Tuesday, April 24, 2007

1987 20 χρόνια μετά

δεν ξέρω για ποιον ακριβώς λόγο έχω τέτοιο τρελό κόλλημα με το 1987 και την μουσική του.

Είναι ότι ήταν η χρονιά που άρχισα να μαθαίνω ονόματα μουσικών, Pop stars, groups και συγκροτημάτων;

είναι ότι διέννυα την 13η χρονιά της ζωής μου, και άρχισα να καταλαβαίνω την σαραντάρα που υπάρχει μέσα στο πανταλόνη μου;

είναι ότι πέρασαν κιόλας 20 χρόνια από τότε και με πιάνουν αυτά τα νοσταλγικά που μας πιάνουν με τις στρογγυλεμένες ημερομηνίες; ...είναι μία ζωή παιδιά τα 20 χρόνια... πριν από 500 χρόνια τόσο ήταν το προσδόκιμο ζωής, 20 χρόνια...

...πάντως, ναι, ναι, ναι, ομολογώ ότι μερικοί από τους πιο αγαπημένους μου δίσκους όλων των εποχών βγήκαν εκείνη την χρονιά. νομίζω ότι λίγες χρονιές ήταν τόσο σημαντικές για την Pop μουσική όσο το 1987 - και όλες ήταν προγενέστερες... μετά πήραμε την κατηφόρα!

Και πρόσεχε, οι δίσκοι του 87 δεν είναι δίσκοι που χαίρομαι να τους ακούω επειδή με πάνε στο τότε...
κάθε άλλο! είναι δίσκοι που μου αρέσουν τώρα, για το τώρα μου, στο τώρα μου!

Μίνι αφιέρωμα στο 87 λοιπόν - γιατί τα καλύτερα album εκείνης της χρονιάς είναι μερικά από τα καλύτερα όλων των εποχών:


ξεκινάμε με το super αγαπημένο Nothing Like The Sun του Sting. Μέτρα τραγουδάρες που περιέχει: Englishman In New York, Fragile (Χριστέ μου, από τα ωραιότερα τραγούδια που έχω ακούσει στην ζωή μου...), Sister Moon (αυτό μάλλον δεν θα το ξέρεις...). Αυτός ο δίσκος ήταν τόσο καλός που ποτέ δεν μπόρεσε ο Sting να τον ξεπεράσει.
Πάμε παρακάτω:


Whitesnake, το ομώνυμο (Ναι, έχω και rock πλευρά...). Τον δίσκο τον ανακάλυψα μερικά χρόνια μετά πυ βγήκε και έφαγα τρελό κόλλημα. Τον άκουγα φανατικά για κανένα 18μηνο τουλάχιστον! Το Still Of The Night είναι μάλλον το πιο αγαπημένο μου ροκ τραγούδι και σίγουρα μέσα στα 3 αγαπημένα μου 80s video!


Άλλο αριστούργημα: The Joshua Tree, U2. Αυτός ο δίσκος με έκανε εν μέρει τον άντρα που είμαι. Nuff said. ...όταν ακούω το Bullet The Blue Sky και το In God's Country δακρύζω. και αν είμαι πιωμένος, κλαίω... respect respect respect. Οι U2 είναι μεγαλοφυείς μόνο και μόνο για αυτό τον δίσκο.


Σνιφ κλαψ λυγμ... σομπ σομπ... (σκούπισμα δάκρυ διακριτικό...σκουπ σκουπ)



Πάμε παρακάτω. Prince ρε πούστη μου. Prince! Τι χρονιά ήταν αυτή; για να μην σε κουράζω: Το album που περιλαμβάνει το Sign 'O' The Times είναι απαραίτητο σε κάθε δισκοθήκη. ακόμα και αν είσαι κουφός!


