Το πρόγευμα της Τίφανης

Σηκώθηκα σήμερα το πρωί και πεινούσα. Είχα και χρόνο, δεν κάνεις ένα πρωινάκι, λέω στον εαυτό μου, με ότι έχεις μέσα στο ψυγείο; και έτσι έγινε και το πήρα απόφαση:

Τα πρωινά του χειμώνα θα σηκώνομαι 20 λεπτά νωρίτερα.

Θα βάζω τρεις φέτες του τόστ στην τοστιέρα - να ψηθούν κρατσανιστά - θα στίβω δύο πορτοκάλια (είναι σούπερ τέλειο αμέηζηγκ, αλλά δύο μικρά πορτοκάλια γεμίζουν ολόκληρο ποτήρι με χυμό - και το να στύψεις δύο πορτοκαλάκια είναι 46 δευτερόλεπτα υπόθεση...) και θα τρώω ένα περιποιημένο πρωινό.

Τις δύο από τις τρεις φέτες θα τις τρώω με βουτυράκι και μελάκι ενώ την τρίτη (αυτή που θα τρώω τελευταία δηλαδή) θα την τρώω με τυράκι - είμαι περισσότερο αλμυριάρης τύπος, προτιμώ να τελειώνει κάθε γεύμα μου με γεύση αλατιού παρά γλυκιά.

Και υστέρα, αφού θα έχω πάρει ενέργεια (βουτυράκι, μελάκι, χυμούλι, τυράκι, μαμαλάκεια 2009 εν όψη γαρ...) θα ξεχύνομαι στο μπάνιο για ντους, για το ξεκίνημα της μέρας.

Έχω πια βεβαιωθεί παρατηρώντας τον εαυτό μου. Ένα πρωινό σχετικά ελαφρύ (όπως αυτό που σου περιέγραψα που για τα στάνταρ μου είναι γεύμα κατηγορίας "ανορεξικό σπουργιτάκι") μου δίνει πολύ ενέργεια και καλή διάθεση για όλη την μέρα.

...ουπς, μα τι ακούω... ντιν ντον ντιν. είναι χτύπημα κουδουνιού αυτό; ναι είναι! για να δούμε ποιος μπορεί να είναι.

update:

Όπως θυμάσαι αγαπημένε αναγνώστη, διέκοψα το ποστ γιατί χτύπησε το κουδούνι. Πήγα στην πόρτα και βρήκα ένα ζευγάρι γύρω στα 45 με 50. Φορούσαν παλιακά ρούχα, η κυρία είχε τα μαλλιά πλεγμένα μπιφτέκι Μπικ Μακ πάνω από τα αυτιά, ο κύριος φόραγε ζακετίνο... γενικά ήταν η αποθέωση της ξεπερασμενίλας, φαντάστηκα ότι ήταν στελέχη δισκογραφικής, ή δημοσιογράφοι σε μεγάλη εφημερίδα, τόσο παλιομοδίτικοι ήταν.

Παραθέτω αυτούσιο το διάλογο που είχαμε, χωρίς περαιτέρω σχόλια. Για να μπεις περισσότερο στο κλίμα σου λέω ότι ο κύριος και η κυρία μιλούσαν μέναστόμα μγιαφωνή, με απόλυτο συγχρονισμό ταυτόχρονα και πάρα πολύ αργά.

Γιώρζ Τρούλη: Καλημέρα! παρακαλώ...;
ζευγάρι: Ναι, καλή σας μέρα... είστε ο κύριος Γιώρζ Τρούλη;
ΓΤ: ...μάλιστα.
Ζ: αριθμό ταυτότητας παρακαλώ... συγγνώμη για την ταλαιπωρία, αλλά σας φέραμε ένα βραβείο και πρέπει να βεβαιωθούμε ότι είστε ο παραλήπτης του.
ΓΤ: μούμπλε μούμπλε μούμπλε μούμπλε μούμπλε μούμπλε αλφα ταυ καλλιθέας. ...βραβείο; τέλεια! τι βραβείο;
Z: είμαστε από το ΚΕΠΡΕ (Κέντρο Προστασίας Ρεαλισμού Εξαρχείων) και έφτασαν στα αυτιά μας τα σχέδια που κάνετε για τα πρωινά του χειμώνα, ότι θα τρώτε ένα καλό πρωινό με χυμό και φετούλες και λοιπά και λοιπά...
ΓΤ: ...γουανταφάκ; αφού τώρα μόλις ξεκίνησα να το γράφω το ποστ, πως έφτασε στα αυτιά σας;
Z: καταρχήν μην μας διακόπτετε κύρις Τρούλη, είναι δύσκολο να ξαναπιάσουμε τον συγχρονισμό και να μιλάμε ταυτόχρονα μέναστόμα μγιάφωνή τόσο τέλεια. Και κατά δεύτερον, σας υπενθυμίζω ότι είμαστε το ΚΕΠΡΕ, όχι ένα τυχαίο κέντρο. Έχουμε και την τεχνολογία και το know-how να μαθαίνουμε άμεσα πράγματα που συμβαίνουν στην γειτονιά μας.
ΓΤ: Μμμμμάλιστα, συγγνώμη.
Ζ: Παρακαλώ... αλλά να μην ξαναγίνει. Λοιπόν πάρτε αυτή εδώ την πλακέτα, από λάκα και αυθεντικό PVC, είναι το βραβείο σας. Κύριε Τρούλη, ανακυρηχθήκατε "Τίφανη 2008". Συγχαρητήρια! Το αξίζατε!
ΓΤ: Τίφανη 2008; τι είναι αυτό;
Ζ: Tίφανη κύριε Τρούλη. Τίφανη... άθρωπας χωρίς ρανίδα ρεαλισμού, αιθεροβάμων, ψιλοχαζοβιόλης σαν Οκλαχομιότισα αμερικάνα μπίμπο - Τίφανη δηλαδή - που πιστεύει ότι θα καταφέρνει μέσα στον πανικό της δουλειάς και όλων των βαρών της καθημερινότητας να σηκώνεται πιο νωρίς το πρωί και δεν θα βαριέται να φτιάχνει πρωινά και χυμούς. ... αυτό είναι που λένε "Το πρόγευμα της Τίφανης". χαρ χαρ χαρ χαρ χαρ χαρ.
ΓΤ: γκαλπ! γκασπ!
Ζ: Αφήστε τα γκαλπ και τα γκασπ και υπογράψτε εδώ ότι παραλάβατε το βραβείο να φύγουμε. Έχουμε να πάμε να δώσουμε και το βραβείο Μπρίτνης, σε ένα τεμπέλη συγγραφέα που υποσχέθηκε ότι εξάπαντος φέτος θα τελειώσει το σενάριο που ετοιμάζει εδώ και 3413345586768787211033388475757575757589992929291010012817884884 χρόνια.
ΓΤ: α, για να σας πω! πολύ αέρα έχετε πάρει! Δεν θα μου κόψετε και τα γκασπ! ούτε τα γκάλπ! ...και δεν υπογράφω πουθενά! Αυτό το ειρωνικό βραβείο, όσο και αν με τιμά, δεν μου αξίζει!
Ζ: Μπααααα; Γιατί;
ΓΤ: Γιατί εγώ δεν είπα ότι θα κάνω πρωινό με ομελέτα από αυγά στρουθοκάμηλου, και κέικ, και χυμό λιβελούλης και φράουλας, που πρέπει να το ετοιμάζεις από βραδύς! Το να βάζεις τρία τοστουλίνια στην τοστιέρα και να στύβεις δύο πορτοκαλάκια είναι 2 λεπτά δουλειά! 2 λεπτά! καταλάβατε παλιοκυνικούρες που μου σπάτε τα φτερά; άρα δεν είναι καθόλου μη ρεαλιστικό σαν στόχος!
Ζ: γκαλπ! γκασπ!
ΓΤ: α, τώρα κάνετε εσείς γκαλπ και γκάσπ ε; έτσι!!! καλά να πάθετε! και αν θέλετε να σας πω και κάτι άλλο, εγώ θα είμαι σούπερ ευχαριστημένος και θα το θεωρώ πρόοδο αν καταφέρω και το κάνω το πρωινό μου 2 φορές την βδομάδα έστω. Ακόμα και αυτό θα είναι μεγάλη πρόοδος σε σχέση με πέρυσι που έφευγα ξεροσφύρι από το σπίτι και μετά ήμουν μίστερ ατονία όλη μέρα...
Ζ: γκαλπ γκασπ!
ΓΤ: ...παρόλα αυτά, τώρα που το σκέφτομαι, το βραβείο θα το παραλάβω, έχω κενό χώρο και θα το κρεμάσω στην κουζίνα, πάνω από το τραπέζι όπου θα τρώω το πρωινό ΜΟΥΜΟΥΜΟΥΜΟΥΜΟΥΜΟΥΜΟΥ ΕΓΩΕΓΩΕΓΩΕΓΩΕΓΩΜΟΝΑΔΙΚΟΣΜΟΥΜΟΥΜΟΥΥΠΕΡΟΧΟΣΡΟΥΛΖΠΡΟΒΑΤΟΡΟΥΛΖ για να παίρνω δύναμη και να κάνω το πρωινό μου με πιότερη και περισσή όρεξη γιατί θα θυμάμαι ότι σας διαψεύδω!!!

εκεί, πήρα την πλακέτα, υπέγραψα, και τους έκλεισα στην μούρη την πόρτα με ένα ψυχρό, τυπικό "καλημέρα"!

....καθώς περίμεναν να έρθει το ασανσέρ για να τους κατεβάσει, άνοιξα την πόρτα για να τους ρίξω μία τελευταία μαχαιριά:

ΓΤ: α, και σας παρακαλώ αφήστε μου την διεύθυνσή σας γιατί μόλις με ενημέρωσαν από το ΚΑΣΕ (Κέντρο Αποθάρρυνσης Συμπολιτών Εξαρχείων) ότι κερδίσατε το βραβείο ΑΠΟΘΑΡΡΥΝΣΕΙΑ 2008 και θέλουν να σας το στείλουν στα γραφεία σας!

...και πρωινό ΘΑ ΤΡΩΩ. και γενικά θα προσέχω τον εαυτό ένα τσικ περισσότερο! ασταδγιάλα με τους μαλάκες πρωινιάτικα ΚΑΙ κυριακάτικα ατ δε σέημ τάημ.

άντε, φιλιά τώρα, πα΄ να κρεμάσω την πλακέτα στην κουζίνα.

Ένας κουβάς γεμάτος χρυσάφι....

θα σου μιλήσω για έναν φίλο μου και ένα πρόβλημα του.

Θα σου πω λοιπόν, για να μπεις στο κλίμα, την οικογενειακή του κατάσταση:

Μεγάλωσε σε μία οικογένεια τυπικά μη-τυπική. Μπαμπάς δεν υπήρχε στην εικόνα, πέθανε όταν ο φίλος μου ήταν πολύ μικρός.

Τον μεγάλωσε η μάνα του, μία γυναίκα πολύ κυριαρχική, πολύ ισχυρής προσωπικότητας, drama queen και δυνατή. Αυτό, σε συνδυασμό με την έλλειψη πατέρα, συνεπάγεται ότι ο φίλος μου γενικά είχε σαν παιδί μία πολύ ιδιαίτερη θεώρηση των δύο φύλλων. Στην πραγματικότητα, δεν είχε σχεδόν καθόλου θεώρηση για το αντρικό φύλλο ενώ το γυναικείο το έβλεπε σαν το δυνατό, με πρωταρχικό ρόλο στην ζωή.

