Ρεαλιστική σαπουνόπερα

Χτες μου συνέβη το πιο υπέροχο.

Είμαι περήφανος και ευτυχισμένος συνάμα....

Πήγα στην Τράπεζα να πάρω ακόμα ένα δάνειο και αποφάσισαν να μην μου το εγκρίνουν!
Δεν μπορούν, λέει, να δανειοδοτήσουν κάποιον που έχει καταδικαστεί στο παρελθόν για εκβιασμούς.

Προσπάθησα να τους εξηγήσω ότι δεν ήταν εκβιασμός και ότι η βιντεοκασέτα όπου ο Sikia κάνει πρόστυχο sex με τον υπεύθυνο πασπαλίσματος φουντουκιού πάνω σε γνωστό γλύκισμα(το οποίο τρώνε τα αθώα παιδιά του κόσμου και που είναι το κράτος; Πως είναι δυνατόν να επιτρέπουμε σε έναν ανώμαλο να πασπαλίζει με φουντούκι κάτι που βάζουν τα παιδιά μας στο στόμα τους για να γλυκαθούν;)

αυτή λοιπόν την βιντεοκασέτα είχα αποφασίσει να την κρατήσω κρυφή και, απλά, ο υπεύθυνος πασπαλίσματος φουντουκιών στο γλύκισμα από μόνος του ήθελε να μου δώσει χρήματα για να πάρει ένα αντίτυποθέ μου ας φέρει κάποιος μία τελειά

θε μου παραληρώ αλλά είμαι τόσο proud.

Τους εξηγώ λοιπόν τις λεπτομέρειες της υπόθεσης του εκβιασμού και η κυρία στο γραφείο μου δηλώνει ότι όλα αυτά δεν τους ενδιαφέρουν, "αυτοί νοιάζονται ως φερέγγυος τραπεζικός οργανισμός για την τριετία που πέρασα με τον Καπετανάκη"... Βλέπω και αποβλέπω ότι δεν υπάρχει ελπίδα να την μεταπείσω την συγκεκριμένη κυρία και κάνω να φύγω.

Την ωρά που κατευθύνομαι με αξιοπρέπεια προς την πόρτα, με το κεφάλι ψηλά ουρλιάζοντας "την κατάρα μου να έχετε, να πέσουν οι μετοχές και η κερδοφορία σας σας στο ύψος της Pia Zadora, πούστηδες εδώ μέσα όλοι" βλέπω αυτόν που θα με σώσει.

Δηλαδή, τον διευθυντή του υποκαταστήματος.Αυτός, you see αγαπημένε αναγνώστη, είναι μέλος του τζημ μου που, θα πει ότι τον έχω δει ουκ ολίγες φορές γυμνό στα αποδυτήρια και στα ντους και στο χαμάμ.

...με τον που τον βλέπω λοιπόν στα γραφείο του να μιλά στο τηλέφωνο μου έρχεται φοβερή και τρομερή ιδέα πως θα λύσω το πρόβλημα του δανείου που δεν θέλουν να μου δώσουν.Πλησιάζω στο γραφείο του και με στρίκλη τοπ ύφος του κάνω νόημα "κλείσ' το τηλέφωνο τώρα μη γαμήσω κανένα κωλαράκι, διευθυντή υποκαταστήματος τράπεζας".

Το κλείνει. Με τρέμαλο στην φωνή και κοκοράκι μου λέει:

- Παρακαααλώ; (τα πολλά ααα σηματοδοτούν το σημείο που του έφυγε, από τον φόβο, το κοκοράκι)

- Να σας πω κύριε Δ! μπαίνω εγώ κατευθείαν στο ψητό. Για εκφοβισμό χρησιμοποιώ το επώνυμο του που έχω διαβάσει στην ταμπέλα πάνω στο γραφείο του. Πως θα σας φαινόταν να μάθαιναν όλοι οι υφιστάμενοί σας αλλά και οι πελάτες σας, στους οποίους με τόση πειθώ προσπαθείτε να πουλήσετε τραπεζικά προϊόντα, ότι το πουλί σας όταν είναι πεσμένο είναι τόσο μικρό όσο η ελιά της Σίντυ Κρόφωρντ; - Τι;;;;;

- Και πως θα αντιδρούσατε αν σας έλεγα ότι δεν έχω δει πιο αηδιαστικά τριχωτό κρανκ από το δικό σας; ... και έχω δει πολλά! Και ότι αυτήν την πληροφορία είμαι αδίστακτος να την περιγράψω με κάθε λεπτομέρεια σε όποιον έχει ώτα; συνεχίζω εγώ με ήρεμο αλλά παγερό ύφος. - Μα... τι θέλετε κύριε μου; Με ποιο δικαίωμα; Ποιος είστε;

Η κάμερα κάνει γκρο στα υγρά αρρενωπά μου μάτια. Το βλέμμα μου από απειλητικό αλλάζει σε αρσενικά προστατευτικό καθώς λέω...

- Ποιος είμαι; Είμαι εκείνος που δεν θα μιλήσει σε κανένα για την τριχωτή χαράδρα σας και το μικρό πουλί σας. Είμαι εκείνος... που δεν χρειάζεται να φοβάστε!Παύση. Η κάμερα απομακρύνεται για να με δείξει όλο από τη μέση και πάνω - και για να φανεί καλλίτερα η γεμάτη καλωσύνη και πατρική στοργή χειρονομία μου καθώς λέω:

- ...όσο για το "με το ποιο δικαίωμα"... χμ. με το δικαίωμα εκείνου που θέλει μόνο το καλό σας.

Μουσική δραματική. Γκρό Πλαν στα μάτια του διευθυντή. Για μερικά δευτερόλεπτα τα βλέπουμε να υγραίνονται από υποταγή. Ύστερα η εικόνα σβύνει. Η μουσική κορυφώνεται σε χωροδιακό κομμάτι, θριάμβου και φόβου. ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...

δεν χρειάζεται να το γράψω, το δάνειο φυσικά το πήρα.

έτσι γίνονται οι δουλειές τη σήμερον ημέρα στη χώρα μας.