Sunday, November 09, 2008

Έλενα Παπαρίζου Γλυκατζή Αρβελέρ Τζάρτζανου Τριανταφυλλίδου


Συγγνώμη έχετε πάρει χαμπάρι ΑΧΑΡΙΣΤΟΙ slap slap slap πόσο σημαντικοί είναι για την ελληνική γλώσσα οι στίχοι της Έλενας Παπαρίζου; ΌΧΙ; σταδγιάλα! παραθέτω δύο παραδείγματα να πέφτεις να παίρνεις τα ατέλειωτα ρησπέκτς.

ΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑΤΑ:
Πέρασα πολλά δίχως αγκαλιά (αγάμητη)
Κι ήρθες σαν πρωί Μέρα τυχερή (και ο μήνας έχει 9)
Είσαι ουρανός και γη. Δίψα, βροχή (συγγνώμη τον λέει χοντροκώλη - και μετά αναφέρεται στην παλιά σαπουνόπερα του Mega)
Μεσ στην ξαστεριά Σβήνω τα παλιά (η γόμα μου πιάνει και στο διάστημα)
Άδειο παρελθόν Μέλλον το παρόν (που είσαι Αϊνστάιν να σου πω ΕΓΩ πως διδάσκεται η θεωρία της σχετικότητας)
Είσαι ποταμός, πηγή. Δίψα, βροχή (ρέει αυτός. πολλά νερά...)
Γκρέμισα βουνά για την αγάπη σου (μπουλντόζα ρομαντική)
Κι ήθελα εμένα να κοιτάς (απότομη προσγείωση - όλα αυτά για να την κοιτά...)
Σαν τον Θεό σου Έναν άγγελο (σόρη, άκυρο, την αδίκησα, ήθελε να την κοιτά σαν Θεό, Άγγελο)
Σαν όνειρό σου που ζεις κι αγαπάς (guest στιχουργός μόνο για αυτό το στίχο Χρύσα Δημουλίδου)
Πυροτεχνήματα Γράφουν συνθήματα (...έχουν τα πυροτεχνήματα δάκτυλα και σπρέη;)
Σ’ έναν καθαρό ουρανό (έλα, έλα, χαίρου! η καμπάνια της Κοκκίνου για το περιβάλλον έπιασε!)
Πυροτεχνήματα Αγάπης κύματα (μαγκρίτ)
πόσο δυνατά σ αγαπώ (εδώ δεν έχω σχόλιο, λυσσιάξατε)
Τόσες μάχες δίχως φίλους κι εχθρούς (Φανερή αναφορά στους ανεμόμυλους που πάλευε ο Δον Κιχώτης)
Στο μυαλό ξενύχτι Πριν βρω χρυσούς θησαυρούς (και μια και είμαστε στον θερβάντες, να και το ελντοράντο)
κλείσαν οι πληγές πιάσαν οι ευχές (Χάνζαπλαστ/Κοέλιο, όταν θες κάτι πολύ το σύμπαν συνομωτεί να μας αφήσει με εγκεφαλικό η παπαρίζου)

ΜΗ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ ΓΙ ΑΝΤΙΟ:
Μέσα μου σαν χειμώνας και ντύσου πιο ζεστά (η γλώσσα είναι κάτι σχετικό και ρευστό, το σημαίνον και το σημαινόμενο μπλα μπλα yes we know)
μου φαίνεται να ειν’ αιώνας και οι μέρες σα βουνά (αϊνστάιν ξανά με ένα dash από lonely planet)
είναι πια θλιβερό το ότι ακόμα σ’ αγαπώ (δεν έχω να προσάψω εδώ)
μοναξιά σα νερό και φοβάμαι μην πνιγώ (baywatch)
Μου λες πως από μια στάλα καταιγίδα προκαλώ (τι ωραίος τρόπος να πεις ότι είναι υστερικιά! ρησπέκτ)
λες απλά να πάμε για άλλα μα σε παρακαλώ
είναι πια θλιβερό. (δεν έχω πρόσαψη να κάνω. σόρη, αν θες εσύ και μπορείς...)