...πολλώ δε μάλλον, που ο φίλος μεγάλωσε μοναδικό αγόρι ανάμεσα σε δύο κορίτσια, τις αδελφές του, και κάμποσες θείες επίσης έντονες σαν προσωπικότητες.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά η μάνα στον αγώνα της να μεγαλώσει τα παιδιά της έκανε διάφορες "περίεργες" δουλειές (ρησπέκτ ρησπέκτ ρησπέκτ ρησπέκτ): Κάποτε υπήρξε βοηθός πιστολάκι στην Μπάρμπαρα Στρέηζαντ, μετά έγινε επικεφαλής μανικιούρ σε κομμωτήριο (αστειεύομαι: η μάνα του φίλου δεν έκανε ποτέ αυτές ακριβώς τις δουλειές, έκανε όμως αντίστοιχης "κατηγορίας" και "σημειολογίας" - και μάλιστα όταν ο περί ου ο λόγος μεγάλωσε αρκετά τον έπαιρνε και μαζί της σε διάφορες περιστάσεις).

Ας μην σε κουράζω. Νομίζω έχεις καταλάβει που το πάω. Γενικά η παιδική και εφηβική ηλικία του φίλου μου ήταν γεμάτη παραστάσεις και ερεθίσματα και εικόνες και ήχους και γκλίτερ που, δεν θα φτάσω στο σημείο να πω ότι θα τον έκαναν gay αλλά πάντως δεν θα ενίσχυαν τα στρεητόνια στο αίμα του.

Αυτό δεν χρειαζόταν να είσαι ο Γιάλομ για να το καταλάβεις!!!!

Παρόλα αυτά όταν οι δικοί του φίλου έμαθαν ότι είναι gay ανέβασαν ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΙΑ 2005! Ειδικά η μάνα του, έφτασε στο σημείο να τηλεφωνηθεί με την Κονιόρδου και την Καραμπέτη για να της πουν ατάκες και ντυσίματα και σουσούμια για να είναι πιο δραματική όταν θα τον αντιμετώπιζε...

Τι να πεις. Μα ειλικρινά, είναι δυνατόν να εξεπλάγη και να σοκαρίστηκε που ο γιος της είναι gay; Δηλαδή, δεν το περίμενε; Εμένα, αν ήμουν στην θέση της πιο πολύ θα μου φαινόταν αναπάντεχο και θα με σόκαρε αν το παιδί μου γινόταν str8, ξέροντας πως το έχω μεγαλώσει.

Και αναρωτιέμαι; Τι εθελοτυφλία είναι αυτή; Είναι μηχανισμός επιβίωσης; Είναι κοινωνικό τύπου "ντρέπομαι το παιδί μου να είναι αδερφή"; Είναι "όλοι οι gay στο τέλος μένουν μόνοι" (άλλο φρικτό ψευτοαλτρουϊστικό κλισέ, στο όνομα του οποίου έχουν γίνει τρελά εγκλήματα και καταπιέσεις).

Αρονό. σκεψ σκεψ. μούμπλε μούμπλε.

Το θέμα είναι ότι ο φίλος πέρασε ένα περιττό μπουρδούκλωμα, το οποίο απλά θα μπορούσε να αποφύγει. Σνιφ σνιφ, ευτυχώς που είχε μερικούς μηχανισμούς διατήρησης ισορροπίας και το κακό ήταν μικρό... Θεγκ Γκοντ φορ δατ.

Αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι η γυναίκα αυτή κάνει και άλλη μία βλακεία. Από την μία θεωρεί ως κάτι κακό να είναι gay το παιδί, από την άλλη παραβλέπει και πόσο σωστά τον έχει μεγαλώσει στα άλλα, αυτά που έχουν πραγματικά σημασία στην ζωή (η καλωσύνη, η ειλικρίνια, η συμπόνεια, η αγάπη, η δημιουργικότητα, η τρυφερότητα, η τιμιότητα).

Τι ανόητη που παραβλέπει το χρυσάφι με το οποίο είναι γεμάτος ένας κουβάς απλά επειδή ο κουβάς είναι από μέταλλο που η ίδια το θεωρεί ανάξιο.... (πες μου ότι πιάνεις την αλληγορία γιατί θα σκοτωθώ, στο λέω, και θα φταις και έχω να πληρώσω κάρτα δευτέρα πρωί δεν είναι να αυτοκτονώ...:-))

(τζήζους, σόρη, άρχισα πάλι τις ασυναρτησίες...).

5 υπέροχα τραγούδια που έχουν γράψει για άλλους οι Pet Shop Boys

Πριν από λίγο καιρό σου είχα ανεβάσει 5 υπέροχα remix τραγουδιών των Pet Shop Boys.

Δεν μπήκε κανείς στον κόπο να τα κατεβάσει, συνεπώς μετά από απαίτηση του κοινού σου ανεβάζω ακόμα 5 υπέροχα τραγούδια τους, αυτή τη φορά που έχουν γράψει για άλλους. Κατέβασέ τα και δεν θα χάσεις trust me.

θα τα ακούς λούπα λούπα λούπα λούπα λούπα

φύγαμε.

ένα:
μου φαίνεται απίστευτο ότι έχουν περάσει 20 ολόκληρα χρόνια από τότε που οι Pet Shop Boys έκανα ένα υπέροχο δισκάκι για την Lisa Minneli. Ο δίσκος έβγαλε μερικά σουξέ, πούλησε αξιοπρεπώς και άρεσε. Ίσως το ωραιότερο τραγούδι από εκεί είναι το If there was love... επική παραγωγή, drama-ness ως εκεί που δεν πάει άλλο και μία μελωδία που σε κάνει να νιώθεις σαν τον Ξανθόπουλο στην "οδύσσεια ενός ξεριζωμένου - the depressing version". εδώ το κατεβάζεις... αν ψάξεις και τους στίχους στ' ορκίζομαι θα καταλάβεις γιατί του ταιριάζει κι ένα σονέτο του Σαίξπηρ που ακούγεται σε κάποιο σημείο του. Η Lisa Θεά.



δύο:
και άλλο τραγούδι από το δίσκο. μοιάζει με τζαζιά, μοιάζει με ύμνο κατά του στιβαρού άντρα που κακοποιεί την άμοιρη Lisa, την βάζει να πηγαίνει περιοδείες με μια βαλίτσα στο χέρι και μετά της παίρνει τα κέρδη και τα πίνει με τον γκόμενό του (ε, λοιπόν ναι, ο στιβαρός άντρας ο πρόστυχος έχει KAI γκόμενα την Lisa Minnelli αλλά ΚΑΙ γκόμενο, θες κάτι; αν θες πάρε την γραμματέα μου να κανονίσουμε συνάντηση). Μεθυσμένο τραγούδι, γλεντζέδικο με έναν γλυκά θλιβερό τρόπο. και τόσο υπέροχα παλιακό... Δεν μπορώ να πω καληνύχτα....

τρίο:
Αφού οι Pet μείνανε ικανοποιημένοι με την δουλειά που έκαναν για την Lisa σκέφτηκαν ότι ήταν ώρα να πάνε παρακάτω, να κάνουνε άλμπουμ για μία ακόμα πιο γριά. Η Καλουτά δεν μπορούσε, η Ζωζώ ήταν μικρή ακόμα (μιλάμε για 1990), η Νόνικα δεν ήταν τραγουδίστρια.... σκεψ σκεψ σκεψ εντατίκ και την βρήκαν την λύση. Dusty Springfield!

Το reputation βγήκε το 1990 και περιέχει μερικά από τα ωραιότερότερα τραγούδια που έχουν γράψει.


Αυτό εδώ είναι προσωπικό αγαπημένο. και είναι... ραπ!!!!!!! γουνταφάκ;;; και όμως. λεγεται daydreaming - και είναι πανέξυπνο τραγούδι γιατί χμ χμ χμ οι στίχοι του είναι κατά του daydreaming αλλά η μελωδία του είναι τόσοοοοοοοοοο υπέρ. :-)
απόλαυσέ το!

τέσσερο:
ίδιο δίσκος, ίδια σούπερ γκράνη, νέο αριστούργημα. φαντάσου δύο ρομπότ, αποκλεισμένα σε ένα αχανές διαστημόπολοιο που θα κινείται για πάντα στο διάστημα... είναι σαλταρισμένα από την μοναξιά και ξέρουν ότι θα ταξιδεύουν για πάντα χωρίς να συναντήσουν κανένα. από τα μεγάφωνα του σκάφους ακούγεται αυτό. occupy your mind. μπλιμπλίκια, υπαινικτικοί ήχοι, καταθλιπτικές παύσεις και επαναλήψεις. ομαγκόντ σήριουσλη.


πέντε (κουράγιο τελειώνουμε):
αγαπημένη ποπιά των 80s!
Your life's a mystery, mine is an open book
If I could read your mind, I think I'd take a look
I'm not scared
Baby, I don't care



:-) (φιου κουράστηκα ρε μλκ πες ένα ευχαριστώ, σαν τον είλωτα ποστάρω πλένω σιδερώνω μαγείρεμα σε καλύπτω σεξουαλικά ένα ευχαριστώ δεν έχω ακούσει)

Ανταύγειες σε χρυσά μάτια

εχτές το βράδυ είδα το "Reflections In A Golden Eye" που παίζεται αυτές τις μέρες στην Αθήνα. Βασίζεται στο ομώνυμο διήγημα της Carson McCullers (και όχι ΤΟΥ Carson McCullers όπως είναι γραμμένο στον καλοκαίρινο κατάλογο της ετιαρίας διανομής της ταινίας).

Δεν περίμενα να είναι τόσο καλό και μάλιστα καλό με τέτοιο... τρόπο.

Ο Μάρλον Μπράντο είναι πολύ γοητευτικός. Σε αυτήν την ταινία, που παίζει έναν κρυπτομοφυλόφυλο αξιωματικό του στρατού, κατάλαβα γιατί λένε ότι είναι από τους καλλίτερους ηθοποιούς φορ εύα εν εύα.

Η Ελίζαμπεθ Τέηλορ είναι τόσο αντιπαθητική που καταντά σπαστική... στο τέλος περίπου του έργου "πιάνεις" ότι... αυτό ήθελε να κάνει με την ερμηνεία της. Και λες με ένα στόμα-μία φωνή ρησπέκτ!

Το σενάριο είναι ίσως το πιο πολυεπίπεδο που έχω δει εδώ και καιρό. Καταντάει σχεδόν σοκαριστικό. Αγγίζει δε τόσα πολλά θέματα που στέλνει τον εγκέφαλο να δουλεύει υπερωρίες (συζυγική απιστία, ομοφυλοφιλία, την ανία των δημόσιων υπηρεσιών, την καταπίεση των συναισθημάτων, τον πόθο και πως τοποθετείται σε κοινωνικά πλαίσια, και πολλά ακόμα).

Όλοι οι χαρακτήρες είναι μπλεγμένοι με έναν απίστευτα αρρωστημένο τρόπο, που είναι όμως και πολύ ρεαλιστικός, άρα σούπερ τρομακτικό. Η παθολογία, δε, χτυπάει κόκκινο. Θα σου πω μόνο ότι η ηρωίδα που έχει κόψει, σε μία κρίση κατάθλιψης στο παρελθόν, τις ρόγες της με... ψαλίδα του κήπου, είναι η πιο ισσοροπημένη...

