακάτικες εφημερίδες σου πριν ακόμα μπεις στο μπάνιο για να αρχίσεις να ετοιμάζεσαι για την Σαββατιάτικη σου έξοδο! Γενικά, αν και δεν είσαι στην τσίτα να εξαργυρώνεις με μανία αυτά που σου προσφέρει η Αθήνα, υπάρχει κάποιο πράγμα που το βρίσκεις μόνο εδώ και το οποίο το εκμεταλλεύεσαι μέχρι άκρων (πρώτες προβολές, μεγάλες συναυλίες, πρώτη έκδοση εφημερίδων…)

5. Έχεις ξεφύγει εντελώς από την ανόητη νοοτροπία «εγώ δεν βγαίνω Σάββατο – αυτό είναι για τον λαουτζίκο…». Πιστεύεις ότι ένα από τα καλά της Αθήνας είναι η πολυκοσμία της. Και ότι το καλό του Σαββάτου είναι ότι θα βγεις και θα δεις όλα τα είδη των συναθηναίων σου. Για αυτό σε πείσμα των ανυποψίαστων γκρινιάρηδων εσύ βγαίνεις τα Σάββατα και τις παραμονές των γιορτών και αργιών και περνάς υπέροχα! Μάλιστα, επειδή προηγουμένως έχεις φροντίσει να φροντίσεις τον εαυτό σου, γνωρίζεις και τον καλύτερο κόσμο. Ενίοτε βγάζεις και γκόμενα/γκόμενο.

5. Είσαι γραμμένος σε 4 dvd club. Στο ένα επειδή είναι πολύ κοντά στο σπίτι. Στο δεύτερο γιατί έχει φοβερή συλλογή με ταινίες σκληρού gay πορνό. Στο τρίτο διότι φέρνει Αμερικάνικα σήριαλ σχεδόν αμέσως μόλις βγουν στην Ελλάδα. Και στο τέταρτο γιατί έχει τα άπαντα του Αϊζενστάιν και όλων των αγαπημένων σκηνοθετών της βαριάς κουλτούρας.

6. Δεν έχεις αγαπημένο βιβλιοπωλείο, super market, κατάστημα δίσκων ή bar. Πηγαίνεις σε συγκεκριμένα μαγαζιά για πολύ πρακτικούς λόγους. Στο super market για παράδειγμα διότι είναι κοντά στο σπίτι σου ή κοντά στο γραφείο. Στο bar γιατί σου αρέσει η μουσική, ή ένας barman ή γιατί είναι κοντά στο σπίτι του κολλητού και σε βολεύει. Αλλά χωρίς κανένα συναισθηματικό κόλλημα θα αρχίσεις να πηγαίνεις αλλού όταν ο πρακτικός λόγος να πηγαίνεις κάπου θα σταματήσει να υπάρχει. Πιστεύεις ότι οι άνθρωποι είναι τα στέκια και όχι το αντίθετο.

7. Υπάρχουν 4, 5, 6, (…εσύ το ξέρεις), περιοχές της πόλης που θεωρείς «σπίτι σου». Για παράδειγμα: Μεγάλωσες στην Γλυφάδα. Το πρώτο σου σπίτι το νοίκιασες στου Μακρυγιάννη. Τώρα μένεις στα Εξάρχεια. Η δουλειά σου είναι στο Κολωνάκι, όπου όμως είχε και σπίτι η πρώτη σου μεγάλη σχέση οπότε το ξέρεις απ’ έξω κι ανακατωτά! Αγαπάς το Παγκράτι γιατί εκεί έζησες φοβερά δράματα με άλλη σημαντική σχέση. Και νιώθεις σαν στο σπίτι σου στο Μαρούσι αφού εκεί είναι η πιάτσα της δουλειά σου και έχεις περάσει χρόνια σε δουλειές εκεί…

8. …Όμως υπάρχει όμως ένα τεράστιο κομμάτι της πόλης αυτής που σχεδόν δεν ξέρεις ότι υπάρχει! Περιοχές που δεν έχεις ακούσει καν το όνομά τους, που δεν έχεις ιδέα κατά που πέφτουν… και που μεταξύ μας δεν έχεις καμία όρεξη να μάθεις.

