Αλήθεια, πως λέγεται ο μαλάκας στα Ρώσικα;

Την προηγούμενη βδομάδα, μεσημεράκι, βρέθηκα επιστρέφοντας από μία δουλειά στην πλατεία Κουμουνδούρου να ανεβαίνω την οδό Αγίου Κωνσταντίνου προς την Ομόνοια.

Δεν ήμουν πολύ βιαστικός, πήγαινα με το πάσο μου χαζεύοντας γύρω και έτσι πρόσεξα ένα μαγαζί που δεν είχα ξαναδεί, ήταν ψιλοχωμένο βλέπεις σε μία σκοτεινή γωνία, ένα ρώσικο κουλτουρομάγαζο.

Είναι από αυτά τα μαγαζιά που απευθύνονται στους οικονομικούς μετανάστες και πουλάνε ρώσικα βιβλία, περιοδικά, dvd, cd και άλλα τέτοια.

Δεν ξέρω αγαπημένε sexy viewer αν το θυμάσαι (μπορεί καν να μην στο έχω πει) αλλά μιλάω Ρώσικα. Από το 1995 μέχρι το 1997 έκανα εντατικά μαθήματα, μάλιστα πέρασα και ενάμιση μήνα πρακτικής εξάσκησης στην Μόσχα αδελφές μου στην Μόσχα, το καλοκαίρι του 96 (εκεί με βρήκε το νέο του θανάτου της Αλίκης… άσχετο, i know αλλά whatever).

Μέσα σε αυτό το διάστημα των δύο παρά κάτι χρόνων πήρα το αντίστοιχο του Lower και μάλιστα με άριστα (κλαπ κλαπ κλαπ χειροκροτ ενθουσιαζμ χειροκροτ ενθουσιάζμ). Οι ξένες γλώσσες είναι το μεγάλο μου τάλαντο – μάλλον είναι πολύ ανεπτυγμένο το αντίστοιχο τμήμα στον εγκέφαλό μου, (όπως επίσης σούπερ ανεπτυγμένο είναι και το τμήμα που ελέγχει την τέχνη και την τεχνική του sex, να σημειωθεί στα πρακτικά παρακαλώ).

Ας γυρίσουμε όμως στο θέμα μας.

Τα ρώσικα είναι μία γλώσσα που σε αντίθεση με τα Αγγλικά είναι πρακτικά αδύνατον να την εξασκήσεις. Αν τα Αγγλικά είναι παντού γύρω μας, τα Ρώσικα δεν είναι πουθενά. Μάλιστα στα τέλη των 90s που ακόμα δεν είχε σκάσει στην Ελλάδα το κύμα των μεταναστών και που το Internet νομίζαμε ότι ήταν το όνομα του πρώτου ξαδέλφου του R2d2, ήταν πάρα πολύ δύσκολο να χρησιμοποιήσω την γλώσσα οπουδήποτε αλλού πέρα από τα μαθήματα.

Αυτό είναι πολύ σπαστικό για έναν άνθρωπο που λατρεύει να βιώνει άλλες λέξεις, άλλους τονισμούς, άλλες συντάξεις στο λόγο – όλα αυτά δηλαδή που σου προσφέρει η εκμάθηση μίας ξένης γλώσσας.

Σήμερα βέβαια έχουμε 2007. Τα ρώσικα είναι η τρίτη νομίζω πιο διαδεδομένη γλώσσα στο γουγουγου (μέχρι και τις ρώσικες σελίδες του BBC έχω την δυνατότητα να δω από το κινητό μου!), στα περίπτερα της Αθήνας βρίσκεις τα μεγαλύτερα Ρώσικα περιοδικά… άσε που στο δεύτερο ταξίδι στην αγαπημένη μου χώρα το 2005 αγόρασα τόνους DVD και βιβλίων και cd. Για να μην σου πω για το πόσο εύκολο είναι να κατεβάσω όλη την Ρώσικη μουσική του κόσμου.

Παρόλα αυτά, έχοντας το κατοχικό σύνδρομο του στερημένου από ρώσικη κουλτούρα για κάμποσα χρόνια, δεν κατάφερα να αντισταθώ στην τάση να μπω και να εξερευνήσω το Ρώσικο κουλτουρομάγαζο που ανακάλυψα ξαφνικά στην Αγίου Κωνσταντίνου.

Δεν είχε ιδιαίτερα ενδιαφέροντα πράγματα… μέχρι που πίσω από μία γωνία… ΑΧΑ! ανακαλύπτω τρελό κελεπούρι: Παλιά τεύχη, 3 -4 μήνες πριν, της Ρώσικης έκδοσης πολύ γνωστών περιοδικών, που επειδή είχαν ξεμείνει τα πουλούσαν αντί για 9-10 ευρώ που είναι η κανονική τους τιμή, μόνο 2,95!