Απόρησα πως η Warner bros χρηματοδότησε μία τόσο περίεργη ταινία. πολύ απόρησα.

Ξαναλέω: ο τρόπος που ο Μάρλον σκιαγραφεί το χαρακτήρα του βασανισμένου από τον έρωτά του για ένα νέο στρατιώτη λοχαγού, ο οποίος είναι αποφασισμένος να μην "υποκύψει" στην ομοφυλοφιλία του σου φέρνει δάκρια στα μάτια. και με τίποτα δεν μπορείς να τον αντιπαθήσεις παρά το ότι παρουσιάζεται ως η βασική αιτία του κακού. και μόνο για τον Μπράντο αξίζει να δεις το έργο.

Άλλους μπλόγκερ τους μπουζουριάζουν, και άλλους μπλόγκερ τους λατρεύουν λολ

Σήμερα ένας σέξυ βιούερ μου έστειλε αυτή την φωτογραφία, την οποία ετράβηξε στην εξωτική Λέσβο (δεν θέλω βηχαλάκια...).




Μετζένα, φάε την σκόνη μου. Αυτό είναι να σε αγαπά ο κόσμος. (και μάλιστα εγώ δεν έχω βγάλει ούτε ένα σιντί).

Να πω εδώ ότι το κλίμα στα παρασκήνια του www.provato.gr είναι πολύ καλό και αυτό βγαίνει στον κόσμο. Είμαστε μία παρέα μεγάλη, αφού όταν έρχομαι να ποστάρω και συναντιέμαι με τον εαυτό μου πραγματικά νιώθω ότι με ξέρω από τότε που γεννήθηκα. και πιστεύω ότι αυτό βγαίνει στον κόσμο. Γιατί το κοινό δεν είναι χαζό εκτιμά τις αυθεντικές σχέσεις με τους συνεργάτες σου.

Εξάλλου ΕΓΩΕΓΩΕΓΩΕΓΩΕΓΩΕΓΩ ποτέ δεν κυνήγησα το φτηνό εμπορικό σουξέ. Εμένα με ενδιαφέρει τα ποστ μου να τα αγαπήσει ο κόσμος, να τα κάνει κλασικά, να τα τοποθετήσει δίπλα στις μεγάλες δημιουργίες του λαϊκού μπλόγκιν, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα του πάρει λίγο χρόνο να τα ανακαλύψει (ο κόσμος, ασύντακτε ρεπόρτερ).

Και μην ξεχνάς ότι η διάρκεια κάνει τον μπλόγκερ. Το να κάνω ένα ποστ σουξέ είναι το πιο απλό - εμένα με ενδιαφέρει να διαρκέσει η καριέρα μου γιατί αυτό κάνει τον καλλιτέχνη μπλόγκερ.

Όσο για τις εμφανίσεις μου στην Θεσσαλονίκη, που είναι μία πραγματικά ερωτική πόλη, εκεί ο κόσμος ξέρει πραγματικά να γλεντά, και είναι απαιτητικός, για αυτό τα σουβλάκια δεν τα λένε καλαμάκια, γι αυτό τα ποστ μου αγαπήθηκαν και αν έφυγα νωρίτερα είναι γιατί από το πολύ το σχόλιο έκαψα φλάτζα και έπρεπε να έρθω να ξεκουραστώ.

και μην ξεχνάς ότι όταν σβήνουν κάθε βράδυ τα φώτα του μπλόγκ και επιστρέφω στο σπίτι είμαι ένας άθρωπας κι εγώ, όπως εσύ κι εκείνος και ο άλλος, με ανασφάλειες και με ταπεινότητα. Για αυτό και ποτέ δεν εμποδίζω τον κόσμο να με εκθειάσει και στον δρόμο όταν μου ζητάν προβατόγραφο όσο κουρασμένος και να είμαι πάντα έχω ένα γλυκό λόγο, γιατί εμένα με τιμά ο κόσμος να πηγαίνει και να πληρώνει την ADSL σύνδεσή του για να διαβάζει πρόβατο. και πάντα τους τσιμπώ το ποπουλίνο αν είναι του γούστου μου βέβαια, έχωμε και μία αξιοπρέπεια.

Όσο για το χειμώνα, αυτή την φορά αποφάσισα να κάνω μία στροφή στην καριέρα μου και να προτείνω κάτι διαφορετικό στον κόσμο, παρά το γεγονός ότι είμαι πολύ κουρασμένος από την σούπερ επιτυχημένη χρονιά που τελειώνει και είχα πει να μην εμφανιστώ, τελικά θα είμαι σε ένα χώρο έκπληξη με συνεργασίες έκπληξη που ακόμα δεν θέλω να αποκαλύψω γιατί θέλουν να βάλουν το όνομα μου μόνο 70% μεγαλύτερο από τους άλλους μπλόγκερ και αυτό δεν θα ήταν σωστό απέναντι στον κόσμο που με στηρίζει - οπότε μπορεί να μην κλείσει η δουλειά.

Όμως ήδη το κλίμα στα παρασκήνια είναι πολύ καλό κι αυτό βγαίνει στον κόσμο.

ηχητικό εφέ: ήχος νοσοκόμων τρελάδικου Σηνούρει που παραβιάζουν την πόρτα, κάνουν σούπερ ισχυρή ναρκωτική ένεση στο πρόβατο, του φοράνε ζουρλομανδύα και το πάνε μέσα για λίγο καιρό, μη φανταστείς, μέχρι να βγάλει η Μετζένα ξανά καλό σιντί - δηλαδή για πάντα

3 τρελές μπιτιές και 1 ξεκάρφωμα

Μπιτιά του τώρα που δεν χορταίνω να ακούω (now that's what I call τρελό crossover hit από μεγάλο DJ):
Paul van Dyk - Let Go


Μπιτιά του λίγο μεσοπρόθεσμου, που πυροβολεί τον μικρό εγκέφαλό μου (now that's what I call Δωρικό μπητ και αριστοτεχνική παραγωγή - για να μην μιλήσω για το μοντάζ του βίντεο, ιδιοφυία!):
Clipse - Grindin'


Μπιτιά του απώτερου που απλά δεν παίζεται (now that's what I call χορεύω σαν τον παλαβό με το σώβρακο μέσα στο σπίτι και είμαι 35 χρονών άθρωπας):
Praga Khan - Power of The Flower


και το κλασικό ξεκάρφωμα, μην παίρνουν αέρα τα κωλαράκια, ίσως το πιο "μη μου μιλάς για καλοκαίρια" τραγούδι όλων των εποχών. (now that's what I call ενορχήστρωση με εμπευσμένη χρήση φολκλόρ οργάνων μελλόντικα και φάντασι):
Σοφία Αρβανίτη - Μόνη Περπατώ

Έξτρα μπόνους πληροφορία που δεν ήξερες, οι στίχοι γραμμένοι από την Σοφία την ίδια, πέσε και παίρνε τα τρελά ρησπέκτια. είσαι ότι έχω στο χω πει ααα ααα ααα
μα θα φεύγω σε κάθε σου σκηνή ααα ααα ααα
α ρε Σοφάρα να ζήσεις κούκλα μας, λες και ήσουν παρούσα σε κάθε σκέση της γενιάς μας.

Φεστιβάλ ΜΑΜΑΛΑΚΕΙΑ 2008

Σήμερα όταν ξύπνησα αισθανόμουν μέσα στο στομάχι μου το εσωτερικό μου ρολόι να χτυπά σαν τρελό.


τιτιτι τιτιτι τιτιτι τιτιτι τιτιτι τιτιτι

πάτησα το σνούζ, σταμάτησε για λίγο αλλά μετά από μερικά λεπτά...

τιτιτι τιτιτι τιτιτι τιτιτι τιτιτι τιτιτι

γουανταφάκ; αναρωτήθηκα

τι θέλει να μου πει ο αργανισμός μου; τι μπορεί να συμβαίνει; τι έχω ξεχάσει;

Τρέχω στο ημερολόγιο της Προβατολάνδης που έχω στο γραφείο μου. και βλέπω.

Είχα ξεχάσει ότι σήμερα ήταν το ΠΡΩΤΟ ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ (που από φέτος θα γίνεται κάθε χρόνο) ΜΑΜΑΛΑΚΕΙΑ 2008.

[προσοχή, ο τόνος στο τρίτο Α, όχι το Ι γιατί αλλάζει το νόημα και δεν θα το ήθελα ποτέ, ποτέ αυτό]

Φυσικά ως ιδρυτής του φεστιβάλ, πρόεδρος και μοναδικό μέλος της οργανωτικής επιτροπής αλλά και target group του, δεν μπορούσα να μην το τιμήσω.

Έτσι πέρασα όλη την μέρα να μιλάω σαν το Μαμαλάκει.

Η επιτυχία του ΜΑΜΑΛΑΚΕΙΑ 2008 ήταν τεράστια. Τεράστια. Όλη η Αθήνα έχει να το λέει, να άκου (ή τουλάχιστον εκείνο το κομμάτι της Αθήνας που χρειάστηκε να κάνω διάφορες δουλειές).

Σταχυολογώ μερικές από τις πιο επιτυχημένες στιγμές της μέρας:

Στο βενζινάδικο:

Γιωρζ Τρούλη: καλημέρα. θα μου βάλετε βενζινίτσα;
Βενζινάς: σιωπ σιωπ εντατίκ
ΓΤ: αμολυβδούλα, 5 ευρουδάκια
Β: σιωπ σιωπ ΠΙΟ εντατίκ και Γκαλπ. Αφού συνέρχεται πάει στην αντλία για να μου γεμίζει. Βάζει, του δίνω τα χρήματα και καθώς φεύγω χαρωπός τον βλέπω από τον καθρέπτη του γάιδαρου να με κοιτάζει και να σταυροκοπιέται.

"ΟΡΑΗΤ!" σκέφτομαι. "Now THAT'S what I call a super cool opening ceremony".

Στην Τράπεζα:

Γιωρζ Τρούλη: καλημέρα. παρακαλώ μου λέτε αν έχει έρθει μία πιστωτικούλα καρτουλίτσα που περιμένω;
Τράπεζαμαν: παρακαλώ;
ΓΤ: ... ζήτησα, από το τηλεφωνικό κεντράκι της τραπεζίτσας, επανεκδοσούλα της πιστωτικούλας μου και ζήτησα να την παραλάβω από το υποκαταστηματάκι σας. Μπορείτε να κάνετε έναν ελεγχούλι αν την έχετε παραλάβει;
Τ: μου δίνεται την ταυτότητά σας παρακαλώ;
ΓΤ: ορίστε...
Ο τράπεζαμαν φεύγει, πάει στο σχετικό συρτάρι και επιστρέφει άπραγος.
Τ: δεν την βρήκα! είστε σίγουρος ότι θα την παραλάβετε εδώ;
ΓΤ: ναι... δεν έχετε άλλο υποκαταστηματάκι στην Ιπποκρατούλα, έτσι δεν είναι;
T: όχι, όχι... και πότε σας είπαν να έρθετε;
ΓΤ: μου είχαν πει την προηγούμενη Πεμπτούλα, αλλά επειδή έλειπα διακοπίτσες ήρθα σήμερα... Μήπως έχει καθυστερησίτσα επειδή λείπαν με αδειούλες;
T: Μπορεί... μπορεί. Δεν κάνετε ένα κόπο να έρθετε την παρασκευή;
ΓΤ: ευχαρίστως. καλημέρα
T: Συγγνώμη... να σας κάνω μία ερώτηση... με όλο το θάρρος... γιατί μιλάτε έτσι...
ΓΤ: αχ... είχα μία κρυφούλα ελπιδίτσα ότι θα μου θέτατε αυτή την ερωτησίτσα και εκεί μην είδατε τον προσυλητιστή και δεν τον φοβηθάκατε. Ούτε μάρτυρες του Ιεχωβά τέτοια οργανωτικότητα. Άρχισα να εξηγώ για το φεστιβάλ στον κύριο, έβγαλα φυλλάδια που όλως τυχαία είχα μαζί μου, του χάρισα μπρελόκ και καπελάκι ΜΑΜΑΛΑΚΕΙΑ 2008, του μίλησα για τους σκοπούς και το καταστατικό του φεστιβάλ, γενικά ήμουν πολύ πολύ πολύ πειστικός. Έτσι τώρα η οργανωτική επιτροπή έχει δύο μέλη, εμένα που είμαι και πρόεδρος και τον κύριο στην Τράπεζα που φυσικά είνα ταμείας! how cool is that.

