Friday, October 12, 2007

Μερικές παρατηρήσεις από το In Rainbows των Radiohead

Σήμερα το μεσημέρι έφυγα από το σπίτι κατά τις 2 και μισή.

Είχα πρόγραμμα να πάω στην πισίνα μέχρι τις 4 και μισή και μετά να πάω σε ένα ραντεβού που είχα σε ένα γιατρό για μία υπόθεση της αδελφής μου.

Φεύγοντας από το σπίτι, είχα φορτωμένο στο mp3 player μου το καινούργιο album των Radiohead, το In Rainbows, αυτό που το κατεβάζεις από το site τους πληρώνοντας όσο εσύ ο ίδιος θέλεις.

...εγώ δεν πλήρωσα για να το κατεβάσω. το βρήκα περιδιαβαίνοντας στο internet και το κατέβασα χωρίς να πληρώσω... είχα μεγάλη αγωνία να το ακούσω, οι πρώτες κριτικοπεριγραφές είναι πολύ καλές.

Aυτή τη στιγμή που γράφω, μερικές ώρες μετά την στιγμή που έκλεινα την πόρτα του σπιτιού μου ακούγοντας τις πρώτες νότες του In Rainbows, το μυαλό μου είναι γεμάτο πράγματα που μπορώ να πω για αυτόν τον δίσκο. Δυστυχώς είναι λίγο ασυνάρτητα, αλλά για να με διαβάζεις θα έχεις ήδη την καλύτερη σχέση με την ασυναρτησία, οπότε φύγαμε:

παρατήρηση 1: Mερικά τραγούδια του είναι ότι πλησιέστερο υπάρχει στο Μαγικό Βουνό του Thomas Mann, που είναι σούπερ αγαπημένο μου βιβλίο. Θυμάμαι όταν το πρωτοδιάβασα, αναρωτιόμουν συνέχεια "χριστέ μου γιατί τώρα το διαβάζω αυτό το πράγμα, γιατί υποβάλλω τον εαυτό μου σε αυτή την ιστορία, γιατί γιατί γιατί...". Και ύστερα, φτάνεις στο τέλος του βιβλίου. Και όλα αυτά που σου έμοιαζαν ασύνδετα μεταξύ τους, φλυάρα, βαρετά, κουραστικά αποκτούν ένα απίστευτο καινούργιο νόημα, γίνονται κομμάτι ενός μοναδικού έργου τέχνης, ενός βιβλίου που απλά το έχω διαβάσει έκτοτε 4 φορές και κάθε φορά το χαίρομαι και το απολαμβάνω περισσότερο. ...και κάθε φορά με αλλάζει όλο και πιο βαθιά, όλο και πιο πολύ!

Κάτι ανάλογο γίνεται και με μερικά τραγούδια του In Rainbows. Ακούς κάτι που είναι έτσι και έτσι και το οποίο ακούγεται λίγο μονότονο και διεκπεραιωτικό και so what... και ξαφνικά, εκεί προς το τέλος του τραγουδιού σκάει μία μελωδία της κιθάρας, ένας λαρυγγισμός του Thom York, και αυτό που έμοιαζε "so what" γίνεται κανούργιο τώρα που είναι μαζί με αυτή τη μελωδία, και καταλαβαίνεις γιατί της προηγήθηκε και γιατί έπρεπε να είναι έτσι ακριβώς και όχι αλλιώς, και σκάει σαν πυροτέχνημα μέσα στο στομάχι και στο μυαλό σου.

Και αν είσαι ένας άνθρωπος που περπατά στην μεσημεριάνη Αθήνα, ξαφνικά κοκκαλώνεις για να ακούσεις καλύτερα και αναρωτιέσαι: "είναι δυνατόν να είναι τόσο ωραίο;".

παρατήρηση 2: ένα τραγούδι όπως το άκουγα με έκανε να φανταστώ μία εντελώς χαζή εικόνα και μελό, ότι μέσα στο στήθος μου πετούσαν σμήνη πουλιών τα οποία έσκαγαν με δύναμη πάνω στα πλευρά μου (αλλά από μέσα) για να βγουν.

Παρατήρηση 3: ένα άλλο τραγούδι είναι τόσο λυπητερό που γίνεται ό,τι πιο χαρούμενο έχω ακούσει... το ξέρω, είναι κουλό αυτό που γράφω, αλλά είναι συναίσθημα, όχι σκέψη.

Παρατήρηση 4: ...όταν έφτασα στο γυμναστήριο, αντί να πώ στα αποδυτήρια να αλλάξω για να κολυμπήσω έκατσα στο καφέ και άκουγα μουσική. Μέχρι τις 4 και μισή που έπρεπε να φύγω για να πάω στην δουλειά της αδελφής μου...

παρατήρηση 5: Περπατώντας στην πανεπιστημίου με κατεύθυνση την Ομόνοια, ακούγοντας για τέταρτη πια φορά το δίσκο έβλεπα τα κτίρια γύρω μου να πάλλονται...

