Έλενα Παπαρίζου Γλυκατζή Αρβελέρ Τζάρτζανου Τριανταφυλλίδου

Συγγνώμη έχετε πάρει χαμπάρι ΑΧΑΡΙΣΤΟΙ slap slap slap πόσο σημαντικοί είναι για την ελληνική γλώσσα οι στίχοι της Έλενας Παπαρίζου; ΌΧΙ; σταδγιάλα! παραθέτω δύο παραδείγματα να πέφτεις να παίρνεις τα ατέλειωτα ρησπέκτς.

ΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑΤΑ:
Πέρασα πολλά δίχως αγκαλιά (αγάμητη)
Κι ήρθες σαν πρωί Μέρα τυχερή (και ο μήνας έχει 9)
Είσαι ουρανός και γη. Δίψα, βροχή (συγγνώμη τον λέει χοντροκώλη - και μετά αναφέρεται στην παλιά σαπουνόπερα του Mega)
Μεσ στην ξαστεριά Σβήνω τα παλιά (η γόμα μου πιάνει και στο διάστημα)
Άδειο παρελθόν Μέλλον το παρόν (που είσαι Αϊνστάιν να σου πω ΕΓΩ πως διδάσκεται η θεωρία της σχετικότητας)
Είσαι ποταμός, πηγή. Δίψα, βροχή (ρέει αυτός. πολλά νερά...)
Γκρέμισα βουνά για την αγάπη σου (μπουλντόζα ρομαντική)
Κι ήθελα εμένα να κοιτάς (απότομη προσγείωση - όλα αυτά για να την κοιτά...)
Σαν τον Θεό σου Έναν άγγελο (σόρη, άκυρο, την αδίκησα, ήθελε να την κοιτά σαν Θεό, Άγγελο)
Σαν όνειρό σου που ζεις κι αγαπάς (guest στιχουργός μόνο για αυτό το στίχο Χρύσα Δημουλίδου)
Πυροτεχνήματα Γράφουν συνθήματα (...έχουν τα πυροτεχνήματα δάκτυλα και σπρέη;)
Σ’ έναν καθαρό ουρανό (έλα, έλα, χαίρου! η καμπάνια της Κοκκίνου για το περιβάλλον έπιασε!)
Πυροτεχνήματα Αγάπης κύματα (μαγκρίτ)
πόσο δυνατά σ αγαπώ (εδώ δεν έχω σχόλιο, λυσσιάξατε)
Τόσες μάχες δίχως φίλους κι εχθρούς (Φανερή αναφορά στους ανεμόμυλους που πάλευε ο Δον Κιχώτης)
Στο μυαλό ξενύχτι Πριν βρω χρυσούς θησαυρούς (και μια και είμαστε στον θερβάντες, να και το ελντοράντο)
κλείσαν οι πληγές πιάσαν οι ευχές (Χάνζαπλαστ/Κοέλιο, όταν θες κάτι πολύ το σύμπαν συνομωτεί να μας αφήσει με εγκεφαλικό η παπαρίζου)

ΜΗ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ ΓΙ ΑΝΤΙΟ:
Μέσα μου σαν χειμώνας και ντύσου πιο ζεστά (η γλώσσα είναι κάτι σχετικό και ρευστό, το σημαίνον και το σημαινόμενο μπλα μπλα yes we know)
μου φαίνεται να ειν’ αιώνας και οι μέρες σα βουνά (αϊνστάιν ξανά με ένα dash από lonely planet)
είναι πια θλιβερό το ότι ακόμα σ’ αγαπώ (δεν έχω να προσάψω εδώ)
μοναξιά σα νερό και φοβάμαι μην πνιγώ (baywatch)
Μου λες πως από μια στάλα καταιγίδα προκαλώ (τι ωραίος τρόπος να πεις ότι είναι υστερικιά! ρησπέκτ)
λες απλά να πάμε για άλλα μα σε παρακαλώ
είναι πια θλιβερό. (δεν έχω πρόσαψη να κάνω. σόρη, αν θες εσύ και μπορείς...)

Μη μου μιλάς για αντίο (δεν σκόπευα, έχω μείνει ξερός με τους στίχους και όχι για αντίο, για τίποτε δεν μπορώ να μιλήσω)
και μη με σπας στα δύο (φρυγανιά μοιρασμένη στα ίσια)
ζωή μου μη μου μιλάς για αντίο (είπα όχι)
μοναχά πες μου πώς θα ζω, θα ζω, θα ζω. (δεν ξέρω, δεν ξέρω δεν ξέρω)
Αν δεν σε είχα μόνο έτσι δεν θα σ’ έχανα (Κορνήλιος Καστοριάδης speaking)
αν δεν ζούσα μέσ’ τον πόνο έτσι δεν θα πέθαινα (μαθήματα λογικής)
είναι πια θλιβερό.(ναι, είναι)

να πούμε εδώ για να αποδώσουμε τα τω Παπαρίζι τω Παπαρίζι ότι και τα δύο δείγματα δουλειάς είναι από το τελευταίο cd της Έλενας, που πάντα βγάζει φροντιζμένες δουλειές και μόνο όταν έχει κάτι να πει.

επίσης επειδή το κλίμα ήταν τέλειο στο στούντιο αυτό βγαίνει στους στίχους.