Στο δρόμο:

βλέπω γκομενάκι που περνά και λέω κάτω από τα μουστάκια μου:
Γιωρς Τρούλη: Αυτό είναι κωλαράκι για σεξάκοι! ουουουουουπς! σκέφτηκα αμέσως. Αυτή τη φράση την χρησιμοποιώ αυτούσια ακόμα και όταν δεν είναι ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΜΑΜΑΛΑΚΕΙΑ. αυτό θα πει να σέβεσαι τις παραδόσεις και το από στόμα σε στόμα του τόπου σου. μπράβο μου.

φυσικά και σε άλλα μέρη της πόλης γιόρτασα τα ΜΑΜΑΛΑΚΕΙΑ 2008, αλλά δεν περιγράφω άλλους εορτασμούς γιατί σε έχω κουράσει το βλέπω. Πάντως του χρόνου μπορείς και εσύ να συμμετάσχεις. Δήλωσε συμμετοχή ΤΩΡΑ!

[εχτές και σήμερα η ζέστη με έχει γαμήσει. δεν έχω κάνει καμία σχεδόν από τις δουλειές που ήθελα, με εξαιρέση ότι βάζω πλυντήρια που δεν το λες και τρελή δουλειά, είναι μονίμως πεσμένη η πίεσή μου και η διάθεσή μου είναι στα μαύρα τάρταρα. Εν τω μεταξύ δεν μπορώ και να κοιμηθώ καλά λόγω ζέστης, όλο ιδρώνω και ξυπνάω να πιω νερό και γενικότερα δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου για τίποτα. Ελπίζω αύριο να είναι/είμαι καλλίτερα... ευτυχώς που έχω και αυτό το πισινάκι και πηγαίνω και κολυμπάω λίγο. επίσης, ο εγκέφαλος μου λειτουργεί στο 0,000000000000000000000000000000000001 της κανονικής του λειτουργίας, που είναι ήδη μικρή σου θυμίζω, αλλά φαντάζομαι αυτό το έχεις πάρει πρέφα από τα σημερινά ποστ. μη με ξεσυνερίζεσαι.]

Αυτό είναι το τραγούδι που έγραψε η Μαντώ για την Jessica Simpson

α μπετ γιου ντηντ νό δατ, ντήντ για;

το τραγούδι που βγήκε στις αρχές των 00ζ πήγε ψιλοκαλά (κακά για αμερικάνικα δεδομένα, αλλά έσκισε για δεδομένα Μαντούς)


[εναλλακτικός τίτλος ποστ: όταν δύο ογκόλιθοι της τέχνης συναντώνται! now that's what I call πχιότητα]

δεν είναι φοβερό πως μοιάζουν μερικοί άθρωπες;

Δες ας πούμε αυτήν την φωτογραφία του Γιάννη Κότσιρα με την Μουτούση/Φυτούση/Μητρούση/Πανούση πως σταδγιάλα την λένε:


και δες και αυτή την φωτό της Άντζελας Μπρούσκου/ΜπρούςΛι/Φούσκου πως σταδγιάλα την λένε.


απίστευτο μοιάξιμο; τρελή ομοιότητα; how paranoid is that τόταλη όμως.

δεν ξέρω αλλά εγώ αν τους έβλεπα δίπλα δίπλα θα τους έπιανα για δίδυμα. και θα τους μπέρδευα οπωσδήποτε! ένηγουεη, αν αυτοί δεν έχουν θέμα, ποιος είμαι εγώ να κάνω σαματά.

καλοκαιρινή απορία

Σήμερα το πρωί την ώρα που βόλευα τα χιλιάδες μαγιό μου ένα από αυτά μου έθεσε μία ερώτηση την οποία μην μπορώντας να απαντήσω την τίθω ενώπιόν σου μπας και μπορέσουμε μαζί να δώσουμε λύση.


Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι είσαι διακοπές.

Και ξυπνάς ένα ωραίο πρωί και αφού φας τα πρωϊνά σου πας για μπάνιο...

και μετά φεύγεις από την παραλία, τρως μεσημεριανό ή whatever, κοιμάσαι λίγο, πας για κάνα καφέ...

και το απόγευμα ξαναπηγαίνεις για βουτιά στην θάλασσα.

Η ερωτηση μου είναι η εξής:

Όταν στο σχολείο σε ρωτήσουν τα συμμαθητούδια πόσα μπάνια έκανες, αυτήν την ημέρα την μετράς ως ένα μπάνιο ή ως δύο;

Και αν είναι δύο μπάνια (που το εύχομαι γιατί είμαι άθρωπας που κυνηγά τις διακρίσεις στους στίβους της ζωής) τότε με ποιό κριτήριο;

Ας πούμε, πόσες ώρες ανάμεσα σε δύο βουτιές την ίδια μέρα κάνουν τις δύο βουτιές να μετρώνται ως δύο μπάνια;

Και, ακόμα, έχω δίκιο που πιστεύω ότι αν η πρωινή βουτιά γίνει στην παραλία κολαράκια και η μεσημεριανή στην παραλία σεξάκοι της γριάς (τα ονόματα είναι ενδεικτικά) τότε μιλάμε για δύο μπάνια ακόμα και αν έγιναν με μόλις δύο ώρες διαφορά; (το στηρίζω στο ότι πήγες σε άλλη παραλία).

Τέλος, αληθεύει ότι αν μεσολαβήσει και γεύμα ανάμεσα σε δύο βουτιές τότε επίσης το μπάνιο πιάνεται για διπλό;

Ποια είναι η γνώμη σου σέξυ βιούερ; Discuss.

Καλά νέα, άσχημα νέα (τρήμπγιουτ στην Βαβούρα - και προσωπικό δελτίο ειδήσεων)

Άσχημα νέα: Είναι 12 και 30 βράδυ Κυριακής και μόλις πριν μισή ώρα μπήκα στο σπίτι από το τελευταίο, λυγμ, κομμάτι των καλοκαιρινών μου διακοπών, στην Σέριφο.

Καλά νέα: Χαίρομαι που είμαι στο σπίτι μου, το είχα πεθυμήσει.

Άσχημα νέα: Είμαι κουρασμένος και ταλαιπωρημένος από τα ταξίδι και το πήγαινε έλα στο νησί...

Καλά νέα: Αλλά το μυαλό μου είναι σαν να έκανε πλαστική - σούπερ αναζωογονημένο!

Άσχημα νέα: έχω γκαγκιανάσει από το πολύ μαύρισμα, σταφίδιασα!

Καλά νέα: Με ειδοποίησαν ότι πήρα, ΧΩΡΙΣ casting, το ρόλο του Ινδού βιαστή στο επόμενο Βolywood blocbuster (και πάρα το γεγονός ότι δεν μιλώ την γλώσσα, θα είναι βουβός ρόλος, τι σου κάνει το μαύρισμα το τέλειο τελικά).

Άσχημα νέα: Δεν έχω ΚΑΘΟΛΟΥ όρεξη για δουλειά.

Καλά νέα: Αρχίζω να δουλεύω 1η Σεπτέμβρη οπότε έχω μία βδομάδα μπροστά μου να προετοιμαστώ και να προσαρμοστώ και να μπω στο Mood.

Άσχημα νέα: Από την άλλη έχω άπειρες δουλειές να κάνω στο σπίτι (να αλλάξω θέση σε μερικά έπιπλα, να βoλέψω κανένα ρούχο, να φτιάξω cd και βιβλία και πολλά ακόμα).

Καλά νέα: Έχω άπειρη όρεξη να τις κάνω στην βδομάδα που έχω ελεύθερη.

Άσχημα νέα: Ντρέπομαι για τον εαυτό μου - στο αποψινό ταξίδι από την Σέριφο ήμουν μέσα στο καράβι με παντόφλα, και βρώμικη πατούσα από την απογευματινή θάλασσα how embarrassing is that ρωτώ και ξαναρωτώ, που δεν έχω πιο χειρότερότερο στο προσωπικό μου σύστημα αξιών από ταξιδιώτες με παντόφλα και βρωμερή πατούσα.

Καλά νέα: Δεν ζεστάθηκαν οι πατούσες μου.

Άσχημα νέα: Θέλω επειγόντως ένα νεκταρίνι δροσερό.

Καλά νέα: Έχω, μέσα στο ψυγείο. Πά να το φέρω, τσούηγκ τσούηγκ μασούλημ μασουλήμ εντατίκ.

Άσχημα νέα: Νομίζω ότι δεν θέλω να ξαναπάω στην Σέριφο. Ήταν σαν να ήταν άλλο νησί από αυτό το υπέροχο στο οποίο πήγα το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος. Μην με παρεξηγείς, δεν πέρασα άσχημα καθόλου, θα ήταν μεγάλη αχαριστία από μέρους μου να παραπονεθώ και μούμπλε μούμπλε να εκτιμάμε αυτά που έχουμε και μούμπλε ξανά... Απλά με κούρασαν οι αέρηδες (μεναστόμα μγιαφωνή αντίδραση συνόλου σέξυ αναγνώστη/αναγνώστριας πρόβατου: τι περίμενες κουτορνίθι να βρεις στην Κυκλάδα Αύγουστο μήνα αν όχι μελτέμι, έλεος δηλαδή, πόσο πιο μικρό βλαχάκι μπορείς να γίνεις; τισκ τισκ τσικ) και ήταν σαφώς σούπερ λάθος επιλογή να μείνω στην Χώρα, χίλιες φορές το Λιβάδι που είναι πιο ζωντανό και έχει και την καλή θέα στην χώρα γιατί την βλέπεις από μακριά χάου κουλ ηζ δατ.

Καλά νέα: Ευτυχώς η Ελλάδα έχει δεκάδες άλλα νησιά, Greek Archipelago Here I come! :-)

Άσχημα Νέα: Και φέτος συνεχίστηκε η παράδοση που θέλει πέντε λεπτά μετά που πηγαίνω σε παραλία να ανοίγει ακριβώς δίπλα στην πετσέτα μου ένα ΚΕΡΑΜ (Κέντρο Εκμάθησης Ρακέτας Ανατολικής Μεσογείου) το οποίο προσφέρει crush courses.

