Στο δωμάτιο του ξενοδοχείου στη Μύρινα, που βρισκόμασταν κάθε φορά που είχα έξοδο (δυστυχώς για κανέναν από τους δύο δεν ήταν αρκετά συχνά...) και τι δεν μου έλεγες για τον εαυτό σου, την ιστορία σου, τις σκέψεις και τα αισθήματά σου...
την επόμενη μέρα, όμως, στην πρωινή αναφορά, δεν μου έλεγες κουβέντα.
(Προχτές σε πέτυχα στον δρόμο, στην Σταδίου. Πέρασα το πεζοδρόμιο για να έρθω να σε χαιρετήσω. Έκανες ότι δεν με ξέρεις... Σου θύμισα το όνομά μου και τις "περιστάσεις" της γνωριμίας μας - όχι τις πραγματικές περιστάσεις, αυτές που είχαν σκηνικό το δωμάτιο του ξενοδοχείου, αλλά τις άλλες, τις τυπικές και φρόνιμες - και μου είπες ένα χλιαρό "α, γεια σου, τι γίνεσαι...". Στεναχωρήθηκα αλλά δεν έχω δικαίωμα να σε κρίνω...).
βαριά η σιωπή στην πρωινή αναφορά - βαριά η "σιώπη" στην Σταδίου.
8 comments:
(nostalgia ώρα μηδέν)
αυτά είναι τα δραματικά ωραία όταν περνάνε τα χρόνια και συναντάς κάτι όμορφο από τα παλιά που αρκείται σ ένα "α γεια, τι γίνεσαι"
.... Εύχομαι τουλάχιστον να μην είχε γυναίκα και παιδιά να τον περιμένουν στο σπίτι.
x
τι να πω.... αν και είναι ψιλοστεναχωρητικές αυτές οι ιστορίες τις βρίσκω και εγώ ωραίες!
(εγώ, αντίθετα με σένα ΕΛΠΙΖΩ να τον περιμένουν γυναίκα και παιδιά στο σπίτι... αφού δεν μπορεί να κάνει αυτό που θέλει, ας κάνει το "σωστό" τουλάχιστον)
xxxxxx
πολύ θα θελα να είμαι με κάποιο τρόπο -σαν microchip - μέσα στο μυαλό αυτών των ''str8'' τύπων από το χακί παρελθόν κατά τη στιγμή της ξαφνικής συνάντησης και 10 λεπτά μετά τη συνάντηση για να δω τι πραγματικά σκέφτονται και αισθάνονται...
κι εγώ θα ήθελα.... και θα ήθελα επίσης να μπορέσω να τους επηρρεάσω ώστε να πάμε για κανένα σεξουαλικό... χεχεχε χοχοχο χιχιχι! μπεεεε (που είσαι εσύ, τι κάνεις;)
ναι ναι ναι βαλές κούπα και εγώ συμφωνώ μαζί σου....
μπε λες να κάνει το σωστό..? τον αξιολύπητο η τον ζηλεύω? τέσπα.
έχεις δίκιο good... μπορεί να κάνει το σωστό; χμ χμ χμ! μπεε
"Στεναχωρήθηκα αλλά δεν έχω δικαίωμα να σε κρίνω..."
agapao provato pou ta leei opos prepei akoma k se aftes tis kapos perierges katastaseis...
PS nai logodiarroia to les aftes tis meres alla apla einai post pou shkonoun kouventa... as kleiso to stoma mou pali gia kamposo kairo... eimai around omos sto leo...
Συμφωνώ με τον SomeOne... Μερικές φορές βγάζεις μια "σοφία", που δεν συνάδει με την υπόλοιπη εικόνα... Και υποκλίνομαι... (εγώ, που σπάνια υποκλίνομαι...).
Τραγούδι, λοιπόν κι από μένα :
"Έπεφτε βαρειά σιωπή
στο παλιό μας δάσος
Πέσε να σε πιάσω
σούχα πρωτοπεί..."
Αυτό θυμήθηκα... Ο καθένας τα δικά του, θα μου πεις...
Post a Comment