Προσπαθώ να θυμηθώ τον τρόπο με τον οποίο είχα τον ομοφυλοφυλικό έρωτα στον μυαλό μου εκεί, στα τέλη της δεκαετίας του 80 που ήμουν εφηβάκι, πριν μεγαλώσω και αρχίσω να τον βιώνω.
Όλο αυτό το πράγμα που είχα στο μυαλό μου αποδείχτηκε τόσο διαφορετικό από την πραγματικότητα και όμως ήταν τόσο δυνατό και εμπνευσμένο που ακόμα και τώρα, 20 χρόνια σχεδόν μετά, υπάρχουν ακόμα ζωντανά του στοιχεία στο μυαλό μου:
Ήταν ένα ανακάτεμα που με έκανε τόσο να λαχταρώ την ζωή που θα ερχόταν...
Είχε μέσα εικόνες από γυμνά σώματα που αγκαλιάζονταν χωρίς δεύτερες και τρίτες σκέψεις, με ειλικρίνια.
Είχε πολύ "μπορείς να μου φωτίσεις, μπορείς να μου χαρίσεις μία στιγμή, το κορμί είναι μόνο η αφορμή". Είχε μία ένταση και μία ανάταση, μία παρηγοριά και μία χαρά, μία αθωότητα και μία ηρεμία.
Φανταζόμουν ότι οι άντρες αγαπιούνται ξεκάθαρα, με πλήρη συνείδηση και ελευθερία.
Ότι δεν κάνουν νάζια και κόνξες, ότι μετά που κάνουν έρωτα, πιάνουν από το κομονδίνο ένα βιβλίο και διαβάζουν μαζί αγκαλιά, ότι κοιμούνται ήρεμοι και χαλαροί ο ένας μπλεγμένος στα μέλη του άλλου.
Φανταζόμουν τα πράγματα να γίνονται χωρίς ντροπές και ανασφάλειες, ελεύθερα και ολόκαρδα. Ήταν ανάλαφρο όλο αυτό που είχα στο μυαλό μου και φυσιολογικό. Τα σώματα ήταν εργαλεία αλλά και αυτοσκοπός, το μυαλό είχε ρόλο ενεργό, το ίδιο φυσικά και η καρδιά.
Έστι φανταζόμουν ότι θα ερωτευτώ. Έτσι φανταζόμουν ότι θα με αγαπήσουν...
Αλλά μετά ήρθε η πραγματικότητα και έκανε τη μεγάλη της ανατροπή.
Διαπίστωσα ανθρώπους που έκανα έρωτα σε ξεσπάσματα απωθημένων και οι οποίοι μετά το χύσιμο ένιωθα να σιχαίνονται τον ίδιο τους τον εαυτό. Είδα άλλους που ντρέπονταν για το σώμα τους και τις ηδονικές του ανάγκες. Κάποιοι δεν μπορούσαν να αποδεχτούν τις συναισθηματικές του ανάγκες. Μερικοί απλά δεν είχαν μπει στον κόπο να καταλάβουν λίγο περισσότερο τον εαυτό τους, τους άρεσε να πέφτουν πάνω στον πούτσο και μετά τίποτα. Υπήρχαν και οι περιπτώσεις αυτών που φόρτιζαν με περιττό δράμα, κίβδηλο, την διαδικασία του έρωτα. Αλλά και άλλοι, κάλπικοι και κομπλεξαρισμένοι... χιλιάδες περιπτώσεις.
Και για να μην κάνω τον αθώο, σάμπως και εγώ δεν ήμουν κάποια από αυτές τις περιπτώσεις; Ρητορικό το ερώτημα, μην απαντήσεις, ήμουν.
Και όχι μόνο μία.
Όμως υπάρχουν κάποιες στιγμές που αυτή η αθώα εφηβική εικόνα που είχα για τον έρωτα επιστρέφει και με παίρνει.