Καλά Νέα: Έχει πάψει πια να με πειράζει. Μην σου πω κιόλας ότι όταν πάω σε παραλία και δεν αρχίσει παιγνίδι ρακέτας, κοντά μου, στο πεντάλεπτο ανησυχώ ότι θα γίνει ΜΕΓΑΛΗ καταστροφή ή ότι έχει έρθει η συντέλεια του κόσμου και επειδή είμαι στην παραλία απλά δεν το έχω μάθει ακόμα, how paranoid is that.

Άσχημα νέα: Εκτός από τον ρακετομαγνήτη, σε αυτό το τριήμερο στην Σέριφο ανακάλυψα ότι αρχίζω και αναπτύσω και τον παιδακομαγνήτη. Μόλις πάω σε παραλία, στο δεκάλεπτο σκάει σετ οικογενειών με 3 παιδάκια η κάθε μία, ανταλλακτικό αν κουραστεί κάποια από αυτά να τσιρίζει και σακούλες με όλο το Jumbo. now that's what I call evolution!

Καλά νέα: Έχω άπειρη όρεξη για bloggin...

Άσχημα νέα: Ακούω από μακριά τα ουρλιαχτά των φοβισμένων αναγνωστών που μόλις διάβασαν την παραπάνω πρόταση. ΣΚΑΣΤΕ :-) θα σας αλλαλιάσω αυτή τη βδομάδα δεν ακούω κουβέντα ανελεήτ ανελεήτ εντατίκ.

Καλό κουράγιο σε όσους επιστρέφουν από Δευτέρα στις δουλειές του, μάη θόουτς άρ χουήθ γιου! (χι χι... εγώ δουλεύω την άλλη Δευτέρα να να νανανανανανανανανανα φάτε τη σκόνη μου νανανανανανανανανανα :-P)

Απορία ενός namer

metrosexual:ετερόπουστας (;;;;;)

σήμερα διαβασα ένα ωραίο, παλιό post των DotHakers για την Φολέγανδρο

και εκεί αναρωτιόταν ο συντάκτης πώς είναι στα ελληνικά ο όρος metrosexual

και η δική μου εκδοχή ήταν "ετερόπουστας"

τι λες σέξη αναγνώστη, συμφωνείς ή είναι πολύ ξενέρωτη μετάφραση; discuss

...αλήθεια, πες!

...το πόδι σου και σε άλλη παραλία

αγάπη, κοίταξε να δεις...

το ξέρω ότι χάρηκες που πήγες διακοπές (είναι, όπως και να το κάνουμε πολύ πρωτότυπο, δεν συμβαίνει και κάθε χρόνο...) και ότι θες να το μοιραστείς μαζί μου...

όμως το να μου μοστράρεις φωτογραφία

κοντινό ζουμ επί 478574892929299292

την πατούσα σου, με τις νυχάρες, και την σκληρή φτέρνα και τις τριχίτσες και όλα τα άλλα που χαρακτηρίζουν μία πατούσα

δεν είναι καλοκαιρινή φωτογραφία. ...είναι αηδιαστική φωτογραφία.

(ακόμα και αν την έχεις τραβήξει στην πιο ωραία παραλία όλων των εποχών φορέβα εν εύα).

Και τέλος πάντων αποφάσισε. Ή που θα είσαι στην φωτογραφία ή που δεν θα είσαι.

το να μου βάζεις την αγριοποδάρα δεν καταφέρνει ούτε να μου δώσει αίσθηση πως πέρασες τις διακοπές σου, ούτε να με κάνει να σε γνωρίσω καλλίτερα (εκτός αν κυκλοφορείς στο κέντρο, που συχνάζω, με κατακόρυφο...). Άρα είναι μία περιττή αηδιαστική φωτογραφία ενός σιχαμένου ποδιού.

θα μου πεις, δικό σου είναι το blog ό,τι θες ανεβάζεις, άμα θες βάζεις φωτιά και το καις, και θα έχεις και δίκιο

αλλά ήθελα κάπου κι εγώ να πω τον πόνο μου.

μα τι πατουσοθύελλα είναι αυτή που έχει πέσει το τελευταίο διάστημα;

και νόμιζα ότι το χειρότερο που μπορούσε (μπλογκικά μιλώντας) να μου συμβεί τα τέλη Αυγούστου είναι να δω ακόμα ένα μάτσο ανεμπνευστες φωτογραφίες ενός ακόμα κυκλαδοαιγαιοιονιοπελαγίτικου νησιού (λες και δεν υπάρχουν μαγαζιά με κακόγουστες καρτ ποστάλ στην Αθήνα, λες και δεν έχουμε πάει και εμείς σε αυτά τα νησιά, λες και δεν έχουμε κάνει ΑΚΡΙΒΩΣ τα ίδια πράγματα όταν τα επισκεφτήκαμε...).

ασταδγιάλα τα νεύρα μου. αηδίασα μεσημεριάτικα.

Μερικές παρατηρήσεις από τις Μυκήνες

Την Κυριακή, χάου κουλ ηζ δάτ, πήγα επιτέλους στις Μυκήνες. Δεν είχα ξαναπάει ποτέ, ούτε με το σχολείο, ούτε τίποτα (εμ βέβαια, που να προλάβω, είχα πρότζεκτ, όταν ήμουν αμούστακο μαθητούδι, να πάω από 5 φορές σε όλα τα gay bar της εποχής χεχε) και ήταν σούπερ κουλ.

Βέβαια μας έφαγε το λιοπύρι, είχαμε και εμείς την φαεινή να πάμε μεσημεριάτικα, αλλά δεν πειράζει η τέχνη η κουλτούρα η πχιότητα απαιτούν θυσία αυταπάρνηση.

Το όλο πράγμα είναι πολύ εντυπωσιακό, disneyland φάε την ελληνική σκόνη μας!!! Αν και βλέπεις χαλάσματα και ερείπια και τρύπες στο έδαφος μόνο, ωστόσο η γνώση και μόνο ότι κάποτε σε αυτό το σημείο βρισκόταν η Νέα Υόρκη της εποχής (δηλαδή το εμπορικό, οικονομικό, πολιτιστικό κέντρο) είναι ανατριχιαστική.

Ακόμα πιο ανατριχιαστικό είναι όταν διαβάζεις στο μουσείο ότι η παρακμή των Μυκηνών, που ήταν σούπερ υπερδύναμη, οφείλεται στο ότι καταστράφηκε ένας από τους βασικούς πελάτες στον οποίο έκαναν εξαγωγές προϊόντων (όταν οι μυστήριοι λαοί της Θάλασσας έκαναν επιδρομές στα λιμάνια της Ανατολικής Μεσογείου). Ομαγκόντ αμ σο σκέρντ ράητ νάου!!!! Άρχισα να σκέφτομαι "εμείς ως Ελληνάκια τι πουλάμε στην διεθνή κοινότητα; τουρισμό, δεν είναι; αν γίνει καμία κρίση στον τουρισμό θα βρεθούμε να μην θέλει κανείς να αγοράσει τίποτε από εμάς; ΟΜΑΓΚΟΝΤ ΝΑΙ! άρα από που θα έχουμε έσοδα; ομαγκόντ από πουθενά!"

να τέτοιες σκέψεις κάνω όταν πάω σε αρχαιολογικούς χόρους και μέτα είμαι όλο στρες. χμφ χμφ χμφ χμφ.

Το εισιτήριο στο χώρο στοιχίζει 8 ευρώ. Μου φάνηκε λογικό αν σκεφτείς ότι βλέπεις και το Μουσείο αλλά και τον μεγάλο θολωτό τάφο.

Το μουσείο είναι γενικά πολύ καλά φτιαγμένο και έχει ωραία πράγματα. Έχει και τ' ακριβή αντίγραφα της μάσκας του Αγαμέμνωνα αλλά και άλλων ανεκτίμητων ευρημάτων τα οποία εκτίθενται εδώ στην Αθήνα στο Αρχαιολογικό (διαφωνώ. θα έπρεπε να είναι εκεί που βρέθηκαν, τα ευρήματα. Αποκέντρωση ρεεεεε).

Από τα ωραιότερα στο μουσείο ήταν ένα ωραίο γκομενάκι φύλακας στην πρώτη αίθουσα όπως μπαίνεις δεξιά καθώς επίσης και το ότι ανακάλυψα πως γράφεται το πρόβατο στην αρχαία ελληνική γραφή γραμική Β!!! how cool is that! Αμ σο πράουντ!!! ήμουν από τότε διάσημος! ομαγκόντ πέσε και παίρνε ρησπέκτια, είχανε internet καφέ στις Μυκήνες να διαβάζουν www.provato.gr; Ελπίζω ναι.

Επίσης η εκδρομή με έκανε ακόμα πιο τσατισμένο με την προσβολή του Βασίλιεφ, της Κονιόρδου και της Μήδειάς τους προς τον ελληνικό πολιτισμό που δεν είχε καμία σχέση με τα ασύνδετα σουσούμια που φάγαμε στην μάπα στην Επίδαυρο. ασταδγιάλα. ντουράκ

Φεύγοντας λοιπόν από το μουσείο έγραψα στο βιβλίο επισκεπτών την εξής φράση: "Σούπερ Κουλ, ονοματάκι, ημερομηνία". Το ξέρω ότι θα μοιράσω εγκεφαλικά σε καμία μπαμπινιώτα φιλόλογο που πιστεύει στην καθαρότητα της γλώσσας και της ελλάδας και μούμπλε μούμπλε αλλά δεν πειράζει. Το μεγαλείο του ελληνικού πολιτισμού δεν χρειάζεται σοβαροφάνειες και δηθενιές.

Μυκήνες ρουλ. να πας.

Λοιπόν; εσύ ποιο από τα δύο χρυσά αγόρια προτιμάς;

τον Mark Spitz με τα 7 χρυσά του στην κολύμβηση, στους Ολυμπιακούς στο Μόναχο το 1972;


ή τον Michael Phelps με τα 8 χρυσά στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου;


(πάντως, να σου πω κάτι; με όλα αυτά που έχουν γίνει με την Marion Jones, την Flo Jo και γενικά τους υπόλοιπους Έλληνες και ξένους αθλητές, είμαι σχεδόν σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα αποκαλυφθεί ότι ακόμα και οι αθλητές που τώρα βγαίνουν καθαροί στα τεστς απλά έχουν βρει ουσίες που ξεγελάνε... τι μαλακία και αυτή να μην μπορείς να χαρείς μία επίδοση επειδή είσαι σίγουρος ότι επιτυγχάνεται με χημικά μέσα. Πάντως αν μη τι άλλο σε αυτούς τους αγώνες βλέπουμε καλή κολύμβηση).

Έτσι πέφτει η ανεργία στo χαμηλότερo επίπεδo των τελευταίων 25 χρόνων!

Ο Αντέναζ και το Όλα ψάχνουν κουρίτσα με ρυθμό και χορευτικές ικανότητες. δεν με πιστεύεις; κατέβα....


κατέβα


κατέβα


κατέβα



μην κλέβεις



επ αλητάκι μπατιράκι σε βλέπω :-)


Μην κλέβεις ρεεε


κατέβα


κατέβα


κατέβα



χμφ χμφ χμφ χμφ χμφ χμφ


γιο


ζήτω το σεξάκοι


κατέβα ρεεεεεεε


'ελα φτάνεις:








η "αγγελία" που βρίθει σοβαρότητας και πχιότητας είναι από το site του Πρώτο Θέμα.

