1987 20 χρόνια μετά

δεν ξέρω για ποιον ακριβώς λόγο έχω τέτοιο τρελό κόλλημα με το 1987 και την μουσική του.

Είναι ότι ήταν η χρονιά που άρχισα να μαθαίνω ονόματα μουσικών, Pop stars, groups και συγκροτημάτων;

είναι ότι διέννυα την 13η χρονιά της ζωής μου, και άρχισα να καταλαβαίνω την σαραντάρα που υπάρχει μέσα στο πανταλόνη μου;

είναι ότι πέρασαν κιόλας 20 χρόνια από τότε και με πιάνουν αυτά τα νοσταλγικά που μας πιάνουν με τις στρογγυλεμένες ημερομηνίες; ...είναι μία ζωή παιδιά τα 20 χρόνια... πριν από 500 χρόνια τόσο ήταν το προσδόκιμο ζωής, 20 χρόνια...

...πάντως, ναι, ναι, ναι, ομολογώ ότι μερικοί από τους πιο αγαπημένους μου δίσκους όλων των εποχών βγήκαν εκείνη την χρονιά. νομίζω ότι λίγες χρονιές ήταν τόσο σημαντικές για την Pop μουσική όσο το 1987 - και όλες ήταν προγενέστερες... μετά πήραμε την κατηφόρα!

Και πρόσεχε, οι δίσκοι του 87 δεν είναι δίσκοι που χαίρομαι να τους ακούω επειδή με πάνε στο τότε...
κάθε άλλο! είναι δίσκοι που μου αρέσουν τώρα, για το τώρα μου, στο τώρα μου!

Μίνι αφιέρωμα στο 87 λοιπόν - γιατί τα καλύτερα album εκείνης της χρονιάς είναι μερικά από τα καλύτερα όλων των εποχών:


ξεκινάμε με το super αγαπημένο Nothing Like The Sun του Sting. Μέτρα τραγουδάρες που περιέχει: Englishman In New York, Fragile (Χριστέ μου, από τα ωραιότερα τραγούδια που έχω ακούσει στην ζωή μου...), Sister Moon (αυτό μάλλον δεν θα το ξέρεις...). Αυτός ο δίσκος ήταν τόσο καλός που ποτέ δεν μπόρεσε ο Sting να τον ξεπεράσει.
Πάμε παρακάτω:


Whitesnake, το ομώνυμο (Ναι, έχω και rock πλευρά...). Τον δίσκο τον ανακάλυψα μερικά χρόνια μετά πυ βγήκε και έφαγα τρελό κόλλημα. Τον άκουγα φανατικά για κανένα 18μηνο τουλάχιστον! Το Still Of The Night είναι μάλλον το πιο αγαπημένο μου ροκ τραγούδι και σίγουρα μέσα στα 3 αγαπημένα μου 80s video!


Άλλο αριστούργημα: The Joshua Tree, U2. Αυτός ο δίσκος με έκανε εν μέρει τον άντρα που είμαι. Nuff said. ...όταν ακούω το Bullet The Blue Sky και το In God's Country δακρύζω. και αν είμαι πιωμένος, κλαίω... respect respect respect. Οι U2 είναι μεγαλοφυείς μόνο και μόνο για αυτό τον δίσκο.


Σνιφ κλαψ λυγμ... σομπ σομπ... (σκούπισμα δάκρυ διακριτικό...σκουπ σκουπ)



Πάμε παρακάτω. Prince ρε πούστη μου. Prince! Τι χρονιά ήταν αυτή; για να μην σε κουράζω: Το album που περιλαμβάνει το Sign 'O' The Times είναι απαραίτητο σε κάθε δισκοθήκη. ακόμα και αν είσαι κουφός!


Music for the Masses - Depeche Mode. Το δεύτερο πιο αγαπημένο μου group και ο δίσκος που τους έβαλε σε κάθε σπιτικό, σε κάθε δισκοθήκη. ΛΑ ΤΡΕ ΜΕ ΝΟΣ. Ασταδγιάλα ρε πούστη μου, ζηλεύω... Περιλαμβάνει: Never Let Me Down Again (μεταμοντέρνα καψούρα) Strangelove (pop kinkines...) Behind The Wheel (trance μαγκιά...). ΑΣΤΑΔΓΙΑΛΑ ΖΗΛΕΥΩ. Θέλω κι εγώ να δημιουργώ τέτοια επιδραστικά. ΑΣΤΑΔΓΙΑΛΑΑΑΑ!

Επίσης το 87 είναι η χρονιά που βγήκαν τα super duper uber mega hits:
KIck των INXS:

Faith του George Michael:

και φοβερό ντεσού κουτσομπολιό γιάτί το πρόβατο πάντα σκέφτεται τους αναγνώστες του και ξέρει ότι η υψηλη νοημοσύνη και η επιθυμία να μαθαίνουμε κουτσομπολία είναι ανάλογες: την ίδια χρονιά βγήκε και ο δίσκος για τον οποίο ο δημιουργός του ο πολλά βαρύς David Bowie έχει πει ότι... ... ντρέπεται που τον έβγαλε: Never Let me Down


...φυσικά το 1987 βγήκε και ο δεύτερος δίσκος του καλύτερου συγκροτήματος όλου του γαλάξία. Actually, By the Pet Shop Boys. Πρέπει να τον έχω ακούσει ολόκληρο περίπου 45 χιλιάδες φορές. Όλα τα τραγούδια, ειδικά αυτά που δεν έγινα singles, είναι Α ΒΙ ΣΤΟΥ ΒΓΗ ΜΑ ΤΑ! Περιέχει και 2 νούμερο 1 (θυμάσαι πως γράφανε παλιά στις διαφημίσεις των δίσκων; ...χεχεχε χοχοχο χιχιχι), το heart και το it's a sin! αχ, τρέχω να τον βάλω στο cd...


Θυμάμαι την σοκάρα που έπαθα με την φωτογραφία του εξωφύλλου του δίσκου όταν τον πρωτοείδα στην βιτρίνα... επανάσταση στο μυαλό μου. [πως έγινε τίποτα να μην με σοκάρει πια;]