Δεν είναι ωραίες αυτές οι στιγμές. Με κάνουν και υποφέρω γιατί συγκρίνω την πραγματικότητα με αυτό που πίστευα πως είναι η πραγματικότητα... και φυσικά στεναχωριέμαι...
χμφ χμφ χμφ.
σκέφτομαι - μήπως τελικά ο ποιητής είχε λίγο άδικο; Μήπως πρέπει να τους φοβάσαι τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες;
αρονό. ασυναρτησίες γράφω. λύσεις δεν έχω. Μου φτάνει να μπορώ να εκφράσω αυτό που αισθάνομαι....
35 comments:
Διαφορετικό και ωραίο αυτό το post σου, πρόβατε, και δεν είναι καθόλου ασυναρτησίες.
Το τι αισθήματα μας προκαλεί η θύμηση του έρωτα σίγουρα εξαρτάται από τις προηγούμενες εμπειρίες μας. Σε άλλους στεναχώρια, σε άλλους χαρά ή νοσταλγία, σε άλλους απογοήτευση ή ανακούφιση. Έτσι είναι η ζωή...
και μετά μου λες ότι όποιος ζει στην ψευδαίσθηση δεν ζει! Σκληρή η πραγματικότητα.
Όντως διαφορετική ανάρτηση και ανάλαφρη ως γλυκιά στα μάτια τα δικά μου!
Καλό σου βράδυ
ρε παιδί μου.. εξαρτάται.. τα μηδενίζεις όλα τώρα. ο καθένας δίνει ότι θέλει κ παίρνει ότι μπορεί σε κάθε σχέση. δηλαδή εντάξει, δεν έχω τις "χιλιάδες περιπτώσεις" που έχεις εσύ ;-) αλλά *κάτσε γιατί κ εγώ ασυναρτησίες γράφω, δύσκολο το ποστ σου ρε πρόβατε* νομίζω πως κάνεις λάθος. δεν ξέρω... εκτός αν δεν βλέπω καλά
προβατάκι ντον'τ γκιβ απ...
(ασχετο: οι ασυναρτησίες σου όπως τις αποκαλείς εσύ μου κρατάνε συντροφιά τα τελευταία 3 χρόνια..
κάθε πρωί, πηγαίνω στο γραφείο, ανοίγω το πισι, φτιάχνω καφέ και διαβάζω με λαχτάρα το νέο σου ποστ.
είσαι η συνήθεια μου...φιλάκια πολλά)
πι εσ: και να μην στεναχωριέσαι... γιατί τα μέλη σπάνια μπλέκουν κι αυτό το σπάνια είναι που κάνει το μπλέξιμο ξεχωριστό...ιφ γιου νόου γουάτ άι μην.
Καλησπέρα Πρόβατέ μου!
Άλλαξε το ύφος σου και παραξενεύτηκα..
Δυστυχώς και όπως συμβαίνει και σε μένα, άλλα πίστευα, άλλα περίμενα, άλλα ήρθαν και άλλα θα έρθουν..
Τα φτιάχνουμε ωραία με το μυαλό μας και μετά πέφτουμε από το συννεφάκι μας.. ή κάπως έτσι..
Εύχομαι ένα υπέροχο Σαββατόβραδο..
η αιώνια μάχη ρομαντισμού και ρεαλισμού. ίσως ο συνδυασμός είναι μια κάποια λύση που λέει και ο ποιητής. ίσως το κατάλληλο σώμα στην κατάλληλη ψυχή να είναι η απάντηση.
μου άρεσε πολύ το ποστ σου!
τα "θέλω" ενός ομοφυλόφιλου/ης δεν διαφέρουν σε τίποτα με τα θέλω ενός ετεροφυλόφιλου/ης. so, καταλήγουμε στην αιώνια δυσκολία που αντιμετωπίζουν όλοι. την πίστη στον έρωτα (ή και για να μην είμαι εντελώς ρομαντική και γυναίκα, ακόμα και στη συμβατότητα στο σεξ). κομπλεξικοί και ανίκανοι να αγαπήσουν υπάρχουν παντού. όλοι είχαν κάποια ιδέα για τον έρωτα. δεν έχει σημασία αν ήταν η ίδια σε γυναίκες, άντρες, ομοφυλόφιλους, ετεροφυλόφιλους. το ζήτημα είναι ότι στους περισσότερους η ιδέα αυτή κατέρρευσε.