ρησπέκτ.


(άρα έχει νόημα να τηλεφωνήσω να μάθω αν δίνουν ΙΚΑ και επίδομα μπραζίλιαν; μπορεί να ενδιαφέρεται μία γνωστή μου, χμφ χμφ χμφ χμφ).

Θέ μου τι τραγωδία ήταν αυτή που πέρασα. (Μερικές παρατηρήσεις από μία παράσταση που έφαγε πολύ γιουχάρισμα - αλλά όχι τόσο όσο της άξιζε)

Την Παρασκευή πήγα και είδα στην Επίδαυρο την Μήδεια του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Ανατόλι Βασίλιεφ.

Πρωταγωνίστρια η Λυδία Κονιόρδου, με τον Νίκο Ψαρρά σαν Ιάσωνα (ο τελευταίος η πιο αποτυχημένη επιλογή casting όλων των εποχών στο διαγαλαξιακό σύμπαν φορέβα εν εύα).


Η παράσταση θα μείνει στην ιστορία και μάλλον δικαίως, ως η παράσταση της Επιδάυρου με την πιο αρνητική αντίδραση από το κοινό ever. Και επειδή ειδήσεις του σταρ φάτε την σκόνη μου, ήμουν εκεί. how cool is that. αλλά και πόσο κουραστικό.

Περάσαμε τρισήμιση ώρες, βασανιστικές, με ελάχιστες στιγμές φορτισμένες, αλλά άπειρες γεμάτες επιτήδευση, πρόκληση για την πρόκληση και απόλυτη υποταγή στην κουλτούρα της εικόνας.

[Μα είναι τραγικό. Οι τέχνες σήμερα υποτίθεται ότι προσπαθούν να αντισταθούν στον φασισμό της απόλυτης επιβολής της εικόνας στα μυαλά των ανθρώπων. Και όμως αυτή η παράσταση εκεί ακριβώς βασιζόταν.]

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την φρικτή ερμηνεία της Αγλαϊας Παπά. Μάλλον δεν έφταιγε, έτσι της είπε να τα πει τα ελληνικά ένας Ρώσος που δεν καταλαβαίνει ούτε καν Αγγλικά (είναι γνωστή η πετριά του Βασίλιεφ να μην μαθαίνει ξένες γλώσσες) πόσο μάλλον την δύσκολη τονικότητα της Ελληνικής γλώσσας.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον ρηχό, χωρίς ειδικό βάρος, Ιάσωνα του Νίκου Ψαρά. Ο οποίος Νίκος Ψαράς κάποια στιγμή που το κοινό γελούσε με την ερμηνεία του και την όλη σκηνή έκανε το φρικτό και ανάγωγο λάθος να φωνάξει «έλεος» προς το κοινό. «Αυτό λέμε κι εμείς», πήρε πληρωμένη απάντηση από έναν λατρεμένο θεατή. Άσε μας γλυκέ μου Νίκο. Δεν ήξερα να μη μπορώ να γελάω ή να κλαίω σε ένα έργο επειδή δεν ταιριάζει με το όραμα του σκηνοθέτη ή επειδή ο μεγάλος τραγωδός Νίκος Ψαράς θέλει να αυτοσυγκεντρωθεί.

Δεν θα ξεχάσω τους αμέτρητους άστοχους συμβολισμούς της παράστασης [ενδεικτικά να πω ότι ότι η πρόθεση του Βασίλιεφ να συνδέσει τα ταυροκαθάψια με τις ταυρομαχίες είναι εντελώς άστοχη, σχεδόν υβριστική: Στα ταυροκαθάψια το νόημα ήταν το να δαμάσεις την δύναμη της φύσης χωρίς να την σκοτώσεις στο τέλος, όπως γίνεται στις φρικτές ταυρομαχίες].

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον χλιαρό τρόπο με τον οποίο χειροκροτούσαν του συναδέλφους τους ηθοποιούς επί σκηνής ο Βογιατζής, ο Κιμούλης, ο Χατζησάββας, ο Νίκος Κουρής (που είναι συμπαθέστατος από κοντά), ο Λιβαθινός... Από την άλλη δεν μου άρεσαν τα ουρλιαχτά του μεγάλου κινέζου δικηγόρου Λι κουρέζου που ούρλιαζε "αίσχος, ντροπ ον γιου" και ενοχλούσε όσους ήθελαν να δουν.

Χαρακτηριστικό είναι ότι ο μόνος που χειροκρότησε με ζέση την παράσταση ήταν η χαζοσουσού η Γκωτιού (έλεος, έμαθε η βλάχα των μπουλβάρ από θέατρο, α μαρή να ράψεις κανένα μπουστάκι για την Μετζένα).

Όσο για την Λυδία Κονιόρδου... τι να πω... στην μισή παράσταση η ερμηνεία της ήταν πάρα πολύ καλή (εκεί καταλαβαίνεις τι ηθοποιάρα είναι), αλλά στην υπόλοιπη μισή χέσε μέσα πολυχρόνη που δεν γίναμε ευζώνοι, την κατάπιε και αυτήν η κουλωσύνη η γενικότερη. Αν ήταν και δική της απόφαση να ανέβει αυτή η παράσταση από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΠΑΤΡΑΣ, έκανε μεγάλο λάθος - ελπίζω όχι από ψώνιο και έλλειψη ταπεινότητας.

Τέλος για τον Βασίλιεφ, τον εμπνευστή αυτού του ανεξήγητου, σκεφτόμουν όσο το έβλεπα το εξής: "Ασταδγιάλα. Επειδή δεν έχετε στην Ρωσία τραγωδούς παγκοσμίως μεγάλους σαν τον Ευριπίδη, από ζήλεια αποφάσισες να τον μειώσεις και ντροπ ον γιου". Φυσικά δεν είναι αληθινή η ερμηνεία μου... αλλά μήπως υποσυνείδητα είναι; Πάντως είναι χαρακτηριστικό ότι στο τέλος δεν βγήκε στην σκηνή για να υποκλιθεί στο κοινό, πρωτοφανές για τα δεδομένα της Επιδαύρου.

Α, διάβασα στον Ελεύθερο Τύπο μία δήλωση του Ψαρά που είπε ότι οι θεατές πετούσαν κέρματα στις κοπέλες του χορού. Αν και θα το άξιζαν ένα έντονο τρόπο να τους δείξεις αποδοκιμασία (αλλά χωρίς βιαιότητες, πολιτισμένοι άθρωπες είμαστε), αυτό ΔΕΝ έγινε ποτέ, ήμουν στην πέμπτη σειρά και θα το έβλεπα ΣΙΓΟΥΡΑ. Ντροπ ον γιου Νίκος του λάη λάηκ δατ. Γκο μπάκ του ελ έη.

Είμαι περίεργος αν η παράσταση μετά τις φρικτές κριτικές που πήρε θα ανέβει στην Αθήνα και αλλού όπου είναι να πάει (πάτρα, θέατρο βράχων και νομίζω και Ηρώδειο). χου νόουζ.

διάβασε εδώ

και διάβασε και εδώ

και εδώ

Και εδώ είναι που Ψαράς καταγγέλει κάτι που ποτέ δεν έγινε. Μάλλον στην ταραχή του δεν πρόσεξε καλά και είδε νομίσματα εκεί που δεν υπήρχαν.

Ας τελειώσω όμως με την μοναδική αντάξια του Αρχαίου Θεάτρου της Επιδαύρου στιγμή της παράστασης. Δυστυχώς ήταν μία και ήταν στην αρχή. Για τις επόμενες τρεις ώρες, απόλυτη πνευματική ξηρασία και μπλεξίματος άγονος αγώνας.

Η Λυδία λοιπόν, κρυμένη πίσω από κόκκινες-αίμα κουρτίνες να τραγουδά σε αμανέ τον θρήνο με τον οποίο η Μήδεια κάνει είσοδο στο έργο - κλαίει για το κέρατο που της έριξε ο Ιάσωνας που θα παντρευτεί άλλη. Συγκλονιστική στιγμή, ρησπέκτ ρησπέκτ ρησπέκτ στην Λυδία, εκεί για λίγο πίστεψα ότι θα έβλεπα κάτι σπουδαίο, που να ήξερα ότι έμπλεξα με την χαζορωσίδα την σουσού, που να ήξερα τι τραγωδία με περίμενε.

τι να πεις.

(πι ες - ήθελα εδώ να καταγγείλω τον εαυτό μου ότι από σεβασμό στον κόπο των συντελεστών και παρά την θέληση μου και τον αυθορμητισμό μου δεν γιουχάρισα, δεν έβρισα και δεν έκανα θόρυβο ούτε στιγμή κατά την διάρκεια της παράστασης. Αλλά εννοείται όταν τελείωσε δεν χειροκρότησα καθόλου, απλά καθόμουν και κοιτούσα σαν μαλάκας αυτούς που χειροκροτούσαν μη μπορώντας να το πιστέψω).

Έξαλλος

αν ξαναδιαβάσω σε άλλο ποστ πόσο ωραία είναι η Αθήνα τον Αύγουστο επειδή, λέει, μπορείς να παρκάρεις πολύ εύκολα θα φάω τις κοτσίδες μου.


έλεος! γκρ γκρ γκρ γκρ!

ειδήσεις του σταρ φάτε τη σκόνη μου

τι είναι αυτή η πισίνα και γιατί μας ενδιαφέρει πάρα πολύ;


ποιο κορμί έχει ξαπλώσει πάνω αυτές τις ξαπλώστρες; (όχι ταυτόχρονα, μία την φορά επέλεγε)


ποιος έπινε απεριτίφ και αναψυκτικά σε αυτήν τη βεράντα απολαμβάνοντας την θέα της Πάρου ακριβώς απέναντι;


α, να και μία ακόμη μακρινή αποψη του σπιτιού-μυστήριο... η βεράντα της αποπάνω φωτό είναι στο αριστερό τμήμα του κτίσματος, ενώ η πισίνα στο δεξί... (δεν φαίνεται εδώ)


άλλο ένα μακρινό πλάνο...


από το σπίτι ξεκινά ένα μονοπάτι... το μονοπάτι καταλήγει σε αυτήν την σκάλα:


...η σκάλα φτάνει σε ένα πλάτωμα...


και ύστερα συνεχίζει για να καταλήξει στην μικρή ίτσι τάινι γουίνι μπίτσι τίνι παραλιούλα:


βαρετό πόστ, ε;

τι με έπιασε και σου αραδιάζω φωτογραφίες ενός σπιτιού... χμφ χμφ χμφ χμφ χμφ χμφ χμφ χμφ χμφ χμφ χμφ...

well, είναι το σπίτι του Τωμ Χάγκζ στην Αντίπαρο!!!!


ΟΜΑΓΚΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΝΤ.

έκανα διακοπές στο διπλανό σπίτι με του Τωμ Χάγκζ,

how cool is that, ευτυχώς που δεν ήταν εκεί, είχε έρθει Ιούνιο, αλλιώς η αμηχανία μεταξύ μας θα ήταν Α ΠΙ ΣΤΕ ΥΤΗ!

ένηγουεη.

