Friday, June 20, 2008

Ομαγκόντ, κοντεύει μία βδομάδα πια από την επέτειo του θανάτου του Μάνου Χατζιδάκι.



Αφιέρωμα α λα προβατίσιους:

Μία ανοιξιάτικη Παρασκευή ένα πληγωμένο εφηβάκι που το παράτησε η αγάπη του, άκουσε από ένα ραδιόφωνο που έπαιζε κάπου στο βάθος το "Η πίκρα σήμερα, δεν έχει σύνορα...". Ο μικρός έφηβος κατάλαβε, από το τραγούδι και μόνο, ότι ο πόνος του έρωτα είναι κοινή εμπειρία για κάθε άνθρωπο... είδε την στεναχώρια του πιο ανάλαφρα γιατί κατάλαβε ότι είναι κάτι που όλοι περνάνε και όλοι, τελικά, αντέχουν και έτσι δεν "κλείστηκε" στον εαυτό του, και έμαθε να μην φοβάται να αγαπά. Αυτό τον έκανε πιο ευτυχισμένο.

Ένα βράδυ του χειμώνα, μία μετανάστρια στο Σαν Φρανσίσκο άρχισε στα ξαφνικά να μουρμουράει το "Το πελαγό ειναί βαθύ...". Η νοσταλγία που της γέννησε το τραγούδι την έκανε να καταλάβει ότι καμία οικονομική άνεση δεν αξίζει να την ανταλλάξεις με την χαρά να πατάς το χώμα στο οποίο φύτρωσες - κι ας είναι και άγονο καμία φορά. Την άλλη μέρα αποφάσισε να γυρίσει στην Ελλάδα, την πατρίδα της, κοντά στην οικογένειά της.

Στα μέσα της δεκαετίας του 70 ένας πιτσιρικάς άκουσε το "Μια μαύρη Ford, μοντέλο του 23...". Το τραγούδι τον έκανε να ξεσπάσει στα γέλια, τα γέλια έκαναν την μαμά του να του χώσει ένα αυθόρμητο τρυφερό φιλί στο τσουλούφι. Αυτή η ανάμνηση, του φιλιού στο τσουλούφι, έκανε τον πιτσιρικά, όταν λίγα χρόνια μετά έχασε τη μαμά του σε δυστύχημα, να καταφέρει να μην χαθεί στο σκοτάδι και την λύπη και να ξεπεράσει τον χαμό της.

Ο ιερέας μίας εκκλησίας στο κέντρο της Αθήνας επιστρέφει στο σπίτι του από την λειτουργία της Κυριακής. Αισθάνεται μοναξιά που θα φάει μόνος του στο "Κυριακάτικο τραπέζι", αλλά διώχνει την θλίψη του γα την οικογένεια και την αγάπη που δεν απέκτησε για να αφιερωθεί στο Θεό τραγουδώντας α λα βυζαντινά: "Σε ευχαριστώ, σε ευχαριστώ, ήσουν παιδί σαν το Χριστό..."

Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε ένα μεθυσμένο αγόρι, είναι στο τσακ να ενδώσει σε μία σαρκική αδυναμία για την οποία ξέρει ότι όταν ξεμεθύσει θα μετανοιώσει. Την ώρα που κατεβάζει το παντελόνι του, πίσω από ένα εγκατελελειμένο κτίριο της Πειραιώς, σκάει μέσα στο μυαλό του με όλη τη δύναμη η μελωδία της "μπαλάντας των Αισθήσεων και των Παραισθήσεων". Θυμάται τι μαγεία είναι ο έρωτας όταν δεν σκορπίζεις τα μαργαριτάρια σου στα γουρούνια, λέει ένα "συγγνώμη δεν είμαι καλά" και φεύγει. Μπορεί να μην κατάφερε να ξεκαυλώσει, αλλά για κάποιο λόγο αυτό δεν τον πειράζει και τόσο.

