Δύσκολα τα πράγματα φέτος παλικάρια

...δύσκολα. Δεν ξέρω γιατί και επειδή ούτε και το πως αλλά φέτος η σαρακοστιανή νηστεία μου κάθεται πολύ δύσκολα.

Δεν είναι παρά 3 μέρες που την έχω αρχίσει, και ήδη έχω αρχίσει και αηδιάζω με όλα αυτά που ως επί το πλείστον θα πρέπει να τρώω. Σουπιές, καλαμάρια, ρύζι, μακαρόνια, ρύζι, καλαμάρια, σουπιές μούμπλε μούμπλε μούμπλε. μπλιαχ μπλιαχ



Είναι 4-5 χρόνια που κρατάω την νηστεία όλο το διάστημα της Σαρακοστής και το μπούχτισμα που έχω φέτος με τα νηστίσημα το έχω συνήθως προς το τέλος της περιόδου, όχι από την τρίτη μέρα!!!!

Ανησυχώ. Τι να μου συμβαίνει;

Σκεψ σκεψ εντατίκ. περισυλλόγ περισυλλόγ μάηλντ.

αλλά απάντηση μηδέν.

Γαμώτο.

Εν τω μεταξύ, δεν τίθεται θέμα να μην νηστέψω, το κάνω γιατί το θέλω πραγματικά και το έχω ανάγκη και σε πνευματικό αλλά και σε σωματικό επίπεδο. Κυρίως πνευματικό όμως.

όμως, αν με ρωτήσεις γιατί νηστεύω δεν μπορώ να σου πω γιατί. Σίγουρα δεν το κάνω για την αποτοξίνωση. Σίγουρα δεν το κάνω για να χάσω σέξυ κοιλάκι. Σίγουρα δεν το κάνω επειδή θέλω να σωθώ στο μέλλον. Σίγουρα δεν το κάνω επειδή φοβάμαι να τιμωρηθώ. Ίσως να το κάνω, λίγο, ως "συμπαράσταση" στην ταλαιπώρια του Χριστούλη. Αλλά και πάλι αυτό μου ακούγεται κάπως τώρα που το διαβάζω στην οθόνη του κουμπούτερ μου.

Ας πούμε απλά ότι νηστεύω γιατί το πιστεύω. Και η πίστη δεν εκλογικεύεται ούτε μπαίνει σε λόγια συγκεκριμένα. Είναι αίσθημα περισσότερο και πηγαίο θέλω, παρά απόφαση και επιχείρημα. Οπότε...

Παρόλα αυτά θα τό θελα τώρα ένα μακαντέμηα νατ μποίτλ χάγκεν νταζ... αλλά μέχρι να μπορώ να το γλύψω θα περιμέεεεεενωωωωωω....

Με την ευκαιρία να καταγείλω ότι με κλέβουν κατάφορα και μπροστά στην μούρη μου. Βλέπεις η σαρακοστή είναι όχι 40 μέρες, αλλά 47!!! δεν στο λένε για να μην δειλιάσεις αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Το κατάλαβα, δε, εγώ ο φωστήρας της παρατηρητικότητας την τρίτη φορά που νήστεψα...

άντε πάνω να φαώ φάβα με ψωμί.... ίουκ. γεια.

(ποι αισ: μην ξεχάσεις να παίξεις στο διαγωνισμό ε; τέλεια δώρα!)