α, επίσης ήθελα να σου πω, ότι σε μερικές μέρες το Σαρακάκι έρχεται στην Ελλάδα.λεζάντα φωτό: ηλίθιο πρόβατο, που κατάφερες και το έμαθες φακ φακ φακ φακ φακ λαγωνικό θα έπρεπε να σε λένε όχι πρόβατο ασταδγιάλα ρε πούστη μου ασταδγιάλα

Θα κάνει 2 βδομάδες κρουαζιέρα στο Αιγαίο, και μετά θα περάσει ένα διάστημα στην Αντίπαρο, στο σπίτι που έμενε ο Τωμ πριν χτίσει το δικό του. τώρα που ξέρεις ότι είμαι μετερίζη ενημέρωσης και πχιότητας, θα μου υποσχεθείς ότι δεν θα ξαναδείς ειδήσεις του Σταρ; ορ νοτ. και ότι θα διαβάζεις μόνο βιβλία όταν έχεις χρόνο για σκότωμα; ορ νοτ.

βασανιστικό ερώτημα στην αλίκη

αλικάκι γειά.

πάνε πιά χρόνια που έχεις φύγει, 12 ολόκληρα, (νταμ πως περνά έτσι ο καιρός), και σήμερα δεν αντέχω, θα σε ρωτήσω:

τόσα χρόνια, αφού κάθε φορά που παντρευόσουν στις ταινίες τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, την ώρα του μυστηρίου είτε γινόταν η κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου, είτε η επανάσταση του 21, είτε η επίθεση των σιδηρόφραχτων μεραρχιών του Χίτλερ στην Ελλάδα...

δεν σας έκοψε να κρατήσε την σχέση σας λίγο πιο ανεπίσημη;

έπρεπε σόνη και καλά να στεφανώνεστε;

κάθε φορά που είχατε γάμο, γινόταν της κολάσεως, η Ελλάδα έμπαινε σε τρελές περιπέτειες... δεν το είχατε δει το πάτερν να βοηθήσετε λίγο την χώρα;

δηλαδή έλεος!

α, επίσης ήθελα να σου πω ότι το βιβλίο που έγραψε ο υιός σου ο Γιαννάκης, γαμώτο, δεν είναι καθόλου ζουμερό. το ξεφύλλισα λίγο στο Public εχτές και πέθανα στο χασμουρητό... ούτε που σκέφτηκα να το αγοράσω. αυτά!

(αυτό που μιλάω δημοσίως σε νεκρούς σταρ για τους οποίους δεν τρελαίνομαι κιόλας, και μάλιστα στον ενικό, να με ανησυχεί ή σου έχει συμβεί και σένα σέξυ αναγνώστη;).

Τηλεγράφημα στην βλαχάρα

ήθελα καιρό να στο πω στοπ

τα γυαλιά ray ban στοπ

με τους φακούς καθρέφτες στοπ

που σε έχω δει στο Κολωνάκι και την πλατεία Ζεφυριού στοπ

να μου τα φοράς με ύφος ότι τάχα μου στοπ

είναι ότι πιο χατ και τρέντη και έρλη αντόπτερ στοπ

στην πραγματικότητα μπήτσης στοπ

είναι καθόλου καινούργια στοπ

να φανταστείς στοπ

ότι τα φόραγε με ύφος 1000 προϊσταμένων ΔΕΗ Καλλιθέας στοπ

ο Martin Gore των Depeche Mode στο video clip I Just Can't Get Enough του 1981!!! στοπ

1981 στοπ

κατάλαβες; στοπ

1981!!!!!!!!!!! στοπ


δηλαδή 27 χρόνια πρίν στοπ

Δεν είναι ότι τα γυαλιά αυτά στοπ

δεν είναι ωραία και αξιοφόρετα στοπ

(εμένα ας πούμε μου πάνε τέλεια τέλεια τέλεια και τα αναδεικνύω στοπ)

αλλά μη μου τα φοράς λες και είσαι στοπ

η σούπερ τρέντενα στοπ

και λες και ανακάλυψες το τροχό στοπ.

στοπ ιτ νάου στοπ.

Αυγουστιάτικο τρελοφέγγαρο

καλημέρα χαρές μου!

χεχε!

Υπέροχη μέρα. Έχω ξυπνήσει από τις 5 το πρωί αφ' ενός γιατί έτσι το έχουμε εμείς εδώ στο ΚΑΠΗ εξαρχείων, ως καλοί συνταξιούχοι ξυπνάμε νωρίς, λολ, αφ' ετέρου για να δω τους σημερινούς τελικούς της κολύμβησης στους Ολυμπιακούς (τα κατάφερε άλλα δύο χρυσά ο Phelps, ο τύπος δεν παίζεται, δεν χορταίνω να τον βλέπω να κολυμπάει!).

Τώρα θα ξεχυθώ στους δρόμους για διάφορες δουλειές. Νυστάζω αλλά θα κοιμηθώ μετά.

Εχτές επέστρεψα από την εξωτική Αντίπαρο, πέρασα μία τέλεια εβδομάδα που την κάνει ακόμα πιο τέλεια το γεγονός ότι γύρισα ακριβώς όταν τα βερεμαρόνια άρχισαν να είναι ανιχνεύσιμα στο αίμα μου. Κολύμπησα, έφαγα πολύ, κοιμήθηκα, είδα Ολυμπιακούς, διάβασα... σούπερ γιάμι. θα στα πω άλλη φορά, να περιμένεις φοβερές εκπλήξεις! και μοναδικούς διαγωνισμούς με 11334755663661 μοναδικά δώρα.

Η Αθήνα είναι στις ομορφιές της. Γοητευτική με τον ίδιο τρόπο που είναι γοητευτικά τα extras στο dvd της αγαπημένης σου ταινίας. Ξέρεις ότι δεν είναι αυτή η φύση της αλλά και πάλι σου κάνει τρελό κέφι να την χαζεύεις.

Αύριο ξαναφεύγω για μερικές μερούλες. Και μετά γυρίζω για λίγο... και ξαναφεύγω πάλι για μερικές μερούλες. Έπιασα δουλειά στο ΠΚΑΥΜΕΔ (Παγκόσμιο Κέντρο Αυγουστιάτικων Υστερικών Μετακινήσεων με Επίφαση τις Διακοπές) και πρέπει να πάω σε όσα περισσότερα μέρη γίνεται μέχρι να τελειώσει ο μήνας και να αρχίσει σιγά σιγά η πόλη να παίρνει τον κανονικό της ρυθμό.

Ομαγκόντ τα καλοδιαθεσόνια κάνουν πάρτι στο αίμα μου.

Επίσης ήθελα να τονίσω το γεγονός ότι ο Γιαννάκης Παπαμιχαήλ έβγαλε το βιβλίο του με θέμα την μαμά του Αλίκη Βουγιουκλάκη "Έχω ένα μυστικό" (Ο εμπνευσμένος τίτλος της χρονιά ρησπέκτ ρησπέκτ ροισπέκτ ρεισπαίκτ) την εποχή που ΕΓΩ ήμουν διακοπές στην Αντίπαρο... όπου στην Αντίπαρο γυρίστηκε η Μανταλένα, μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της Αλίκης!

ΟΜΑΓKΟΝΤ HOW COOL IS THAT???!!!!

το θεωρείς σύμπτωση; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ!

ΟΜΑΓΚΟΝΤ ΑΜ ΣΟΟΟΟΟΟΟΟΟ ΜΠΑΪΙΝ ΔΙΣ ΜΠΟΥΚ.



καλημέρα χαρές μου! :-)

Κι άλλο "έγκλημα" στα ελληνικά νησιά

συγκεκριμένα από αύριο το πρόβατο θα κάνει βουτιές και μακροβούτια σε ένα από αυτά.

χιχιχι

Χριστέ μου τι χρονιά πέρασε από πέρυσι τέτοια εποχή. Ήταν ίσως μία από τις πιο διδακτικές και ενδιαφέρουσες στην ζωή μου.

...Γεμάτη ανθρώπους που μπήκαν και βγήκαν, που μπήκαν και έμειναν, που μπήκαν και οι μαλάκες δεν λένε να βγουν.

...γεμάτη απόπειρες και μαθήματα και ανησυχίες και χαρές και προσδοκίες και απογοητεύσεις και θρίαμβους και πανωλεθρίες και καυγάδες και γλέντια και sex και σεξάκοι και έρωτα και νεύρα και ποτά και βιβλία και γραψίματα και σκεψ σκεψ εντατίκ και μουσική και ξενύχτια και απ' όλα.

...γεμάτη μεγάλωμα. how cool is that!

ένηγουέη. εύχομαι και η επόμενη χρονιά να είναι έτσι ζουμερή και χορταστική. με άλλο τρόπο, έχω την υποψία, αλλά να είναι.

αλλά ας ασχοληθούμε με τα τότε, όταν έρθουν! χεχε

Πάω για βουτιά. Μην μου πάρει κανείς το καρπούζι, θα το φάω όταν βγω από την θάλασσα.

α. και το γκομενάκι κάτω από την μπλε ομπρέλα το είδα πρώτος. λολ κάτω τα χέρια σας μπίτσης

καλά να περάσουμε! :-)

Η α λα Gnarls Barkley εκδοχή ενός δραματικού χωρισμού

το ωραιότερο τραγούδι από το Odd Couple των Gnarls Barkley, το Who 's Gonna Save My Soul Now έχει το πιο σούπερ σπούκη clip όλων των εποχών.

...αλλά και το καλύτερο!

Δες το όλο και θαύμασε: story telling, τρελούς διαλόγους, και μία κορύφωση που ακολουθείται από πιο κορύφωση και μετά από άλλη ακόμα πιο κορύφωση και μετά επιπλέον πιο κορύφωση.

εκεί που λες ότι έχεις δει ό,τι πιο camp μπορεί να υπάρξει, γίνεται κάτι ακόμα πιο κάμπ.

το τέλειο clip για την γενιά της καμένης φλάτζας. (...αλλά... μήπως να ανησυχήσουμε λίγο; αρονό...)



Α, δύο τύποι που χαζεύουν από την κουζίνα του diner είναι το group. ρησπέκτ.

Ο κάγκουρας του μήνα

Πριν από μερικές βδομάδες μία διαφημιστική εταιρία έβαλε αγγελία για συνεργάτες στο δημιουργικό τμήμα.

Η εταιρία αν και δεν είναι στην καλύτερη της φάση αυτόν τον καιρό, κάποτε ανήκε στις μεγαλύτερες του κλάδου και έτσι πολλοί έστειλαν το βιογραφικό τους (πολλοί περισσότεροι από όσους θα έστελναν αν η εταιρία ήταν μία μικρή και τριανταφυλλένια και με όχι τόσο μεγάλους πελάτες).

Μέσα σε αυτούς και εγώ. Για μερικές βδομάδες δεν είχα νέα, δεν περίμενα κιόλας να σου πω την αλήθεια, η ευγενική συμπεριφορά από ανθρώπους που χειρίζονται την πρόσληψη νέων συνεργατών σε μεγάλες εταιρίες απλά δεν υπάρχει ως concept στο μυαλό τους.


Ή μήπως υπάρχει; και πως; χεχεχε....

Συνέβη το εξής. Πριν από μερικές μέρες πήρα ένα mail που με ευχαριστούσε για την υποβολή του βιογραφικού μου και έλεγε ότι έχουν ήδη δει κάποιους ανθρώπους και μπορεί να δουν και κάποιους άλλους μετά τις διακοπές και "μούμπλε μούμπλε και αν δεν είστε σε αυτούς που θα δούμε στο μέλλον το cv θα κρατηθεί" (ωραία, και πως θα ξέρω ότι θα με δείτε στο μέλλον; δηλαδή πιάσ' το αυγό και κούρευ' το, απλά μαθήματα λογικής το λες αυτό).