Σε ένα δωμάτιο του νοσοκομείου Άγιος Σάββας, ο συγγενής ενός καρκινοπαθή στα τελευταία στάδια κάθεται δίπλα στο κρεβάτι του και του σιγοτραγουδάει "Αγάπη μέσα στην καρδιά, φουρτουνιασμένη η λαγκαδιά, κάποια βραδιά πλημμύρισες και μας ξεκλήρισες...". Ο άρρωστος, που είναι μέρες πια που δεν αναγνωρίζει κανέναν από τους συγγενείς του, με το που ακούει μερικές νότες από το τραγούδι, σφίγγει το χέρι του συγγενή του, σαν να τον χαϊδεύει, σαν να καταλαβαίνει ότι είναι δίπλα του... Ο συγγενής, που από υπερβολική αγάπη δεν άφηνε τον άρρωστο να "φύγει" ερμηνεύει σαν αποχαιρετισμό το χάδι, ξεσπάει σε κλάμα και αφήνει τον, ετοιμοθάνατο, δικό του ελεύθερο για να περάσει στην επόμενη διάσταση. Πράγμα που έγινε το ίδιο κιόλας βράδυ.

Ένας Ρώσος λαμόγιος επιχειρηματίας, μαφιόζος, βρίσκεται σε διακοπές στην Χαλκιδική. Μία μέρα ένας κουλτουριάρης έλληνας γνωστός του του βάζει να ακούσει την "Μπαλάντα του Οδοιπόρου". Ο Ρώσος μαγεύεται από την μελωδία, ζητάει να του εξηγήσουν τα λόγια του τραγουδιού και... αποφασίζει να μην σκοτώσει ποτέ ξανά άνθρωπο. Δεν κρατάει την απόφασή του... αλλά ποιος ξέρει, μπορεί να καταφέρει να την κρατήσει την επόμενη φορά! χεχε.

Τον Σεπτέμβρη του 2005 μία νέα γυναίκα που είναι έτοιμη να παντρευτεί με τον αγαπημένο της συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό της να τραγουδά στον μέλλοντα άντρα της το "Ρίχνω την καρδιά μου στο πηγάδι". ...καταλαβαίνει, έτσι, ότι δεν είναι ερωτευμένη μαζί του και πως θα έκανε το γάμο μόνο και μόνο για να υποκύψει στις πιέσεις της κοινωνίας. Αποφασίζει να χωρίσει. Την μέρα που πάει να επιστρέψει το νυφικό, γνωρίζει τυχαία ένα σούπερ γκομενάκι με το οποίο σήμερα έχουν 3 παιδιά, καρπούς μεγάλου έρωτα και πάθους - και χωρίς γάμο. σούπερ κουλ.

... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...

Sexy viewer, δεν τίθεται θέμα: Μόνο ο Χατζιδάκις έχει γράψει τόσα πολλά τραγούδια που να είναι τόσο πολύ μέσα στην ζωή τόσο πολλών και διαφορετικών ανθρώπων.

Στο δικό μου προβατίσιο σύμπαν, ο Χατζιδάκις και ο Χριστός έχουν το ίδιο όνομα ακριβώς. Εμμανουήλ.

α, και αφού διάβασες ως εδώ πάρε και έξτρα μπόνους σούπερ γκοσιπάκι. Μία από τις παραπάνω περιπτώσεις, μπορεί και δύο, αναφέρονται σε μένα, μορ ορ λες. :-)

33 comments:

PN said...

Έλα το βρήκα!!!! Είσαι η μετανάστρια στο Σαν Φραντσίσκο!!!! Yesssss....!!!!

ΠΑΥΛΟΣ said...

Άντε βλαμένε με βούρκωσες και δεν είμαι και στα πάνω μου!!!

υγ Και κάποιος έριχνε τα ζάρια σε έναν καφενέ στην Εύβοια...

Tanila said...

Είσαι το 3 και το 5.

Hfaistiwnas said...

Πάνω που είχα σκοπό να σε ρωτήσω αν είναι γνωστές σε σένα οι περιπτώσεις... λολ!
Νομίζω κατάλαβα ποια... αλλά δεν θέλω να βγάλω εύκολα συμπεράσματα... οπότε καλύτερα να μας το πεις εθελουσίως..

lee said...

Εισαι γλύκας.

tovenito said...

δεν με νοιάζει ποια περίπτωση είσαι. βασικά είσαι περιπτωσάρα! λολ!
συγκλονιστική η φράση "Στο δικό μου προβατίσιο σύμπαν, ο Χατζιδάκις και ο Χριστός έχουν το ίδιο όνομα ακριβώς. Εμμανουήλ."
κόλλησα λίγο. λέω τι είπε το άτομο. σε λίγο το μέιλ

xryc agripnia said...

Καλο μου...

BLUEPRINTS said...

σούπερ αφιέρωμα, μπράβο σου (δεν έχει σημασία ποιά είναι βιωματικά, σημασία έχει ότι όλα είναι πιθανά σενάρια...)

