Σε πλήρη σύγχιση

Ακούστε.

Αυτό που έγινε εχτές στους δρόμους της Αθήνας δεν ήταν ούτε εξέγερση, ούτε επανάσταση.

Εγώ την μιάμιση ώρα που έμεινα γύρω από το Σύνταγμα δεν είδα να τα σπάνε οργισμένοι πολίτες, ούτε αγανακτισμένοι μαθητές.

Είδα πολλούς αλλοδαπούς. Πολλούς περίεργους (ένας από αυτούς κι εγώ). Και είδα και πολλούς που μου έδιναν την εντύπωση του προβοκάτορα. Με αντιασφυξιογόνες μάσκες, με κάτι περίεργα μαύρα σκουφιά, με καλυμένα πρόσωπα. Και κυρίως με ένα attitude "δεν είμαι εδώ για να στηρίξω την δημοκρατία και να διαμαρτυρηθώ για έναν σκοπό - είμαι εδώ για να σπάσω".

Όσο για την αστυνομία.... μου έδινε την αίσθηση ότι το μόνο που την ενδιέφερε είναι να "προστατεύσει" το πλαίσιο, τον χώρο βασικά, μέσα στον οποίο θα μπορούσαν ανενόχλητοι οι προβοκάτορες και οι αλλοδαποί να κάνουν τις ζημιές.

Ας μην γελιόμαστε. Το χτεσινό χάος το παρουσιάζουν ως λαϊκή εξέγερση (εκτός από τους πολυάννες) μόνο οι πολιτικοί και τα κανάλια. Ίσως επειδή δεν μπορούν να δεχτούν πως μερικοί τραμπουκοπροβοκάτορες είναι παράγοντας της εξίσωσης...

Η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι που νοιάζονται για την ελευθερία, την προστασία της δημοκρατίας, την πατρίδα μας σε τελική ανάλυση, σε καμία περίπτωση δεν θα προσπασθούσαν να γιατρέψουν έναν άρρωστο χτυπώντας τον με σφυρί, όπως έκαναν όσοι έκαψαν χτες το κέντρο.

Όποιος λέει το αντίθετο είναι ή πολύ αφελής, ή εξυπηρετεί άλλους σκοπούς.

Ίσως θέλει να δημιουργήσει στο μυαλό του κόσμου την σύνδεση "διαμαρτυρία ίσον βία και στάχτη και μούρμπερη".

Ίσως, όπως έχω ξαναπεί, θέλει να μας κάνει όλους να πούμε "από όλο αυτό μόνο η αστυνομία μπορεί να μας προστατεύσει, ζήτω η αστυνομία".

...αν εγώ ήθελα να μην πηγαίνουμε στις πορείες, αλλά να καθόμαστε κλεισμένοι στα σπίτια και να βλέπουμε τηλεόραση, έτσι θα το προσπαθούσα. Αφήνοντας να γίνει πουτάνα κάθε διαδήλωση - ή, αν υπήρχε ανάγκη, βάζοντας ανθρώπους να τα κάνουν πουτάνα.

τι ξέρω, είναι ανησυχητικό όλο αυτό. όλα, πια, όμως είναι ανησυχητικά.

ελπίζω κάποτε να καταλάβω.