Ok, ο τυπάκος που το έστειλε το mail προφανώς για καλό το έκανε και μπράβο του, είναι μία φωτεινή εξαίρεση στην γουρουνιά που επικρατεί στους εργασιακούς χώρους.

Έκανε όμως μία φοβερή μαλακία. Έστειλε το mail με κοινή αποστολή και φανερούς παραλήπτες όλους όσους είχαν στείλει στην εταιρία βιογραφικό. Που σημαίνει ότι όλοι οι παραλήπτες είδαμε τα mail των άλλων που είχαν ενδιαφερθεί για την θέση.

Δηλαδή μάθαμε όλοι ποιοι αυτόν τον καιρό ψάχνονται για αλλαγή δουλειάς.

Η μαλακία ήταν ότι στην λίστα των παραληπτών ήταν άνθρωποι από αρκετές γνωστές και μεγάλες ελληνικές διαφημιστικές (μάλιστα από κάποιες ήταν και δύο και τρεις). Που σημαίνει ότι ο τύπος τους έδωσε κανονικά και με τον νόμο, ότι ψάχνονται να φύγουν.
Και αυτό μπορεί να τους προκαλέσει προβλήματα στην καθημερινότητα της δουλειάς τους.

Μπράβο σου λεβέντη μου. Αυτό που έχεις, μην το χάσεις, είναι πολύτιμο. (με τέτοια μυαλά, no wonder η εταιρία έχει γίνει σκιά του εαυτού της).

τι να πω, το αφήνω αχολίαστο το γεγονός. Μόνο ένας από τους 200 Plus έστειλε μία απάντηση, κοινοποιημένη σε όλους, που ευχαριστούσε τον φωστήρα για την εχεμύθεια και την διακριτικότητά του...

μαλάκα, η ηλιθιότητα είναι ανίκητη.

Το τραίνο της Μεγάλης Φυγής

Επιβιβάστηκε στο τρένο της Μεγάλης Φυγής ο Ρώσος Νομπελίστας συγγραφές Aleksandr Solzhenitsyn που πέθανε σήμερα το πρωί.

Φακ ρε πούστη μου.

Ο Solzhenitsyn για το έργο του πήρε το Νόμπελ αλλά και μία περιποιημένη εξορία από την χώρα του. Ήταν ο πρώτος που κατέγραψε την πραγματικότητα των Gulag, των Ρωσικών στρατοπέδων συγκέντρωσης για τους αντικαθεστωτικούς.

Τα πιο γνωστά βιβλία του είναι το "Πτέρυγα Καρκινοπαθών" (το έχω διαβάσει, μ' άρεσε αρκετά αλλά λίγο βαρύ ρε πουλί μου) το "Μία μέρα στην ζωή του Ιβάν Ντενίσοβιτς" και το "Αρχιπέλαγος Γκούλαγκ".

Από πολλούς θεωρείτο συνεχιστής της παράδοσης του Ντοστογιέφσκι, δεν πολυσυμφωνώ, μάλλον λόγω φάτσας το λέγανε. (σαν δύο σταγόνες νερό μοιάζανε οι δύο τους, απίστευτο σπούκη).

Επίσης πολύ αναρωτιούνται αν το έργο του θα ήταν τόσο γνωστό αν δεν ήταν βαθύτατα αντικομμουνιστικό και δεν γινόταν αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους αντίπαλους της Σοβιετικής Ένωσης στα 70ς.

ένηγουέη τι να πεις. έτσι είναι η ζωή, εσύ γράφεις απλά για να πεις τον πόνο σου και γύρω γίνεται της κολάσεως.

Άντε, καλό παράδεισο να έχει, αν μη τι άλλο έφυγε πλήρης ημερών, 89 ήταν ο μακαρίτης μακάρι να φτάσουμε την ηλικία του.

Έλεος με την Βλαχοβρετανία

το νέο νούμερο 1 στην Βρετανία είναι χειρότερο από το προηγούμενο που ήταν χάλι μαύρο.


και το οποίο ήταν νούμερο 1 για ένα μήνα.

σιτ. φακ.



kid rock???????

All Summer Long????

Με σάμπλινγκ το Sweet Home Alabama???? τι αμερικανιά!!

έλεος, τα αυτιά μου, τα αυτιά μου έλεος.

5 υπέροχα remixes των Pet Shop Boys

τους Pet Shop Boys τους λατρεύω.

και πιστεύω ότι αν με γνώριζαν θα με λάτρευαν και εκείνοι.

ένηγουέη.


σήμερα θα σου ανεβάσω 5 τέλεια remixes τους. εγώ τα λατρεύω και τα 5, τα ακούω λούπα λούπα λούπα λούπα.

ένα:
το red letter day ήταν το τελευταίο single από το πιο αδικήμένο τους album, το Bilingual που εγώ το λάτρεψα αλλά έγινε αιτία πολλοί να τους διαγράψουν από την τριάδα με τα pop groups που παρακολουθούν. Στο cd single του κομματιού υπάρχει ένα φοβερό remix του ότι πρέπει για χορό με το σώβρακο.


δύο:
το Very ήταν το πιο επιτυχημένο album των Pet. Πήγε νούμερο 1 στην Βρετανία, και έβγαλε αρκετά σουξέ. Περιέχει ίσως το πιο αγαπημένο μου τραγούδι τους, το οποίο δεν βγήκε ποτέ σε single. Το Young Offender έχει μία μελαγχολία που ακούγεται εκεί από πίσω, σε αυτόν τον ήχο που μινοριάζει... οι Jam & Spoon του έκαναν ένα απίστευτο remix, που έκανε ένα τέλειο τραγούδι ακόμα καλλίτερο.

τρίo:
το πρώτο άλμπουμ των PSB, αυτό με τις πετσέτες και το West End Girls, έχει ένα άλλο μελαγχόλικ ανώνυμους τραγούδι, το violence που μιλάει για την κακοποίηση που υφίσταται το μποτόμι από τον τοπ, και η γυναίκα από την κοινωνία και μούμπλε μούμπλε. μου αρέσει πολύ. και μου αρέσει ακόμα περισσότερο αυτό το remix του που ήταν b side στο I wouldn't normally do this kind of thing.

τέσσερο:
δεν θα ξεχάσω ποτέ έναν ολόκληρο Λυκαβηττό να χτυπιέται με το Always On My Mind και στις δύο συναυλίες που έκαναν οι Pet το 1821 (...ok ok, έρλη όουζ ήταν...). Ένας από τους πιο γνωστούς παραγωγούς το έητης το ρεμιξάρει εδώ, ο Shep Pettibone. Θα σε αρέσει trust me.

πέντε:
κοίτα, δεν ξέρω πως να στο πω... βασικά, δεν είναι αυτό που νομίζεις, απλά επειδή το 5 τραγούδι δεν είναι remix αλλά b-side είπα να σου βάλω δύο τραγούδια.

το ένα είναι τέλειο, λέγεται Bright Young Things είναι σκέτο Jane Fonda με την καλή έννοια σε ενέργεια.

το άλλο είναι υπέροχο και λέγεται Sexy Northener. εχει στίχο που λέει it's not all football and fags Λολ

αααα δεν αντέχω σου ανεβάζω ακόμα ένα σούπερ μελαγχολικό και γλυκό σαν πρωινό κυριακής του αυγούστου. always πρέπει να το ακούσεις.

θέγκ μη νατ, χαρά μου

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ! το πρόβατο αποκαλύπτει το πιο gay video clip όλων των εποχών

στα μέσα της δεκαετίας των εήτηζ (αγαπημένη εποχή, τεράστιο ντεπόζιτο από όπου παίρνω ιδέες για ντυσίματα στάηληγκ συμπεριφορές πχιότητα) οι Bronski Beat βγάλανε ένα single μαζί με τον Marc Almond.

Ήταν Απρίλης του 1985, εμείς εδώ μόλις είχαμε εγκαινιάσει το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, αλλά οι δύο πελώριοι καλλιτέχνες κάνανε medley το Love to Love you Baby της Donna Summer μαζί με το Johnny Remember me.

το video για το τραγούδι είναι ό,τι πιο gay έχει βγει ποτέ έβερ στο πανγαλαξιακό σύμπαν.

περιέχει μεταξύ άλλων μαύρη απειλητική γάτα, τεκνό που ΠΕΤΑΕΙ ολόκληρο surf στο κεφάλι του Jimmy Somerville (στο ορκίζομαι, δεν υπερβάλλω καθόλου), ταυρομάχο, mob μηχανόβιο με υστερικό συνεπιβάτη, βενζινά που κάνει κουλά στο καπό του James Dean look-a-like και μία Marc Almond εντελώς τρελή η οποίος κάποια στιγμή φεύγει εντελώς εκτός ελέγχου. Πρέπει να το δεις για να το πιστέψεις αυτό το ύφος και αυτά τα σουσούμια...

αφού προς το τέλος κάποια στιγμή o Somerville κοιτάζει δίπλα του με άγχος "μαλάκα θα το βγάλω το video clip ζωντατός ή θα πέσει η τρελή πάνω μου να με τουλουμιάσει και έχω να πάω κομμωτήριο αύριο".

εδώ είσαι.


το κομμάτι μου άρεσει. Πήγε νούμερο τρία στην Βρετανία. [Φοβήθηκαν όλοι μην τις ξεμαλιάσσει ο Marc Almond και το αγόρασαν πειθήνια το singlάκι]

πιέσ: parakaleitai o skinothetis tou clip na afisei sxolio. tha ginoume filoi for eva and eva. (γράφω αγγλικά για να με καταλάβει)

ουκ επιθυμήσεις το...αίμα του πλησίον σου

σε ένα μήνα το true blood, η νέα σειρά του Alan Ball, δημιουργού του Six Feet Under έρχεται στην οθόνες του Μανχάταν. HBO φυσικά.

ετοιμάζεσαι;

να ξέρεις ότι αν δεν δώσεις ένα χέρι βοηθείας baby Jesus will cry...

ο καλός μας P.O.V. χρειάζεται ένα χέρι βοηθείας για την πτυχιακή εργασία του.

το μόνο που πρέπει να κάνεις καλέ και sexy αναγνώστη είναι να απαντήσεις σε μία σούπερ διασκεδαστική έρευνα, που θα σου πάρει 5 λεπτά.

Γιατί να βοηθήσεις:

α- αν δεν βοηθήσεις baby Jesus will be really sad

βου - βοηθάς την γνώση την μόρφωση την πχιότητα.

γου - όσο περισσότεροι συμμετέχουν στην έρευνα τόσο περισσότερο θα πήξει η μούνα του p.o.v. που δεν έχω πιο υπέροχο και πιο εγγυημένο για καλό κέφι όλο το καλοκαίρι από φίλους που πήζουν ενώ εγώ σκέφτομαι το κουραστικό δίλλημα αν θα φάω πεπόνι ή καρπούζι μετά την μπριτζόλα και το σεξάκοι.

έλα λοιπόν, κάνε μία καλή πράξη πριν την άδεια. κάνε κλικ εδώ και όλαθα είναι τέλεια

και μην ξεχνάς. αν δεν βοηθήσεις little Jesus will be really sad.