9. Δεν διανοείσαι καν να σκεφτείς ότι θα πάρεις αυτοκίνητο για να πας σε μία άλλη περιοχή της πόλης να αγοράσεις φτηνά ρούχα ή φρεσκότερα λαχανικά ή whatever. Προσπαθείς να βολευτείς με αυτά που σου παρέχει η περιοχή σου, πράμα που, να είναι καλά η οικονομία της αγοράς, δεν είναι και ιδιαίτερα δύσκολο. Ξέρεις ότι οι άσκοπες μετακινήσεις είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτής της πόλης και προσπαθείς να χρησιμοποιήσεις όσο λιγότερο γίνεται το αυτοκίνητό σου. Δεν συμμερίζεται την ανόητη άποψη ότι τα μέσα συγκοινωνίας είναι βρώμικα και απαξιωτικά. Χρησιμοποιείς μάλιστα όχι μόνο το cool μετρό και το tram αλλά και τα ταπεινά λεωφορεία ή τα τρόλεϊ. Θυμίζεις λίγο σε αυτό τους Νεοϋορκέζους που κυκλοφορούν με τα λεωφορεία παρά το ότι το κοστούμι που φοράνε στοιχίζει όσο ολόκληρο το λεωφορείο.

10. Γνωρίζεις ότι η Αθήνα είναι μία από τις καλύτερες πρωτεύουσες που μπορεί να ζει κάποιος. Και αυτό δεν ισχύει μόνο τηρουμένων των αναλογιών! Όλες οι πόλεις έχουν τα καλά τους, αλλά μόνο η Αθήνα συνδυάζει τόσα πολλά σε τόσο σωστές ποσότητες. Είναι μεγάλη αλλά έχει και γειτονιές και μοιάζει σαν καλομαγειρεμένο σπιτικό φαγητό.

11. Βασικό σύμπτωμα βαριάς Αθηναϊκότητας είναι η ιδιαίτερη σχέση που έχεις αναπτύξει με τους οδηγούς ταξί. Καταρχήν, σου συμβαίνει με όλο και μεγαλύτερη συχνότητα να πετυχαίνεις δεύτερη και τρίτη φορά τον ίδιο ταξιτζή, αν και παίρνεις ταξί από εντελώς άλλου ύφους και στυλ σημεία της Αθήνας. Επιπλέον, ξέρεις από καρδιάς και λες αυτόματα και μηχανικά το ποίημά σου για τον προορισμό. Παράδειγμα: «Ιπποκράτους και Καλλιδρομίου από Ασκληπιού παρακαλώ…».

12. Είσαι γραμμένος σε γυμναστήριο στο οποίο δεν πατάς ποτέ και μάλιστα χωρίς καμία απολύτως τύψη για τα κιλά που συσσωρεύονται, τους μυς που δεν φουσκώνουν και τα λεφτά της συνδρομής που είναι σαν να τα πετάς από το παράθυρο.

13. Τα μπαρ, τα εστιατόρια και τα καφέ της Αθήνας είναι γεμάτα με ανθρώπους που γνωρίζεις ότι γνωρίζεις αλλά δεν θυμάσαι από πού. Βλέπεις ας πούμε μία κοπέλα που κάτι σου θυμίζει… προσπαθείς να θυμηθείς από πού την ξέρεις. Είναι από τη δουλειά;. Όχι, όχι, είναι γειτόνισσα που πετυχαίνεις στο super market… ή μήπως πρόκειται για κάποια που γνώρισες εδώ;… πιθανόν δεν θα θυμηθείς ποτέ. Πάντως χαιρετάς ευγενικά γνωρίζοντας ότι αν ποτέ μιλήσετε δεν θα παρεξηγήσει το ότι δεν θυμάσαι το όνομά της. Όπως και εσύ δεν θα παρεξηγήσεις κάποιον που σε θυμάται αλλά δεν ξέρει από πού…

Φυσικά, τα συμπτώματα Αθηναϊκότητας δεν είναι μόνο αυτά. Υπάρχουν ακόμα πολλά χαρακτηριστικά των ανθρώπων αυτής της κατηγορίας. Αυτό που σίγουρα τους χαρακτηρίζει είναι η βαθιά αγάπη για την πόλη και τους ανθρώπους της, η συμμετοχή, το ότι ανακατεύονται με πολύ διαφορετικούς τρόπους στην καθημερινότητα της. Επίσης, μία χαλαρότητα και μία διάθεση να την ζήσουν όπως είναι.

Αυτό που έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον είναι η διαδραστικότητα ανάμεσα στην πόλη και τα μέλη αυτής της ομάδας: Δεν είναι μόνο, δηλαδή, ότι η Αθήνα έχει διαμορφώσει την προσωπικότητά και τον ψυχισμό τους, αλλά και η ίδιοι με τις επιλογές τους διαμορφώνουν τον χαρακτήρα αυτής της πόλης. Φανταστείτε ένα pattern σαν αυτό μίας ουσιαστικής σχέσης ανάμεσα σε δύο ανθρώπους.

λοιπόν, τι λες... are you an athenian enough??