Music for the Masses - Depeche Mode. Το δεύτερο πιο αγαπημένο μου group και ο δίσκος που τους έβαλε σε κάθε σπιτικό, σε κάθε δισκοθήκη. ΛΑ ΤΡΕ ΜΕ ΝΟΣ. Ασταδγιάλα ρε πούστη μου, ζηλεύω... Περιλαμβάνει: Never Let Me Down Again (μεταμοντέρνα καψούρα) Strangelove (pop kinkines...) Behind The Wheel (trance μαγκιά...). ΑΣΤΑΔΓΙΑΛΑ ΖΗΛΕΥΩ. Θέλω κι εγώ να δημιουργώ τέτοια επιδραστικά. ΑΣΤΑΔΓΙΑΛΑΑΑΑ!

Επίσης το 87 είναι η χρονιά που βγήκαν τα super duper uber mega hits:
KIck των INXS:

Faith του George Michael:

και φοβερό ντεσού κουτσομπολιό γιάτί το πρόβατο πάντα σκέφτεται τους αναγνώστες του και ξέρει ότι η υψηλη νοημοσύνη και η επιθυμία να μαθαίνουμε κουτσομπολία είναι ανάλογες: την ίδια χρονιά βγήκε και ο δίσκος για τον οποίο ο δημιουργός του ο πολλά βαρύς David Bowie έχει πει ότι... ... ντρέπεται που τον έβγαλε: Never Let me Down


...φυσικά το 1987 βγήκε και ο δεύτερος δίσκος του καλύτερου συγκροτήματος όλου του γαλάξία. Actually, By the Pet Shop Boys. Πρέπει να τον έχω ακούσει ολόκληρο περίπου 45 χιλιάδες φορές. Όλα τα τραγούδια, ειδικά αυτά που δεν έγινα singles, είναι Α ΒΙ ΣΤΟΥ ΒΓΗ ΜΑ ΤΑ! Περιέχει και 2 νούμερο 1 (θυμάσαι πως γράφανε παλιά στις διαφημίσεις των δίσκων; ...χεχεχε χοχοχο χιχιχι), το heart και το it's a sin! αχ, τρέχω να τον βάλω στο cd...


Θυμάμαι την σοκάρα που έπαθα με την φωτογραφία του εξωφύλλου του δίσκου όταν τον πρωτοείδα στην βιτρίνα... επανάσταση στο μυαλό μου. [πως έγινε τίποτα να μην με σοκάρει πια;]

15 comments:

Pico said...

Πέρασα μια βόλτα από εδώ και διαπιστώνω από τα γραφόμενά σου ότι έχεις φοβερή αίσθηση του χιούμορ. Ταυτόχρονα όμως αναλογίζομαι πόση μελαγχολία, εκτός από ευφυία, μπορεί να κρύβει αυτός ο αυτοσαρκασμός!! Να είσαι καλά...

ΥΓ. Καθόλου μουσικό βέβαια το σχόλιο...αλλά νομίζω ότι η μουσική, όπως όλες οι μορφές τέχνης, μας δίνουν το προνόμιο να κοιτάζουμε πίσω από το παραβάν της προφάνειας.

Aphrodite said...

Να προσθέσω a bit και τα

So, Peter Gabriel

Solitude, Suzanne Vega

Introducing the Hardline According to Terence Trent D'Arby, T.T. D'Arby

Substance, New Order

για να επιβεβαιώσω ότι το '87 ήταν μια εξαιρετική χρονιά...
:)))

Αντε, καληνύχτα με γλυκά όνειρα...

Anonymous said...

ENA ΚΛΙΚ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ http://www.famagustaday.info
Στηρίξτε μέσα απο τις σελίδες σας , τα blogs σας , τα άρθρα σας αυτήν την προσπάθεια. Ενημερώστε φίλους, στείλτε τους email. Θα πρέπει μέχρι τις 25 να είμαστε έτοιμοι. Ας το δοκιμάσουμε, είναι ενα απλό κλικ.
http://www.youtube.com/watch?v=putCsi3_ASc

ευχαριστώ για την φιλοξενία
συγνώμη αν ενόχλησα

neutrino said...

φυσικα το '87 ηταν συγκλονιστικη χρονια οχι μονο για τα ταπεινα cdακια που αναφερεις.
Υπηρξε αλλο κοσμοϊστορικο γεγονος που συνταραξε την ανθρωποτητα και αλλαξε το μελλον του κοσμου.
ναι, καλε, ειναι που γεννηθηκα εγω :)
μπεε

Iliaxtida said...