μίλησες μες την ψυχή μου! σ'ευχαριστώ...
Poli glikeia i simerini sou anartisi.
O tropos pou antilamvanomaste ton erwta stin efiveia einai toso a8wos kai agnos, meta endexetai i anwmali prosgeiwsi sta edafi tis pragmatikotitas me tin ptisi enilikiwsi... Pantws na min papseis na anazitas auto pou 8eleis. Isws sto telos diapistwseis oti ta 8elw sou einai ta idia ta efivika, kai na arxiseis na pratteis analoga...
Βγες απ' το μυαλό μου ΤΩΡΑ!
Μάτς
Εγώ θα συγρκατήσω αυτό που λες ότι στους έρωτες σου έζησες περιπτώσεις αυτών που φόρτιζαν με περιττό δράμα, άλλους κομπλεξαρισμένους και καταλήγεις "χιλιάδες περιπτώσεις." Δηλαδή ομολογείς αναίσχυντα ότι έχεις κοιμηθεί με χιλιάδες άντρες. Slut!!!!
Πρόβατε μου, νομίζω ότι μερικά από τα ερωτήματα σου τα απάντησες εσύ ο ίδιος...Απλά πολλοί πιστεύουμε ότι θα είμαστε για πάντα νέοι με υψηλές μετοχές στο σαρκοβόρο μάρκετ που όλοι έχουμε κατα κάποιο τρόπο αυμμετάσχει. Προσωπική άποψη οκ???
Το δύσκολο δεν είναι να θυμηθεί κανείς τον έρωτα και το ξέρεις... το δύσκολο είναι της ατέλειωτες στιγμές μοναξιάς να προσπαθεί κανείς να τον ξεχάσει και να μην μπορεί...
Μη πας να δεις τα σφραγισμένα χείλη, στη ψυχολογία που σε βρίσκω στο λέω ΘΑ σε ΑΠΟΤΕΛΕΙΩΣΕΙ.
Αλλά νομίζω ότι ηδη τοχεις δει. Μήπως αυτη η ταινία είναι η αφορμή?
Ζηλέψαμε? Ζηλέψαμε?
(το ξερω τετοια στιγμη κι είμαι ανενελέητος)
Απλά πράγματα: Αν εξακολουθείς να πιστεύεις, ότι υπάρχει αυτό που ονειρευόσουν και ήθελες από πιτσιρικάς να βρείς, ΨΑΞΕ ΤΟ!
Κάπου υπάρχει και σε περιμένει.
Όπως έχει βρεί και μένα. Τα ίδια όνειρα έκανα. Τις ίδιες αγωνίες είχα. Πιθανώς στα ίδια μέρη ψάξαμε. Με τους ίδιους τρόπους. Εγώ τουλάχιστον βρήκα αυτό που ήθελα. Και ζω μαζί του 27 χρόνια.
Ολόκληρα!
Ήμουν τυχερός; Μπορεί. Σίγουρα όμως δεν σπαταλήθηκα. Και είχα υπομονή, πρώτα με μένα.....
προβατούκο μου, καλησπέρα. η ανάρτησή σου ήταν πολύ ωραία. ειδικά με τον τρόπο που κάλυψες το πέρασμα των περισσοτέρων από την ονειρική εφηβεία στην σκληρή πραγματικότητα.
δυστυχώς γκρινιάζουμε συνέχεια για το τι κυκλοφορεί εκεί έξω. ίσως φταίμε και εμείς. ίσως.