παρατήρηση 6: και μετά σκέφτηκα ότι καλές οι μαλακίες περί Britney και Kylie και γριάς Madge και όλα αυτά τα ποπάκια, αλλά είναι καιρός πότε πότε να θυμόμαστε με πόσο διεισδυτικούς και αλλοπρόσαλλους, θετικά αλλοπρόσαλλους, τρόπους έχει η μουσική να γράφεται μέσα στο μυαλό σου, και να σε κάνει να σκέφτεσαι πράγματα που ούτε υποψιαζόσουν πως μπορείς να σκεφτείς...

ναι, έχω ενθουσιαστεί. επιτέλους, ακούω μουσική ξανά!

(φυσικά θα το κατεβάσω το album και με νόμιμο τρόπο - και θα αγοράσω και το cd όταν βγει... και εσύ θα είσαι βλάκας αν δεν το ακούσεις)

16 comments:

Pan said...

"Περπατώντας στην πανεπιστημίου με κατεύθυνση την Ομόνοια, ακούγοντας για τέταρτη πια φορά το δίσκο έβλεπα τα κτίρια γύρω μου να πάλλονται"

Ξέρω ΑΚΡΙΒΩΣ τι εννοείς.

BLUEPRINTS said...

χωρίς να το έχω ακούσει (παρά μόνο ένα κομμάτι) με έχεις διεγείρει σε βαθμό που θα το αγοράσω - έπρεπε να γράφεις κριτική δίσκων - είναι πολύ δύσκολο στις μέρες μας να σε αγγίζει τόσο η μουσική, έχω να το πάθω αρκετά χρόνια αυτό

Άντζελα said...

ΔΕΝ ΤΟ ΑΚΟΥΣΑ ΑΚΟΜΗ , ΑΝΥΠΟΜΟΝΩ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣΩ ........

[Germanos] said...

Εκεινο το αλμπουμ που ειχαν βγαλει πριν μια δεκαετια περιπου ηταν αξεπεραστο...

bill g. said...

οκ, δε θέλω να είμαι βλάκας, θα το ακούσω! Ελπίζω να με βοηθήσει να ξεπεράσω μια βδομάδα συνεχούς διαβάσματος Στρατηγικού Μάρκετινγκ, γαμώ την εξεταστική μου γαμώ! :P

και δε χρειάζεται το κατεβάσεις νόμιμα, τελικά θα κυκλοφορήσει κανονικά σε CD το Γενάρη. Ήταν προωθητικό κυρίως το κόλπο με το downloading.

xipasmenos said...

Θα περιμένω ως ρομαντικός να αγοράσω το αλμπουμ κανονικά δε μπορώ να κατεβάζω μουσική, και ειδικά άλμπουμ radiohead....

Ε μα ποια ΕΛΕΟΣ με Μπριτνευ και λοιπές γαλότσες......αυτή είναι μουσική.......

καθε τραγούδι μας βγάζει συναισθήματα, απλώς μερικά είναι τόσο έντονα που τρομάζεις...πχ εγω με τα ως τώρα τραγούδια των radiohead κάθε φορά που άκούω ένα κλαίω, χωρίς λόγο απλά κλαίω.
Ανυπομονώ για το αλμπουμ.

Πολλυ έξυπνο κόλπο. Όλοι θα το κατεβάσουν θα δωσουν κάτι ψιλά, και σίγουρα όλοι θα πάνε να αγοράσουν και το cdaki μετά...

ΠΡΕΖΑ TV said...

Το κατεβασα και εγω με torrent...Ειναι δισκαρα!!!

Neverlandean said...

"και μετά σκέφτηκα ότι καλές οι μαλακίες περί Britney και Kylie και γριάς Madge και όλα αυτά τα ποπάκια"

:PPPPPPPPPPP

Alpha said...

it gets you now
it gets you now
there is no spark
no light in the dark

(από το σόλο του θωμά)

το ένα πρόβλημα μου με τη μουσική τους είναι ότι με σπρώχνει κάτω, πολύ κάτω, με κάνει και νιώθω χάλια, ανισόροπος, βουτάω στην πιο μαύρη κατάθλιψη.

το άλλο μου πρόβλημα είναι ότι κάποτε υπήρχαν οι clash κι ανοίγανε δρόμους, μετά ήρθανε οι rem, μετά οι massive attack, αλλά από το pablo honey και μετά κανείς δεν κρατάει ψηλότερα το "η ροκ μπορεί να σημαίνει κάτι σημαντικό ακόμα" από τους radiohead.κανείς άλλος δεν έχει γράψει σε λόγια ή μουσικές σημαντικότερα, καλύτερα, διαφορετικότερα, σπουδαιότερα πράματα.