Anonymous said...

όταν ήμουν μικρή νόμιζα πως το 'τα παιδιά κάτω στον κάμπο' είναι παιδικό τραγούδι. μετα, αντελήφθην την σκληρότητά του και βεβαιώθηκα - είναι όντως παιδικό τραγούδ, με τον τρόπο της κασσάνδρας και του λύκου.
και μετά είναι αυτή η φράση που λέει με την ψευδή τού φωνή πως ο άνθρωπος δεν έχει φτάσει ακόμη στην τελική του μορφή, γιατί οταν φτάσει θα έχει φτερά να πετάει.
και μετά είναι η καθημερινότητα...

Βίνα

chaos_onion said...

Αχ βρε προβατάκο... :)

Anonymous said...

ΜΑΛΑΚΑ!αμα με κανεις να ξαναδακρύσω θα σε κάνω Πολίτικο Doner
..σιχτιρια..
Γαμωερίφιο!
:-)

Aντώνης said...

Το θέμα δεν είναι η ιστορία με την οποία συνδέεται το καθένα τραγούδι εν προκειμένω. Το θέμα είναι ότι κάθε δικό του τραγούδι έχει μια ιστορία για τον καθένα. Και αυτό σημαίνει ότι ο Χατζιδάκης δεν έχει επέτειο... όσο θυμάσαι το "Γειά σας, παίδες, γεια σας" περιμένεις πότε θα τον ξανακούσεις, τί καινούγιο θα αισθανθείς και ότι ποτέ δεν μπορείς να του πεις "Αντίο"

Giannis said...

xm exw kapoies enstaseis gia kapoia apo ta paradeigata sou alla...

anyway kapws etsi einai telika.

Anonymous said...

einai to 1 kai to 5?
"Ti mageia einai o erotas ...."
nai , nai,nai!!!
mono pou exei poli monajia ayth h "mageia" kai oles oi mageies.

Patrick said...

Μα και φυσικά είσαι ο μαφιόζος.

Anonymous said...

Edw sthn 3enitia den mporw na akousw ellhnikh mousikh, einai abastaxto, to apofeugw. Sa na anoigei mia pulh kai oloi oi agaphmenoi mou an8rwpoi mazeuontai gurw mou kai mou geloun san paidia. Pou einai autoi kai pou eimai egw... Katalabes twra? Katalabes ti ekanes?

Ναυτίλος said...

Πολύ συγκινητικό και μ’ έκανες να δακρύσω λίγο (μαλάκα φλώρε εαυτέ!). Εν τω μεταξύ, εδώ στην Ξάνθη, γενέτειρα του δημιουργού, αργών αγοράζομε και διαλέγουμε μαγιό κι αντηλιακό για την θάλασσα. «Χατζιδάκις; Ποιος, αυτός ο πούστης;»

Άντε καλό καλοκαίρι!!!

vales-koupa said...

;-)

Ιδομενέας said...

Πολύ όμορφο :))

Unknown said...

αχ βρε προβατακι τρυφερουλι!!!ειναι πολυ ωραιο να σου δημιουργουν τετοια συναισθηματα τα τραγουδια.

ΥΓ σορυ αν ξενερωσω κανεναν αλλα τα παιδια κατω στο καμπο μου θυμιζουν τη θεα Σωσω να το τραγουδαει στο μωρο στη κουνια στα εγκληματα!!

Anonymous said...

εγώ ως downer, θα σου υπενθυμήσω ότι η λειτουργία των εν λόγω τραγουδιών δυστυχώς έγκειται εν πολλοίς στους στίχους τους, για του οποίους εν ολίγοις δεν ήταν ακριβώς υπεύθυνος ο εν λόγω Εμμανουήλ.

Εξ ου και η απεργία των σεναριογράφων.

Γράφεις όμως όλο και καλύτερα. Εύγε.

tsok said...

αχ βρε πρόβατε, είχαμε διαγωνισμό κοψοφλέβικου τραγουδιού χθες με το έτερον ήμισυ και προσπάθησα να κλέψω τη νίκη με τον Κεμάλ (ίσως από τα αρτιότερα τραγούδια eveh), αλλά μου κάνανε ρελάνς με Άσιμο (το παπάκι...) και με φάγανε στη στροφή.
Πάντως ο Κεμάλ και τα παιδιά κάτω στον κάμπο είναι από τα αγαπημένα μου... καλή σου μέρα και καλή εβδομάς

Φαίη said...