λύσεις δεν έχει κανείς μας νομίζω. απλά το να σταματήσουμε να ελπίζουμε πως θα βρούμε αυτό που πραγματικά θυμόμαστε από τις μέρες που νιώσαμε ομοφυλόφιλοι, τότε ποιο το νόημα;
τα φιλιά μου
τι.... αισθαντικο ποστ προβατέλι !
κομπλεξ, ντροπες χωρις λογο, φρεναρισμα του συναισθηματος και λοιπες... "ανελευθερίες" παντως συναντώνται σε όλα τα φύλα και ανεξαρτήτως προτιμήσεων.
αν εξαιρέοσυμε πάντως αρρωστημένε ςκαι παράνομες καταστασεις... δ εμπορώ να φανταστώ έρωτα που δεν του πάει η ειλικρίνεια και η αγνότητα.
Ευχάριστη έκπληξη η ανάρτησή σου. Δεν μας έχεις συνηθίσει σε τέτοια! Δυστυχώς η πραγματικότητα τις περισσότερες φορές απέχει έτη φωτός από όσα ελπίζουμε και πλάθουμε στη φαντασία μας. Ωστόσο μην πάψεις να ελπίζεις ότι θα βρεθεί το διαφορετικό στο δρόμο σου.
TO DIAVASA KAI KATALABA OTI EMEIS KANOUME THN ZOH MAS DYSKOLH ENO 8A MPOROUSE NA EINAI OMORFH KAI ALH8INH...
KAIROS NA KATALABOYME OTI H ZOH EINAI MIKRH GIA NA EIMASTE STHN POZA KAI STO DI8EN, DEN NOMIZETE OTI EINAI MATAIA OLA AYTA?
KYRIE PROBATE NOMIZO OTI MAS KSESKONISES LIGO THN KARDOULA MAS, POU THN KSEXNAME POLLES FORES!
din
κι εγώ κάπως έτσι τον φαντάστηκα στα εφηβικά μου χρόνια και γι'αυτό τον απαρνούμαι ακόμη, ανένδοτη στην πραγματικότητα.
τι ήταν αυτό που σ'έκανε να συνεχισεις;
το Milk είδες?
Καλημέρα πυκνομαλο αμνοεριφιο!
Καλη Εβδομάδα!
Καλο μήνα και ολα καλα να ναι!!!
Φιλιά πολλά και ζουπηχτά!
ksereis poly kala oti pou kai pou, spania, ayto pou perigrafeis ws fantasia , ginetai pragmatikothta...
prepei kai oi dyo na einai diatetheimenoi kai profdiatetheimenoi, se kalh fash pou leme, kai prepei na syntrexoun kai polles alles proypotheseis....
gi ayto to spanio fainomeno aksizei na prospathoume ki as apotygxanoume tis pio polles fores.... alla otna to petyxoume na to syneidhtopoioume kai na to(n) kratame........
εγραψες ρε προβατε , ποίηση εγραψες. αυτο το ολόκαρδα που αναφερεις κάπου,
ευγε , γι αυτο σε γουστάρω , για αυτα τα πολύ ωραία που γράφεις .
τι όμορφο, είχα πολύ κειρό να διαβάσω κάτι τόσο ωραίο εδώ, ίσως από τότε που έγραψες κάτι για το Μάνο....
νομίζω όμως ότι όλοι οι έρωτες ετσι είναι.. είναι στην ανθρώπινη φύση αυτά..
συγγνώμη, αλλά ενώ 99% συμφωνούμε στα κινηματογραφικά... ο Κουμπιάς με αποτελείωσε!!! Ναι, ΟΚ, καλλιτεχνικά άψογη αλλά τραβηγμένη σε διάρκεια από τα μαλλιά. Υπήρχαν σκηνές που θα μπορούσαν να είχαν κοπεί αλλά μάλλον λυπήθηκαν να κόψουν λόγω του καλλιτεχνικά άρτιου. Εκεί, όμως, είναι η μαγκιά του σκηνοθέτη.Να ξέρει τι πρέπει να κοπεί για να κρατήσει η ταινία το θεατή μαζί της. Δυστυχώς, εκεί που θα έπρεπε να με "πιάσει" , όταν δηλαδή η Daisy μεγάλωνε ενώ ο Benjamin γινόταν όλο και νεότερος, είχα κουραστεί τοοοοοόσο πολύ.