Μη μου μιλάς για αντίο (δεν σκόπευα, έχω μείνει ξερός με τους στίχους και όχι για αντίο, για τίποτε δεν μπορώ να μιλήσω)
και μη με σπας στα δύο (φρυγανιά μοιρασμένη στα ίσια)
ζωή μου μη μου μιλάς για αντίο (είπα όχι)
μοναχά πες μου πώς θα ζω, θα ζω, θα ζω. (δεν ξέρω, δεν ξέρω δεν ξέρω)
Αν δεν σε είχα μόνο έτσι δεν θα σ’ έχανα (Κορνήλιος Καστοριάδης speaking)
αν δεν ζούσα μέσ’ τον πόνο έτσι δεν θα πέθαινα (μαθήματα λογικής)
είναι πια θλιβερό.(ναι, είναι)

να πούμε εδώ για να αποδώσουμε τα τω Παπαρίζι τω Παπαρίζι ότι και τα δύο δείγματα δουλειάς είναι από το τελευταίο cd της Έλενας, που πάντα βγάζει φροντιζμένες δουλειές και μόνο όταν έχει κάτι να πει.

επίσης επειδή το κλίμα ήταν τέλειο στο στούντιο αυτό βγαίνει στους στίχους.

8 comments:

Parsifal said...

Εγώ νομίζω οτι και στα παρασκήνια περνούσαν καταπληκτικά κ ήταν όλοι τους μια ομάδα πολύ αγαπημένη, και αυτό περνάει στον κόσμο που παει κ τους βλέπει.

Anonymous said...

είναι πια θλιβερό. (δεν έχω πρόσαψη να κάνω. σόρη, αν θες εσύ και μπορείς...)

o stixos aytos einai to nohma olou tou diskou!!

bunnysuicides said...

λολ μωρέ..! με την παρέα μου έχουμε ρίξει τρελό γέλιο με τους στίχους της παπαρίζου! κ *εννοείται* ότι τα 'χουμε κάνει όλα βίντεο-κλιπ..!

παραθέτω στίχους: "Νύχτες που 'θελα να δώσεις μα δεν είχες πέλαγος να φτιάχνουνε οι πίκρες να πεθαίνω για ν' αναστηθώ Μέρες που τα λόγια σκότωναν σαν σφαίρες στα σεντόνια θύελλες κι αγέρες ήσουν χίμαιρα παράθυρο κλειστό"

κ το μάστερπις: "Και να που έγινε εκείνο που φοβόμουνα
όταν τις πρώτες ώρες πάγωνα και ίδρωνα
όταν χωρίς εσένα αγάπη μου κοιμόμουνα
και πώς να συνηθίσω αυτόν τον χωρισμό

Και να που ο χρόνος δεν σε πήρε από μένα
απ΄το μυαλό μου τη ψυχή θα ήταν ψέμα
τώρα γελάω όπου βρεθώ απελπισμένα
μόνο και μόνο για να σου το πούν εσένα

Οι μέρες τώρα μοιάζουνε αιώνες
ίδια τα καλοκαίρια κι οι χειμώνες
που μόνη δεν μπορώ εγώ να ζήσω
φοβάμαι δεν θ΄αντέξω θα λυγίσω
δε παν΄ να λένε όλοι για ζωές και θαύματα
για μένα τώρα είναι δύσκολα τα πράγματα

Πόσο μου λείπει να΄ξερες η αγκαλιά σου
το κάθε βλέμμα σου το κάθε άγγιγμά σου
και βασανίζομαι μεσ΄τις φαντασιώσεις
όσο κι αν ξέρω πως σημάδι δεν θα δώσεις"

Μπέμπης ||| said...

Σ'αρέσει μπαγασούλη ε; Κι εμάς! Αρκετά...

Anonymous said...

axaxaxaxaxaxaxaxaxaxaxaxaxa!!!!!

tsok said...

Λίγα με την πατριώτισσα κι ας είναι και βλάχα από του νότου!

€lisavet said...

γουστέρνω! :P

Είπα να συνεισφέρω στο μάθημα ελληνικών!

Provato said...

parsifal επίσης η Θεσσαλονίκη είναι πολύ ερωτική πόλη με απαιτητκό κοινό χεχε

ανώνυμε ρησπέκτ, χεχε

αχ κούνελε ναι ναι τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται! χεχε

baby δεν έχω χειρότερο από πλαστική ατάλαντη γκόμενα. xxxx

gogoula xxx

τσοκ τι εννοείς πατριώτισα; ξηγήσου.

elisavet Πολύ καλά έκανες και συνέφερες λολ