τα πιστεύω αυτά που λές.πιστεύω ότι οι άνθρωποι είναι τόσο φευγάτοι που μπορουν να προκαλέσουν μεταφυσικές εμπειρίες.

και μ αρέσει πολύ και η πολιτική συνειητοποίηση του θωμά.ειδικά ο αγώνας που κάνει για το περιβάλλον.μ αρέσει που εκτός από ένα τελείως φευγάτο ψυχεδελικό άτομο, έχει καταλάβει ότι τα προβλήματα δε μπορούν να λυθούν σε ατομικό επίπεδο.κόντρα σε ότι πουλιέται γύρω γύρω.

δεν ξέρω αν θα το πάρω.θα το ακούσω και θα δω.το hail to the thief δεν το ακούω σχεδόν ποτέ.όχι ότι είναι κακή μουσική απλά με κατεβάζει πολύ ρε γμτ.

υποθέτω ότι έχει να κάνει και με την φάση που βρίσκομαι(πολύ πιεσμένος) αυτή την εποχή.

------------
γράφεις υπέροχα ασυνάρτητα.και γουστάρω πολύ που ακούς π.χ. erasure(προσωπικά δε μ αρέσουν αυτά τα πολύ ποπιζοντα) αλλά και radiohead.
είναι ωραίο να ζεις σ ένα πολυδιάστατο σύμπαν ιζντ ιτ?

Cookie Basher said...

Με πρόλαβες, το In Rainbows είναι σπουδαίος δίσκος.
Ποια άλλη μουσική θα μπορούσε να με κάνει να περπατάω στη βροχή χωρίς ομπρέλα και χωρίς λόγο, στα γεμάτα πεζοδρόμια της Θεσσαλονίκης, που αισθάνεσαι να κινείσαι σε slow motion ανάμεσα στο πλήθος;..

Anonymous said...

Provato mou thimasai ti skini apo to 6 feet under, pou kaine ta palia tous pragmata stin auli kai i Claire vazei to Lucky twn Radiohead mousiki ypokrousi? Esy tha tin thimasai. Apo tis pio dynates stigmes tis seiras kai to tragoudi eixe poly na kanei. Eferne se ekeini ti skini me ton Kourkoulo, apo to Oratotis Miden an thimamai kala, me to tragoudi toy Dionysioy.

Tha koitaxw na katevasw tin kainourgia tous douleia.

One Big DJ said...

that's what i call a music critic! mpe!

Tanila said...

Xmmmm.... Κοπάνα από το γυμναστήριο;
Χοντγε!

Χαζοχηνα said...

"Ποια άλλη μουσική θα μπορούσε να με κάνει να περπατάω στη βροχή χωρίς ομπρέλα και χωρίς λόγο, στα γεμάτα πεζοδρόμια της Θεσσαλονίκης, που αισθάνεσαι να κινείσαι σε slow motion ανάμεσα στο πλήθος;"

Και'γω το θελω αυτο ΑΚΡΙΒΩΣ!

(ή αλλιως: εισαι ΤEΤΟΙΟΣ γαματος blogger, που οχι μονο τα ποστ αλλα ΚΑΙ τα σχολια ειναι για τρελα ρησπεκτ :-)

Provato said...

pan χαίρομαι πολύ που έχουμε τέτοια ...σουρελιστικά κοινά. :-))

bleuprints οπωσδήποτε να τον ακούσεις τον δίσκο. Θα σου αρέσει πολύ, ελπίζω ... thank you φορ δι καλά λόγια! :-)

angelab23 είναι πολύ ωραίο άλμπου, μπεεεεεευιστεύσου με.

germane το OK Computer είναι ένα από τα καλύτερα άλμπουμ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΓΑΛΑΞΙΑ!

bill πως πήγε η εξεταστική σου; και τελικά το άκουσες το album, πως σου φάνηκε;

xipaki Μπεεεεε, εγώ στην θέση σου θα το άκουγα έστω και κατεβασμένο. :-)

πρέζα χαίρομαι πολύ που συμφωνούμε. :-)) είναι όντως δισκάρα!

Provato said...

neverlandean ε μα πια με τις τσόκαρες!!! μπεεεε :-))

mosaic σε ευχαριστώ για όλα φίλε. συμφωνώ μαζί σου, σε ότι λες. μπεεεεε
:-))

cookie πολύ πολύ χαίρομαι που συμφωνούμε. μπεεε φίλε.

Thomas αγαπημένε μου ασφαλώς και θυμάμαι την σκήνή. ασφαλώς και την θυμάμαι. ήταν πράγματι από τις πιο δυνατές... να σου πω, το κατέβασες το άλμπουμ; πως σου φάνηκε; xxxx

γλυκιέ μου one big θεγκζ ρε... ντρεπ ντρεπ εντατίκ. ;-)

Τανιλά κρύβε λόγια. μπεεε

χαζοχήνα άσε τα καλά λόγια στους άλλους, ζηλεύω... :-P