Ζέστανες το μέσα μου Προβατάκο...κι ας δάκρυσα.

Νά' σαι καλά.

Anonymous said...

ΜΠΡΑΒΟ.-
Αραγε ποσα νεα παιδια ακουνε σημερα Χαντζιδακι.(οχι πως γερασαμε,αλλα κατι τετοια τα παρατηρεις οσο περνανε τα χρονια)
Νασαι καλα!

Totally Stranger In My City said...

πάρα πολύ όμορφο.

Lina said...

=*

oblivion said...

πολύ όμορφο και συγκινητικό.. μου έφτιαξε τη μέρα - ίσως επειδή τη συνέχισα ακούγοντας Χατζιδάκι!
(Ο Κεμάλ αφιερωμένος)
Καλημέρα σε όλους!

Provato said...

vk :-)

pavlouko xxxx :-))

τανίλα, μπορεί, αλλά μπορεί και όχι. :-)

ηφαιστίωνα, κι όμως υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μην κατάλαβες. αλλά όπως και να έχει δεν ήταν αυτό το θέμα του ποστου. οπότε... xxxx

lee εσύ να δεις!! χεχεχε

tovenako μπεε :-)

Provato said...

archive άσε τα "καλό μου" και κάνε κάτι να εξαργυρώσεις τα κουπόνια για σεξάκοι. λολ :-)) xxxxx

blueprints :-)) xxxx πολλά φιλιά φίλε, έπιασες όπως πάντα το νόημα με τη μία.

Βίνα "και μετά είναι η καθημερινότητα...". τι μεγάλη και σκληρή κουβέντα... και αληθινή. :-))

chaos με αρέσει που με λες προβατάκο, χεχεχε! :-))

θεία άσε τις απειλές και κάνε κανένα φαή να έρθω να φάμε παρεούλα τώρα που ήρθε το καλοκαίρι. λολ :-)))

αντώνη, yes indeed! :-) έχεις απόλυτο δίκιο.

Provato said...

gianni ok! ενστάσεις γουή λάβ! :-)))

ανώνυμε νομίζω που τίποτα στην ζωή του ανθρώπου δεν υπάρχει που να μην έχει και μοναξιά. είναι απαραίτητο στοιχείο στο mix. :-))

patrick είμαι μαφιόζος αλλά όχι Ο μαφιόζος. :-)) (αλλά μπορεί και να είμαι, λολ)

ανώνυμε 2 στεναχωρήθηκα με το σχόλιο σου, δεν ήθελα να σε μελαγχολήσω, ειλικρινά λυπάμαι. δεν ξέρω τι να σου πω, εκτός από "ακολούθα την καρδιά σου". και αν η καρδιά σου σου λέει να κάνεις κάτι που δεν σου πολυαρέσει, προσπάθησε να το κάνεις δικό σου. ;-))

ναυτίλε σε ευχαριστώ πολύ. άνα μπορέσεις κάποια στιγμή να πας να πεις ένα γεια από μένα στο σπίτι που γεννήθηκε ο Μάνος. :-))

Provato said...

valeδάκο :-))

ιδομενέα μπεευχαριστώ! :-))

gogoula μπεευχαριστώ, χεχε, τέλεια η αναφορά στην Σωσώ! χεχε.

ανώνυμε 3 γιατί το "δυστυχώς"?? έχεις δίκιο σε ένα βαθμό και παράλειψη μου μεγάλη που δεν αναφέρθηκα στους στιχουργούς... λάθος μου! ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! :-))

τσοκ άκου τώρα ξενέρωμα που θα φας. το πόσο μισώ το "παπάκι" απλά δεν λέγεται! ίουκ φακ ίουκ φακ ίουκ φάκ.. οπότε άκυρη η νίκη του εταίρου. πάρε πίσω το κύπελλο, δεν qρδισε να του πεις από μένα. :-))

Provato said...

elemiah ουχ, σε ευχαριστώ αλλά ντρεπ ντρεπ εντατίκ κιόλας. ;-))

αλεξ πολλά νέα παιδιά ακούμε ακόμα Χατζιδάκι. θα εκπλαγείς. σε ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου. :-))

totally :-)) μπευχαριστώ!

lina xxxxxxx

oblivion σούπερ κουλ η αφιέρωση. μπεεευχαριστώ πολύ, ζήτω ο Κεμάλ! ;-))

xryc agripnia said...

Σεξακοι,σεξακοι
αλλα ειμαι ακομα αρρωστακι.

:)