Super, σκέφτηκα και άρχισα να ψάχνω τι θα πάρω. Το να διαβάζεις lifestyle περιοδικά είναι από τους καλύτερους τρόπους εξάσκησης μιας ξένης γλώσσας γιατί η γλώσσα τους είναι πολύ τωρινός και λαϊκός, είναι αυτή που μιλιέται ΤΩΡΑ!. Super!

Διαλέγω δύο περιοδικά και πηγαίνω προς το ταμείο… όπου φτάνω μέσα στον ενθουσιασμό και ακουμπάω τα περιοδικά με όρεξη και χαρωπά στον πάγκο λέγοντας, σε τέλεια γραμματικά αλλά χάλια σε προφορά ρώσικα, στην νέα κυρία που βρισκόταν εκεί:

Υπέροχα! …με αυτά, θα κάνω ΠΟΛΥ εξάσκηση!!!

Περιμένω λοιπόν η κυρία στο ταμείο να σκεφτεί από μέσα της: «τι παλληκάρι, τι λεβέντης δίμετρος, στιβαρός που πιάνει την πέτρα και την κάνει τυρί φιλαδέλφεια, μπράβο του που είναι Έλληνας και μαθαίνει την γλώσσα μου και μούμπλε μούμπλε και επενδύει στην γνώση και ξανά μούμπλε μούμπλε γιατί όλοι οι λαοί στη γης αν επικοινωνούμε μπορούμε να ζήσουμε με ειρήνη σε οικολογικά σπίτια και να ακούμε παλιά κομμάτια του Τουρνά και να φοράμε φλοράλ κοστούμια και μπράβο του και κλαπ κλαπ»…

…περιμένω το λοιπόν, εγώ η μανιπιουλέητηβ ψωνάρα, να πάρω το όλο έγκριση και επικρότηση χαμόγελο της αξαιγάπητης Ρωσίδας...

και παίρνω ένα αρχίδι!

Την βλέπω να κοκκινίζει, μετά να γίνεται μωβ, μετά να γουρλώνει το μάτι, μετά να πνίγει ένα βογκητό, μετά να ταρακουνάει και λίγο σπασμωδικά το κεφάλι.

και πριν προλάβω να απορήσω ολοκληρωτικά, διαπιστώνω...

...ότι το πάνω πάνω από τα δύο περιοδικά που έχω ακουμπήσει στον πάγκο της, αυτό που βλέπει πρώτη μούρη στο καβούρι καθώς της δηλώνω χαρωπά ότι μαζί του θα κάνω ΠΟΛΥ, επαναλαμβάνω ΠΟΛΥ εξάσκηση, είναι…


…είναι….



…είναι….

ΌΧΙ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΜΟΥ ΟΧΙ ΔΕΝ είναι δυνατόν να συμβαίνουν σε μένα όλα αυτά….

ΟΟΟΟΟΟΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙ



…είναι η ρώσικη έκδοση του Playboy.

AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA

Όλεθρος.

Φυσικά, η κυρία δεν είπε στον μαλάκα που όχι μόνο την παίζει με τις ώρες αλλά υπερηφανεύεται κιόλας γι αυτό (εμένα that is...) ούτε κουβέντα! Πόσο μάλλον να με επικροτήσει.

Και είμαι σίγουρος ότι είχε το αμόνι των Looney Tunes εύκαιρο κάτω από τον πάγκο να μου το πετάξει στην κεφάλα αν τόλμαγα να της χαμογελάσω, εγώ ο ανώμαλος.

Που φυσικά δεν είχα καμία πρόσθεση αλλά λέμε τώρα…

Ντάξει, μόνο εγώ θα μπορούσα να βρεθώ σε κατάσταση όπου αν και gay να υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο Ρωσίδα που να πιστεύει για μένα ότι είμαι τρελό ανωμάλι που όλη μέρα την παίζει με τσόντες! μόνο εγώ! ΜΟΝΟ ΕΓΩ ακόμα και όταν νομίζουν ότι είμαι στρεητόνη το νομίζουν με ξεφτυλισμένο τρόπο. ΑΣΤΑΔΓΙΑΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!

σου είπα ότι όλη η ευρύτερη περιοχή ομονοίας είναι απαγορευμένη ζώνη πια για μένα; ότι δεν θα ξαναπεράσω ποτέ;

(ο μαλάκας στα ρώσικα είναι Дрочила, ντροτσήλα!)