Μήπως πρόβατε το σεξ είναι πάντα μοναχικό όσοι κι αν συμμετέχουν; Μήπως είναι φαινάκη ή μαρμαρυγή της στιγμής η ερωτική αθωότητα; Δεν θέλω να κρίνω εξ΄ιδίων αφού ανήκω στην ομάδα "ερωτεύτηκα κι απορρίφτηκα - μ'ερωτεύτηκαν και ενέδωσα".
Ελα η αυτοψυχανάλυση να παίρνει το πάνω χέρι... Εμείς τα ταυράκια έχουμε ένα συναισθηματικό βούρδουλα να μας κυνηγάει και μία ψιλοκατάρα να το κρύβουμε όλο αυτό κατω απο στρωματα τασωκαββαδικης ατσαλακας και ένα κυνικορομαντισμό που εναλλάσσεται ανάμεσα στο "νομιζα πως έτσι ηταν" και "για δες που τελικά έπεσα έξω". Εσύ έζησες κάπως και τα 80s, τότε που ο Beineix με απανωτά έπη μας είχε πείσει πως ο έρωτας ήταν Betty Blue & Diva. Κάτι τέτοιο προφανώς συνέβει και συμβαίνει κάποιες φορές, έλα που οι κανονικοί ρυθμοι, τα εκατέρωθεν κολλήματα, οι GretaGarboγκισμοί μοναχικότητας & τα φοβικά μας κάποιες φορές δεν αφήνουν και χώρο για πάρα πολλά πολλά. Απο την άλλη μεριά ένα υστερικό βέλασμα & απανωτές απώλεις αγνου παρθένου μαλλιού είναι πιότερο απο μία αγέρωχη περατζάδα στις αυλές ραπουνζέλ προβάτων, εε ;
takeaglanceonfeet εμεις τα ταυρακια εχουμε ενα θεμα οντως.Τι να κάνουμε ομως η ανωμαλη προσγειωση στη πραγματικοτητα ειναι επιβεβλημενη μερικες φορες(για κακη μας τυχη)το παν ειναι να συνεχιζουμε παρακατω ακαθεκτοι.(ατσαλακωτος τασσοκαββαδισμός!!!χαχαχαχαχαχ).Τουλαχιστον να υπαρχουν πολλες καλες εμπειρίες
sk ναι έτσι είναι η ζωή... δεν έχεις άδικο. θεγκζ φίλε μου!
appare ούτως ή άλλως η πραγματικότητα είναι μια ψευδαίσθηση που πληρεί κάποια αντικειμενικά κριτήρια, δεν είναι; καλή βδομάδα φίλε!
όχι μωρέ κούνελε δεν τα μηδενίζω, απλά τα διαπιστώνω... αρονό....
:-))
I am, thank soooooooo much φορ δι κάηντ γουόρντζ αλήθεια πολύ χαίρουμε που σε ευχαριστώ, χεχε. Και μην ανησυχείς α γουώντ γκιβ απ! μπεε
ηφαιστιωνάκο μου καλή βδομάδα! με όσο το δυνατόν λιγότερες απογοητεύσεις γλυκέ μου.
τοβενάκο μα φυσικά το κατάλληλο σώμα στην κατάλληλη ψυχή είναι η απάντηση....
φλό, πόσο χαίρομαι που το επισήμανες ότι όλοι οι άθρωπες έχουμε τις ίδιες αγωνίες. Ναι όλα αυτά είναι πέρα και πάνω από ομοφυλοφιλία και ετεροφυλοφιλία.
παβ εγώ σε ευχαριστώ! μπεε
μαρλεν τι να πω, θα προσπαθήσω να μην απογοητεύομαι, αν και το βρίσκω λίγο δύσκολο, είμαι απίστευτα ρησπόνσηβ στα πράγματα που γίνονται γύρω μου και έτσι... διαμορφώνομαι αλλιώς...
