Ο Χατζιδάκις, ο Θεοδωράκης, ο Καραγκιόζης, ντα σηπ!

Εχτές το βράδυ βρέθηκα στο Ζάππειο στην παράσταση των "Βατράχων" του Αριστοφάνη... or not!

Βλέπεις η παράσταση δεν ήταν στην πραγματικότητα του Αριστοφάνη. Ο φίλος μου (ματς μουτς ματσ κισ κισ εντατίκ) Γιώργος Παυριανός, είχε κάνει διασκευή στο κείμενο και το έχει φτιάξει για να παιχτεί από τον Σπαθάρη σαν και καλά επεισόδιο από την ζωή του Καραγκιόζη.

Ναι. είναι η καλύτερη παράσταση που έχω δει εδώ και πολύ καιρό.

μερικές παρατηρήσεις από την βραδυά:

Ποιος θα το έλεγε ότι την εποχή των απίστευτων ειδικών εφέ, των εκρήξεων, των αιμάτων, και όλων αυτών θα κατάφερνε να με συγκινήσει τόσο πολύ (και όχι μόνο εμένα) ένα απλό θεατράκι σκιών, με τον μπερντέ του, τις χρωματισμένες του χάρτινες φιγούρες και τον ένα ηθοποιό να παίζει σχεδόν όλους τους ρόλους και να κάνει 442552 φωνές!

Ο Σπαθάρης είναι τρομερό ρησπέκτ. Αν και 97989899870898877989897797 χρονών βγάζει τόσο ένταση και δύναμη και ενέργεια... σε χώνει μέσα στην καραγκιοζοιστορία με την μία! [Αλλά, για στάσου!!! μήπως ΑΚΡΙΒΩΣ επειδή είναι 70886868689698 ετών βγάζει τόσο μεγάλη ενέργεια; ναι, για αυτό!]

Η παράσταση δόθηκε στα πλαίσια των εορτασμών για τα 70 χρόνια της ελληνικής ραδιοφωνίας και μεταδόθηκε από το Β πρόγραμμα! Επρόκειτο για επανάληψη της ιστορικής παράστασης που είχε παραγγείλει και μεταδώσει ο ίδιος ο Μάνος Χατζιδάκις για το τρίτο πρόγραμμα πριν από 30 χρόνια. Είδαμε τους ίδιους συντελεστές που είχαν φτιάξει και τότε το προτζεκτίδιον και το μόνο που έχω να πω είναι χάου κουλ ηζ δατ!!!!!!

Η διασκευή του Παυριανού στο έργο του Αριστοφάνη είναι όλα τα λεφτά!!! Ιδιοφυία! Η υπόθεση είναι ότι ο Διόνυσος μαζί με τον Καραγκιόζη κατεβαίνουν στον Άδη για να ακούσουν τα τραγούδια του Αισχυλάκη και του Ευριπηδάκη ώστε να αποφασίσουν ποιον από τους δύο μεγάλους τραγωδούς θα ξαναφέρουν στον κόσμο των ζωντανών για να αναβιώσουν το τραγούδι. Στην διασκευή του Παύρη οι δύο συνθέτες δεν είναι άλλοι από τον Χατζιδάκι και τον Θεοδωράκη! Δηλαδή όλη η πλοκή περιστρέφεται γύρω από την αιώνια και καλά διαμάχη των δύο μεγάλων συνθετών μας....

Εντάξει, ο Χατζιδάκις σε φιγούρα σκιών, να μιλάει με τον χαρακτηριστικό τρόπο του Μάνου (όπου στις λέξεις αντί για ρο έλεγε βο, χιχιχιχι) ήταν ότι πιο αστείο έχω δει εδώ και πάρα πολύ καιρό... μέχρι που εμφανίστηκε η φιγούρα σκιών Θεοδωράκης και έμεινα απίστευτα μαλάκας από την έκπληξη και τον θαυμασμό και το ρησπέκτ εντατίκ!

Η σκηνή όπου η φιγούρα Χατζιδάκης και η φιγούρα Θεοδωράκης κάνουν αγώνα με τα τραγούδια τους, και ο Θεοδωράκης κορορϊδεύει τον Χατζιδάκι ότι τα τραγούδια αναφέρονται στην σκορδαλιά είναι σούπερ εμπνευσμένη!

Η Μαργαρίτα Μυτηληναίου είναι συμπαθητική πολύ από κοντά. Με εξυπηρέτησε κιόλας, μου πούλησε ντηβηντή της Λωξάντρας και του Ο Χριστός ξανασταυρώνεται που πουλάγαν στον προθάλαμο του Ζαππείου όπου δόθηκε η παράσταση. Ευχαριστώ, ευγενικό κορίτσι!