πολυ ωραιο το αφιερωματακι σου!!Νομιζω πως η δεκαετιες 70's-80's ηταν οι καλυτερες για την pop και τα παρεμφερη μουσικα ειδη.

alexis said...

αχ, τι μου θύμισες! u2 & dm λατρεμένα γκρουπ!

Anonymous said...

To 87 έχει και άλλα καλά - Savage - Eurythmics (μάλλον η πιο πλήρης τους δουλειά) και Strangeways here we come (Smiths ) ;)

Anonymous said...

να σου πω κάτι που στάνταρ δε θα σου αρέσει;
δεν είχα καν γεννηθεί το 87'!

Unknown said...

η δεκαετία του '80 είναι παρεξηγημένη, αλλά υπέροχη, τα μισά από τα βινύλια που ανέφερες τα έχω, μάλιστα των Pet shop boys, είχα την τύχη τότε να μου το φέρουν από το εξωτερικό πριν καν έρθει εδώ, γιατί τότε δεν έρχονταν αμέσως, σίγουρα υπάρχουν και άλλοι πολλοί καλοί δίσκοι εκείνης της εποχής, αλλά πιάνεις πολλά διαφορετικά είδη και αυτό είναι το καλό ;) ο δίσκος των u2 νομίζω ότι ακόμα είναι η κορυφή τους ;)

srt said...

και το 87 παρεπιπτόντως άνοιξαν τα πρώτα McDonalds στη Ρωσσία, ο Pinochet μετά από 15 χρόνια δικτατορίας χάνει τις εκλογές, ο Morrissey ανακοινώνει πως συνεχίζει solo, και ο James Brown καταδικάζεται σε 6 χρόνια φυλακή..

Provato said...

pico σε ευχαριστώ πάρα πάρα πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια. Ντρέπουμαι ασταδγιάλα!!! μπεεεε φίλε! :-)))

aphrodite ευχαριστώ πάρα πάρα πάρα πολύ που πρόσθεσες στην λίστα. είσαι η καλύτερη μπεεεε. :-)) xxxxx

Neutrino είσαι πολύ Lol. για αυτό σε πάω. μπεεε μπεεε μπεεεε :-)

Iliaxtida thanx. συμφωνώ μαζί σου πολύ. μπεεεε!

thrills Μπεεεεε!

Provato said...

μπεεεευχαριστώ ανώνυμε. μπεεεε

Phevos ασταδγιάλα ρε πούστη μου... μπεεεε ΖΗΛΕΥΩΖΗΛΕΥΩΖΗΛΕΥΩ. χεχεχε χοχοχο χιχιχι (πάντως το ότι δεν είχες γεννηθεί δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να χαρείς τους δίσκους που αναφέρονται εδώ.. είμαι πολύ σίγουρος ότι θα τους χαρείς πολύ...)

street Μπεεεε φίλε! συμφωνώ για U2 δεν έχουν βγάλει τίποτε καλύτερο... ΖΗΛΕΥΩ ΑΣΤΑΔΓΙΑΛΑ για pet shop Boys! :-)))

filister Μπεεεεευχαριστώ. που τα ξέρεις όλα αυτά; και, το κυριότερο, γιατί ο Brown μπήκε φυλακή; Μπεεεεε εεεε; :-)

srt said...

Γιατί άλλο ; Κατοχή ναρκωτικών, αντίσταση κατά της αρχής και επίθεση κατά ενός αστυνομικού. Δε με έπαιζαν τα παιδιά της γειτονιάς μου το 87, και έτσι είχα φτιάξει ένα λεύκωμα.

Anonymous said...

Ξεχνάς την κομματάρα σέξυ και πανέξυπνε πρόβατε:

New order - True Faith!

Ε; ε;

enteka said...

αχ και μένα είναι η αγαπημένη μου χρονιά για κάποιο λόγο

(προσθέτω το who's that girl!)