ανήλικε λολ ρε συ. ματς μουτς! χεχεχε
σικιά ντροπ ον γιου!
πάνο, λες; δεν ξέρω, δεν είχα αυτό στο μυαλό μου γενικά. θέγκζ πάντως! :-))
toymaker ξεχνιέται βρε ο έρωτας? μάταιος ο αγώνας να τον ξεχάσεις. τζάμπα προσπαθεί κανείς.
αισθηματική ηλικία, μπα, δεν νομίζω πως έχει σχέση το έργο με τις ανησυχίες μου. μάλλον έχει να κάνει ότι μερικές μέρες πριν άκουγα το "χρονια χελιδόνια που πετάξατε, που 'ναι η ευτυχία που μου τάξατεεεεεεεεεεεε" της χαρούλας. λολ
ανώνυμε πολύ σημαντικό αυτό το "είχα υπομονή με μένα που λες". θέγκζ φίλε!
πρόφ δεν νομίζω ότι τίθεται θέμα "ίσως φταίμε"... ΣΙΓΟΥΡΑ φταίμε κι εμείς, και εμείς γινόμαστε κυνικοί, ανειλικρινείς, μπλεγμένοι.... σίγουρα. αλλά σίγουρα δεν πρέπει να πάψουμε να ελπίζουμε. ούτε και να πάψουμε να προσπαθούμε να γίνουμε κι εμείς αντάξιοι αυτού του οράματας. πολλά φιλιά!
λινάκι ναι έχεις δίκιο ανεξαρτήτως προτιμήσεων! και επίσης έχεις δίκιο ξανά μανά, η αγνότητα είναι πιο αφροδισιακό και απο κουπόνι για σεξάκι! τα φιλιά μουουουουουο!
τουριγκρ φιλιά μπεεε! θέγκζ!
ντην ναι όντως εμείς κάνουμε δύσκολη την ζωή μας αυτό είναι στάνταρ. θέγκζ ρε συ!
ανώνυμη με έκανε να συνεχίσω η ανάγκη.... μάλλον. και η αναζήτηση της χαράς. και η ελπίδα πως κάτι υπάρχει στην άλλη γωνία...
θεία μου δεν το είδα τ μηλκ η βλαχάρα χεχεχε καλό μήνα αγαπημένη μου!!!
ανώνυμε πολύ σωστά τα λες! πολύ!
δεύτερε ανώνυμε μπεεεευχαριστώ πολύ! μπεεε
τρίτε ανώνυμε θέγκζ αφ ενός και γκρ γκρ γκρ γκρ αφ' ετέρου! άκου δεν σου άρεσε ο κουμπιάς!!! είσαι πολύ φερμουαράς! τέλος λολ
στρατολάτη τι να πω. ίσως να έχεις δίκιο, δεν ξέρω αλήθεια... αξίζει να το σκεφτεί κανείς.... αρονό....
takeaglanceonfeet έλα μην με μπερδεύεις συνέχεια με αυτά σου τα σχόλια.... καταλαβαίνω τι λες πάντως σχετικά με το "δεν αφήνουν χώρο για πάρα πολλά..."
γκάηντλάην μην του μιλας αυτουνού είναι προβοκάτορας λολ λολ λολ!
Αχ παιδάκι μου,σε αποκαλώ έτσι, γιατί θα μπορούσες άνετα να είσαι εγγονάκι μου!
μα δεν έχεις καταλάβει ότι όλοι οι άντρες είναι γουρούνια? συγνώμη για την έκφραση... γιατί κι εσύ αγοράκι είσαι και ξέρεις,πω πω τι μου θύμησες τώρα!!!
ιουστίνη και όμως αποκλειστικές πληροφορίες λένε ότι είμαι μεγαλύτερός σου.... χεχεχε φιλιάαα
Post a Comment