Στην παράσταση ήταν και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος ο στιχουργός μας που είχε ξεκαρδιστεί στα γέλια - όπως και ο άλλος στιχουργός, ο δικός μας Άρης από τα πρόσωπα!

Είχε αρκετό κόσμο. Είναι ωραίο να υπάρχει ενδιαφέρον για τέτοια θεάματα. Αλλά δεν υπάρχει λόγος να γινόμαστε σακαφιορέτ επειδή μας αρέσει η "κουλτούρα". Εξηγούμαι - πίσω μου καθόταν μία κυρία με απίστευτα στριγκή φωνή/"τρυπάνι εγκέφαλου" η οποία επειδή είχε πέσει σε ενθουσιασμό τραγουδούσε μεγαλόφωνα τα τραγούδια του Χατζιδάκι, χειροκρτούσε λες και η ζωή της εξαρτιόταν από το να μας σπάσει το νευρικό σύστημα, βόγκαγε από θαυμασμό, και λοιπά και λοιπά . Όχι, όχι, όχι, αυτό απαγορεύεται, δεν το κάνουμε ποτέ ποτέ! Σεβόμαστε τον άλλο που ήρθε να δει το έργο και όχι να ακούσει τις τσιρίδες σου! Άμα θες πήγαινε στο ξου φάκτωρ.

Επίσης η ίδια σακαφιορέτ στο τέλος που όλοι χειροκροτάγαμε ΟΥΡΛΙΑΖΕ (πάλι μέσα στο αυτί μου) "ΟΧΙ ΟΧΙ Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΕΜΕΙΣ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΖΩΝΤΑΝΟ Η ΝΕΑ ΓΕΝΙΑΑΑΑΑ ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ ΠΧΙΟΤΗΤΑ ΠΧΙΟΤΗΤΑ!". Παραλίγο να την ασταδγιαλαστείλα! Να σου πω και το πιο εντυπωσιακό; Γύρισα (χωρίς τρόπο καθόλου, εννοείεται) να δω την φάτσα της και αντί να δω καμία γριά με μαλλί μπιφτέκι τυλιγμένο πάνω από τα αυτιά και σάλι... είδα μία κοπέλα που ήταν τουλάχιστον 6-7 χρόνια μικρότερή μου. ΓΟΥΑΝΤΑΦΑΚ; ; ; ; Μλκ φαντάσου την αυτή να μεγαλώσει και να θέλει πιχι γκόμενος να της ζητήσει να πάει μόνος του στο γήπεδο! Εκεί να δεις στρίτζα στην φωνή. Πάντως αυτό το πράγμα των και καλά κουλτουριάρηδων να πρέπει να φωνάζουν την κουλτούρα τους και την πχιότητα τους είναι αυτό που δημιουργεί την προκατάληψη εναντίον τους και χαντακώνει και αδικεί ακόμα και τα έργα που αξίζουν τον κόπο.... ενηγουέη.

Στην δεύτερη σειρά της δεξιάς πτέρυγας των καθισμάτων, στην πρώτη καρέκλα στο διάδρομο καθόταν γκομενάκι με γκρι μπλούζα και ένα μαύρο μοντερνοκοτλέ πανταλόνη. Παρακαλείται να πάρει άμεσα τηλέφωνο, τον αναζητούν οι δικοί του. (γκουχ γκούχ, γκουχ γκουχ)

Δεν υπάρχει πιο λυπηρό πράγμα από έναν άντρα που μεγαλώνοντας αντί να ομορφαίνει ψυχικά και να βελτιώνεται, γίνεται χειρότερος . Είδα εχτές ένα γνωστό μου που είχα κάμποσο καιρό να δω, και πραγματικά στεναχωρήθηκα για λογαριασμό του. Αγενής και γάιδαρος. Εύχομαι να φυτρώσουν τσουκνίδες μέσα στο συρτάρι που κρατά τα σώβρακά του.

Πόσο θαυμάζω τον Λέκκα (συνθέτη των τραγουδιών της παράστασης) και τον Παυριανό (στιχουργό αλλά και διασκευαστή του έργου) που σε ηλικία 25, ναι 25!!!! μόνο χρονών, γράφανε τόσο ωραία πράγματα. Μπράβο παιδιά!! Αν κάποιος με ταλέντο έχει την την σωστή καθοδήγηση (όπως είχαν τότε οι δυό τους τον Χατζιδάκι) είναι μεγάλη ευλογία....

Μακάρι να πετύχεις κάπου την παράσταση. Αν την πετύχεις, να την δεις οπωσδήποτε. Θα γελάσεις πολύ, και θα ανοίξει το μυαλό σου! πληροφορίες εδώ.